Το άρθρο πού ακολουθεί, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 21 Ιουνίου 1945 στην εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ. Τό αναδημοσιεύουμε σήμερα πιστεύοντας ότι ή αναφορά στους Τσάμηδες τής Θεσπρωτίας έχει μια αναλογία με τούς Τούρκους-Μουσουλμάνους τής Θράκης. Καί με την ευκαιρία αυτή πρέπει να θυμίσουμε στους Έλληνες ότι το πρόβλημα των Τσάμηδων το έλυσαν ριζικά οι αντάρτες των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ. Καί ότι ακόμη μέσα στις προθέσεις των ήταν καί ή απελευθέρωση τής Β. Ηπείρου, πράγμα πού τελικά δεν έγινε εξ αιτίας του ΚΚΕ καί των παλαιοκομματικών.
Ασχέτως του όλου Βορειοηπειρωτικού ζητήματος, νομίζομεν ότι
δυνάμεθα νά λύσωμεν άπό τούδε τό ζήτημα τουλάχιστον τών Τσάμηδων τοϋ Νομού
Θεσπρωτίας.
Εις τούς Τουρκαλβανούς αυτούς, άπό λάθος μας καί καλωσύνην
μας, έπετρέψαμεν, κατά τήν ανταλλαγήν τών ελληνοτουρκικών πληθυσμών, νά
παραμείνουν εντός του εδάφους μας, μετανοήσαντες αργότερα πικρότατα.
Τήν εύκαιρίαν τής απαλλαγής, τήν οποίαν έχάσαμεν τότε, μάς
τήν δίδουν σήμερον οί ίδιοι αυτοί Αλβανοί, υπήκοοι Έλληνες. Καί δέν νομίζομεν
ότι πρέπει νά τήν χάσωμεν καί σήμερον παραπέμποντες τό ζήτημα καί εμπιστευόμενοι
αυτό είς τά προσεχή συνέδρια ειρήνης, έφ' όσον τούτο έλύθη ήδη «ντε φάκτο» καί
έχομεν όλην τήν εύχέρειαν νά τό τακτοποιήσωμεν διά παντός καί «ντέ γιούρε».
Εξηγούμεθα:
Οί έν λόγω Τσάμηδες, όλιγώτεροι τών 20.000 έν συνόλω. Αλβανοί
τήν φωνήν καί τό γένος, Μουσουλμάνοι τό θρήσκευμα, άλλά πολίται "Ελληνες
άπό τοϋ «ευτυχούς γεγονότος τού 1912-13», ως ύπεγράφοντο οί εκπρόσωποι των είς
υπόμνημα των πρός «τόν Στρατηγόν θεόδωρον Πάγκαλον, Πρόεδρον τοϋ Υπουργικού
Συμβουλίου» (άριθ. Πρωτ. 2874/2 τής 18-2-1926), ευθύς ώς μάς έπετέθησαν οί
Ιταλοί τήν 28 Όκτωβρίου 1940, έλησμόνησαν τό «ευτυχές» γεγονός τοϋ 1912-13, και
έθεώρησαν τό γεγονός τοϋ 1940 εύτυχέστερον. Ήκολούθησαν όθεν μέ αλαλαγμούς
αγρίας χαράς τούς προελάσαντας τάς πρώτας ημέρας εντός τοϋ εδάφους μας
Ιταλούς, κατέκαυσαν χωρία ολόκληρα, έλήστευσαν καί έφόνευσαν Έλληνας. Μετά δέ
τήν έκδίωξιν έκ τοϋ εδάφους μας τών Ιταλών καί τήν καταδίωξίν των είς τήν Βόρ.
Ήπειρον, έξηκολούθουν - πληρωνόμενοι μέ λιρέττας - νά χρησιμεύουν ώς
κατάσκοποι καί οδηγοί τών Ιταλών, νά πυροβολούν έκ τών νώτων άπομεμονωμένα
στρατιωτικά μας τμήματα, νά στήνουν ενέδρας καί νά εκμεταλλεύονται - όχι άπό αίσθημα,
άλλ' άπό συμφέρον πληρωμής -τήν τιτανομαχίαν που έδιδεν ό Ελληνικός Στρατός.
Τοσούτον δέ ενοχλητική ύπήρξεν ή δράσις των, ώστε αί στρατιωτικοί μας άρχαί
ήναγκάσθησαν, χάριν τής ασφαλείας του μαχόμενου στρατεύματος, νά εκτοπίσουν
μερικούς έξ αυτών είς Κόρινθον καί άργότερον είς τήν Χίον.
