«Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» του Γιώργου Τσιτώνα.

   Πειθαρχία, αυταπάρνηση, λεβεντιά, σοφία, μέτρο, κάλλος, αρμονία, ηθική.. λέξεις άγνωστες στη σημερινή “προοδευτική” κοινωνία της ισοπέδωσης και του παναριστερισμού. Έννοιες όπως η -αυτονόητη- φιλοπατρία και ο ελληνικός εθνικισμός έγιναν συνώνυμες του φασισμού!

   “Ακόμη και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους!” έγραφε ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του καταστροφικού Πελοποννησιακού Πολέμου όπου 30 χρόνια πολεμούσαμε μεταξύ μας ενώ μόλις 4 χρόνια και  3 κύριες μάχες χρειάστηκε ο Αλέξανδρος για να κατακτήσει τον κόσμο..!

  

Φιλοπατρία… Σήμερα έχουμε υπουργούς να αποκαλούν την Σημαία πανί, βολευτές να στηρίζουν το δικαίωμα των «παιδιών» να την καίνε, έχουμε γνωστό βαρεμένο -στο όνομα και την ιδιότητα- δημοσιογράφο και βολευτή να ειρωνεύεται λέγοντας πως όταν καίγανε το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη οι αναρχοάπλυτοι, τι να κάνουν οι τσολιάδες, να ορμήσουν εφ' όπλου λόγχη φωνάζοντας αέρα;"

Να ορμήσουν και να κάνουν το καθήκον τους θα έπρεπε! Σε οποιοδήποτε άλλο ευνομούμενο –ή μη- Κράτος αυτό θα έκαναν! Τόλμα να αγγίξεις τη σημαία στην Δημοκρατική Αμερική!!

   Προφανώς όλοι αυτοί οι αργυρώνητοι και αποδεδειγμένα ευρύπρωκτοι "κύριοι" έχουν παντελή έλλειψη Ελληνικής Εθνικής Συνείδησης, Παιδείας και Αγωγής, και η "ανταμοιβή" τους οφείλει να είναι ανάλογη όταν έρθει η ώρα..                                             

  

Στην Αρχαία Ελλάδα, το κομμάτι της Αγωγής με όλα όσα αυτό περιελάμβανε, κάλυπταν οι παιδαγωγοί και οι γυμναστές όσον αφορά την σωματική εκγύμναση, ενώ την πνευματική καλλιέργεια ανελάμβαναν οι Φιλόσοφοι, οι Ποιητές, οι Πανεπιστήμονες, οι Σοφιστές, κτλ οι οποίοι ασφαλώς ήτο πάντοτε και βετεράνοι πολεμιστές με ουλές και τραύματα στα στήθια και όχι με κασκόλ και πίπα στο στόμα..

   Ποια ήταν η υποχρέωση των παιδαγωγών; Να φτιάξουν Ήρωες! Αυριανούς Ηγήτορες στο πεδίο της μάχης και της Πολιτικής, όχι μόνο σωματικά ικανούς να δώσουν την ζωή τους χωρίς δεύτερη σκέψη για την Πατρίδα μα και να γνωρίζουν για ποιο λόγο το κάνουν, ώστε να το επιδιώκουν!    Έπλαθαν Εθνική Συνείδηση, άντρες πειθαρχημένους, έτοιμους και πρόθυμους για “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”!!

  Όταν ο Έλληνας έχει ομόνοια και Εθνική συνείδηση γράφει Ιστορία χωρίς προηγούμενο, γίνεται μια θύελλα κυριολεκτικά που μπροστά της τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σταθεί, το αποδείξαμε πολλές φορές στο παρελθόν, αν μελετούσαμε στοιχειωδώς την Ιστορία μας μόνο… Δυο  παραδείγματα θα αναφέρω από την σύγχρονή μας ιστορία μάλιστα και θα επιστρέψω στην Αρχαία Ελλάδα, να καταλάβετε τι εννοώ!

  

Οι ίδιοι Έλληνες που αλληλοτρώγονταν και σκοτώνονταν κατά την διάρκεια του Εθνικού Διχασμού και της τρικυμιώδους 20ετιας 1915-1935, το 1941 υπό την ηγεσία λεόντων έβγαιναν από τα οχυρά της απόρθητης Γραμμής Μεταξά και έδιωχναν τους ανίκητους ως τότε Γερμανούς με εφ’όπλου λόγχη, πυροβολώντας τα στούκας με τον ατομικό τους οπλισμό όταν όλοι οι υπόλοιποι σύμμαχοι στο άκουσμα της σειρήνας τους και μόνο έτρεχαν σαν τα ποντίκια!!

                                                 Στην μαρτυρική μας Κύπρο ο Αττίλας 1

πνίγηκε στο αίμα και έφτασαν μισό βήμα κυριολεκτικά πριν τους πετάξουν στη θάλασσα, χωρίς καμιά βοήθεια! Είναι απλά συγκλονιστικές οι περιγραφές των μαχών σε Ρούπελ και Κύπρο, για όποιον ενδιαφερθεί να τις μελετήσει..

   Επιστρέφοντας στην Αγωγή της Αρχαίας Ελλάδας, δεν θα μπορούσα παρά να αναφέρω σαν ενδεικτικό παράδειγμα τον ξακουστό για την σκληρότητα και στωικότητά του παιδαγωγό του Αλεξάνδρου, τον Λεωνίδα. Επρόκειτο για έναν πολύ αυστηρό και δύστροπο ηλικιωμένο συγγενή της Ολυμπιάδας, ο οποίος έδινε μεγάλη έμφαση στα χαρακτηριστικά της σωματικής αντοχής.

  Ο Αλέξανδρος έλεγε ότι η αντίληψη του Λεωνίδα για το πρόγευμα ήταν μια μακρά νυχτερινή πορεία και για το δείπνο, ένα ελαφρύ πρόγευμα. Με αυτόν τον τρόπο όμως οι προσωπικές αντοχές του, οι αναγκαστικές πορείες μέσα από ερήμους και βουνά έγιναν θρυλικές!

   

Κάποτε κουβεντιάζοντας με την Βασίλισσα Άδα της Καρίας, ανέφερε πως ο Λεωνίδας πήγαινε κι άνοιγε τα σεντούκια του με τα κλινοσκεπάσματα και τα ρούχα, μήπως ανακαλύψει κρυμμένο οτιδήποτε πολυτελές ή περιττό που μπορεί να είχε κρύψει η Ολυμπιάδα, ενώ κατά την διάρκεια μιας θυσίας όταν ο νεαρός ακόμα Αλέξανδρος έριξε χούφτες θυμίαμα στην εστία, ο Λεωνίδας τον παρατήρησε έντονα λέγοντάς του πως όταν θα κατακτήσεις τις χώρες των αρωμάτων μπορείς να πετάς όσο θυμίαμα θέλεις, μέχρι τότε μην το σπαταλάς! Λίγα χρόνια αργότερα ο Μέγας Στρατηλάτης κατακτώντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ, έστειλε ένα τεράστιο φορτίο λιβανιού και μύρου στον παιδαγωγό του γράφοντάς του να μην είναι πλέον τόσο φειδωλός στις θυσίες του!

   Με παιδαγωγό έναν Λεωνίδα, Δάσκαλο έναν Αριστοτέλη, ίνδαλμα τον Αχιλλέα και με τους λόγους του Ισοκράτη να τον εμπνέουν, ένωσε με το σπαθί την ατίθασή μας Φυλή και κατέκτησε τον κόσμο!!