Ποιά είναι ή θέσι του άνθρώπου στίς σημερινές κοινωνίες; Που
τοποθετείται ή υπαρξί του άπό τά σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα και ποιά είναι ή
έπίδρασις των συνθηκών της εποχής μας σ΄ αυτόν; Πώς αντιμετωπίζουν τόν
"Ανθρωπο τά δυό βασικά φιλοσοφικά ρεύματα πού επικρατούν στην εποχή μας;
Είναι ερωτηματικά πού οπωσδήποτε απαιτούν άπάντησι γιά νά γίνη στην συνέχεια
άξιολόγησι των κριτηρίων πού θά στοιχειοθετήσουν τήν σωστή τοποθέτησι του
άνθρωπου.
Κατ’ αρχήν πρέπει νά άναφερθή μία πραγματικότης. "Οτι
μεμονωμένος, τελείως έξατομισμένος άνθρωπος, δέν αναφέρεται σέ καμμία ιστορία,
Δέν αναφέρεται από κανένα. Ή κατάστασις αυτή είναι μία ύπόθεσι, αυτών πού
πιστεύουν στον ατομικισμό και πού αποτελεί ήδη μία πρώτη μαρτυρία του
παραλογισμού.Ό τέλεια μεμονωμένος άνθρωπος είναι, όπως χαρακτηριστικά
έχει λεχθή, προϊόν νοητικής αφαιρέσεως πού δέν ανταποκρίνεται στήν πραγματικότητα.Τό φυσικό, τό δεδομένο και τό αναγκαίο είναι ή κοινότης,
μέσα στήν οποία υπάρχουν και εξω άπό αυτήν δέν είναι δυνατόν νά εννοηθούν άνθρωποι.
Βεβαίας υπάρχουν διαβαθμίσεις ανάλογα μέ τήν αποκοπή καί τήν άπομόνωσι του
άνθρωπου άπό τήν κοινωνία μέσα στήν οποία ζή.
έξατομισμένο εις τόν απομονωμένο παροδικά ή λόγω ώρισμένων
συνθηκών.
Ό άνθρωπος της εποχής μας είτε στήν Δύσι ζή, είτε στην Ανατολή, εχει νά αντιμετώπιση σωρό προβλημάτων, τά όποια
οφείλονται στήν ελλειψι δημιουργικής κατευθύνσεως, συνέπεια του φαινομένου της
καταρρεύσεως του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού. Ένα άπό τά φαινόμενα πού
υπάρχουν είναι καί ο έξατομισμένος άνθρωπος δημιούργημα της παρακμής καί της
αρνητικής δυναμικής.
Ό έ ξ α τ ο μ ι σ μ έ
ν ο ς άνθρωπος πρέπει νά συνδεθή ά π ό λ υ τ α μέ τήν ανυπαρξία πολιτισμού, μέ τήν ανυπαρξία
κεντρικού πολιτιστικού άξονος γύρω άπό τόν όποιο θά μπορούσε νά κατευθύνη τις δημιουργικές του προσπάθειες. Σέ
όλα τά κράτη καί ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, τούς χώρους τών ανθρωπίνων
συσσωρεύσεων, τό φαινόμενο παρουσιάζεται σέ όλη του τήν μεγαλοπρέπεια. Οί
άνθρωποι τόσο κοντά ο ένας στον άλλο, άπό τήν άποψι του χώρου, αλλά τόσο
απομακρυσμένοι αν σκεφθή κανείς τούς ψυχικούς δεσμούς πού τούς συνδέουν καί τά
συναισθήματα πού τούς κατέχουν.
Αυτό είναι τό αποτέλεσμα στήν πράξι, πού φανερώνει τήν
έπίδρασι τών ψευδοθεωριών καί ψευτοϊδεολογιών στον άνθρωπο. Πού φανερώνει τό
ρόλο του κράτους απέναντι στον πολίτη, πού αντί νά είναι παράγων εκφράσεως τής
λαϊκής
θελήσεως καί τής ψυχής του "Εθνους, αποτελεί
καλοσυντηρούμενο μηχανισμό, πού καλλιεργεί τις τεχνητές αντιθέσεις καί τήν
άπομάκρυνσι του ανθρώπου άπό τόν συνάνθρωπο του. "Ετσι εχει δημιουργηθή
αυτό πού στήν ορολογία μα,ς αποκαλούμε εξατομικισμένο άνθρωπο. Τόν άνθρωπο
δηλαδή πού εχει αποκοπή, μέ αφύσικες καί τεχνητές μεθόδους, άπό τούς συνανθρώπους
του, άπό τήν κοινότητα στήν οποία ζή.
Ό έξατομισμένος άνθρωπος είναι αυτός πού δέν ενδιαφέρεται
παρά γιά τό τι θά φάη, τί θά πιή, πού θά παρακολούθηση τά ανούσια κατασκευάσματα
τής τηλεοράσεως, άσχετος ανυποψίαστος γιά τήν τραγική κατάστασι τής
άνθρωπότητος. Ή θεωρία πού στενά συνδέεται μέ τόν ατομικισμό τής εποχής
μας, πού πρακτικό αποτέλεσμα τής εφαρμογής της είναι ο έξατομικισμένος
άνθρωπος, είναι ο διεθνισμός.
