Συλλαλητήριo για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΕΘΝΟπατριωτικό Προσκλητήριο

Του Αλέξανδρου Ι. Βαλάσκα               Επισμηναγού ε.α.                         «Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει! Θα μας σώσει από την μετριότητα και την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε και σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε! »    Ίων Δραγούμης 

«Δεν υπάκουσα παρά εις μίαν ιδέαν, να φανώ χρήσιμος εις τον πλησίον και τον τόπο μου»  Παύλος Μελάς 

      Χωρίς αμφιβολία μεγάλο μέρος των Ελλήνων συμπατριωτών μας , και ιδία αυτών που η ψυχή τους φλέγεται και πάλλεται περισσότερο για τα εθνικά θέματα, ζούνε τις τελευταίες ημέρες στον απόηχο του Συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης στις 21/1 και του αντίστοιχου προγραμματισθέντος για την ερχόμενη Κυριακή 4/2 στην Αθήνα ενάντια στη σχεδιαζόμενη , από την

κυβέρνηση των Αθηνών, παραχώρηση επισήμως πλέον του ονόματος “Μακεδονία” στο κρατίδιο-προτεκτοράτο, της και κακώς ονομαζόμενης μέχρι σήμερα FYROM .                                                                                                                                                 

Χωρίς να διεκδικώ το ρόλο και τον τίτλο του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού αναλυτή θα θέλαμε μέσα στις πολλές απόψεις και φωνές που έχουν γραφεί και ακουσθεί τον τελευταίο καιρό να καταθέσουμε με ταπεινότητα και τις δικές μας.                                                                             Αναμφισβήτητα ο κάθε νοήμων και υποψιασμένος συμπατριώτης μας, ακόμη και αυτός που ελάχιστα παρακολουθεί τα τεκταινόμενα γεωπολιτικοστρατιωτικά παίγνια στην εγγύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Τουρκίας αλλά και της ευρύτερης περιοχής μας της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι Κύπρο, Συρία , Ιράκ, Περσία , έχει αντιληφθεί, κατανοήσει και γνωρίζει πλέον τόσο τους λόγους και τους παίκτες αυτών των παιγνίων όσο και τα συμφέροντα που διακυβεύονται καθιστώντας όλη αυτή την περιοχή (λεκάνη  Αν. Μεσογείου) διακεκαυμένη ζώνη .                                                                                                                          

Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα που σήμερα μας απασχολεί και το οποίο ενώ ευρίσκετο εν υπνώσει επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια , αναβίωσε ξαφνικά προκαλώντας και πάλι ,μετά από τόσα χρόνια, κυρίως την εθνική και πατριωτική συνείδηση των Ελλήνων που αντιδρούν με νέα συλλαλητήρια αποδεικνύοντας έτσι, πόσο λανθασμένη ήταν η άποψη του : “σε δέκα χρόνια θα έχει ξεχασθεί το όνομα εάν λέγεται ακόμη και Μακεδονία”.                                                                                                                                                                                                                                  Παράλληλα αυτή τη φορά και λόγω κυρίως του τρόπου που χειρίζεται το θέμα η κυβέρνηση , προκαλεί “τεκτονικό πολιτικό σεισμό”, με διχογνωμίες, διαφωνίες, εκατέρωθεν καταγγελίες και ύβρεις , τόσο μεταξύ κυβερνήσεως και κομμάτων της αντιπολιτεύσεως όσο και μεταξύ των δύο εταίρων της κυβερνήσεως. Δυστυχώς όμως και μεταξύ της ιεραρχίας της εκκλησίας μας αλλά και του πνευματικού κόσμου της χώρας δημιουργώντας σύγχυση και διχαστικό κλίμα στο λαό, πράγμα που δεν συνέβαινε πριν εικοσιπέντε χρόνια ,καταδεικνύοντας έτσι πόσο κατώτερες των περιστάσεων είναι σήμερα οι πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες της χώρας μας.                                                                                                                                                                                                                                         Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα, οργίζεται νομίζω, κάθε εχέφρων πολίτης αυτής της χώρας όταν ακούει κάποιους, υποτίθεται περισσότερο υποψιασμένους και γνωρίζοντες πράγματα και καταστάσεις, έμπειρους πολιτικούς  και “έγκριτους” δημοσιογράφους είτε να ερωτούν διπλωμάτες και ειδικούς γεωπολιτικούς αναλυτές είτε να αναρωτιούνται οι ίδιοι με το ερώτημα: “γιατί ; ποια ανάγκη έκανε την κυβέρνηση να ανοίξει και πάλι αυτό το εθνικό ζήτημα τώρα ;;”                                                                                                                                               Δεν γνωρίζουν άραγε όλοι αυτοί, αυτό που και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας το γνωρίζει, ό τι δηλαδή οι σχεδιασμοί και οι εντολές για τέτοια ζητήματα γίνονται και δίδονται από τα κέντρα αποφάσεων πέραν του ατλαντικού και ότι οι υποτελείς εντολοδόχοι ηγετίσκοι κρατών και κρατιδίων προκειμένου να παραμένουν στην εξουσία παραδίδονται  άνευ όρων γενόμενοι σύγχρονοι εφιάλτες ;;                                                                                                                                    Μπορεί να υπάρχει Έλλην που να μην έχει αντιληφθεί ότι περνώντας ο πρωθυπουργός της χώρας του το κατώφλι του Λευκού Οίκου προσκύνησε στα κελεύσματα του ερυθροκόμη πλανητάρχη ;;                                                                                    Μπορεί να πιστέψει κανείς Έλλην ότι το “Μακεδονικό ή Σκοπιανό” λεγόμενο ζήτημα δεν άνοιξε κατ’ εντολή των Αμερικανών και εν όψει της εαρινής συνόδου του ΝΑΤΟ προκειμένου το κρατίδιο-προτεκτοράτο τους, σε πρώτη φάση ,να εισέλθει στη συμμαχία ως κρατική οντότητα με επίσημη ονομασία εμπεριέχουσα τον όρο “Μακεδονία” και σε δεύτερη φάση να εισέλθει και στην Ε.Ε. ;;;                                                                                                                                            

Στις θεωρίες των εγχώριων υπερασπιστών της παγκοσμιοποίησης και του διεθνισμού ότι τάχα δεν κινδυνεύει η χώρα μας αν το κρατίδιο “κουτσουλιά” πάρει το όνομα Μακεδονία, το οποίο όνομα έφερε μάλιστα και ως ομόσπονδο κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας από την επί Τίτο εποχή , θέλουμε να απαντήσουμε ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα.                                                                                                            Είναι διαφορετικό πράγμα να ονομάζεται έτσι μια γεωγραφική περιφέρεια ενός κράτους με άλλο όνομα και διαφορετικό να ονομάζεται έτσι ένα κράτος οντότητα.                                    

Παραθέτοντας παρακάτω τα, κατά τη γνώμη μας απαραίτητα, δεδομένα και θέτοντας  και τα ανάλογα ερωτήματα και απαντήσεις,πιστεύουμε ότι θα δώσουν και απάντηση στο κατά πόσο δικαιολογημένα και χρήσιμα είναι τα συλλαλητήρια του ελληνικού λαού γι’ αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα.                                                                                                                                                

1.Ιστορικά και γεωγραφικά η περιοχή αυτού του κρατιδίου , όχι μόνο επί εποχής Τίτο αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων, ήταν μέρος της ιστορικά και γεωγραφικά ευρύτερης περιοχής με το όνομα Μακεδονία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είναι η Ελληνική Μακεδονία ενώ ένα ακόμη μικρό μέρος (10%) αυτής της περιοχής ενσωματώθηκε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και τις συνθήκες Βουκουρεστίου και Νεϊγύ στην Βουλγαρία παίρνοντας το όνομα Μακεδονία του Πιρίν (εκ της οροσειράς Пирин ) που δεσπόζει στην περιοχή (Βικιπαίδεια) .                     