Μετά τήν έπίθεσιν όμως καί τής Γερμανίας εναντίον μας καί
τήν υποταγή ν τής Ελλάδος είς τούς Γερμανούς, όχι μόνον οί επιστρέφοντες άπό
τήν Χίον εξόριστοι, άλλ' άπαντες οί Τσάμηδες, σύν γυναιξί καί τέκνοις,
έπεδόθησαν είς απηνή δίωξιν τών συμπατριωτών των Ελλήνων ορθοδόξων Ηπειρωτών
τής Θεσπρωτίας καί τής Ηπείρου ολοκλήρου γενικώτερον. "Εσφαξαν,
έδολοφόνησαν, έβασάνισαν,
κατέδωσαν, έσυκοφάντησαν, έφυλάκισαν χιλιάδας Ελλήνων.
Έβίασαν εκατοντάδας Ελληνίδων. Διήρπασαν τά πάντα: γεννήματα, γεωργικά
εργαλεία καί προϊόντα, ζώα (άγέλας ολόκληρους άπό πολλάς χιλιάδας μικρών καί
μεγάλων ζώων), κοσμήματα, έπιπλα, σκεύη, χρήματα, ρουχισμόν. Ήρπασαν κτήματα,
κατέκαυσαν όχι μόνον μεμονωμένος οικίας καί άποθήκας άλλά χωρία ολόκληρα,
έκαμαν μόνοι των ή ύπεκίνησαν καί συνέδρα-μον Ιταλούς καί Γερμανούς είς
έπιδρομάς εναντίον δεκάδων χωρίων (Ποπόβου, κοιλάδος Φαναριού κλπ.),
έπροκάλεσαν, έκτος άλλων, τήν όμαδικήν έκτέλεσιν 49 προκρίτων τής Παραμυθιάς,
έφόνευαν έν μέση όδώ τόν Νομάρχην Θεσπρωτίας, Έλληνας χωροφύλακας καί
δημοσίους υπαλλήλους, έφυλάκισαν (διά τών Γερμανών) τόν Μητροπολίτην
Παραμυθιάς, ήπείλησαν καί έξηυτέλισαν ύπό τήν ανοχή ν καί τόν χλευασμόν τών
Ιταλών καμποτίνων καί τών Γερμανοβαρβάρων, πάσαν Έλληνικήν Αρχήν.
Ίδρυσαν «τζενταρμερί» (χωροφυλακή) άλβανικήν έν Θεσπρωτία,
καθώς καί αλβανικά φρουραρχεία καί τρομοκρατικός οργανώσεις, έζήτησαν καί έπέτυχον
νά εξοπλιστούν μέ ιταλικά καί γερμανικά όπλα, έφόρεσαν γερμανικός στολάς,
έπολέμησαν είς συντεταγμένα στρατιωτικά σώματα, παρά τό πλευρόν τών Γερμανών, εναντίον
τών Συμμάχων καί τών εθνικών ελληνικών ανταρτικών ομάδων,
έδυσχέραναν μέ πάν μέσον τόν αγώνα τής Εθνικής μας
Αντιστάσεως. 'Εξεβίαζον τούς προέδρους τών Κοινοτήτων νά τούς υπογράψουν
δηλώσεις περί αύτονομήσεως τής Θεσπρωτίας καί επειδή φυσικά οί "Ελληνες
πρόεδροι δέν τάς ύπέγραφον,
κατεδίδοντο ύπό τών Αλβανών πρός
τόύς Γερμανοϊταλούς ώς αντιδραστικοί καί ώς κατάσκοποι καί έφυλακίζοντο οί
ίδιοι καί οί συγγενείς των καί έβασανίζοντο καί έσάπιζαν καί άπέθνησκον είς τάς
φύλακας.
Τέλος δέ, όταν οί "Ελληνες άντάρται, εκτελούντες
διαταγάς του Συμμαχικού Στρατηγείου Μ. Ανατολής, διετάχθησαν τό 1944 νά
καταλάβουν τήν Θεσπρωτίαν, ν' αποκόψουν τούς νοτίως αυτής Γερμανούς καί νά
εκδιώξουν πρός βορράν τούς Γερμανούς Ήγουμενίτσης, Φιλιατών, Μενίνας κλπ., οί
Αλβανοί συνεπολέμησαν μετά τών Γερμανών είς επανειλημμένος κρατερός μάχας,
πολλοί τών οποίων διήρκεσαν μίαν καί δύο ολόκληρους ημέρας.