Κατάργησις τών συνόρων, κατάργησις τών Εθνικών διαφοροποιήσεων,
άνάμειξις καί αποκοπή του ανθρώπου άπό τήν φυσική του κοινότητα.
Άλλα δυστυχώς γιά τόν διεθνισμό ο άνθρωπος δέν είναι αυτόφωτος
ουτε αυτοδύναμος. "Εχει ανάγκη τής φυσικής του κοινότητος τόσο
πνευματική όσο καί πρακτική. Ό διεθνισμός καί ο ατομισμός είναι έννοιες πού
συνδέονται στενά μεταξύ τους, διότι ο διεθνιστής απορρίπτοντας τήν έννοια του
"Εθνους μοιραία οδηγείται στον ατομικισμό.
Καί αντίστροφα ο άτομικιστής απορρίπτοντας τήν έννοια τοϋ
"Έθνους, σκεπτόμενος τά στενά άτομικά του συμφέροντα, άγεται προς τον
διεθνισμό.
Όπωσδήποτε πρόκειται γιά υστερική άντίδρασι, ή οποία βάζει
στήν άκρη τήν κοινή καταγωγή, τά κοινά πεπρωμένα. Πού τελείως παράλογα αρνείται
τήν συναδέλφωσι, τήν αυτοθυσία και τήν ύπεράσπισι τών συγγενών του, χάριν του
δικού του εγωισμού, πού καί άπό άποψι ωφελείας δέν εξυπηρετείται.
Στο σημείο αυτό πρέπει νά γίνη ύπόμνησις τών απόψεων του
Αριστοτέλους καί του Περικλέους στον Επιτάφιο.
Ό άνθρωπος είναι «κοινωνικόν ον», όπως είπε ό Αριστοτέλης,
καί αυτός πού τό αρνείται είναι παράλογος καί δέν εχει καμμία σχέσι μέ τήν
πραγματικότητα,
Βέβαια τά αρνητικά κατεστημένα τής παρακμής πού κυριαρχούν
σήμερα τό αρνούνται. «Υπερτάτη αξία λέγουν τό άτομον, τό ατομικό συμφέρον κ.λπ».
Είναι όμως δυνατόν νά μειωθή ή αξία τής κοινότητος καί νά αποκοπή, στήν
θεώρησί του, άπ' αυτήν ό άνθρωπος; Όπωσδήποτε όχι.
Γιά τήν ιδεολογία του Έ θ ν ι κ ι σ μ ο ύ οί όροι τοϋ άτομισμού
καί του διεθνισμού απορρίπτονται. Καταδικάζεται τό φαινόμενο τής εποχής μας, ό
έξατομικισμένος άνθρωπος, πού στενά συνδέεται μέ τήν ανυπαρξία πολιτισμού καί
είναι αποτέλεσμα τής παρακμής.
Υπάρχει απόλυτη πεποίθησι, πού τήν στηρίζουν τά γεγονότα καί
ή πραγματικότης, ότι είναι αδύνατη ή θεώρησις τοϋ άνθρωπίνου όντος έκτος τής φυλής, έκτος τοϋ Έθνους.
Μόνον εκεί καταξιώνεται ή ΰπαρξί του. Τό ατομικιστικό
πνεύμα παρατηρείται σέ περιόδους καταρρεύσεως, ενώ αντίθετα σέ περιόδους
πολιτισμού και δημιουργικότητος
επικρατεί πνεύμα συνολοκρατικό.
Μία διαφορετική άντίληψις τρόπου ζωής γιά τόν κάθε άνθρωπο.
"Όπως άνεφέρθει καί
προηγουμένως στην εποχή της παρακμής ,
των τυφλών συσωρεύσεων και του χωρίς νόημα επεκτατισμού ο άνθρωπος δέν
αποτελεί παρά αντικείμενο εκμεταλλεύσεως τών πολυεθνικών εταιρειών στήν Δύσι
καί τής κομματικής κλίκας στήν ανατολή.
"Ισως άπό τήν άποψι αυτή ο ατομικισμός πού υπάρχει
σήμερα, νά βρίσκη ηθική δικαίωσι, αν θεωρηθή σάν άντίδρασι τοϋ άνθρωπου στήν
αντιλαϊκή στάσι τών κυβερνώντων καί τήν αρνητική δυναμική τών φιλοσοφικών
ρευμάτων τής παρακμής.
Με
αυτό τον τρόπο ο Εθνικισμός τόσο σάν ψυχολογική στάσι, όσο καί σάν ιδεολογία
αποκτά παγκόσμια ακτινοβολία καί ή φύσι του γίνεται έντονα ανθρωπιστική. Είναι
ή μοναδική λύσι γιά νά βγή ή ανθρωπότητα άπό τό τέλμα
τής παρακμής καί τής αρνητικής δυναμικής.
Κώστας Χατζησταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π