Αναζητούνται οι διευθύνσεις..

Ευθυμογράφημα 
Του συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ

Εχουν ξαμολυθεί τα λαγωνικά της ασφάλειας και του υπουργείου Εξωτερικών να βρούν τις διευθύνσεις αλλά ακόμη τίποτα δεν έχει προκύψει. ΄Ολοι άφαντοι, κανένας δεν ξέρει που κρύβονται. Βρε ψάξαν στα Πετράλωνα, ψάξαν στα τουρκοβούνια, ψάξαν στο ΄Αργος Ορεστικόν και γύρω από τη λίμνη της Καστοριάς αλλά τίποτα. Που στο διάολο πάνε και κρύβονται τόσο σημαντικά πρόσωπα? Απάντηση δεν υπάρχει καμμία. Ακόμη και σε Αστρομέντιουμ κατάφυγε η Γενική  Ασφάλεια Αθηνών αλλά to αποτέλεσμα μηδέν. Πρόκειται για τους πρώην διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος. Ανθρωποι με βαρύτατη σκέψη και ελαφρότατη παρέμβαση. Αλλοίμονο, ένας που ξέρει τόσα πολλά  να τα λέει στον απλό πολίτη? Όχι δα. Ο κάθε τυχάρπαστος

φορολογούμενος πρέπει να τα ξέρει όλα? Αν τα ήξερε όλα δεν θα ήταν φορολογούμενος. Σφίγγες οι Διοικητές, δεν τους παίρνεις κουβέντα από το στόμα και ευρώ από το πορτοφόλι. Ισχυροί άνδρες με ανέκφραστες φυσιογνωμίες κάπου ανάμεσα στο σκοτάδι και το σύθαμπο. Ομιχλώδεις  προσωπικότητες με αγέλαστα χαρακτηριστικά  και ανύπαρκτο λεξολόγιο. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων της σιωπής του ερέβους.

Ο πιο σημαντικός από όλους ήταν ο κ. Γκαργκάνας Νικόλαος του Χρήστου. Φοβερή προσωπικότης έστω  και με πρόσωπο χαλαρο που θύμιζε προϊόντα Φαρσάλων. Φοβερές σπουδές στην ημεδαπή, στην αλλοδαπή και ποιος ξέρει που αλλού.Με μελέτες επί μελετών στα οικονομικά θέματα και κυρίως στα θέματα της κραυγαλέας αλαλίας. Μιλιά δεν του έπαιρνες για το οικονομικό χάος που διαπίστωνε και αποσιωπούσε καθημερινά από τους ΄Ελληνες. Τα έψελνε μόνον στους πολιτικούς. Τά έψελνε εν είδη τροπαρίου της Κασσιανής με χαμηλή φωνή και ακόμη πιο χαμηλωμένο κεφάλι.

Πρίν από τον κύριο Γκαρ και γκάνα (φοβερά εύηχο όνομα. Ηχηρότατο) ήταν ο καθηγητάκος και κατοπινός Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος ο Α!(σηκωθείτε όλοι όρθιοι ρέ). ΄Ασσος στα μαθηματικά, άσσος στη θεωρία περί άϋλης οικονομίας και γενικά πρωτοπόρος στη φωνητική του αχανούς και μη ατμοσφαιρικού σύμπαντος. Μίλαγε και δεν τον άκουγες, έβλεπες μόνον το στόμα να ανοιγοκλείνει. Θυμόσαστε υποθέτω τον κομψευάμενο δασκαλάκο που ντουμπλάρισε για κάποιους μήνες τον ρόλο του Πρωθυπουργού. Ε, αυτός είναι. Τα έβαλε κατ επανάληψιν με την Κυβέρνηση σαν Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και πολλές φορές συγκρούστηκε με τους Υπουργούς. Μετά, κατά έναν περίεργο τρόπο πάντα ξύπναγε. Αυτά κάνουν οι νυχτερινοί εφιάλτες και ο ύπνος από νωρίς το βράδυ. Δες βρέ παιδί μου και λίγο Χαβάϊ 5-0 και μετά κοιμήσου. Τωρα, κοιμάται, ξυπνητός είναι? δεν μπορούμε να ξέρουμε, αν γνωρίζαμε το κράτος που βρίσκεται κάτι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε  οι έρευνες όμως είναι ακόμη στο σκοτάδι. Το μόνο που φοβάμαι είναι μην κάνει καμμιά τρέλα, οι ριψοκίνδυνοι άνθρωποι είναι ικανοί για όλα. Αυτός μέχρι και παιδί με τη γυναίκα του κόντεψε να κάνει, τίποτα δεν τον τρομάζει.

Ο τελευταίος ήταν ο πατριώτης μας Γιώργος Προβόπουλος. Πέρασε μια επικίνδυνη ζωή στις διευθυντικές και προεδρικές καρέκλες που βρέθηκε εντελώς τυχαία στη θέση του Διοικητούκαι χωρίς καμμία κομματική προσκόλληση σε  ιδεολογίες πλήν αυτής της Νέας Δημοκρατίας. Την αριστερά την απέφυγε, και καλά έκανε.  Η απλή λογική λέει πως κανένας αριστερός δεν έγινε Διοικητής σε Κεντρική Τράπεζα. Σκέφτηκε λογικά και οικονομικά. Εχέφρων άνθρωπος και ειδικός στα προσωπικά οικονομικά δεδομένα. Μπράβο του. Δεν συγκρούστηκε ποτέ με κανένα πολιτικό πρόσωπο, δεν εξέφρασε  την παραμικρή αντίθεση στην οικονομική πολιτική, έτρωγε πάντα στην ώρα του ένα πλούσιο breakfast με δημητριακά και οπωσδήποτε ελαφρά το βράδυ. Το menu της απόλυτης στομαχικής επιτυχίας. Τώρα τον ψάχνουμε και αυτόν. Αλλοι λένε πως μένει στο Ψυχικό, άλλοι στην Κηφισσιά και άλλοι στη Γενεύη. Οι ιστορικές απόψεις διίστανται. Ετοιμος όμως πάντα να αναλάβει όποιες ευθύνες του ζητηθούν ή δεν  του ζητηθούν. Ολοι ανεξαιρέτως είναι σίγουροι  για το ανέκφραστον της άποψής του. Μιλιά δεν του παίρνεις. Σφίγγα κατά το μεγαλειώδες ιστορικόν δεδομένον ο κ. Διοικητής!

Για τον κύριο Παπαδήμο λένε πώς μένει στη λίμνη leman της Λωζάννης. Μέσα όμως στη Λωζάνη, έξω από τη Λωζάνη?  Ποτέ ό κ. Παπαδήμος δεν άφησε να διαφανεί η προτίμησή του για το κέντρο της πόλεως ή για τα περίχωρα. Το μέλλον από μόνο του θα εξιχνιάσει το μυστηριώδες μυστήριο που βασανίζει την ανθρωπότητα. Ελπίζω να φανούμε τυχεροί και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να παραλληλίσουμε την ιστορική αλήθεια με αυτή της Αμφίπολης.

Ένα είναι μόνον που γνωρίζουμε θετικά: Οι μικροί στη ψυχή  στο μυαλό και στην αγάπη για την Πατρίδα λίγο μετά το θώκο χάνονται σαν τα φύλλα του πλάτανου μόλις πέσουν στη γή. Σε λίγες μέρες θα γεμίσει η φύση με πεσμένα, κίτρινα, ξερά φύλλα. Ολόξερα.