ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ

Μία έννοια παράγωγος της έννοιας τοϋ Κράτους είναι ή έννοια τοΰ Δικαίου. "Οπως έχουμε αναλύσει, τό κοινωνικό σύστημα είναι ένα πλέγμα ποικίλων σχέσεων μεταξύ των με­λών της κοινότητος τό όποιο ώνομάσαμε κοι­νωνικό πλέγμα, ένώ ένα υποσύνολο ή ύποπλέγμα των σχέσεων αυτών, τό πλέγμα τών πολιτικών σχέσεων είναι αυτό πού προσδιο­ρίζει τήν μορφή τοϋ Κράτους. Ή ομαλή λειτουργία τών πλεγμάτων αυτών προϋποθέτει τήν ΰπαρξι ώρισμένων κανόνων συμπεριφοράς.

"Ετσι προκύπτει τό Δίκαιον στό πολιτικό επίπεδο καi δύο άλλα συστήμα­τα κανόνων, ή Ηθική καί τά κοινωνικά έθη στό κοινωνικό επίπεδο.

Οι κανόνες Δικαίου έχουν τρία χαρακτηρι­στικά γνωρίσματα:

Τίθενται άπό τό Κράτος καί όχι άπό άτομα.Αφορούν τήν εξωτερική συμπεριφορά τών ατόμων καί όχι τίς εσωτερικές του διαθέσεις. Είναι εξαναγκαστικά, ή παράβασίς των δηλ. επισύρει κυρώσεις. Ανάλογα άλλά αντίθετα γνωρίσματα έχουν καί οΐ κανόνες ηθικής καί κοινωνικών έθών. "Ετσι τά κοινωνικά έθη:

Αφορούν τήν.έξωτερική συμπεριφορά, όπως οΐ κανόνες δικαίου.

Δέν είσάγονται άπό τό Κράτος, άλλά είναι αποτέλεσμα εξελικτικής ιστορικής διαδι­κασίας.

Δέν είναι εξαναγκαστικά, άλλά ή παράβασίς τους μπορεί νά έπιφέρη κοινωνική αποδο­κιμασία.

Αντίθετα, οΐ κανόνες ηθικής:

• Επιβάλλονται άπό τό ίδιο τό άτομο στόν ε­αυτό του.
• "Εχουν σχέσι μέ τήν συνείδησί του καί όχι μέ τήν εξωτερική του συμπεριφορά.
• Δέν περιέχουν εξωτερικό εξαναγκασμό καί συνεπώς ή παράβασίς των δέν επισύρει, κυ­ρώσεις.

Τό Δίκαιον διαιρείται σέ Θετικό καί Φυσι­κό Δίκαιο.

Τό Θετικό Δίκαιο είναι τό σύνολο τών κα­νόνων πού θεσπίζει τό κάθε Κράτος. Σε άντιδιαστολή τό Φυσικό Δίκαιο έχει σάν περιε­χόμενο τίς αρχές καί τά αίτια έκ των οποίων προκύπτει τό Θετικό Δίκαιο.."Οπως είναι ευνόητο, τό Φυσικό,Δίκαιο, ή Ηθική καί τά κοινωνικά έθη αποτελούν μία ε­νότητα μέ βάσι τό αξιολογικό σύστημα πού έχει αναπτύξει ένα "Εθνος.

Σύμφωνα μέ τήν Εθνικιστική άντίληψι, τό  Κράτος δέν είναι ούτε δημιουργός, ούτε παράγωγον τού Φυσικού Δικαίου. Τό Κράτος εί­ναι τό ίδιο σχέσεις Δικαίου μεταξύ διοικού­ντων καί διοικούμενων. Επομένως τό Κράτος στήν συγκεκριμένη ύφή του καί τό Φυσικό Δί­καιο εμφανίζονται ταυτόχρονα.

Πώς όμως εμφανίζονται τά τρία αυτά συ­στήματα τοϋ Φυσικού Δικαίου, τής Ηθικής καί τών κοινωνικών έθών;

Λειτουργεί καί έδώ ή επιλεκτική διαδικα­σία, ή δέ πηγή τών τριών αυτών συστημάτων είναι ή συλλογική φυλετική ψυχή τού "Ε­θνους. "Ετσι, σέ μεταβατικές περιόδους εμ­φανίζονται συλλογικές ψυχολογικές τάσεις πού εκφράζουν εναλλακτικά αξιολογικά συ­στήματα. Μεταξύ άύτών επιλέγεται καί

εκ­φράζεται τελικά εκείνο πού προσαρμόζεται καλύτερα στίς ιστορικές συνθήκες. Άπό τό νέο αυτό αξιολογικό σύστημα μορφο­ποιούνται:

• Ή Ηθική στό ατομικό επίπεδο καί ακολου­θεί τόν πολιτιστικό κύκλο.
• Τά κοινωνικά έθη στό κοινωνικό επίπεδο καί ακολουθούν τόν κύκλο ζωής τού κοινωνικού πλέγματος, καί 
• Τό Φυσικό Δίκαιον στό πολιτικό επίπεδο πού ακολουθεί τόν κύκλο ζωής τοϋ πλέγματος τών πολιτικών σχέσεων.  

Ή θεώρησις αυτή όνομάζεται θεωρία τοΰ φυλετικού Φυσικού Δικαίου καί εξηγεί γιατί τό Δίκαιο καί οί λοιποί κανόνες διαφέρουν άπό Λαό σέ Λαό.

Κάθε Λαός έχει κάποιες αξιολογικές ροπές πού διακρίνουν αυτόν καθώς καί τά αξιολο­γικά συστήματα πού γεννά μέσα στους δια­φόρους πολιτισμούς. Ή 'Ελληνική Φυλή δια­κρίνεται γιά τρεις βασικές άξιολογικές τάσεις, τήν λεβεντιά, τήν ύπερηφάνεια καί τόν αυτο­σεβασμό ή ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Μία συνέπεια τών ανωτέρω ,είναι ότι τό Δί­καιο υπάρχει μόνον σάν Εθνικό Δίκαιο, ένώ πραγματικό Διεθνές Δίκαιο δέν υπάρχει διό­τι άφ’ ενός μέν δέν υπάρχει υπερεθνική αρ­χή γιά νά τό έπιβάλη, άφ' έτερου δέ καί κατά κύριον λόγον, δέν υπάρχει κοινό αξιολογικό σύστημα μεταξύ τών Λαών. 

Αυτό πού σήμε­ρα εμφανίζεται σάν Διεθνές Δίκαιο, δέν είναι παρά μία καταγραφή τών διεθνών Ισορροπιών καί αμοιβαία άναγνώρισίς των. Στήν περίπτωσι πού μία ύπερδύναμις ή ένα διεθνές σύστη­μα κέντρων εξουσίας έπιβάλη τό δικό της Δίκαιον έπί άλλων Εθνών, τότε προφανώς δέν έχουμε Διεθνές Δίκαιον, άλλά επιβολή κάποιου Εθνικού Δικαίου έπί τών μικρών Λαών. Στήν εποχή μας, μάλιστα, δέν έχει επιβλη­θεί μόνο τό Εθνικό αυτό Δίκαιο, άλλά καί τό βασικό αξιολογικό σύστημα άπό τό όποιο πη­γάζει. Καί μέ τήν διαπίστωσι αυτή, μέσω τής οποίας μπορεί κανείς νά δή τήν νομική πλευ­ρά τής Κρίσεως στόν Περσικό Κόλπο, κλεί­νουμε τήν σημερινή μας άνάλυσι. .· ·

Πρόδρομος Κούρτογλου