Πρέπει να αποδεχτούμε ότι …χάθηκε αυτή η μάχη. Πρέπει να ετοιμαστούμε για την επόμενη που έρχεται!

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Όταν, αντί για την επέτειο της μάχης στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη, γιορτάζουμε την επέτειο του θανάτου του Γρηγορόπουλου, προφανώς έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και όταν, το πολιτικό μας σύστημα γιορτάζει κάθε χρόνο, το αποτέλεσμα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο.

Όταν η εξωκοινοβουλευτική αριστερά και το ΚΚΕ δίνουν μάχες με τις δυνάμεις καταστολής για να κρατήσουν την κυριαρχία τους στο πεζοδρόμιο, ενώ ο αυτοαποκαλούμενος εθνικιστικός -πατριωτικός χώρος δίνει τις μάχες του στο Facebook για να κρατήσει την κυριαρχία του στον καναπέ, προφανώς αυτό μεταφράζεται σε έλλειψη ηγετών και στρατηγικής. 

Όταν τα κοινοβουλευτικά κόμματα (που ισχυρίζονται ότι μπορούν να εκπροσωπήσουν όσους και όποιους έχουν επίγνωση των στόχων του συστήματος), επιβάλλουν στα στελέχη τους την έλλειψη παρουσίας και δράσης μέσα στην κοινωνία τότε, προφανώς, το κοινοβουλευτικό πεδίο δεν μπορεί να αποτελεί κύρια κατεύθυνση αγώνος για τους Εθνικιστές. Δεν μπορεί να είναι αποδεκτή η διεκδίκηση της ηγεσία από τους «δήθεν» που οδήγησαν και οδηγούν τις ιδέες μας από ήττα σε ήττα μη γνωρίζοντας ότι «δεν δίνεις τις μάχες στον τόπο και στον χρόνο που ο εχθρός επιλέγει γιατί διαθέτει την πλήρη κυριαρχία». Δεν αντιπαρατίθεσαι κατά μέτωπο επιζητώντας την δόξα των Θερμοπυλών, αν δεν υπάρχουν εκείνοι που θα μετατρέψουν την Θυσία των 300 σε Νίκη στο Πεδίο της Ηθικής.

 

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η γνώση των αρχών του ανταρτοπολέμου και η μεταφορά τους στο πολιτικό πεδίο είναι μια καινοτόμος πρόταση για το πως μπορεί να επέλθει η ζητούμενη ανατροπή. Η Ιστορία διδάσκει ότι, μεγάλες δυνάμεις και κραταιά συστήματα υποχρεώθηκαν σε ντροπιαστικές ήττες και κατέρρευσαν χάρις σε λίγους αλλά αποφασισμένους που γνώριζαν τις αρχές του πολιτικού ανταρτοπόλεμου. Αρχές που εφάρμοσε ο Γρίβας Διγενής κατανικώντας την Αγγλική Αυτοκρατορία και ο Χο Τσι Μινχ, κατανικώντας τους Γάλλους και τους Αμερικανούς. 

 

Αξίζει να θυμηθούμε το σπουδαίο σύνθημα της Πανελλαδικής Ιδεολογικής Συνδιάσκεψης που έλεγε «ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ». Ένα σύνθημα που χαρακτήριζε την σύντομη περίοδο της εθνικιστικής κυριαρχίας (ΕΝΕΠ - ΕΝΕΚ). Μιας κυριαρχίας που υποχρέωσε την ΚΝΕ να ορίσει ως θέμα συνεδρίου την ανεύρεση τρόπων αντιμετώπισης της διείσδυσης των εθνικιστών του ΕΝΕΚ στην κοινωνία. 

Ας γίνουμε λοιπόν αντάξιοι του σκοπού. Αντί για εξόρυξη φθόνου, ουγκανισμού, μιμητισμού, ρουφιανιάς και απαξίας ας οικοδομήσουμε έξυπνες μορφές αγώνος.

 

Τα Δίκτυα Πολιτών, τα Δίκτυα Αυτοδιοικητικών, τα Δίκτυα Επικοινωνίας, τα Δίκτυα Κέντρων Τεκμηρίωσης, τα Δίκτυα Ιστορικών Δικαιωμάτων είναι η προετοιμασία που ανταποκρίνεται στο σήμερα. Η συνεργασία των Δικτύων είναι ο στρατηγικός πολιτικός στόχος. Ας προσπαθήσουμε έχοντας στο μυαλό μας το αίτημα «ΦΕΡΤΕ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ».