Το «Φάντασμα της Ακροδεξιάς» στην Ευρώπη

Πώς με ψέματα και απειλές τρομοκρατούν τους Λαούς της Ευρώπης

Ένα νέο 1848, μετά από 171 έτη

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα του Κομμουνισμού». Με αυτές τις (αλλόκοτες για το σήμερα) φράσεις περιγράφει το 1848 ο Κάρολος Μαρξ όλα όσα συνέβαιναν εκείνες τις ημέρες στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Το 1848 ονομάστηκε ως η «Άνοιξη των Λαών» στην Ευρώπη, καθώς σε πολλές χώρες ξεσπούν Κινήματα με κοινωνικό και εθνικό περιεχόμενο. Είναι επίσης (υπενθυμίζουμε για όσους το αγνοούν) και η χρονιά που ο ίδιος ο Μαρξ, σε συνεργασία με τον Φρειδερίκο Ένγκελς, συγγράφει το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» (ή «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»), ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα στον χώρο του Κομμουνισμού και της Αριστεράς, και το οποίο δείχνει ότι οι δύο εισηγητές του «Επιστημονικού Σοσιαλισμού» ήθελαν να ¨κατευθύνουν¨ τις εξελίξεις προς τον στόχο τους.

Ημέρες του 1848 βιώνει και σήμερα η Ευρωπαϊκή ήπειρος.

Με αιχμή τις εκλογικές διαδικασίες για το Ευρωκοινοβούλιο (εκλογές που επιτρέπουν στους λαούς να εκφραστούν) οι πολίτες δυσπιστούν στα όσα συγκεκριμένα κέντρα και περιορισμένες ελίτ ετοιμάζουν για αυτούς, αλλά χωρίς αυτούς. Και αυτή η δυσπιστία δείχνει ανησυχία για το παρόν και φόβο για το μέλλον. Ένα σκηνικό θολό και επικίνδυνο με αναφορά σε προβλήματα μείζονα, που κάποιοι επιθυμούν να τα δούνε ως μικρά και ασήμαντα. Και σε όσους επιμένουν στην αναφορά τους για τα όσα συμβαίνουν, τους ετοιμάζουν την μόνιμη επωδό : είναι όλα αυτά αντιλήψεις «ακροδεξιών» ή «φασιστών» ή «λαϊκιστών».

Οι «ετικέτες» κατά των πολιτών ως εύκολη λύση

Το πρόβλημα όμως (και αυτό μάς έπεισε να γράψουμε το παρόν σημείωμα) είναι πως οι περισσότεροι εκπρόσωποι των ποικιλώνυμων ηγεσιών και όσων τους ακολουθούν (πχ. ισχυρά ΜΜΕ, καθοδηγούμενα από μεγάλα συμφέροντα, όπως γίνεται και στην Ελλάδα) θέλουν να αγνοούν τις θελήσεις του Λαού.

Ή να καταφεύγουν στην εύκολη λύση : τις ετικέτες! Όποιος πολίτης (πολιτευόμενος ή όχι) εκφράσει την ανησυχία του και προτείνει μία εναλλακτική λύση, θα χαρακτηριστεί αμέσως «λαϊκιστής» ή «ακροδεξιός». Όπως έγινε το 1848, οπότε ακόμη και τους μεταρρυθμιστές ή εθνικιστές πρωτοπόρους τους χαρακτήρισαν επικίνδυνους και «ανατροπείς», καθώς το πνεύμα ή και ο λόγος της Ιεράς Συμμαχίας (της Συμμαχίας των τότε ελίτ, δηλαδή), η οποία Ιερά Συμμαχία τότε ξεψυχούσε, ακόμη επεδίωκαν τον περιορισμό της λαϊκής θέλησης.

Καθώς η Γηραιά ήπειρος βιώνει μία πολύπλευρη οικονομική κρίση, ένα κλίμα βαρύ σε συνδυασμό με τον εποικισμό της από μουσουλμάνους από Ασία και Αφρική, κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η αγωνία είναι υπαρκτή και οι φόβοι είναι βάσιμοι.