Άλλά καί μετά τήν έκδίωξιν τών Γερμανών, ούτοι δέν ησύχασαν.
Είς δέ τάς επανειλημμένος συστάσεις καί προσκλήσεις μάς ν' αφοπλισθούν, ού
μόνον δέν άφωπλίσθησαν, άλλ' έξηκολούθουν νά δολοφονούν άπό τά παράθυρα καί
τάς στέγας τών οικιών τούς άντάρτας μας καί νά τούς προσβάλλουν έξ ενέδρας, μέχρις
ότου, είς τό τέλος, έπλήρωσαν, μέ τήν ζωή ν των πολλοί έξ αυτών, τήν τοιαύτην
δολοφονικήν διαγωγήν των.
Μετά τήν έπιβολήν τής τάξεως έν Θεσπρωτία, ούτοι, συναισθανόμενοι
τήν ένοχήν των διά τά τόσα εγκλήματα των, εγκατέλειψαν όμαδικώς τόν Νομόν καί
άπεσύρθησαν εντός τής Αλβανίας, εντός τής Βορείου Ηπείρου μας δηλαδή, ένθα συνεχίζουν
τήν μέχρις έξοντώσεως δίωξιν τών όσων υπολείπονται ακόμη Ελλήνων. Είς τήν
Θεσπρωτίαν, όμως δέν πρόκειται νά επανέλθουν ποτέ πλέον. Όχι ό Πάγκαλος νά έλθη
πάλιν πρωθυπουργός, άλλ' ουδέ ό Τσώρτσιλ ό ίδιος έάν ήρχετο εις την
Θεσπρωτίαν καί έγκαθίστατο έν αυτή μεθ' ολοκλήρου τής
Σκότλαντ Γιάρδ, οί Τσάμηδες δέν επανέρχονται. Ξεύρουν πολύ καλά ότι ό τόσα
παθών ελληνικός πληθυσμός δέν θά τους συγχώρηση ποτέ καί θά τούς «καρυδώση» μέ
τά δόντια του. Διότι ό ελληνικός πληθυσμός γνωρίζει ότι οί Αλβανοί δέν
προέβησαν είς τά τόσα ανήκουστα εγκλήματα των άπό λόγους - έστω - πατριωτικούς,
άλλ' άπό τήν άκατανίκητον είς τήν φυλήν αυτήν καί πατροπαράδοτον κτηνώδη ροπήν
πρός τό «πλιάτσικο».
Τήν «ντέ φάκτο», λοιπόν, αυτήν καί έκουσίαν έκκένωσιν τής
Θεσπρωτίας μας άπό τά καθάρματα αυτά, δυνάμεθα - άνευ ουδεμιάς συμμαχικής
αδείας - νά τήν τακτοποιήσωμεν καί «ντέ γιούρε». Διότι οί πράξεις των συνιστούν
«εγκλήματα πολέμου» καί πρώτη κύρωσις τών εγκλημάτων αυτών έχει ορισθεί ή
δήμευσις τών περιουσιών τών έγκληματησάντων. Νά δημευθούν όθεν άνευ χρονοτριβής
αί
περιούσιοι των καί νά μοιρασθούν είς τούς ακτήμονας πεδινούς
καί ορεινούς άκλήρους Έλληνας κατοίκους. "Αν δέ περισσεύουν κτήματα, νά
δοθούν είς
καλλιεργητάς καί έξ άλλων περιφερειών. (Τά μουσουλμανικά
κτήματα, άς σημειωθή ότι είναι τά εύφορώτε-ρα καί τά καλλίτερα).
Παραλλήλως δέ νά ζητηθή ή έκδοσις τών εγκληματιών αυτών, οίτινες
έχουν καταφύγει, οί «ανώτεροι» μέν είς Ίταλίαν καί άλλαχού ώς ό περίφημος Νουρή
Ντίνο, ύπηρετήσας ώς Γερμανός ανώτερος αξιωματικός έν Θεσπρωτία κατά τά έτη
1941-1944, ώς Γερμανός Στρατιωτικός Διοικητής Αργυροκάστρου κλπ.), οί άλλοι δέ
είς τήν Άλβανίαν.
