ΤΣΑΜΗΔΕΣ

Με αφορμή τις δηλώσεις του Αλβανού σοσιαλιστή βουλευτή  Ταουλάντ Μπάλλα πριν λίγες ημέρες στο « A1Report»,   ότι στην αλβανική πολιτική ατζέντα είναι το τσάμικο ζήτημα και το οποίο περιμένουν μαζί με το θέμα των συντάξεων των Αλβανών μεταναστών να επιλυθούν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την οποία τόνισε στήριξαν οι Αλβανοί στην Ελλάδα με την ψήφο τους (ψηφίζουν κιόλας)  ό Κοινός Παρονομαστής δημοσιεύει ένα άρθρο για τους Τσάμηδες που αξίζει να διαβαστεί
Το άρθρο πού ακολουθεί, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 21 Ιουνίου 1945 στην εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ. Τό αναδημοσιεύουμε σήμερα πιστεύοντας ότι ή αναφορά στους Τσάμηδες τής Θεσπρωτίας έχει μια αναλογία με τούς Τούρκους-Μουσουλμάνους τής Θράκης. Καί με την ευκαιρία αυτή πρέπει να θυμίσουμε στους Έλληνες ότι το πρόβλημα των Τσάμηδων το έλυσαν ριζικά οι αντάρτες των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ. Καί ότι ακόμη μέσα στις προθέσεις των ήταν καί ή απελευθέρωση τής Β. Ηπείρου, πράγμα πού τελικά δεν έγινε εξ αιτίας του ΚΚΕ καί των παλαιοκομματικών.

Ασχέτως του όλου Βορειοηπειρωτικού ζητήματος, νομίζομεν ότι δυνάμεθα νά λύσωμεν άπό τούδε τό ζήτημα τουλάχι­στον τών Τσάμηδων τοϋ Νομού Θεσπρωτίας.

Εις τούς Τουρκαλβανούς αυ­τούς, άπό λάθος μας καί καλωσύνην μας, έπετρέψαμεν, κατά τήν ανταλλαγήν τών ελληνοτουρκι­κών πληθυσμών, νά παραμείνουν εντός του εδάφους μας, μετανοήσαντες αργότερα πικρότατα.

Τήν εύκαιρίαν τής απαλλαγής, τήν οποίαν έχάσαμεν τότε, μάς τήν δίδουν σήμερον οί ίδιοι αυ­τοί Αλβανοί, υπήκοοι Έλληνες. Καί δέν νομίζομεν ότι πρέπει νά τήν χάσωμεν καί σήμερον παραπέμποντες τό ζήτημα καί εμπι­στευόμενοι αυτό είς τά προσεχή συνέδρια ειρήνης, έφ' όσον τού­το έλύθη ήδη «ντε φάκτο» καί έχομεν όλην τήν εύχέρειαν νά τό τακτοποιήσωμεν διά παντός καί «ντέ γιούρε».  Εξηγούμεθα:

Οί έν λόγω Τσάμηδες, όλιγώτεροι τών 20.000 έν συνόλω. Αλβα­νοί τήν φωνήν καί τό γένος, Μουσουλμάνοι τό θρήσκευμα, άλλά πολίται "Ελληνες άπό τοϋ «ευτυχούς γεγονότος τού 1912-13», ως ύπεγράφοντο οί εκπρό­σωποι των είς υπόμνημα των πρός «τόν Στρατηγόν θεόδωρον Πάγκαλον, Πρόεδρον τοϋ Υπουργικού Συμβουλίου» (άριθ. Πρωτ. 2874/2 τής 18-2-1926), ευ­θύς ώς μάς έπετέθησαν οί Ιταλοί τήν 28 Όκτωβρίου 1940, έλησμόνησαν τό «ευτυχές» γεγονός τοϋ 1912-13, και έθεώρησαν τό γεγο­νός τοϋ 1940 εύτυχέστερον. Ήκολούθησαν όθεν μέ αλαλαγ­μούς αγρίας χαράς τούς προελάσαντας τάς πρώτας ημέρας εν­τός τοϋ εδάφους μας Ιταλούς, κατέκαυσαν χωρία ολόκληρα, έλήστευσαν καί έφόνευσαν Έλ­ληνας. Μετά δέ τήν έκδίωξιν έκ τοϋ εδάφους μας τών Ιταλών καί τήν καταδίωξίν των είς τήν Βόρ. Ήπειρον, έξηκολούθουν - πληρωνόμενοι μέ λιρέττας - νά χρη­σιμεύουν ώς κατάσκοποι καί οδηγοί τών Ιταλών, νά πυροβο­λούν έκ τών νώτων άπομεμονωμένα στρατιωτικά μας τμήματα, νά στήνουν ενέδρας καί νά εκμε­ταλλεύονται - όχι άπό αίσθημα, άλλ' άπό συμφέρον πληρωμής -τήν τιτανομαχίαν που έδιδεν ό Ελληνικός Στρατός. Τοσούτον δέ ενοχλητική ύπήρξεν ή δράσις των, ώστε αί στρατιωτικοί μας άρχαί ήναγκάσθησαν, χάριν τής ασφαλείας του μαχόμενου στρατεύματος, νά εκτοπίσουν μερικούς έξ αυτών είς Κόρινθον καί άργότερον είς τήν Χίον.

