Εν όψει της αυριανής ψηφοφορίας. Ποιο κόμμα αναγνωρίζει τον εαυτό του, όπως το περιγράφω;

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Αφού πρώτα συμφώνησαν για την ανάγκη του τρίτου μνημονίου, χωρίς όμως να έχει προκαθοριστεί το περιεχόμενό του, ήρθαν μετά να μας πουν ότι διαφωνούν ως προς τα μέτρα που νομοθετούνται. Εξέφρασαν την διαφωνία τους, σε όλους τους τόνους και με όλα τα μέσα αλλά … αρνήθηκαν επίμονα να μας διευκρινίσουν «τι μέτρα θα νομοθετούσαν αυτοί αν ήσαν κυβέρνηση». Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα ήταν η κατηγορηματική αναφορά τους ότι το κράτος έχει συνέχεια και πως οι συμφωνίες θα εφαρμοστούν γιατί «εμείς δεν είμαστε ΣΥΡΙΖΑ».

Στις πιο προχωρημένες εξαγγελίες τους, λένε καμιά κουβέντα παραπάνω και αναλαμβάνουν δέσμευση ότι «αυτό το μέτρο θα το καταργήσουμε» ή ακόμη, «θα  αποκαταστήσουμε την αδικία που σας έγινε». Παραλείπουν όμως να πουν ότι, αφού οι συμφωνίες θα εξακολουθήσουν να ισχύουν και κάποια μέτρα οικονομικής φύσεως, όπως δηλώνουν θα τα καταργήσουν, θα πρέπει να λάβουν άλλα μέτρα ισόποσου αποτελέσματος λόγω των οποίων κάποιοι θα επιβαρυνθούν. Ποιοι θα είναι αυτοί;

Η γενικόλογη αναφορά ότι «θα αυξηθεί η ανάπτυξη άρα και τα έσοδα του κράτους» πείθει μόνον όσους θέλουν να πεισθούν. Η επίσης ανεύθυνη υπόσχεση ότι «θα αυξήσουμε την αποδοτικότητα της Δημόσιας Διοίκησης», προφανώς απευθύνεται προς κατοίκους άλλης χώρας. Τέλος, η δημαγωγική διαβεβαίωση ότι «εμείς θα μειώσουμε την ανεργία γιατί θα φέρουμε επενδύσεις», μου ακούγετε σαν τα παραμύθια που λέει ένας φτωχός ερωτευμένος προς μια κοπέλα που θέλει να ρίξει και της ορκίζεται (όπως κάθονται στο φτωχικό παγκάκι) «θα σε κάνω αρχόντισσα, θα φροντίσω να μη σου λείπει τίποτα».

Όμως, αυτοί οι άνθρωποι -οι ίδιοι άνθρωποι- που με τις επιλογές τους, τις δεσμεύσεις τους και τις παραλήψεις τους, μας έφεραν στην σημερινή κατάντια… θα ξανακυβερνήσουν. Και μάλιστα με την ψήφο του Ελληνικού λαού!

Ενός λαού που, στην πλειοψηφία του, αρνείται να θυμηθεί, να κρίνει, να αποφασίσει και να επιχειρήσει το διαφορετικό. Ενός λαού που, αφού πρώτα τον έκαναν μάζα, τώρα λειτουργεί με πρότυπα που του φυτεύουν, έχοντας -όπως όλες οι μάζες-, μαζοψυχή και κοντή μνήμη.

Παραμένει λοιπόν το ερώτημα:

«Τι σημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ νομοθετεί και μας δεσμεύει ως επόμενη κυβέρνηση»; Πάντοτε έτσι δεν νομοθετούν οι κυβερνήσεις και η Βουλή;  Γιατί δεν βγαίνουν να δηλώσουν δημοσίως «Δεν αναγνωρίζουμε τη συμφωνία, από την οποία προκύπτουν τα μέτρα που φέρνει προς ψήφιση η τρικομματική συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ-ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ»;

Πολιτικοί είναι! Βρήκαν τον τρόπο να κερδίσουν το μέλλον (τους) δημιουργώντας συγχρόνως το άλλοθι της παρασπονδίας τους.

Αν πράγματι θέλουν μια «Συμφωνία Αλήθειας» με τον Λαό, αυτή πρέπει να περιλαμβάνει δύο και μόνες -ξεκάθαρες- υποχρεώσεις:

«Αυτά, τα συγκεκριμένα, θα κάνουμε και αυτά, τα συγκεκριμένα, θα καταργήσουμε», από μέρους των πολιτικών, και

«Με αυτές, τις συγκεκριμένες, προϋποθέσεις, εμείς θα σας ψηφίσουμε», από μέρους των Πολιτών.

Και όπως σε κάθε σύμβαση προβλέπεται και η διαδικασία της διαιτησίας, ως τέτοια μπορεί να ορισθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη που με βάση τον Ποινικό Κώδικα θα μπορέσει να δικάσει και να καταδικάσει όποιους πολιτικούς παραβούν τους όρους του συμβολαίου τους, χωρίς δικαίωμα αναστολής και χωρίς επίκληση του ελαφρυντικού της ανώτερης βίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η άλλη διαδικασία, όπως η αξιοποίηση που έκαναν οι παλαιότεροι στο Γουδί, δεν είναι πλέον εφαρμόσιμη. Τώρα το Γουδί, έχει μετονομασθεί σε «Πάρκο Στρατού» και παραχωρείται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σε όσους θέλουν να οργανώσουν «Φεστιβάλ νομιμοποίησης της χρήσης κάνναβης ή επί το ορθότερον «Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ – Γιορτή Κάνναβης» και άλλες παρεμφερείς εκδηλώσεις.

ενημέρωση Πελοποννήσου