Καί νά ζητηθή και έπιδιωχθή εντόνως ή είσοδος μας είς τήν
Β. Ήπειρον ίνα συλλάβωμεν όσους «εγκληματίας πολέμου» κατορθώσωμεν ν' άνεύρωμεν
έξ αυτών καί ίνα παραλάβωμεν καί έπιστρέψωμεν είς τούς δικαιούχους όσα ασφαλώς
έκ τών διαρπαγέντων καί κλαπέντων θ' άνακαλύψωμεν εις τά έκείθε τών συνόρων
μας ηπειρωτικά εδάφη. Ούτω, θά σταματήσωμεν διά τής δικαιολογημένης ταύτης
εισόδου μας καί τό κύμα τής αλβανικής θηριωδίας κατά τών κατοίκων τής Βορείου
Ηπείρου.
Τί ευχή Θεού έπί τέλους! Εδώ εγείρουν αξιώσεις καί οί...
Αλβανοί ακόμη! καί ζητούν άπό τούς Σέρβους τό Κοσσυφοπέδιον. Καί νά μή ζητήση
ή Ελλάς νά είσέλθη είς τά εδάφη της, εδάφη τά όποια τρεις φοράς εντός τριάντα
ετών ήλευθέρωσε καί καθηγίασε μέ τό αίμα τών παιδιών της, όχι διά νά τά κράτηση
πραξικοπηματικούς, άλλ' απλώς διά νά εκτέλεση τό καθήκον της ώς Σύμμαχος καί
Συννικήτρια (όχι απλώς ώς όψιμος... συνεμπόλεμος); Ή Ελλάς, πού έχει νά
παρουσίαση όχι μόνον τούς παλαιούς καί απαράγραπτους καί ανεγνωρισμένους
τίτλους της έπί τής Βορείου Ηπείρου, άλλά καί τούς νέους τίτλους της τού
συνεχιζόμενου αγώνος; Ή Ελλάς μέ τήν Πίνδο ν, τό Πόγραδετς, τήν Μόροβα τό Ίβάν,
τήν Τρεμπεσίνα, τό 731, τά οχυρά τής Μακεδονίας - Θράκης; Ή Ελλάς μέ τά τρία
ΟΧΙ; Τό ΟΧΙ τής 28 Όκτωβρίου 1940, τό ΟΧΙ τής 6 Απριλίου 1941 καί τό ΟΧΙ τής
Εθνικής Αντιστάσεως της; Ή Ελλάς μέ τήν Κρήτη ν, τό Αλαμέιν, τό Ρίμινι, τάς
επιχειρήσεις τοϋ Ίεροϋ Λόχου της είς τό Αιγαίον; Ή Ελλάς μέ τό 'Εμπορικόν
Ναυτικόν της; Ή Ελλάς πού έπολέμησε καί είς τήν Ίαπωνίαν ακόμη μέ τά καράβια
της καί ετοιμάζεται νά πολεμήση καί μέ τόν στρατό ν της είς τήν Ίαπωνίαν χάριν
τής Συμμαχικής Νίκης καί τής Ελευθερίας όλου τοϋ κόσμου;
Άλλ' είναι - πρός θεού! - μικροτέρα καί άπό τών Αλβανών
ακόμη τήν άνύπαρκτον συμβολήν (;) ή συμβολή τής Ελλάδος; Καί χθες καί σήμερον
καί αύριον;
ΥΓ το άρθρο δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 1989 στο επίσημο όργανο του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος -ΕΝΕΚ την εφημερίδα ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ
Πολύ ωραίο ιστορικό άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ όταν θέλω να πικάρω αριστερο-κεντρωο-δεξιούς συνομιλητές μου που δυστυχώς δεν κάθησαν ποτέ στον όποιο ελεύθερο χρόνο τους να διαβάσουν βασική ελληνική ιστορία όταν μου λένε για
-- αλβανούς μαθητές σημαιοφόρους-> εγώ τους απαντώ ότι δεν γουστάρω συνεργάτες/συμμάχους των φασιστοιταλών και ναζιστογερμανών να σηκώνουν την σημαία μου.
Και με λύπη μου διαπιστώνω ότι δεν γνωρίζουν ότι οι αλβανοί ήταν σύμμαχοι των ιταλών στον β.π.π.!!!
--με το ίδιο σκεπτικό τους απαντώ και όταν μου μιλάν για τους καλούς αλβανούς "μετανάστες".
Φυσικά για αυτούς τους ανιστόρητους ο ΕΔΕΣ που κατεδίωξε τους φασιστοναζιστές τσάμηδες ήταν αυτός φασιστικός!!!Μιλάμε για παράνοια δηλαδή.