Μετά τήν έπίθεσιν όμως καί τής Γερμανίας εναντίον μας καί τήν υποταγή ν τής Ελλάδος είς τούς Γερμανούς, όχι μόνον οί επιστρέφοντες άπό τήν Χίον εξόριστοι, άλλ' άπαντες οί Τσά­μηδες, σύν γυναιξί καί τέκνοις, έπεδόθησαν είς απηνή δίωξιν τών συμπατριωτών των Ελλήνων ορθοδόξων Ηπειρωτών τής Θε­σπρωτίας καί τής Ηπείρου ολο­κλήρου γενικώτερον. "Εσφαξαν, έδολοφόνησαν, έβασάνισαν,

κατέδωσαν, έσυκοφάντησαν, έφυλάκισαν χιλιάδας Ελλήνων. Έβίασαν εκατοντάδας Ελληνί­δων. Διήρπασαν τά πάντα: γεν­νήματα, γεωργικά εργαλεία καί προϊόντα, ζώα (άγέλας ολόκλη­ρους άπό πολλάς χιλιάδας μι­κρών καί μεγάλων ζώων), κοσμή­ματα, έπιπλα, σκεύη, χρήματα, ρουχισμόν. Ήρπασαν κτήματα, κατέκαυσαν όχι μόνον μεμονω­μένος οικίας καί άποθήκας άλλά χωρία ολόκληρα, έκαμαν μόνοι των ή ύπεκίνησαν καί συνέδρα-μον Ιταλούς καί Γερμανούς είς έπιδρομάς εναντίον δεκάδων χωρίων (Ποπόβου, κοιλάδος Φα­ναριού κλπ.), έπροκάλεσαν, έκτος άλλων, τήν όμαδικήν έκτέλεσιν 49 προκρίτων τής Παραμυ­θιάς, έφόνευαν έν μέση όδώ τόν Νομάρχην Θεσπρωτίας, Έλλη­νας χωροφύλακας καί δημοσίους υπαλλήλους, έφυλάκισαν (διά τών Γερμανών) τόν Μητροπολίτην Παραμυθιάς, ήπείλησαν καί έξηυτέλισαν ύπό τήν ανοχή ν καί τόν χλευασμόν τών Ιταλών καμποτίνων καί τών Γερμανοβαρβάρων, πάσαν Έλληνικήν Αρ­χήν.

Ίδρυσαν «τζενταρμερί» (χωροφυλακή) άλβανικήν έν Θε­σπρωτία, καθώς καί αλβανικά φρουραρχεία καί τρομοκρατικός οργανώσεις, έζήτησαν καί έπέτυχον νά εξοπλιστούν μέ ιταλικά καί γερμανικά όπλα, έφόρεσαν γερμανικός στολάς, έπολέμησαν είς συντεταγμένα στρατιωτικά σώματα, παρά τό πλευρόν τών Γερμανών, εναντίον τών Συμμά­χων καί τών εθνικών ελληνικών ανταρτικών ομάδων,

έδυσχέραναν μέ πάν μέσον τόν αγώνα τής Εθνικής μας Αντιστάσεως. 'Εξεβίαζον τούς προέδρους τών Κοι­νοτήτων νά τούς υπογράψουν δηλώσεις περί αύτονομήσεως τής Θεσπρωτίας καί επειδή φυσι­κά οί "Ελληνες πρόεδροι δέν τάς ύπέγραφον,   κατεδίδοντο   ύπό τών Αλβανών πρός τόύς Γερμανοϊταλούς ώς αντιδραστικοί καί ώς κατάσκοποι καί έφυλακίζοντο οί ίδιοι καί οί συγγενείς των καί έβασανίζοντο καί έσάπιζαν καί άπέθνησκον είς τάς φύλακας.

