Βλέποντας αριστερά την εικόνα που δημοσίευσε ο Γιάννης
Κουριανίδης, αυτόματα, συνειρμικά σχεδόν, μου ήλθαν στο νου δύο ιστορικά
στιγμιότυπα:
1. Την άρνηση του καταδικασμένου σε θάνατο Σωκράτη να αποδράσει από την φυλακή του, αποφεύγοντας την βέβαιη και επικείμενη εκτέλεσή του, έχοντας σαν κυριότερο επιχείρημα στην πρόταση του Κρίτωνα, το ότι δεν μπορεί ένας πολίτης να καταργήσει τους νόμους αγνοώντας τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αφού οι νόμοι και κατ’ επέκταση η πατρίδα (=πολιτεία), είναι φύσει ανώτεροι από κάθε πολίτη ενώ βέβαια «Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και σεμνώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσιν» και
2. Την άρνηση του επίσης καταδικασμένου σε θάνατο Γάλλου Εθνικιστή ποιητή
Ρομπέρ Μπραζιγιάκ (Robert Brasillach), να αποδράσει από τη φυλακή της Φρεν,
όπου και έγραψε τα «Ποιήματα της Φρεν (Poèmes de Fresnes)», λέγοντας: «Ένας
εθνικιστής δεν εγκαταλείπει τη χώρα του. Την κατακτά.»1. Την άρνηση του καταδικασμένου σε θάνατο Σωκράτη να αποδράσει από την φυλακή του, αποφεύγοντας την βέβαιη και επικείμενη εκτέλεσή του, έχοντας σαν κυριότερο επιχείρημα στην πρόταση του Κρίτωνα, το ότι δεν μπορεί ένας πολίτης να καταργήσει τους νόμους αγνοώντας τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αφού οι νόμοι και κατ’ επέκταση η πατρίδα (=πολιτεία), είναι φύσει ανώτεροι από κάθε πολίτη ενώ βέβαια «Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και σεμνώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσιν» και
Στην συνέχεια, σχεδόν αμέσως, πάγωσα στην κυριολεξία, διαπιστώνοντας ότι άμεσα
και συνειρμικά, δηλαδή σε υποσυνείδητη αναλογία, μου ήλθαν στο νου δύο περιπτώσεις
καταδικασμένων σε θάνατο, πράγμα που δικαιολογείται, αν σκεφτεί κανείς το
μεθοδικά προετοιμασμένο από τους δοσίλογους κατοχικούς κυβερνήτες, χάλι της
χώρας μας. Επειδή όμως η αλήθεια των επιχειρημάτων των δύο ανδρών είναι εξ ίσου
προφανής και αποδεκτή, η σύνθεση όλων είναι και αυτή φανερή:
«Παραμένουμε στη χώρα μας φροντίζοντας να εξοβελίσουμε από τις θέσεις κλειδιά της πνευματικής και πολιτικής εξουσίας κάθε τι ξενόδουλο, ανθελληνικό και προδοτικό, κάθε δοσίλογο και προδότη, οικοδομώντας και παγιώνοντας θεσμούς και δομές που να διασφαλίζουν ότι δεν θα μπορέσουν πια Εφιάλτες να ευδοκιμήσουν στην κοιτίδα του πολιτισμού και κατ’ επανάληψη οδοδείκτη της ανθρωπότητος. Σ’ αυτήν την πατρίδα που θα οικοδομήσουμε, θα ζήσουμε, θα προκόψουμε και θα μεγαλουργήσουμε»
ΥΓ. Καταλαβαίνω απόλυτα όμως και όσους πήραν ή θα πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς με το πικρό ψωμί της και τη δυσκολία της αποφάσεως που χρειάστηκε να πάρουν. Ανάθεμα σ’ αυτούς που έφεραν τα παιδιά μας σε τέτοια διλήμματα.
Κώστας Καρδαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π