Η Ευρώπη δέχεται επίθεση

Το τοπίο στην Ευρώπη αλλάζει, με τις παραδόσεις και την ταυτότητά της να υφίστανται βίαιες επιθέσεις. Για να μην αναφέρουμε τα τρομοκρατικά κτυπήματα, με κύριο θύμα τους Χριστιανούς (ακόμη κι εκτός Ευρώπης), που ενισχύουν την ανασφάλεια. Τα βλέπουμε όλα αυτά στις πεζές περιπολίες στρατιωτικών μονάδων σε Γαλλία, Ιταλία και αλλού, αλλά και με την αποστολή ¨μυστικών¨ αστυνομικών σε τζαμιά σε πόλεις της Ευρώπης. Όλα αυτά, ακόμη κι αν στην Ελλάδα δεν τα αναφέρουν τα ΜΜΕ (παρά μόνο μετά από τρομοκρατικά κτυπήματα), συνιστούν ένα σκηνικό που δεν μπορεί να το ανεχθεί ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης. Ο πολίτης που βλέπει ιδεολογική σύγχυση, ανασφάλεια εργατική και απειλή κατά της χριστιανικής ταυτότητός του. Για να μην αναφέρουμε τον πόλεμο που δέχεται η τελευταία μέσα από τις ¨περίεργες¨ αποφάσεις των Κοινοβουλίων των ευρωπαϊκών κρατών. Μιλάμε για τις ¨περίεργες¨ αποφάσεις που αφορούν την αλλοίωση των φύλων (με την καθιέρωση πολλών φύλων ή την απαγόρευση αναφοράς σε μητέρα και πατέρα) ή την επιβολή συγκεκριμένης ορολογίας, για να μην θιχθούν ¨μειονότητες¨ ή ανατραπούν σχέδια κατά των κοινωνιών. Η Πολιτική Ορθότητα απειλεί την καθημερινότητα των πολιτών.

Όσο και αν απειλούν με κατηγορίες περί «λαϊκισμού», «φασισμού», «ακροδεξιάς» και άλλων δαιμονίων, οι Ευρωπαίοι πολίτες αποδεικνύουν ότι έχουν αντανακλαστικά να αμυνθούν. Έχουν δύναμη να υπερασπιστούν ό,τι θεωρούν πολύτιμο για τα παιδιά τους, το έθνος τους, την ταυτότητά τους και τους ιδίους. Για αυτές δηλαδή τις αξίες που κάποιοι θέλουν να προσπεράσουν και να ισοπεδώσουν. Και αυτό το βλέπουμε στην αύξηση της δυνάμεως και επιρροής Κομμάτων που κερδίζουν με την γλώσσα της τόλμης και της ειλικρίνειας. Μιλάμε για αυτά τα κόμματα που βαφτίζονται ως ¨ακροδεξιά¨ από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, όλα αυτά τα ΜΜΕ που κατηγορούν τους πάντες για συνωμοσιολογίες, ενώ με την ίδια ευκολία ¨βλέπουν¨ συνωμοσίες με αυτουργό τους την Ρωσία του Πούτιν, ή βλέπουν επανάληψη του ευρωπαϊκού Μεσοπολέμου, την εποχή των Χίτλερ και Μουσσολίνι.

Η ανίερη συμμαχία στην Ελλάδα

Το παρατηρούμε και στην Ελλάδα από την ανίερη συμμαχία φιλελευθέρων της Κεντροδεξιάς και κομμουνιστών της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με στόχο να περιοριστεί η έκφραση εθνικών και κοινωνικών ανησυχιών, όπως συμβαίνει με την περίπτωση του ξεπουλήματος της Μακεδονίας μας ή την επίθεση στην Ορθόδοξη ταυτότητα των Ελλήνων. Το είδαμε με τα λόγια του ιδίου του (κακή τη μοίρα) πρωθυπουργού μας, που ενώπιον των Μακρόν και Αναστασιάδη (ομογάλακτων και μελών της ιδίας ελίτ) χαρακτήρισε ως ακραίους ή λαϊκιστές όσους αντιδρούν στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών. Βέβαια, μεταξύ τους τα 2 αυτά μπλοκ «κατά του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς» (από την Κεντροδεξιά και την Ριζοσπαστική Αριστερά) αλληλοκατηγορούνται για τα όρια του λαϊκισμού και φλυαρούν με γραπτά και δηλώσεις, χωρίς όμως να δίνουν απαντήσεις και λύσεις σε τίποτε. Ωστόσο, στην Ελλάδα είναι ακόμη ¨νωρίς¨ (για πολλούς λόγους) να δούμε κινήσεις ανάλογες με τις λοιπές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Ο Μάιος των Λαών της Ευρώπης

Τον Μάιο του 2019, μέσω του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών, αν όσα λένε και γράφουν όσοι ξέρουν και μιλούν με νηφαλιότητα για την πραγματικότητα (και δεν καταφεύγουν στον στρουθοκαμηλισμό), θα δούμε ένα σκηνικό ανάλογο του 1848. Όχι πανομοιότυπο, διότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.

Αλλά ένα σκηνικό που θα φέρει ένα δημιουργικό σοκ για τους πολιτευτές και τους πολίτες που επιδιώκουν ένα καλύτερο μέλλον. Ίσως σε λίγες ημέρες βιώσουμε τον «Μάη των Λαών της Ευρώπης», όσο κι αν κάποιοι το βλέπουν σαν εφιάλτη. Όσο και αν θρηνούν και απειλούν τους πολίτες οι ποικιλώνυμες ελίτ και οι καλοπληρωμένοι υποστηρικτές τους. Το «Φάντασμα» που τους απειλεί θα το δούνε μπροστά τους, όσο κι αν στρουθοκαμηλίζουν…..

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

Καθηγητής φιλόλογος