Κοινός Παρονομαστής: Τέσσερις παρατηρήσεις-επισημάνσεις για τον Κώστα Μητσοτάκη.

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Τέσσερις παρατηρήσεις-επισημάνσεις για τον Κώστα Μητσοτάκη.

Τώρα πού πέρασαν οἱ ἀπαιτούμενες ἡμέρες σεβασμοῦ στό πένθος συγγενῶν καί φίλων τοῦ Κ. Μητσοτάκη, τέσσερεις παρατηρήσεις πάνω στά χιλιάδες πού ἀκούστηκαν ἑκατέρωθεν:

1) Οἱ πολιτικοί δέν εἶναι δημοσιογράφοι, οὔτε φιλόσοφοι. Ἀλλά ἀκόμα κι ἄν τύχει νά εἶναι, δέν κρίνονται ὡς πολιτικοί γιά αὐτά πού εἶπαν ἤ προέβλεψαν ἀλλά γι αὐτά πού ἔπραξαν καί ἐπέτυχαν.

2) Ὁ Μητσοτάκης ὥς πρωθυπουργός, ἀπέτυχε να φέρει τήν κάθαρση πού ὑποσχέθηκε, ἀπέτυχε να ἀλλάξει την κρατικοδίαιτη οἰκονομία, ἀπέτυχε μέχρι και

να ὑπερασπιστεῖ το ἱστορικό ὄνομα τῆς Μακεδονίας ἀπέναντι σε ἕνα νεοσύστατο κρατίδιο ὄπως τα Σκόπια. Ἀσχέτως τῶν διαφόρων ἑρμηνειῶν για τίς πολιτικές συγκυρίες, νομίζω πώς το ἀντικειμενικό εἶναι ὄτι ἀπέτυχε σε αὐτά τα τρία βασικά ζητήματα τῆς διακυβέρνησής του.

3) Στάθηκε συνεπής στις φιλοευρωπαϊκές του διακηρύξεις καί ἐπέτυχε να ἐντάξει την Ἑλλάδα στήν συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ. Νά την μετατρέψει δηλαδή καί ἐπισήμως ἀπό "ἀνεξάρτητο" κράτος σε ἐπαρχία τῶν Βρυξελλῶν

4) Ἡ σημαντικότερη πολιτική του παρακαταθήκη εἶναι ἕνα νεοφιλελεύθερο κεντροδεξιό κόμμα, και δύο γόνοι συνεχιστές τῆς πολιτικῆς οἰκογενείας - δυναστείας, πού ἀνήκουν στίς πιό αεθνικές - φιλελέ τάσεις τῆς ἐγχώριας δεξιάς.

Νομίζω πώς το καλύτερο πού ἄφησε εἶναι το σπάνιο πλέον παράδειγμα ἑνός πολύτεκνου πολιτικοῦ πού δέν χώρισε με την γυναῖκα του, καί δέν ἀκούστηκε να γκομενίζει. Ἄ! καί το ἀκόμα πιό σπάνιο παράδειγμα πολιτικοῦ πού μιλοῦσε καλά ἑλληνικά. Αὐτά...

Ι. Παναγιωτακόπουλος

6 σχόλια:

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΥΡΤΟΓΛΟΥ19 Ιουνίου 2017 στις 12:36 π.μ.
Γιατί είναι κακή η "κρατικοδίαιτη" οικονομία; Πρίν διατυπώσω τήν άποψί μου, θά ήθελα πρώτα νά επισημάνω τό πόσο άστοχος είναι ο όρος "κρατικοδίαιτος", πού χρησιμοποιείται μέ διάθεσι απαξιωτική από τήν κρατούσα προπαγάνδα τών "δανειστών", ως εάν ήτο κακό ή απαράδεκτο μέρος τών πολιτών νά συναλλάσσεται ή νά υπηρετεί τό κράτος, όταν τό κράτος είναι ανθρώπινο δημιούργημα καί μάλιστα θεσμός καί δέν θά μπορούσε νά λειτουργήσει χωρίς ανθρώπνη συμμετοχή!
Μέ τόν όρο αυτόν (κρατικοδίαιτη) εννοείται προφανώς ή οικονομία πού κινείται κυρίως, ή σέ μεγάλο βαθμό, από κεφάλαια προερχόμενα από κρατικές δαπάνες. Δέν υπάρχει κράτος, τό οποίο νά μή μετέχει στόν "τζίρο" τής οικονομίας μέ τίς δαπάνες του. Σέ κάποιες χώρες, όμως, η συμμετοχή τών επενδυομένων ιδιωτικών κεφαλαίων είναι μεγαλύτερη από αυτών τού κράτους, οπότε η οικονομία είναι ιδιωτική σέ μεγαλύτερο βαθμό, ενώ αυτό δέν ισχύει σέ άλλες χώρες (μεταξύ εκείνων πού λειτουργούν σέ καθεστώς ελεύθερης οικονομίας). Τό πού θά καταλήξει ή θά ισορροπήσει η οικονομία κάθε χώρας εξαρτάται από διάφορες συνθήκες, όχι μόνον οικονομικές. Η θεωρουμένη ως η μεγαλύτερη οικονομία τού κόσμου, αυτή τών Η.Π.Α., στηρίζεται στίς κρατικές δαπάνες! Οι κρατικές δαπάνες πού κινούν (κινητοποιούν) τήν οικονομία τών Η.Π.Α. είναι πρώτα οι αμυντικές δαπάνες! Τόσο οι εσωτερικοί εξοπλισμοί, όσο καί οι δαπάνες γιά τίς "περιοδείες" τών αεροπλανοφόρων καί στόλων στίς θάλασσες τής οικουμένης, καθώς καί διάφορες επεμβάσεις καί πόλεμοι (από Γιουγκοσλαβία μέχρι Ιράκ). 'Αλλη κατηγορία κρατικών δαπανών είναι αυτές γιά τήν έρευνα αιχμής πού γίνεται τόσο στά Πανεπιστήμια, όσο καί από τήν CIA ή κατά παραγγελία καί πάντα μέ χρηματοδότησι τής τελευταίας. Σημαντικό παράδειγμα τής τελευταίας περιπτώσεως είναι τό σύστημα τού διαδικτύου, τό οποίο είναι εφεύρεσις τής CIA (σέ συνεργασία μέ Πανεπιστήμια). Υπ' όψιν ότι τά αμερικανικά Πανεπιστήμια είναι τμήματα τού λεγομένου "βαθέος κράτους. Τέλος άλλη κατηγορία κρατικής δαπάνης είναι η λειτουργία τής NASA καί τά διαστημικά προγράμματα, πού δίνουν δουλειά σέ χιλάδες υπεργολάβους πολλών ειδικοτήτων, προμηθευτές, ειδικούς ιδιώτες διαφόρων επιστημονικών κλάδων κλπ.
Καμμία οικονομία δέν μπορεί νά ανακάμψει χωρίς δημόσιες επενδύσεις καί κρατικές δαπάνες, οι οποίες δημιουργούν τζίρο στήν πραγματική οικονομία. Εάν όμως, γιά οποιονδήποτε λόγο, επιθυμούμε νά ελαττώσουμε τό ποσοστό συμμετοχής τού κράτους στήν οικονομία, τότε η πολιτική πού ενδείκνυται είναι νά επιδιωχθή η αύξησις τής συμμετοχής τών ιδιωτικών κεφαλαίων στό συνολικό τζίρο (ΑΕΠ) καί όχι αντίστοιχα η μείωσις, με περιοριστικά μέτρα, τής συμμετοχής τών κρατικών δαπανών, πού πάντα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτρης19 Ιουνίου 2017 στις 8:58 μ.μ.
Ερώτηση το ενεκ στήριξε ΝΔ το 1989;
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Δημήτρης20 Ιουνίου 2017 στις 5:23 μ.μ.
Δηλαδή η Νδ χρησιμοποιήθηκε ώς Δούρειος ίππος;Αλλά καί πάλι γιά εμένα λάθος απόφαση .στις εκλογές έπρεπε να κατεβεται ως ενεκ.τότε ήμουν 14 δεν παρακολουθούσα τήν πολιτική αλλά έως τώρα δεν εχω δει κατι αξιόλογο στον εθνικιστικό χώρο εκτός απο κάτι φωτοβολιδες
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π