ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Τό "Εθνος

 

"Η Φιλοσοφία τής Ιστορίας είναι μία θεωρητική, μεθοδολογική, φιλοσοφική επιστήμη πού ώς σκοπό της έχει τήν μελέτη και τήν έ'ρευνατής ιστορικής εξελίξεως.

Ή Ιστορική εξέλιξη εΐναι ένα σύνθετο γεγονός, πού αποτελείται άπό μορφές πολιτιστικών φαινομένων και μορφές κοινωνικών σχέ­σεων. Ή σύνδεση αυτών τών δύο διαστάσεων τού ιστορικού κόσμου δημιουργεί τήν ιστορική εξέλιξη. "Ετσι θά μπορούσαμε νά πούμε ότι ή Φιλοσοφία τής Ιστορίας μελετά αυτήν τήν σύνδεση τών πολιτιστικών φαινομένων και τών κοινωνικών σχέσεων, στη πορεία της μέσα στό χρόνο.

"Η Φιλοσοφία τής Ιστορίας, σέ διάκριση τόσο άπό τήν Κοινω­νιολογία όσο και άπό τήν Φιλοσοφία τού Πολιτισμού, μελετά μορφές κοινωνικών σχέσεων, άλλά kαι τήν ίστορική ζωή ώς σύνολο, στήν ολότητα της. "Οχι τις ξεχωριστές πλευρές τής ιστορικής πραγματικότητος.

Βέβαια τήν ιστορική ζωή, ώς αντικείμενο, έχει και ή επιστήμη τής ιστορίας. Σέ διάκριση όμως άπ' αυτήν, ή Φιλοσοφία τής Ιστορίας δέν έρευνα τό ειδικό, δηλαδή τις διαφορές τής ιστορικής ζωής ενός λαού άπό εναν άλλο, άλλά έρευνα τό γενικό, δηλαδή τις σχέσεις τής ιστορικής τους ζωής. Αυτές οί σχέσεις ονομάζονται ιστορικές σχέ­σεις.

"Ολα αυτά μας οδηγούν στό συμπέρασμα, ότι ή Φιλοσοφία τής Ιστορίας έχοντας για καθοδηγητικό της νήμα τήν ιστορική επιστήμη, θεμελιώνεται πάνω σέ δύο μεγάλες θεωρητικά βάθρα: τήν Κοινωνιο­λογία και τήν Φιλοσοφία τού Πολιτισμού.

Τόσο ό ιδεαλισμός, όσο καί ό υλισμός, στήν εξέταση τής ιστορικής εξελίξεως, εκκινούν άπό μία αφετηρία εσφαλμένη και άντιφιλοσοφική. Ή βασική αδυναμία όλης τής ιδεαλιστικής και υλιστικής με­θοδολογίας είναι, oτι δεν μπόρεσε νά ξεχωρίσει ακριβώς αυτή τήν διάκριση των διαφόρων πλευρών τσΰ ίστορικού κόσμου. "Ετσι μπέρ­δεψαν τήν Κοινωνιολογία ή τήν Φιλοσοφία του Πολιτισμού, μέ τήν Φιλοσοφία της Ιστορίας.

Μή θέλοντας και μή μπορώντας νά κατανοήσουν αυτή τήν Ιδιό­τητα του ιστορικού κόσμου, τά θεωρητικά αυτά ρεύματα ταυτοχρό­νως κλείνουν τό δρόμο για τήν γνώση τών νόμων και των βασικών κι­νητηρίων δυνάμεων της Ιστορικής εξελίξεως καθώς και της καθοριστικής βάσεως όλων τών πολιτιστικών φαινομένων και τών κοινωνικών σχέσεων.

Ό Ιδεαλισμός παραγνωρίζοντας ουσιαστικά τήν Κοινωνιολογία, τήν ενσωματώνει στη Φιλοσοφία του Πολιτισμού, τήν όποια μέ τήν σειρά της τήν υπαγάγει στη Φιλοσοφία του πνεύματος σάν ενα άπλό παράρτημα της, εντελώς αφηρημένα και όμιχλώδικα.

