Το μακρύκανο όπλο του Kαπιταλισμού

                                                            

Χρονογράφημα 
του συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ
Στην έννοια της ελεύθερης αγοράς επικρατεί το νόημα του ανελέητου ανταγωνισμού. Ο κάθε επιχειρηματίας ψάχνει να βρεί τον τρόπο που θα εξουδετερώσει τον ανταγωνιστή του. Το ίδιο ακριβώς κάνει και ο καπιταλισμός.

Όποιος σταθεί απέναντί του θα γνωρίσει καλά τι σημαίνει βερίκοκο Διαμαντοπούλου. Το νοστιμότερο και το πιο εμφανίσιμο. Το λανσάρεις στην
αγορά και εξουδετερώνεις και τον πιο σκληρό αντίπαλο.

Ο καπιταλισμός έχει το πλεονέκτημα να χτυπάει και κάτω από την ζώνη, κυρίως εκεί, και κυρίως στα αχαμνά. Τρώς μια κλωτσά και ξαναπάς για δουλειά μετά από χρόνια. Εσύ πρέπει να σταματήσεις να δουλεύεις, να ξεκουραστείς, να απολαύσεις την ιδεολογία σου και ο καπιταλισμός τα κέρδη του. Έτσι έκανε το καθεστώς των δυτικών εκεί που νόμιζε πως θα του έβγαινε μπροστά ένας σκληρός
ανταγωνιστής. Η Ρουμανία επί παραδείγματι προπολεμικά κατασκεύαζε εκείνες τις τεράστιες ντιζελομηχανές για τα τραίνα. Είχε αγοράσει και ο ΟΣΕ τέτοιες, μεγάλες, κατακόκκινες που στο πλάι έγραφαν Made in Romania. Τις έβγαζε η Ρουμανία, τις πούλαγε στα ξένα κράτη και κονόμαγε ένα σκασμό λεφτά. Η ποιότητα ήταν καλή και η τιμή συμφέρουσα, γέμισαν τον κόσμο μηχανές έλξης συρμών τραίνου. Τόδε αυτό η Αγγλία και πολύ της κακοφάνηκε, ακόμα περισσότερο της Γερμανίας.

Βρε καθίστε καλά να πουλήσουμε κι εμείς κανά τραινάκι, τίποτα οι Ρουμάνοι, αμετάπειστοι. Έτσι είστε; Πάρτε έναν καλόν σοσιαλισμό να τον δείχνετε και στα παιδιά σας να τρώνε όταν κάνουν ζάντζες. ΄Ηρθε ο κύριος Νικολό Τσαουσέσκου και το πράγμα έσιαξε. Γίναν όλοι σύντροφοι κι έτσι δεν χρειαζόταν ούτε πολλή δουλειά ούτε καλή ποιότητα. Λάκισαν οι πελάτες της Ρουμανικής βιομηχανίας, λάκισαν και οι δίμετρες κουκλάρες για την οδό Φυλής, παράλληλο της οδού Αχαρνών. Οι μεγάλες χαλυβουργίες της Τιμισοάρα και του Βουκουρεστίου αντικαταστάθηκαν από τα κόκκινα φωτάκια των πορνείων. Πάντως γίναν όλοι ίσοι, ένα και δέκα με τα χέρια στην ανάταση, φοβερή επιτυχία. Προσωπικά με είχαν κλέψει δύο φορές την ίδια μέρα το 1975 στο Βουκουρέστι, τόση ευμάρεια υπήρχε.

Στο City του Λονδίνου έδειξαν πως πολύ δυσαρεστήθηκαν με το νέο Σοσιαλιστικό καθεστώς στα Ανατολικά κράτη, εκνευρίστηκαν δήθεν τάχαμ και δεν μπορούσαν να πιούν το τσάϊ τους στις πέντε το απόγευμα αν δεν συνοδεύονταν με τα γνωστά Σκωτσέζικα κουλουράκια shortbread cookies.  Στενοχωρήθηκαν οι Λόρδοι επειδή τα Βουλγαρορουμανικά εργοστάσια δεν έβγαζαν ούτε σάμαλι με γλυκόζη αλλά το ήπιαν αδιαμαρτύρητα το κώνιο μιάς και οι χαλυβουργίες του Manchester τρελάθηκαν στις παραγγελίες από τους πρώην πελάτες της Ρουμανίας. Οι πολίτες Σοσιαλιστές της Ρουμανίας αντιστάθηκαν ηρωικά κάνοντας παρελάσεις, κουνώντας σημαιάκια, βγάζοντας λόγους πύρινους και τελικά κλείνοντας τα εργοστάσια λόγω αναδουλειάς. Τα πουλάκια είχαν πετάξει προς δυσμάς, εκεί που ο ιδιοκτήτης επέβλεπε αυστηρά την παραγωγικότητα και την ποιότητα. Το κόλπο είχε πιάσει και είχε ξεδοντιάσει τους Ανατολικούς, τον αγοραστή τον ενδιέφερε η ταχύτητα εκτέλεσης της παραγγελίας και η εγγυημένη ποιότητα. Τα φληναφήματα περί συντροφικότητας και περί υπεραξίας του κεφαλαίου άφηναν παγερά αδιάφορους τους πελάτες και ως γνωστόν ο πελάτης έχει πάντα δίκιο ακόμη και στη θεωρεία περί πτήσεων των γαϊδάρων.

Αυτό το κατάλαβαν πρώτοι και καλλίτερα οι καπιταλιστές και το χρησιμοποίησαν με τον εξυπνότερο τρόπο απέναντι σε κείνους που το αγνοούσαν. Χρησιμοποίησαν οι κεφαλαιούχοι τον σοσιαλισμό σαν υπνωτικό και βαρύ πυροβολικό απέναντι σε κείνους που θα μπορούσαν να γίνουν ανταγωνιστές τους αλλά λόγω του δημοσιουπαλληλικού σοσιαλισμού δεν έγιναν ποτέ. Ο Σοσιαλισμός γύρισε σαν το μπούμερανγκ εναντίον αυτών που τον επινόησαν γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν πως το ανθρώπινο είδος χωρίς την έννοια του κέρδους παραμένει αδιάφορο στα ποιήματα, στις ιδεολογίες και τις υποσχέσεις για ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν έφαγα σήμερα, δεν έφαγα ποτέ.

Η πατρίδα μας, παρ ότι η χώρα που εμπνεύσθηκε τον καπιταλισμό, (αρχαία Αθήνα, Μέγας Αλέξανδρος,) έγειρε στην πλάστιγγα του Σοσιαλισμού και θα υποστεί τα δεινά των βορείων γειτόνων μας. Η Γερμανία, η Αμερική και η Σουηδία δεν πρόκειται να συγκινηθούν από την δυστυχία μας, θα εξακολουθήσουν να πουλάνε BMW, Buick και Scania γιατί στη ζωή όσοι ακολούθησαν την λογική νίκησαν, όσοι περιέπεσαν στο σφάλμα του συναισθήματος συνεθλίβησαν. Η καλοσύνη είναι αδυναμία λέει ο Νίτσε.

Οι εκζητούντες το κέρδος, τον καπιταλισμό και το εμπόριο ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού. Οι υπόλοιποι θα ζήσουν στα νεφελώματα των σοσιαλισμών, των θρησκειών και των υποκριτών.