Κρανίου τόπος η Ελλάδα μας

Σε χώρα όπου η μια εθνική καταστροφή διαδέχεται την άλλη είναι τουλάχιστον ειρωνικό να μιλά κάποιος για «ιστορίες επιτυχίας». Κι όμως, αυτό το θέατρο του παραλόγου, το οποίο είναι διανθισμένο με μαύρο χιούμορ, το παρακολουθούμε από την πρώτη κιόλας ημέρα της υπαγωγής της πατρίδας μας στο ανύπαρκτο έλεος των δανειστών.

Οσοι υπόσχονταν απεμπλοκή από τον εφιάλτη μάς έμπασαν ακόμα πιο βαθιά εκεί. Οσοι υποδύονταν τους πατριώτες έχουν γίνει οι πιο καλοί και πρόθυμοι υπάλληλοι των δημίων μας. Οσοι μιλούσαν για έθνος και λαό ακρωτηρίασαν το έθνος, παραδίδοντας τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς, και περιφρόνησαν την άποψη των Ελλήνων - δεν θέλουν να την ακούν όποτε δεν συμφωνεί με τη δική τους.

Και τώρα, την ώρα του πυκνού σκοταδιού, οι ταχυδακτυλουργοί των εντυπώσεων προσπαθούν να πείσουν περί της… επιτυχίας τους. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ, σε συνέντευξη που έδωσε σε εφημερίδα, ήταν πολύ φειδωλός για το είδος της ελάφρυνσης χρέους που μπορεί να λάβει η χώρα μας: «Το είδος των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους διευκρινίσθηκε από το Eurogroup πριν από δύο χρόνια. Σίγουρα όχι “κούρεμα”, αλλά πιθανόν κάποια μέτρα για να υπάρχει και πιο μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα».

Τα λοιπά στοιχεία της «επιτυχίας», που αναφέρει η κυβέρνηση, είναι εξίσου μελανά με την κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά. Περίπου 1.000.000 Ελληνες, νέοι και μορφωμένοι, έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά, 508.798 μισθωτοί λαμβάνουν αμοιβές κάτω από 500 ευρώ τον μήνα, καθαρά, 174.656 εργαζόμενοι αμείβονται με ποσά κάτω των 50 ευρώ, έως 250 ευρώ τον μήνα (11,1% του συνόλου). Εως 500 ευρώ τον μήνα, μεικτά, λαμβάνουν συνολικά 508.789 εργαζόμενοι (25,7% του συνόλου). Κατά μέσον όρο, 445,56 ευρώ μεικτά λαμβάνουν όσοι είναι έως 24 ετών (192.016 άτομα), 1.158.000 κύριες συντάξεις κυμαίνονται σε ποσά κάτω των 500 ευρώ, 883.000 επικουρικές συντάξεις είναι κάτω των 200 ευρώ.

Οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους θεωρούν «ιστορία επιτυχίας» τη μετατροπή της Ελλάδας σε κρανίου τόπο.

Ντροπή…

δημοκρατία