Πρέπει να τεθεί εκτός νόμου το ΚΚΕ;

 

γράφει ο Νικηφόρος Λυκίδης

O χαρακτηρισμός του κόμματος της “Χρυσής Αυγής” ως εγκληματικής οργάνωσης, με την πρόσφατη δικαστική απόφαση (που όμως δεν είναι τελεσίδικη), επανέφερε στο προσκήνιο το ερώτημα «κατά πόσον θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας».

Η καταγραφή μερικών από τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την λειτουργία Κομμουνιστικών Κομμάτων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σίγουρα θα βοηθούσε στην εξέλιξη ενός σχετικού διαλόγου.

α) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εις το όνομα του οποίου ομνύουν τα συστημικά κόμματα, έχει με σαφήνεια τοποθετηθεί επ’ αυτού ζητώντας να τεθούν εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά και Ναζιστικά κόμματα που λειτουργούν εντός των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

β) Σειρά κρατών όπως η Εσθονία, η Λιθουανία, και προσφάτως η Σλοβακία, εφαρμόζοντας αυτή την απόφαση, προχώρησαν και έθεσαν εκτός νόμου τα κόμματα των νοσταλγών της Σοβιετικής Ένωσης, απαγορεύοντας την νόμιμη δραστηριότητά τους.

γ) Όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έζησαν στο πρόσφατο παρελθόν υπό Κομμουνιστική κυριαρχία, προχώρησαν στην κατακρήμνιση όλων των μνημείων που εγκωμίαζαν ή θύμιζαν γεγονότα, σύμβολα και πρόσωπα των κομμουνιστικών περιόδων διακυβέρνησης των χωρών τους. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση της Σλοβακίας που, «απαγορεύει την τοποθέτηση μνημείων που τιμούν προωθούν ή υπερασπίζονται ένα καθεστώς που βασίζεται στην κομμουνιστική ιδεολογία. Απαγορεύεται επίσης η μνημόνευση εκπροσώπων του καθεστώτος της Σλοβακικής Δημοκρατίας από το 1939 έως το 1945 ή άλλου καθεστώτος που βασίζεται σε φασιστική ή ναζιστική ιδεολογία. Απαγορεύει επίσης και την ονομασία δρόμων με τα ονόματα όσων εκπροσωπούν αυτά τα καθεστώτα».

Η νέα νομοθεσία ανακηρύσσει την 24^η Ιουνίου ως “Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Κομμουνιστικού καθεστώτος”. Συγχρόνως, η 21^η Ιουνίου θα καταγραφεί στο ημερολόγιο ως ημέρα αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής του Σοβιετικού στρατού από την Τσεχοσλοβακία, το 1991, και η 21^η Αυγούστου ως η “Ημέρα των Θυμάτων της κατοχής της Τσεχοσλοβακίας το 1968”.

Πληθώρα αναλόγων παραδειγμάτων συναντά κανείς σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιστρέφοντας στο ερώτημα «κατά πόσον θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας» η απάντηση που θα πρέπει να δοθεί, λογικά, είναι μία εκ των δύο:

ΝΑΙ πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, αν δεν αποκηρύξει τα όσα εγκλήματα και προδοσίες διέπραξε στο παρελθόν του.

ΟΧΙ δεν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, αν αποδεχτεί να πολιτεύεται στα πλαίσια του υφιστάμενου πολιτεύματος, (χωρίς επιφυλάξεις και υποσημειώσεις) με ταυτόχρονη σαφή αποκήρυξη των όποιων εγκληματικών πράξεων και προδοτικών ενεργειών έχει κάνει στο παρελθόν. 

Αυτό όμως που είναι απαράδεκτο, ανήθικο και πολιτικά εσφαλμένο είναι η αδιανόητη συνέχιση της σημερινής νόθας και ετεροβαρούς κατάστασης όπου θύτες και θύματα έχουν εξομοιωθεί. Όπου το ΚΚΕ, παρά το όποιο διχαστικό και αιματοβαμμένο παρελθόν του, λειτουργεί με πολιτικά προνόμια, και το δικαίωμα άρνησης υπακοής στο νόμο ή για την ακρίβεια «εφαρμογής των νόμων κατά το δοκούν».