Μέσα από την τρέλα..η Λογική!

Γράφει η Ποσειδωνία

            Αποτελεί γεγονός ότι ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα, όντας αμείλικτος στο πέρασμά του μπορεί να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται γύρω του και να αφήσει μόνο συντρίμμια. Όπως ένας δυνατός άνεμος μπορεί να ξεριζώσει μέχρι και δέντρα, από την άλλη πλευρά η νηνεμία μπορεί να επιτρέψει στον ήλιο να θρέψει την πλάση και στο σκοτάδι να φανερώσει το φως γαλήνια. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή, βιώνουμε την πρώτη περίπτωση. Διανύουμε τη φάση που ο χρόνος στο πέρασμά του αφήνει συντρίμμια χωρίς ελπίδα!
            Είναι μια εποχή πλήρους ισοπέδωσης και τελμάτωσης σε όλα τα επίπεδα: πνευματικό, κοινωνικό, ηθικό συναισθηματικό, γνωστικό κλπ. Μια εποχή που το ανώμαλο παρουσιάζεται ως φυσιολογικό και το παράφρον ως λογικό.
            Προσφάτως βλέπουμε ότι στο καταστροφικό στόχαστρο βρίσκεται η οικογένεια. Τώρα, η οικογένεια ξεφεύγει από τα φυσιολογικά πλαίσια και παίρνει μια τερατώδη διάσταση. Γιατί;

Γιατί κάποιοι προοδευτικοί αποφάσισαν πως έτσι πρέπει να γίνει. Δε ρώτησε όμως κανείς από αυτούς τις αθώες παιδικές ψυχές αν θέλουν να μεγαλώσουν σε ένα άρρωστο περιβάλλον ή αν θέλουν να καταδικαστούν με ψυχολογικά συμπλέγματα πριν ακόμα ανοίξουν τα φτερά τους.
            Επιπλέον, πασχίζουν οι προοδευτικοί αριστεροί μας κυβερνώντες να σταματήσουν τις παρελάσεις των εθνικών εορτών, γιατί φαντάζομαι τους φαίνονται παρωχημένες και δεν είναι καθόλου υπερήφανοι για αυτές. Ωστόσο διεξάγουν με μεγάλη τους χαρά παρελάσεις ομοφυλόφιλων, δηλαδή τα λεγόμενα gay pride parade που σημαίνει φεστιβάλ Υπερηφάνειας!!!

            Και αναλογίζομαι… Όλοι αυτοί οι αγωνιστές, οι ήρωες, “οι γνωστοί” και “οι άγνωστοι” στρατιώτες που θυσιάστηκαν, σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, αξίζουν τη λήθη; Όχι. Για παράδειγμα, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης μαχόμενος για την Ελευθερία απαγχονίστηκε σε ηλικία 19 ετών. Δεν επέλεξα φυσικά τυχαία την αναφορά μου στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, καθώς ο ίδιος, στο τελευταίο γράμμα του έγραψε: “Είναι καλό να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα”. Σίγουρα όμως δεν οραματίστηκε ποτέ μια τέτοια Ελλάδα που ξεπουλιέται φτηνά και έναν Έλληνα που έχει εκπέσει εντελώς και που αν συνεχίσει έτσι σε μερικές δεκαετίες το μόνο που θα τον διαφοροποιεί από τον πίθηκο, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα είναι το δίπλωμα οδήγησης και τα ενδύματά του!        

            Επίσης, ανάμεσα στα καταστροφικά και τερατώδη βιώματα της σύγχρονης ζωής αξίζει να αναφερθούν επιγραμματικά τα παρακάτω. Σήμερα, η ελευθερία του λόγου απαγορεύεται επικαλώντας το όνομα της δημοκρατίας και όντας στο απόγειο της δεύτερης κάθε λόγος ειλικρίνειας και κάθε πράξη αλήθειας ονομάζεται φασισμός. Απαγορεύεται να υψώσεις την ελληνική σημαία σε ελληνικά εδάφη, χρήζει χλευασμού η νηστεία των Χριστιανών τη Μεγάλη εβδομάδα αλλά, απαιτείται σεβασμός στο ραμαζάνι των Μουσουλμάνων. Απαγορεύεται ο θαυμασμός ενός καλαίσθητου κούρου αλλά επιτρέπεται και θαυμάζεται καθέτι εκφυλισμένο εκτίθεται ως τέχνη.  Επίσης, αδιαφορούμε για την αρχαία μας κληρονομιά, για την ανάδειξη, τη συντήρηση των αρχαιολογικών χώρων ή την αναστήλωση αρχαίων ναών, αλλά μαχόμαστε για την ανέγερση τζαμιών. Υποδεχόμαστε ορδές λαθρομεταναστών (στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ότι, δεν βλέπω τους αριστερούς τους φίλους που μάχονται για την καλύτερη παραμονή τους να παίρνουν δύο τρεις ή και τέσσερις από αυτούς στις βίλλες τους, που σίγουρα θα βολεύονταν καλύτερα απ’ότι στις γειτονιές μας), τους φροντίζουμε, τους ταΐζουμε, αποδεχόμαστε και την δωρεάν τους περίθαλψη την ώρα που κάτι τέτοιο για εμάς είναι αδιανόητο. Τέλος, παραχωρούμε ανενόχλητοι το όνομα “Μακεδονία” στους γυφτοσκοπιανούς γείτονές μας.

            Τι άλλο θέλει κανείς για να καταλάβει ότι ο πάτος δεν έχει πάτο, ότι η θλίψη ή η απογοήτευση ή ο θυμός είναι συναισθήματα που μπορούν εύκολα και δικαιολογημένα να κυριεύσουν τον καθέναν από εμάς. Βέβαια, μέσα στη δίνη της απογοήτευσης αυτής όλα είναι θολά και σκοτεινά. Όποιος νιώσει μέσα του ότι είναι προορισμένος για κάτι Ανώτερο ως Άνθρωπος για κάτι Υψηλότερο και Ουσιώδες και ότι δεν προορίζεται για μεμψιμοιρίες, θα καταφέρει να βγει από αυτή την δίνη που τον έσπρωξαν μεθοδικά και θα ψάξει να βρει τη δύναμη που θα τον κάνει να επιβιώσει. Όπως ο Προμηθέας δεσμώτης έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους, όταν κλήθηκαν να δουν το φως και ήταν αδύναμοι απέναντι στα στοιχεία της φύσης, έτσι ο καθένας θα πρέπει να ψάξει το όραμα που θα τον κάνει να οραματιστεί.

            Δίχως όραμα δεν οραματίζεσαι. Δίχως θυμό δεν θυμώνεις. Δίχως όνειρα δεν ονειρεύεσαι. Δίχως ελπίδα δεν ελπίζεις. Δίχως δύναμη δεν προσπαθείς. Δίχως σκοπό δεν μάχεσαι. Όταν όλα αυτά, τα νιώσει κανείς να κυλάνε με ορμή στις φλέβες στο αίμα, τότε θα δει ότι είναι επιτακτική ανάγκη η εξουδετέρωση των νιχιλιστικών, σκοτεινών και μολυσματικών πνευματικών και κοινωνικών στοιχείων. Είναι επιτακτική ανάγκη, η αντικατάσταση της απάθειας και της απραξίας με την δύναμη του πράττειν και της μαχητικότητας. Εμείς διαμορφώνουμε την εποχή μας.
Και ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ…
ΜΕΙΝΕ ΞΥΠΝΙΟΣ!!!  Μια φράση πιο επίκαιρη από ποτέ.