ΟΧΙ στον..«θαυμαστό καινούργιο κόσμο» της αριστερής και νεοφιλελεύθερης έμπνευσης !

γράφει ο Κώστας Τάταρης

Η πλειοψηφία των "αντιπροσώπων" μας θεώρησε ως "αυτονόητο" το "δικαίωμα" κάποιων, που με δική τους επιλογή, έθεσαν εαυτούς εκτός της αναπαραγωγικής διαδικασίας της ζωής, να υιοθετούν και να μεγαλώνουν παιδιά, χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν το (χωρίς εισαγωγικά) αυτονόητο...ότι η όποια ατομική επιλογή μας συνοδεύεται από το ανάλογο "τίμημα" που οφείλουμε να πληρώσουμε, εάν είμαστε ώριμοι ενήλικες και δεν χαρακτηριζόμαστε από την ανηλικότητα του "παιδικού εγωισμού". 

Εν προκειμένω, το τίμημα της επιλογής να είσαι ομοφυλόφιλος είναι η ατεκνία...ένα τίμημα που οι αξιοπρεπείς ομοφυλόφιλοι το αποδέχονται και το πληρώνουν αγόγγυστα - διότι υπάρχουν και αξιοπρεπείς ομοφυλόφιλοι . δεν είναι όλοι τα άφυλα μεταλλαγμένα πλάσματα του μεταμοντερνισμού και ποτέ μαζί με τα "ξερά" δεν πρέπει να καίγονται και τα "χλωρά". 

Έτσι είναι , κυρίες και κύριοι, το τέκνο πρέπει να μεγαλώνει έχοντας τόσο το πατρικό, όσο και το μητρικό σημείο αναφοράς, διότι το παιδί ως νέα ύπαρξη - ποιότητα, προκύπτει μέσα από τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των φύλων...αν πιστεύουμε αληθινά στη διαλεκτική, για την οποία, μάλλον, δεν έχετε ιδέα παρ΄όλο που "φάγατε με το κουτάλι" Χέγκελ και Μαρξ. 

Αλλά βέβαια, η συγκροτημένη οικογένεια, (ως διαλεκτική των φύλων και μια νέα ύπαρξη γεννηθείσα ή υιοθετηθείσα, ως ποιοτικό (όχι ποσοτικό) μέγεθος που συνθέτει τα διαφορετικά μέρη που το δημιουργούν κι εν συνεχεία τα υπερβαίνει με την αυτονόμηση της ενηλικίωσης, χωρίς να τα αρνείται -ο ορισμός της διαλεκτικής που αγνοείτε) είναι..."φεουδαλικό κατάλοιπο" για τις μεταμοντέρνες αντιλήψεις σας. Οι δε μονογονεικές οικογένειες που προέκυψαν μέσα από τις αντιξοότητες, τις περιπέτειες και τα απρόοπτα της ζωής, απλά δεν υφίστανται για τις ευαισθησίες σας, όσο για τους τρίτεκνους και τους πολύτεκνους, τους ανώνυμους ήρωες της καθημερινότητας, τους αιμοδότες της κοινωνίας μας, ε...αυτοί και αν είναι "φεουδαλικό κατάλοιπο".
"Δικαιωματισμός' : αριστερός και φιλελεύθερος...η αιχμή του δόρατος της "πολιτικά ορθής" επιθετικής παρακμής που θέλει από πρόσωπα, αυτεξούσια, αλλά και μετέχοντα στον "κοινό λόγο" να μας καταστήσει απρόσωπα άτομα, ναρκισσευόμενα, με "ανάγκες και δικαιώματα" που αρχίζουν και τελειώνουν με το παθολογικό "εγώ" μας, νευρόσπαστοι "δικαιωματιστές" του εφήμερου σαρκίου μας. 

"Δικαιωματισμός" : αριστερός και φιλελεύθερος, μετα- αριστερός και μετα- φιλελεύθερος ή "σοσιαλφιλελεύθερος" (ακόμα...καλύτερα), το ίδιο μεταμοντέρνος, φτιασιδωμένος, αποκρουστικός, ο Φραγκενστάιν ντυμένος με artisti italiani, η διαδικασία μετάλλαξης μια κοινωνίας με ταυτότητα και ραχοκοκαλιά σε συνονθύλευμα ναρκισσευόμενων ασπόνδυλων μαλακίων.
Μόνο που δεν αποφασίσαμε να μεταλλαγούμε όλοι σε μαλάκια, ούτε ενθουσιαζόμαστε με τον προτεινόμενο "θαυμαστό καινούργιο κόσμο" του ( αριστερής ή φιλελεύθερης , "μετά" φιλελεύθερης ή "μετά"σοσιαλιστικής έμπνευσης ) μεταμοντερνισμού σας και μεταξύ της γκρίζας δυστοπίας του Όργουελ και της πολύχρωμης του Χάξλευ, διαφορά ουσίας δεν υπάρχει...αφήνουμε λοιπόν τόσο τα "γκρίζα", όσο και τα "πολύχρωμα" για τη δική σας συνομοταξία.