Ό υλισμός από τήν άλλη μεριά παραγνωρίζει εντελώς τήν Φιλο­σοφία του Πολιτισμού, πού τήν ενσωματώνει στη Κοινωνιολογία, τήν όποια μέ τήν σειρά της τήν υπαγάγει στή Φιλοσοφία της "Υλης σάν ενα άπλό παράρτημα της, επίσης εντελώς αφηρημένα και όμιχλώδικα.

Ό τρόπος αυτός έρεύνης όδηγεΐ σίγουρα σέ συμπεράσματα από τά πριν λανθασμένα και εξωπραγματικά. Οί κοινωνικές σχέσεις μπερ­δεύονται μέ τις ιστορικές σχέσεις και ή κοινωνική εξέλιξη ταυτίζε­ται εντελώς παράλογα μέ τήν ιστορική εξέλιξη, στόν υλισμό και στον Ιδεαλισμό. Ή διαφορά τους ευρίσκεται στό γεγονός, δτι ό ενας αντι­γράφει τόν άλλον αναποδογυρίζοντας τον μέ τό κεφάλι κάτω και τά πόδια ψηλά, όπως πολύ ώραΐα έτόνισε ο Μάρξ.

"Ετσι, ή Φιλοσοφία της Ιστορίας και στά δύο συστήματα χάνει κάθε αυτοδύναμο και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και στόν μέν Ιδεα­λισμό ταυτίζεται μέ τήν φιλοσοφία του Πνεύματος, στόν δέ υλισμό μέ τήν Φιλοσοφία της "Υλης.

Αντιθέτως για τήν Κοσμοθεωρία της Βουλήσεως τό επίπεδο τών κοινωνικών σχέσεων και τών πολιτιστικών φαινομένων είναι εντελώς διαφορετικό από τό επίπεδο τών ιστορικών σχέσεων καΐ της ιστορι­κής εξελίξεως.

Άλλο πράγμα είναι οι κοινωνικές σχέσεις και άλλο οί ιστορικές σχέσεις. Διαφορετική εΐναι ή φύση των πολιτιστικών φαινομένων από τήν φύση της ιστορικής εξελίξεως.

Η Κοινωνιολογία και ή Φιλοσοφία του Πολιτισμοΰ δέν ταυτίζον­ται, άφοΰ εξετάζουν διαφορετικές πλευρές του ιστορικού κόσμου, ή δέ Φιλοσοφία τής Ιστορίας τοποθετείται πάνω άπ' αυτές, άφοΰ ή δουλειά της και τά συμπεράσματα της εΐναι πιό γενικά και πιό συν­θετικά.

"Η Ιδιομορφία τής Βουλησιοκρατικής αντιλήψεως γιά τήν ιστο­ρία, σέ διάκριση άπό κάθε άλλη αντίληψη γι' αυτήν, εΐναι ότι ή Επι­λεκτική Κοσμοθεωρία τής Βουλήσεως αρνείται τήν σύγχυση και δι­δάσκει τό ποιοτικό διαχωρισμό των βαθμίδων τής ανθρωπινής ζωής. "Ετσι, ό ορισμός τής Ιστορικής εξελίξεως γίνεται πραγματική ενότητα του ειδικού και τού γενικού.

Μόνον ή Κοσμοθεωρία τής Βουλήσεως αναγνωρίζει τήν Φιλοσο­φία τής Ιστορίας ώς πραγματικά ανεξάρτητη φιλοσοφική επιστήμη, πού έρευνα έναν μεγάλο τομέα τής αντικειμενικής πραγματικότητος, συνδέοντας την ταυτοχρόνως μέ τό γενικώτερο φιλοσοφικό της σύ­στημα, καί δίδοντας σ' αυτήν τόν επιλεκτικό της χαρακτήρα.

"Η Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας, διατυπώνει γενικές έννοιες. Ή κάθε μία άπ' αυτές υποδηλώνει και περιέχει ενα μεγάλο αριθμό άπό ιστορικά φαινόμενα καί γι' αυτόν τόν λόγο ονομάζονται ιστορικές κατηγορίες.

