25η Μαρτίου 1821: Εθνική και όχι κοινωνική επανάσταση

                                                                   γράφει ο συν. Κώστας Μπαϊκούσης

Ή 25η Μαρτίου 1821 σήμανε τήν επίσημη έναρξη της Εθνε­γερσίας κατά των Τούρκων. Ή φυλή μετά άπό 400 χρόνια σκλαβιάς αφυπνίσθηκε καί βρήκε τήν δύναμη νά έξεγερθή.

Παρ' όλα αυτά ή Εθνεγερσία του 1821 υπήρξε τό πρώτο πεδίο δράσεως των εγχωρίων Μαρξιστών όπως εφαρμόσουν τήν Μαρξιστική Κοσμοθεώρηση τής Ιστορίας, τόν Ιστο­ρικό Υλισμό, στην Ελληνική ιστορία. Ό Ιστορικός Υλισμός πρεσβεύει ότι ή Ιστορία δημιουργείται άπό τήν πάλη μεταξύ τών κοινωνικών καί οικονομικών τάξεων. Βάσει τών θεωριών αυτών ή ορθό­δοξη Μαρξιστική ερμηνεία εί­ναι ότι ή Επανάσταση του 1821 υπήρξε αστική επανάσταση «πού έγεννήθη έπί τή βάσει αστικής υλικής ευημερίας καί αναπτύξεως». Δηλαδή ή Ελλη­νική αστική τάξη θέλησε νά πάρη τήν πολιτική εξουσία γιά νά στερέωση τά οικονομικά της συμφέροντα, παίρνοντας μαζί της καί τά λαϊκά στρώματα ένώ οι κοτζαμπάσηδες δέν ήθελαν Επανάσταση.

Ή Μαρξιστική αυτή άποψη όμως απορρίπτεται άπό τά ίδια τά γεγονότα. "Ενας ταξικός αγώνας προϋποθέτει τήν εμπλοκή μεταξύ δύο τάξεων. Όμως στήν προκειμένη περί­πτωση δέν υπάρχουν δύο άλληλομαχόμενες τάξεις αντι­μέτωπες άλλά από τή μιά μεριά οί Έλληνες, φτωχοί καί πλού­σιοι, έμποροι καί γαιοκτήμο­νες, πλοιοκτήτες καί ναϋτες καί άπό τήν άλλη οί Τούρκοι φτωχοί καί πλούσιοι, στρατηγοί καί στρατιώτες. "Αλλωστε οί ίδιοι οί αγωνιστές του 1821 δπως ό Κολοκοτρώνης, ό Μακρυγιάννης καί πολλοί άλ­λοι τό δηλώνουν ότι ή επανά­σταση τους ήταν εθνική: «Ή έπαναστασις ή ιδική μας δέν ομοιάζει μέ καμμίαν άπό όσας γίνονται τήν σήμερον είς τήν Εύρώπην. Τής Ευρώπης αϊ επα­ναστάσεις εναντίον των διοι­κήσεων των είναι εμφύλιοι πόλεμοι. Ό ιδικός μας πόλεμος ήταν ό πλέον δίκαιος, ήταν έθνος μέ άλλο έθνος, ήταν μέ ένα λαό...» (Θεόδ. Κολοκοτρώ­νης).

Ή "Εθνεγερσία τέλος του 1821 υπήρξε τό αποκορύφωμα μιάς σειράς εξεγέρσεων τοϋ Γένους κατά τοϋ κατακτητοϋ πού άρχισαν αμέσως μετά τήν κατάκτηση. Οί πρό του 1821 εξεγέρσεις τών Ελλήνων κατά τών Τούρκων δέν ερμηνεύον­ται διά του Ιστορικού Υλι­σμού, άφού αστική τάξη δέν υπήρξε πρό του 17ου αιώνος.

Παρ' όλα αυτά οί Μαρξιστές προσπαθούν νά παρουσιάσουν τήν Επανάσταση του 1821 ως κοινωνική προκειμένου νά «τεκμηριώσουν» τή δικιά τους διεθνιστική προοπτική. Οί εθνι­κοί αγωνιστές πρέπει νά εμφα­νισθούν ώς κοινωνικοί αγωνι­στές ώστε νά εμπνεύσουν τή νέα γενιά άφού φαίνεται ότι «οί ηρωικοί νεκροί του Πολυτε­χνείου» δέν τήν εμπνέουν πιά στόν αγώνα γιά τήν επιβολή του σοσιαλισμού. Καί τό σπου­δαιότερο πρέπει νά πληγή ή Εθνική Ιδέα. Τό 1821 δέν πρέπει νά έμπνέη εθνικούς αγώνες. Γι' αυτό αποτελεί χρέος κάθε Έλληνα Πατριώτη ή διαφώτι­ση, κυρίως τών νέων, γύρω από τήν πραγματική έννοια καί τό νόημα τοϋ 1821. ΟΙ "Ελληνες Αγωνιστές τοϋ 1821 ξεσηκώ­θηκαν γιά τήν Ελλάδα καί γιά νά τής δώσουν τά φυσικά σύνορα. Ή κίνηση έμεινε ημι­τελής. Αποτελεί χρέος δικό μας ή ολοκλήρωση της. 'Εμείς οί Έλληνες εθνικιστές είμαστε ρεβανσιστές. Δέν σεβόμαστε ούτε πιστεύουμε καμμιά έλληνοτουρκική φιλία. Ζούμε μέ τό όραμα μάς νέας ελληνικής Αυτοκρατορίας κι' ενός Γ' Ελ­ληνικού Πολιτισμού.

Το άρθρο του συναγωνιστή που χάσαμε πριν  καιρό είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα Νέα Θέσις επίσημο όργανο του ΕΝΕΚ - Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος την Παρασκευή 20 Μαρτίου 1987 αρ.φύλλου 79 Γ' Περίοδος