Αν δεν διεκδικείς τίποτα, θα μείνεις με το τίποτα, λέει η
κοινή λογική, που καταδικάζουμε, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
H επιγενετική είναι μια νέα επιστήμη, η οποία μελετά πώς η
συμπεριφορά μας αλλάζει το ίδιο μας το DNA. Η συμπεριφορά μας δεν είναι τίποτε
άλλο παρά η ενεργή κατάφαση των σκέψεών μας. Κάθε πράξη μας είναι προϊόν σκέψης
που έχει προηγηθεί και, σύμφωνα με πρωτοπόρους της επιστήμης, όπως ο
αναπτυξιακός βιολόγος δρ Μπρους Λίπτον, οι σκέψεις μπορεί να αλλάξουν το DNA.
Δυστυχώς, στο DNA αρκετών Ελλήνων έχουν
περάσει η σαπίλα, ο ανθελληνισμός, η
υποτέλεια και η αδαημοσύνη της άρχουσας τάξης, που σκέφτεται το κακό για να
κάνει το χειρότερο.
Στην Ελλάδα η «ελίτ» που διακρίνεται για τις εξαιρετικά
χαμερπείς και κακές προθέσεις της, τις ισχνότατες δυνατότητες και τις μηδενικές
αρετές της προσπαθεί να κατεβάζει διαρκώς τον πήχη για να κρύβει έτσι την
ανημπόρια της. Αυτό που επαναλαμβάνει επί δεκαετίες είναι η μαγική επωδός «δεν
διεκδικούμε τίποτα». Eχει ειπωθεί τόσο πολλές φορές, από τόσο πολλούς και
«ισχυρούς», ώστε εμπεδώθηκε από τους περισσότερους.
Το πίστεψαν οι αφελείς: Δεν διεκδικούμε τίποτα. Εύκολη η ζωή αν δεν διεκδικείς τίποτα. Δεν αγωνίζεσαι για τίποτα. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι περισσότερο από τίποτα. Αν διεκδικείς, πρέπει να εργαστείς, να προετοιμαστείς, να πείσεις, να οργανώσεις και στο τέλος να αποπειραθείς να αποκτήσεις αυτό που διεκδικείς. Και μόνο με τη λέξη «εργασία» οι ημέτεροι χρυσοκάνθαροι παθαίνουν κλακάζ σαν αυτό που χτύπησε τη Μέρκελ, η οποία σπαρταρούσε σαν το ψάρι.
Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω από την πλάτη μας και αντικρίσουμε τα περασμένα χρόνια, θα δούμε την Ιστορία και θα ξαναθυμηθούμε τις συλλογικές εμπειρίες μας. Οι... δίπλα μας, ο περίγυρος των μυστακοφόρων, δολιχοκέφαλων, βραχυμέτωπων και σμιχτοφρύδηδων κρατών, διεκδικούν. Τα πάντα. O,τι μας ανήκει το θέλουν. O,τι δεν έχουν το απαιτούν. Κλέβουν για να φάν’ και αρπάζουν για να ’χουν. Κι εμείς, στην άγρια γειτονιά των πανθήρων, καθόμαστε και ακούμε τους παρακμιακούς των εξουσιών, που λένε ότι πρέπει να εξασκηθούμε στο σαβουάρ βιβρ των αρνιών και των προβάτων.
Το πίστεψαν οι αφελείς: Δεν διεκδικούμε τίποτα. Εύκολη η ζωή αν δεν διεκδικείς τίποτα. Δεν αγωνίζεσαι για τίποτα. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι περισσότερο από τίποτα. Αν διεκδικείς, πρέπει να εργαστείς, να προετοιμαστείς, να πείσεις, να οργανώσεις και στο τέλος να αποπειραθείς να αποκτήσεις αυτό που διεκδικείς. Και μόνο με τη λέξη «εργασία» οι ημέτεροι χρυσοκάνθαροι παθαίνουν κλακάζ σαν αυτό που χτύπησε τη Μέρκελ, η οποία σπαρταρούσε σαν το ψάρι.
Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω από την πλάτη μας και αντικρίσουμε τα περασμένα χρόνια, θα δούμε την Ιστορία και θα ξαναθυμηθούμε τις συλλογικές εμπειρίες μας. Οι... δίπλα μας, ο περίγυρος των μυστακοφόρων, δολιχοκέφαλων, βραχυμέτωπων και σμιχτοφρύδηδων κρατών, διεκδικούν. Τα πάντα. O,τι μας ανήκει το θέλουν. O,τι δεν έχουν το απαιτούν. Κλέβουν για να φάν’ και αρπάζουν για να ’χουν. Κι εμείς, στην άγρια γειτονιά των πανθήρων, καθόμαστε και ακούμε τους παρακμιακούς των εξουσιών, που λένε ότι πρέπει να εξασκηθούμε στο σαβουάρ βιβρ των αρνιών και των προβάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π