Οι ιστορικές κατηγορίες δέν έχουν ώς περιεχόμενο ενα μοναδικό ιστορικό φαινόμενο, άλλά επεκτείνονται σέ μία μεγάλη ποικιλία άπό ιστορικά φαινόμενα. Είναι θά λέγαμε έννοιες γένους. Κάτω άπ' αυτές μπορούν νά καταταχθούν τά διάφορα γεγονότα και τά φαινόμενα τής ιστορικής ζωής. Μ' αυτόν τόν τρόπο διακρίνονται οριστικά οί κοινωνικές καί οί πολιτιστικές κατηγορίες άπό τό ενα μέρος καί οί ιστορικές κατηγορίες άπό τό άλλο, παύοντας, έτσι, οποιαδήποτε σύγχυση ανάμεσα τους.

Κορυφαία ιστορική κατηγορία καί ταυτοχρόνως ακρογωνιαίος λίθος τής Επιλεκτικής Φιλοσοφίας τής Ιστορίας είναι ή έννοια τού "Εθνους.

Σέ διάκριση μέ τό "Εθνος πού είναι καθαρά ιστορική κατηγορία και μάλιστα ή πιό βασική, ή Φυλή ώς βιοψυχική συνάρτηση αποτελεί μία βιολογική, φυσική κατηγορία πού είναι ή βάση, πάνω στην οποία αναπτύσσεται ή Εννοια του "Εθνους. "Ετσι, συνδέεται ή ιστορία μέ τήν φυσική πραγματικότητα και σχηματίζεται ή γενική Κοσμοθεωρη­τική αντίληψη της Επιλεκτικής Βουλησιοκρατίας.

Μέ τόν όρο "Εθνος ή Επιλεκτική Φιλοσοφία της Ιστορίας εννοεί μία σειρά γεννεών, πού αντιστοιχούν σέ μία ώρισμένη σειρά κοι­νωνικών δομών και πολιτιστικών κύκλων, μέ τήν σύμφυτη σ' αυτήν τήν σειρά φυλετική Ιδιοτυπία, πού αναπτύσσονται πάνω σ' ενα συγ­κεκριμένο βιολογικό υπόστρωμα και πού αποτελούν ιστορική έκφραση αυτού του υποστρώματος στη διαχρονική του πορεία.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία της Ιστορίας αποκαλύπτοντας τό "Εθνος ώς βάση υπάρξεως και αναπτύξεως της Ιστορίας, διαπιστώνει επιστημονικώς τήν εσωτερική αναγκαία σχέση ανάμεσα στά ιστορικά φαινόμενα και ερμηνεύει τήν ιστορική εξέλιξη ώς αυστηρό επιλεκτικό γεγονός. "Ετσι ή δουλειά της Επιλεκτικής Φιλοσοφίας της Ιστορίας, νά διαπιστώσει τό είδος και τις μορφές τών ιστορικών σχέσεων και άπ' αυτό νά ορίσει τις αρχές και τούς νόμους πού διέπουν τήν ιστο­ρική εξέλιξη, αποκτά μία σταθερή βάση και μία σωστή θεωρητική αφετηρία.

Τό "Εθνος ώς ή πιό βασική ιστορική κατηγορία αποτελεί ταυτο­χρόνως και τήν μονάδα τών ιστορικών σχέσεων. Αυτό σημαίνει δτι οι σχέσεις της ιστορικής ζωής εΐναι σχέσεις ανάμεσα σέ "Εθνη.

"Ετσι, ol δυνάμεις πού κινούν τήν ιστορική εξέλιξη, δέν βρίσκον­ται εξω από αυτή στους αφηρημένους κόσμους, μιας πρόνοιας ή μιας νομοτέλειας, άλλά τοποθετούνται μέσα σ' αυτήν, στους ίδιους τούς φυσικούς φορείς της.

Η σημασία ενός τέτοιου τρόπου θεωρήσεως είναι τεράστια, αφού ή ερμηνεία της εννοίας τού "Εθνους, πού μας όδηγεί στή φυλετική της βάση, αποδεικνύει τήν φυσική, βιολογική προέλευση τών δυνά­μεων εκείνων πού διέπουν τήν ιστορική εξέλιξη και ενοποιεί δλα τά επίπεδα της συλλογικής ανθρώπινης ζωής (κοινωνικό, πολιτιστικό, ιστορικό) κάτω από τήν φυσική πραγματικότητα της φυλετικής συν­αρτήσεως.

