Γιατί τώρα και όχι πέρυσι;

του Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Απρόσμενα μεγάλες διαστάσεις έχει πάρει ένα δημοσίευμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας XANTHINEWS αναφορικά με τα κοριτσάκια ενός μειονοτικού σχολείου που κατά την 98η επέτειο της απελευθέρωσης της Ξάνθης έκαναν παρέλαση με μαντίλα. Όλοι όμως στέκονται σε αυτό μας δείχνει η ίδια η εικόνα, κανένας δεν τολμά ή δε μπορεί να πάει ένα βήμα παραπέρα.

Τι μας δείχνει λοιπόν η εικόνα; Κορίτσια ενός μειονοτικού σχολείου που ναι μεν είναι ελληνόπουλα αλλά δεν παύουν να είναι και μουσουλμανόπαιδα κι άρα είναι πολύ λογικό να φοράνε μαντίλα; Τι το παράξενο; Επίσης στην ίδια εικόνα βλέπουμε αυτά τα παιδιά να τιμούν όπως και οι μαθητές των υπόλοιπων σχολείων την ελληνική σημαία κάτι που δεν είδα να το αναφέρει κανένα δημοσίευμα.

Κι όμως υπάρχει κάτι το παράξενο, κάτι που δεν το αναφέρει κανένας. Γιατί το συγκεκριμένο σχολείο επέλεξε να επιβάλει τη μαντίλα στη φετινή παρέλαση; Γιατί δεν το έκανε πέρυσι, πριν 5, πριν 10 χρόνια;

Μήπως το όλο θέμα σχετίζεται με την τροπολογία Κοντονή και την αναγνώριση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης; 

Μήπως είναι ένα μήνυμα ορισμένων μειονοτικών κύκλων προς το ελληνικό κράτος; Μήνυμα τύπου «κάνουμε ό,τι γουστάρουμε στη Θράκη»; 

Μήπως με λίγα λόγια εφαρμόστηκε στην πράξη η παροιμία «δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι»;

Προσωπική μου άποψη είναι πως η χρονική στιγμή που επέλεξαν να βάλουν αυτά τα κοριτσάκια να κάνουν παρέλαση με μαντίλα μόνο τυχαία δεν είναι αν και αυτό θα φανεί καλύτερα στο μέλλον. Και πέρυσι μουσουλμανόπαιδα ήταν αυτές οι μαθήτριες αλλά δεν τις είδαμε σε καμία παρέλαση με μαντίλα.

Ασφαλώς έχουμε και τις πομακοπούλες της ορεινής Ξάνθης οι οποίες εδώ και πολλά χρόνια φοράνε μαντίλα σε κάθε παρέλαση. Ωστόσο εκεί μιλάμε για την παραδοσιακή πομάκικη φορεσιά η οποία όπως οι περισσότερες παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδας μας συνοδεύεται από τη αντίστοιχη παραδοσιακή μαντίλα.

Για ένα πράγμα να είστε σίγουροι. Όσο η ελληνική κυβέρνηση υποχωρεί και δέχεται τα αιτήματα της Άγκυρας στη Θράκη τόσο περισσότερα τέτοια μηνύματα θα λαμβάνουμε. Αυτή είναι μόνο η αρχή.

Σ. Καραχότζα