2. Από το 1946, ορισμένοι Γιουγκοσλάβοι και Σλαβομακεδόνες εθνικιστές έχουν εκφράσει αλυτρωτικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας («Μακεδονία του Αιγαίου»), της Βουλγαρίας («Μακεδονία του Πιρίν»), της Αλβανίας («Μάλα Πρέσπα» και «Γκόλο Μπάρντο») και της Σερβίας (και μια μικρή περιοχή του Κόσοβου) (Γκόρα και «Πρόχορ Πτσίνσκι»), παρόλο που Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί και Σέρβοι αποτελούν την πλειονότητα σε κάθε περιοχή αντίστοιχα (Βικιπαίδεια).                                                                                                                                                

3. Αλυτρωτικές διεκδικήσεις του σημερινού αυτού κρατιδίου  εμπεριέχονται και στο ισχύoν σήμερα σύνταγμά του και αυτό το γνωρίζουν άπασες οι πολιτικές και όχι μόνο δυνάμεις της χώρας μας ενώ οι κυβερνώντες  μας “διαπραγματευόμενοι”  θέτουν ως προαπαιτούμενο την αφαίρεση ή αναθεώρηση των άρθρων του συντάγματος ,του γειτονικού κρατιδίου , που παραπέμπουν σε αλυτρωτικές  διεκδικήσεις, ώστε να συναινέσουν σε “σύνθετη ονομασία εμπεριέχουσα τον όρο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” για χρήση έναντι όλων (Αλ. Τσίπρας 25/1 συνέντευξη τύπου στο Νταβός μετά τη συνάντηση με Ζ.Ζάεφ) .

4. Ουράνιο Τόξο (σλαβομακεδονικά: Виножито, Vinožito) είναι πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα με έδρα τη Φλώρινα που εκπροσωπεί μία ομάδα Σλαβόφωνων (δίγλωσσων Σλαβομακεδόνων) . Βασικός στόχος του κόμματος είναι η αναγνώριση αυτών των Σλαβόφωνων ως εθνική μακεδονική μειονότητα (ως Σλαβομακεδόνων) στην Ελλάδα. Ενώ άλλη θέση του κόμματος είναι ότι εναντιώνεται στο μοντέλο των ανεξάρτητων εθνικών κρατών και ζητάει από την Ε.Ε. τη συνταγματική κατοχύρωση ανεξαρτήτων οικονομικά, «περιφερειακών εθνικών οντοτήτων» που θα ασκούν πολιτική και νομοθετική εξουσία (Βικιπαίδεια) .

5. Πληροφορηθήκαμε ότι στο Νταβός ο Πρωθυπουργός μας συζητώντας  με τον ομόλογό του Πρωθυπουργό του γειτονικού κρατιδίου κ. Ζάεφ  και θέτοντας ως προαπαιτούμενο για την συναίνεση στην ονομασία, την αναθεώρηση του συντάγματός τους , έλαβε από τον κ. Ζάεφ την απάντηση ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο να περάσει από το κοινοβούλιό του και από το λαό του , προφανώς σε περίπτωση δημοψηφίσματος.  Τότε ο κ. Τσίπρας τον προέτρεψε να πει την αλήθεια στο λαό του και θα βγει κερδισμένος .                                                                                                                     

Προφανώς ο κ. Τσίπρας είχε στο μυαλό του τις μεγάλες αλήθειες που εκείνος είπε στο δικό του λαό καλώντας τον σε δημοψήφισμα για τα μνημόνια τον Ιούλιο του ’15 , αλλά δεν γνωρίζουμε όμως αν του είπε και τον τρόπο πώς το ενδεχόμενο “ΟΧΙ” του λαού των Σκοπίων θα το κάνει “ΝΑΙ”. 

6. Πεποίθηση μου είναι ότι η ονομασία του γειτονικού κρατιδίου είναι το μείζον και κακώς παρουσιάζεται ως δευτερεύον ζήτημα εάν δήθεν απαλειφθούν από το σύνταγμά τους τα άρθρα που παραπέμπουν σε αλυτρωτικές διεκδικήσεις. Και τούτο γιατί πιστεύουμε ότι ακόμη και αν απαλειφθούν αυτά τα άρθρα από το σύνταγμά τους και εμείς συναινούσαμε να πάρουν όνομα εμπεριέχον τον όρο “Μακεδονία” ποιος μας εγγυάται ότι ένας μελλοντικός κυβερνήτης αυτού του κράτους (τύπου Γκρουέφσκι) συνεπικουρούμενος και από περισσότερο “πατριώτες” εθνικιστές κοινοβουλευτικούς δεν θα επιχειρήσει εκ νέου αναθεώρηση του συντάτγματος της χώρας του και επαναφορά των αλυτρωτικών άρθρων ;;

