Εθνικές επέτειοι και "προοδευτική" προπαγάνδα

Κάθε χρόνο παραμονή των εθνικών μας εορτών εμφανίζονται στα τηλεπαράθυρα και σε εκπομπές διάφοροι «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι-πολιτικοί-ακαδημαϊκοί, και με ειρωνικό ύφος επιτίθενται εναντίον των παρελάσεων, της εκκλησίας και γενικά της εθνικής μας ιστορίας όπως την γνωρίζουμε. Συγκεκριμένα απορρίπτουν τις παρελάσεις ως φασιστικές και μιλιταριστικές, κατηγορούν την εκκλησία ότι υπονόμευσε την Επανάσταση του ΄21, αμφισβητούν την 25^η Μαρτίου ως ημέρα κήρυξης της Επαναστάσεως, κατηγορούν τους Έλληνες για σφαγές και επιθετικό πόλεμο εναντίον των Τούρκων και άλλα εξωφρενικά. Ως επιστέγασμα τέλος προβάλεται από την αριστερά η άποψη ότι η Επανάσταση του ΄21 δεν ήταν εθνική αλλά ταξική! Θα ήθελα λοιπόν να απαντήσω σε όλα αυτά.

Καταρχήν, όσον αφορά τις παρελάσεις δεν νομίζω ότι όλοι εμείς που συμμετείχαμε γίναμε φασίστες και μιλιταριστές. Η παρέλαση δεν προϋποθέτει πειθαρχία σε διαταγές αλλά αυτοπειθαρχία μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων, το δε γενικότερο μήνυμα της είναι ο περιορισμός του ατομικισμού προς όφελος του γενικού καλού, η συναδέλφωση και η συμπαράταξη για έναν κοινό σκοπό, το πέρασμα από το εγώ στο εμείς. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν οι σημερινοί νέοι για να τιμήσουν αυτούς που πέθαναν για την ελευθερία των Ελλήνων. Η παρέλαση όμως δεν αφορά μόνο τους νέους, αφού κατά την τέλεση της οι δρόμοι πλημμυρίζουν από γονείς, συγγενείς, φίλους και απλούς θεατές που την παρακολουθούν. Με την παρέλαση λοιπόν η εθνική εορτή παίρνει την μορφή κοινωνικού δρώμενου που διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις ηλικίες με το μήνυμα της αλληλεγγύης. Αν δεν υπήρχε με ποιο τρόπο θα συμμετείχαν οι πολίτες στους εορτασμούς; Μήπως θα είχαμε μια ουσιαστική υποβάθμιση και αυτός είναι ο στόχος; Μάλλον…

Για το θέμα τώρα της συμμετοχής της Εκκλησίας στη Επανάσταση, αρκεί να αναφέρω τα ονόματα των χαμηλόβαθμων και υψηλόβαθμων κληρικών που πρωτοστάτησαν όπως ο Αθανάσιος Διάκος, ο Παπαφλέσσας (αρχιμανδρίτης), ο Θεοδώρητος επίσκοπος Βρεσθένης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (μητροπολίτης Πάτρας), ο Θεόφιλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.α. Η ορκωμοσία δε των επαναστατών κάτω από το λάβαρο της Επαναστάσεως στη μονή της Αγίας Λαύρας μπορεί να μην έγινε την 25^η Μαρτίου 1821 αλλά την 17^η Μαρτίου, όμως σίγουρα έγινε και δεν αποτελεί μύθο. Ακολούθησε ο ξεσηκωμός στην Πάτρα και αλλού σε κοντινές ημερομηνίες, όμως ως ημέρα εξεγέρσεως για την Μάνη, την Βοστίτσα και τους Ρουμελιώτες της Λευκάδας είχε οριστεί εκ των προτέρων η 25^η Μαρτίου από τους Φιλικούς του Υψηλάντη. Για να αναδειχθεί λοιπόν η σύνδεση της Επαναστάσεως με την Ορθοδοξία ορίστηκε συμβολικά η 25^η Μαρτίου ως ημέρα εορτασμού αυτής. Που είναι το κακό; «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία» δεν αγωνίζονταν οι Έλληνες; «Ο Θεός, έδωσε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος, δεν την παίρνει οπίσω» έλεγε ο Κολοκοτρώνης, «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» έγραφε στην διακήρυξη του ο Υψηλάντης...

Φυσικά για τους εν λόγω «προοδευτικούς» κυρίους τα 400 χρόνια καταδυνάστευσης του Ελληνικού γένους δεν ήταν και τόσο τραγικά αλλά το πραγματικά τραγικό ήταν η δήθεν σφαγή των Τούρκων στην άλωση της Τριπολιτσάς. Μπορούν όμως να μας πουν τι δουλειά είχαν οι Τούρκοι στην Τριπολιτσά;  Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να βαφτίσουν επιθετικούς τους απελευθερωτικούς πολέμους (Βαλκανικοί, Ά Παγκόσμιος) των Ελλήνων. Δεν παρέλειψαν ακόμη να μας υπενθυμίσουν οι «νέοραγιάδες» ότι χωρίς την βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων στην ναυμαχία του Ναβαρίνου δεν θα είχαμε απελευθερωθεί. 

Όλα αυτά θα ήταν για απλώς για γέλια, με μια απλή παρατήρηση όμως θα δει κανείς ότι όλοι αυτοί οι κύριοι λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα, με τα ίδια επιχειρήματα και την ίδια φρασεολογία προφανώς υποκινούμενοι από μια ανάλογη δεξαμενή σκέψης από τις τόσες που έχει εγκαινιάσει η Νέα Τάξη πραγμάτων με σκοπό την εξαφάνιση κάθε εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Πρέπει να ξαναγραφτεί η ιστορία έτσι ώστε να ξεχάσουμε τους εθνικούς μας αγώνες, να γίνουμε άθρησκοι, ψοφοδεείς και γενικά να ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας. Οι εκφραστές αυτών των απόψεων είναι φυσικά βολεμένοι πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι πολιτικοί κ.τ.λ. Το κακό είναι ότι βρίσκουν πολύ εύκολα βήμα στα ΜΜΕ (διόλου περίεργο) και προβάλουν τις ακραίες τους απόψεις όποτε αυτοί επιλέγουν. Η ιστορική πραγματικότητα, η κοινή λογική, και το λαϊκό συναίσθημα όμως τους αφήνει στην μοναξιά του θλιβερού περιθωρίου στο οποίο επέλεξαν να ζουν. Η σημαντικότερη παρακαταθήκη των αγωνιστών του ΄21 είναι η αγάπη για την πατρίδα, την ελευθερία και την θρησκεία μας. Και αυτό οφείλουμε να το σεβόμαστε. Χρόνια πολλά και ζήτω το Έθνος.

Δημήτρης Δρόσος