Οι επιλογές είναι δύο: Θα νικήσουμε ή …θα χαθούν μαζί μας!

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Υπάρχει ένας και μόνον νόμος:  Ότι γεννιέται (δημιουργείται), κάνει τον κύκλο του, παρακμάζει και πεθαίνει. Το ενδιάμεσο στάδιο είναι αυτό που ονομάζουμε ζωή.

Αυτός ο νόμος αφορά υλικά και άυλα.

Αφορά Ανθρώπους και Θεούς.

Αφορά Λαούς και Είδη.

Αφορά μικροοργανισμούς και πλανήτες στο σύμπαν.

Αν ο κανόνας που θέτω είναι σωστός τότε, κάποια από τα ερωτήματα στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε είναι:

Αφού δεν μπορούμε να ορίσουμε τη στιγμή της γέννησής μας, πρέπει να μπορούμε να ορίζουμε τη στιγμή του θανάτου μας; (Ερώτημα σχετικό με την αυτοκτονία, τα ατυχήματα από απροσεξία, τους σκοτωμούς μεταξύ μας για διάφορες αιτίες και… την αθανασία).

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τον ερχομό μας στη ζωή, δεν είναι και υπεύθυνοι για την γέννα ενός υγιούς ανθρώπου; Δεν είναι υπεύθυνοι για την ορθή βασική διαπαιδαγώγησή του; Δεν είναι υπεύθυνοι να τον βοηθήσουν να βρει το δικό του μέτρο μεταξύ της προσωπικής του ελευθερίας και της ελευθερίας του συνόλου στο οποίο ανήκει; (Ερώτημα για την ευγονική και τα όρια των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων του ατόμου και του συνόλου)

Αφού το πεδίο ύπαρξής μας είναι ο πλανήτης γη, ποιο είναι το σύνολο για το οποίο πρέπει να αισθανόμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του; Η οικογένεια; Η εντοπιότητα; Η ράτσα; Το Έθνος; Το Είδος; Ο Πλανήτης; (Ερώτημα που έχει να κάνει με τον Τοπικισμό, τον Φυλετικό ανθρωπισμό, τον Εθνικισμό και την Προστασία του Περιβάλλοντος).

Στην προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις γεννιούνται οι θεωρίες, από ανθρώπους που νομίζουν πως κατέχουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Πατώντας ή αναμασώντας αυτές της θεωρίες, γεννιούνται σχολές σκέψης και αξιακά συστήματα που υπακούουν σε απόψεις ανθρώπων. Ποια θεωρία, ποια σχολή, ποιο αξιακό σύστημα είναι το πιο σωστό; (Ερώτημα που έχει να κάνει με το αν είναι πεπερασμένες οι φυσικές και νοητικές δυνατότητες των ανθρώπων).

Ξεκινώντας λοιπόν από το τελευταίο και κάνοντας την παραδοχή ότι ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ, τότε μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις  -διεξοδικά- σε όλα τα προηγούμενα ερωτήματα.

Η δική μου απάντηση, και θα έλεγα ότι είμαι λίγο ψαγμένος, είναι πως το αξιακό σύστημα του Ελληνισμού είναι το πλησιέστερο προς την Αλήθεια. Την αλήθεια που μπορεί να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους.

Μόνον, παρακαλώ μη μου πείτε «Ποιό είναι το αξιακό σύστημα του Ελληνισμού» γιατί θα υποχρεωθώ να σας απαντήσω «στρώστε κώλο και διαβάστε Αρχαίους Έλληνες Συγγραφείς και Αρχαία Ελληνική Ιστορία για να μάθετε».

Μέχρι τότε, κρατήστε την δική μου αλήθεια (συμφωνώντας ή διαφωνώντας). Το αξιακό σύστημα που σήμερα επικρατεί δεν έχει καμία σχέση με το αξιακό σύστημα του Ελληνισμού. Είναι το αξιακό σύστημα του Σιωνισμού. Ένα αξιακό σύστημα ατομισμού και ωφελιμισμού, το οποίο οδηγεί (και επιβιώνει) σε εποχές παρακμής του ανθρώπου και των κοινωνιών του.

Όμως, αξίζει να θυμηθούμε την πρώτη φράση, «Υπάρχει ένας και μόνον νόμος  Ότι γεννιέται (δημιουργείται), κάνει τον κύκλο του, παρακμάζει και πεθαίνει». Υπάρχει λοιπόν Ελπίδα για μια πολιτισμική ανάταξη της ανθρωπότητος. Αρκεί πρώτα, ο Λαός που επωμίζεται εδώ και χιλιετίες την αποστολή αυτή, ο Λαός των Ελλήνων, να ξαναβρεί τον εαυτό του. Και αυτό…. αργεί!

Υ.Γ. Εδώ δημιουργείται το τελευταίο ερώτημα. «Αν ο Λαός που επωμίζεται εδώ και χιλιετίες την αποστολή αυτή, ο Λαός των Ελλήνων, ΔΕΝ να ξαναβρεί τον εαυτό του»; Η απάντηση νομίζω έχει ήδη δοθεί.

Να την θυμίσω: Ότι γεννιέται κάνει τον κύκλο του, παρακμάζει και πεθαίνει. Αν λοιπόν, ο Λαός των Ελλήνων δεν ξαναβρεί τον εαυτό του, ούτε το ανθρώπινο είδος θα αναταχθεί. Θα διοικηθεί από την παγκόσμια αγορά και τους νόμους της, θα εκφυλισθεί και θα χαθεί. Μαζί του, όμως, θα χαθεί και το αίτιο του αφανισμού του είδους των ανθρώπων… τα παρακμιακά μυαλά της Σιωνιστικής σκέψης.

ακρομόλιο