7. Αντιλαμβανόμαστε άραγε πόσο θα ενθαρρύνουμε, με τη συναίνεση μας, τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις αυτού του σημερινού μορφώματος κρατιδίου όντας ως “κράτος οντότητα” , εμπεριέχον το όνομα “Μακεδονία” , αναγνωρισμένο μάλιστα έτσι επισήμως και από τον ΟΗΕ ;                                                                 Δηλαδή ποιος θα εμποδίσει, ίσως στο μέλλον, αυτό το “κράτος οντότητα”  που θα φέρει επισήμως στο όνομά του το “Μακεδονία” σφετεριζόμενο  και οικειοποιούμενο την ιστορία της Μακεδονίας, να διεκδικήσει να “ελευθερώσει” και να προσαρτήσει, τις κατά την άποψή του,  “αλύτρωτες” περιοχές που φέρουν ή έφεραν όνομα Μακεδονία και αποτελούν γεωγραφικό τμήμα όμορων κρατών (βλ.αρ.2) με σκοπό τη δημιουργία της λεγόμενης, με τον αλυτρωτικό όρο , “Ενωμένης  Μακεδονίας” ;                                                                         Κάτι αντίστοιχο δηλαδή σαν τη “Μεγάλη Αλβανία” που λένε και ονειρεύονται οι άλλοι “καλοί μας” Βορειοδυτικοί γείτονες θέτοντας θέμα Τσαμουργιάς .

8. Οι εξτρεμιστές εθνικιστές (έτσι μας βολεύει να τους λέμε για να μειώσουμε τάχα την επικινδυνότητα) Αλβανοί θέτουν θέμα Τσαμουργιάς μιλάνε για αλύτρωτους αδελφούς τους και ονειρεύονται τη “Μεγάλη Αλβανία” που τα σύνορά της φθάνουν μέχρι την Πρέβεζα .                                                                                                                       O εξ ανατολών “καλός ” γείτονας και κουμπάρος ,μέγας Σουλτάνος , επισκέπτεται τη Θράκη μας και αποκαλεί τους εκεί έλληνες πολίτες, μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, ως “ αδελφούς Τούρκους ” ενώ συγχρόνως αμφισβητεί και την ελληνικότητα νησιών του Αρχιπελάγους μας.

Οι εξτρεμιστές εθνικιστές Σκοπιανοί μιλάνε για αλύτρωτους αδελφούς τους στη Μακεδονία μας και ονειρεύονται την “Ενωμένη Μακεδονία” .

Δεδομένων , κατά την εκτίμησή μας , όλων όσων παραθέσαμε παραπάνω ,

και φέροντας στη μνήμη μας τα λεχθέντα υπό της π.Προέδρου της Βουλής

κ. Άννας Ψαρούδα –Μπενάκη κατά την προσφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στην ανάληψη των καθηκόντων του στις

10 /2/05 που μεταξύ άλλων είπε :

“….. τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης , της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί,ενδεχομένως από νέες μορφές διακυβέρνησης”.

Βγαίνει πιστεύω αβιάστως το συμπέρασμα ότι η δύσμοιρη πατρίδα μας ευρίσκεται και πάλι μπροστά σε νέες περιπέτειες που μπορεί να οδηγήσουν και σε νέες εθνικές τραγωδίες .                                                                                                 

Δεν είμαστε μια χώρα στην κεντρική Ευρώπη συνορεύοντας με χώρες και λαούς που, αν   μη τι άλλο, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έχουν καθορισμένα τα γεωγραφικά και εδαφικά τους όρια, σέβονται τις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συνθήκες και ζούνε μεταξύ τους ειρηνικά.

Είμαστε μία χώρα στον πυρήνα μιας ασταθούς περιοχής όπου παίζονται και θα παίζονται στο διηνεκές πολλά και ποικίλα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα επιφέροντας διαλύσεις κρατών, διεκδικήσεις εδαφών, αλλαγές συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών ως και αλλαγές στην εθνολογική και φυλετική σύνθεση των πληθυσμών των λαών όλης της περιοχής.