Τέλος δέ, όταν οί "Ελληνες άντάρται, εκτελούντες διαταγάς του Συμμαχικού Στρατηγείου Μ. Ανατολής, διετάχθησαν τό 1944 νά καταλάβουν τήν Θεσπρωτίαν, ν' αποκόψουν τούς νοτίως αυτής Γερμανούς καί νά εκδιώξουν πρός βορράν τούς Γερμανούς Ήγουμενίτσης, Φιλιατών, Μενίνας κλπ., οί Αλβανοί συνεπολέμησαν μετά τών Γερμανών είς επανειλημμένος κρατερός μάχας, πολλοί τών οποίων διήρκε­σαν μίαν καί δύο ολόκληρους ημέρας.

Άλλά καί μετά τήν έκδίωξιν τών Γερμανών, ούτοι δέν ησύχα­σαν. Είς δέ τάς επανειλημμένος συστάσεις καί προσκλήσεις μάς ν' αφοπλισθούν, ού μόνον δέν άφωπλίσθησαν, άλλ' έξηκολού­θουν νά δολοφονούν άπό τά πα­ράθυρα καί τάς στέγας τών οι­κιών τούς άντάρτας μας καί νά τούς προσβάλλουν έξ ενέδρας, μέχρις ότου, είς τό τέλος, έπλήρωσαν, μέ τήν ζωή ν των πολλοί έξ αυτών, τήν τοιαύτην δολοφονικήν διαγωγήν των.

Μετά τήν έπιβολήν τής τάξεως έν Θεσπρωτία, ούτοι, συναισθα­νόμενοι τήν ένοχήν των διά τά τόσα εγκλήματα των, εγκατέλει­ψαν όμαδικώς τόν Νομόν καί άπεσύρθησαν εντός τής Αλβα­νίας, εντός τής Βορείου Ηπεί­ρου μας δηλαδή, ένθα συνεχί­ζουν τήν μέχρις έξοντώσεως δίωξιν τών όσων υπολείπονται ακόμη Ελλήνων. Είς τήν Θεσπρωτίαν, όμως δέν πρόκειται νά επανέλθουν ποτέ πλέον. Όχι ό Πάγκαλος νά έλθη πάλιν πρωθυ­πουργός, άλλ' ουδέ ό Τσώρτσιλ ό ίδιος έάν ήρχετο εις την

Θεσπρωτίαν καί έγκαθίστατο έν αυ­τή μεθ' ολοκλήρου τής Σκότλαντ Γιάρδ, οί Τσάμηδες δέν επανέρ­χονται. Ξεύρουν πολύ καλά ότι ό τόσα παθών ελληνικός πληθυσμός δέν θά τους συγχώρηση ποτέ καί θά τούς «καρυδώση» μέ τά δόντια του. Διότι ό ελληνικός πληθυσμός γνωρίζει ότι οί Αλβα­νοί δέν προέβησαν είς τά τόσα ανήκουστα εγκλήματα των άπό λόγους - έστω - πατριωτικούς, άλλ' άπό τήν άκατανίκητον είς τήν φυλήν αυτήν καί πατροπαράδοτον κτηνώδη ροπήν πρός τό «πλιάτσικο».

Τήν «ντέ φάκτο», λοιπόν, αυ­τήν καί έκουσίαν έκκένωσιν τής Θεσπρωτίας μας άπό τά καθάρ­ματα αυτά, δυνάμεθα - άνευ ου­δεμιάς συμμαχικής αδείας - νά τήν τακτοποιήσωμεν καί «ντέ γιούρε». Διότι οί πράξεις των συ­νιστούν «εγκλήματα πολέμου» καί πρώτη κύρωσις τών εγκλημά­των αυτών έχει ορισθεί ή δήμευσις τών περιουσιών τών έγκληματησάντων. Νά δημευθούν όθεν άνευ χρονοτριβής αί

περιούσιοι των καί νά μοιρασθούν είς τούς ακτήμονας πεδινούς καί ορεινούς άκλήρους Έλληνας κα­τοίκους. "Αν δέ περισσεύουν κτήματα, νά δοθούν είς

καλλιεργητάς καί έξ άλλων περιφερειών. (Τά μουσουλμανικά κτήματα, άς σημειωθή ότι είναι τά εύφορώτε-ρα καί τά καλλίτερα).

