Βασική έννοια στήν Εθνικιστική Κοσμοθεωρία είναι οί κύκλοι. Όλα τά φαινόμενα μέσα στο εξελισσόμενο Σύμπαν επαναλαμβάνονται σέ ύπερμεγάλους έως ελαχίστους χρονικούς κύκλους. Ό κύκλος μεγίστης, κλίμακας είναι, αυτός τής διαστολής καί συστολής του σύμπαντος, του οποίου οί δύο άκραϊες φάσεις, αυτή της μεγίστης εντροπίας στήν άκραία διαστολή (θερμικός «θάνατος») καί τής ελαχίστης εντροπίας στήν ακραία συστολή - μεγίστη συγκέντρωσι (έναρξις «μεγάλης εκρήξεως») έχουν δοθή αλληγορικά άπό τήν Ελληνική Μυθολογία σάν κατακλυσμός ή έπικράτησις τοΰ ύδατος καί έκπύρωσις ή έπικράτησις του πυρός αντιστοίχως.
Ή
φάσις της «διαστολής» τοϋ Σύμπαντος (άπό τό «πϋρ» πρός τό «ΰδωρ») είναι εκείνη κατά τήν οποία αντιστρέφεται τό β' θερμοδυναμικό
αξίωμα καί βιώνεται άπό τόν άνθρωπο σάν «ευδαίμων ζωή» (βασιλεία τού Κρόνου)
Μετά συνεπώς τήν διά πυρός καταστροφή πού αναμένει τήν ανθρωπότητα θά επικρατήσουν
πάλι τέτοιες συνθήκες (Άποκάλυψις!). Άλλά καί στους Ινδούς ή εναλλαγή αυτή των
δύο φάσεων ονομάζεται «αναπνοή τοΰ Βrahma», ένώ στόν Χριστιανισμό προφητεύεται γιά τό μέλλον