Συμπεριφερόμενοι λοιπόν εμείς, ως πολιτισμένοι Ευρωπαίοι , και με το δόγμα, πολλά χρόνια τώρα, του “δεν διεκδικούμε τίποτα και από κανέναν”, αποκηρύσσοντας ως σοβινιστικά , μισαλλόδοξα και εθνικιστικά κάθε αναφορά σε αλύτρωτες και σκλαβωμένες πατρίδες ακόμη δε και κάθε έκφραση, ύμνο, εμβατήριο ή τραγούδι που παραπέμπει σε πολέμους, εθνικούς αγώνες ή σε ήρωες πολεμιστές μας , γινόμαστε καθ’ ημέρα και περισσότερο μάρτυρες και παθητικοί δέκτες των σχεδίων, πλήξης των εθνικών μας συμφερόντων, που ναι μεν έχουν εκπονηθεί ή εκπονούνται εν αγνοία μας αλλά δυστυχώς όμως εφαρμόζονται και με την ανοχή και ενδοτικότητα μας. 

    Κλείνοντας την παρούσα μου παρέμβαση , πιστεύουμε ότι κάθε εχέφρων, νουνεχής και φιλόπατρις, Έλλην το γένος και πεπυρωμένος με υψηλό Εθνικό φρόνημα πολίτης αυτής της χώρας συνεκτιμώντας όλα όσα παραπάνω παραθέσαμε, έχει ιερό χρέος έναντι της ιστορίας μας, του πολιτισμού μας και κυρίως έναντι των “αγέννητων και των νεκρών”, όπως λέγει και ο ποιητής, τέκνων αυτής της πατρίδος, να αντιταχθεί στα εν πλήρη εξελίξει σχέδια λοβοτόμησής του, αρπαγής και παραποίησης της ιστορίας του και ακρωτηριασμού της πατρίδος του. Φθάνουν πια οι χαμένες πατρίδες του Ελληνισμού .

Αυτή την αναγκαιότητα υπηρετούν και τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία μας σήμερα,  για να μην χρειασθεί να επαναληφθούν παρόμοια αύριο για τη Θράκη , τα Νησιά μας, την Ήπειρο και τις είδε που αλλού.

Και ευτυχώς που ο Έλληνας σηκώθηκε από τον καναπέ του γι’ αυτό το ευαίσθητο εθνικό ζήτημα, που προσωπικά πιστεύουμε ότι δεν είναι μόνο γι’ αυτό, κόντρα στις ύβρεις στους χλευασμούς στις κραυγές και τα κοάσματα των εγχώριων παλαιών αλλά και σύγχρονων (με αριστερό πρόσημο) υπέρμαχων οπαδών του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης .

Τα συλλαλητήρια αυτά είναι Εθνοπατριωτικά Προσκλητήρια και οι προσκαλλούντες μας σε αυτά δεν είναι οι όποιοι διοργανωτές, αλλά είναι

το αίμα και το πνεύμα των Ηρώων των αγώνων του Έθνους, το αίμα και το πνεύμα των Ηρώων Μακεδονομάχων.

Μας καλούν να δώσουμε το “ΠΑΡΩΝ” σε αυτά , ο Ίων Δραγούμης, ο Παύλος Μελάς ( Μίκης Ζέζας ) και τα παλικάρια του , ο Δεσπότης Γερμανός Καραβαγγέλης , ο Τέλλος Άγρας, η ηρωϊδα δασκάλα Βελίκα Τράϊκου και χιλιάδες άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι μάρτυρες του αγώνα για την Μακεδονία.

Δικαιούμαστε να απουσιάζουμε από αυτό το ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ;  

OXI . Γιατί κι ο ποιητής έτσι προστάζει …

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα

πέσουν καιροί οργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα

κι όσα δέντρα,

τίποτα άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια.

Μη φοβηθείς το χαλασμό

Φωτιά !!  Τσεκούρι !!  

                                   

                        Κωστής Παλαμάς «Πατέρες»