Παραλλήλως δέ νά ζητηθή ή έκδοσις τών εγκληματιών αυτών, οίτινες έχουν καταφύγει, οί «ανώτεροι» μέν είς Ίταλίαν καί άλλαχού ώς ό περίφημος Νουρή Ντίνο, ύπηρετήσας ώς Γερμανός ανώτερος αξιωματικός έν Θε­σπρωτία κατά τά έτη 1941-1944, ώς Γερμανός Στρατιωτικός Διοι­κητής Αργυροκάστρου κλπ.), οί άλλοι δέ είς τήν Άλβανίαν.

Καί νά ζητηθή και έπιδιωχθή εντό­νως ή είσοδος μας είς τήν Β. Ήπειρον ίνα συλλάβωμεν όσους «εγκληματίας πολέμου» κατορθώσωμεν ν' άνεύρωμεν έξ αυτών καί ίνα παραλάβωμεν καί έπιστρέψωμεν είς τούς δικαιούχους όσα ασφαλώς έκ τών διαρπαγέντων καί κλαπέντων θ' άνακαλύψωμεν εις τά έκείθε τών συνό­ρων μας ηπειρωτικά εδάφη. Ού­τω, θά σταματήσωμεν διά τής δι­καιολογημένης ταύτης εισόδου μας καί τό κύμα τής αλβανικής θηριωδίας κατά τών κατοίκων τής Βορείου Ηπείρου.

Τί ευχή Θεού έπί τέλους! Εδώ εγείρουν αξιώσεις καί οί... Αλβα­νοί ακόμη! καί ζητούν άπό τούς Σέρβους τό Κοσσυφοπέδιον. Καί νά μή ζητήση ή Ελλάς νά είσέλθη είς τά εδάφη της, εδάφη τά όποια τρεις φοράς εντός τριάντα ετών ήλευθέρωσε καί καθηγίασε μέ τό αίμα τών παιδιών της, όχι διά νά τά κράτηση πραξικοπημα­τικούς, άλλ' απλώς διά νά εκτέλε­ση τό καθήκον της ώς Σύμμαχος καί Συννικήτρια (όχι απλώς ώς όψιμος... συνεμπόλεμος); Ή Ελ­λάς, πού έχει νά παρουσίαση όχι μόνον τούς παλαιούς καί απαρά­γραπτους καί ανεγνωρισμένους τίτλους της έπί τής Βορείου Ηπείρου, άλλά καί τούς νέους τίτλους της τού συνεχιζόμενου αγώνος; Ή Ελλάς μέ τήν Πίνδο ν, τό Πόγραδετς, τήν Μόροβα τό Ίβάν, τήν Τρεμπεσίνα, τό 731, τά οχυρά τής Μακεδονίας - Θρά­κης; Ή Ελλάς μέ τά τρία ΟΧΙ; Τό ΟΧΙ τής 28 Όκτωβρίου 1940, τό ΟΧΙ τής 6 Απριλίου 1941 καί τό ΟΧΙ τής Εθνικής Αντιστάσεως της; Ή Ελλάς μέ τήν Κρήτη ν, τό Αλαμέιν, τό Ρίμινι, τάς επιχειρή­σεις τοϋ Ίεροϋ Λόχου της είς τό Αιγαίον; Ή Ελλάς μέ τό 'Εμπορικόν Ναυτικόν της; Ή Ελλάς πού έπολέμησε καί είς τήν Ίαπωνίαν ακόμη μέ τά καράβια της καί ετοιμάζεται νά πολεμήση καί μέ τόν στρατό ν της είς τήν Ίαπω­νίαν χάριν τής Συμμαχικής Νίκης καί τής Ελευθερίας όλου τοϋ κόσμου;

Άλλ' είναι - πρός θεού! - μι­κροτέρα καί άπό τών Αλβανών ακόμη τήν άνύπαρκτον συμβολήν (;) ή συμβολή τής Ελλάδος; Καί χθες καί σήμερον καί αύριον;

ΥΓ το άρθρο δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 1989 στο επίσημο όργανο του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος -ΕΝΕΚ την εφημερίδα ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