"Ετσι ή Επιλεκτική Φιλοσοφία της Ιστορίας δίνει τό κλειδί για τήν επιστημονική κατανόηση της ιστορικής εξελίξεως καΐ αποκα­λύπτει τις δυνατότητες και τις προοπτικές της εξελίξεως αυτής. Ή Φυλή εΐναι τό κλειδί τής Ιστορίας, και οι ιστορικές σχέσεις είναι σχέ­σεις ανάμεσα σέ συλλογικά φυσικοϊστορικά όντα.

Αυτό αποτελεί τό βασικό, τό ουσιαστικό χαρακτηριστικό τών ιστορικών σχέσεων, πού παρουσιάζει τόν ιστορικό κόσμο ώς ενα ανώτερο ποιοτικά τομέα τής φυσικής πραγματικότητος, συνδέοντας τον ταυτοχρόνως μ' αυτήν τήν φυσική πραγματικότητα φιλοσοφικά και δίνοντας έτσι στην Κοσμοθεωρία τής Βουλήσεως τόν ενιαίο της χαρακτήρα. Ή δυναμική θεώρηση τού κόσμου είναι πιά γεγονός γιά όλους τούς αναβαθμούς τής οργανώσεως του.

Ή εξάρτηση τών ιστορικών σχέσεων από τόν φυλετικό χαρακτήρα τών ιστορικών δυνάμεων καθορίζει τό είδος τών ιστορικών σχέσεων, τό φυσικό ΐστορικό τους περιεχόμενο.

Φυσικο'ΐστορικό σημαίνει νομετελειακό αντικείμενο γεγονός, πού ξεπηδά μέσα από τά ΐδια τά Ιστορικά φαινόμενα και καθορίζεται άπ' αυτά. Τό Φυσικοΐστορικό γεγονός ξεπηδά όχι άπό τήν ατομική άλλά μέσα άπό τήν συλλογική θέληση τών ανθρώπων, —πού εΐναι έκφραση τής φυλετικής τους υποστάσεως—, και καθορίζεται άπ' αύτη.

Κάθε νομοτελειακό γεγονός, κάθε νόμος εκφράζει τόν αντικειμε­νικό δεσμό, τις αναγκαίες σχέσεις ανάμεσα ατά φαινόμενα και τά γε­γονότα και καθορίζεται άπ' αυτά τά ΐδια. Αυτό αποτελεί τήν μεγάλη και ριζική διαφορά τής Κοσμοθεωρίας τής Βουλήσεως και τού ιδεαλιστικού και υλιστικού μονισμού. Ή αλληλεξάρτηση τών φαι­νομένων τής πραγματικότητος δέν καθορίζεται άπό νόμους άλλά κα­θορίζει τούς νόμους. Μόνον ετσι ή πραγματικότης αποκτά συνέχεια και ομοιογένεια. Αυτή εΐναι ή ουσία τής Επιλεκτικής.

Εδώ έχει μεγάλη σημασία νά κάνουμε μία διάκριση ανάμεσα στους γενικούς και στους ειδικούς νόμους. Ή διαφορά ανάμεσα σ' εναν γενικό και σ' εναν ειδικό νόμο βρίσκεται στη σχετική καθολικό­τητα τους. Αυτό σημαίνει, δτι ισχύουν, δσο ισχύουν καί τά φαινόμε­να άπό τά όποια πηγάζουν και καθορίζονται.

"Ετσι, οί νόμοι της βιολογίας ισχύουν μόνο εκεί όπου υπάρχει ζωή, οι νόμοι τής χημείας ισχύουν μόνον έκει δπου υπάρχουν χημικές ενώσεις και ούτω καθεξής. Οί νόμοι όμως πού πηγάζουν καί καθορίζονται άπό τήν ίδια τήν αντικειμενική πραγματικότητα, τόν κόσμο δηλαδή ώς ολότητα, είναι οί πιό γενικοί καί οί πιό καθολικοί νόμοι, πού αποτελούν τήν ουσία κάθε πιό ειδικού νόμου. Οί νόμοι αυτοί συνθέτουν τήν επιλεκτική διεργασία τής Φύσεως.

Οί αρχές καί οί νόμοι τής Επιλεκτικής όταν εφαρμόζονται πάνω στην ιστορική πραγματικότητα αποκτούν διαφορετικές μορφές. Δουλειά τής Επιλεκτικής Φιλοσοφίας τής Ιστορίας εΐναι νά δείξει τις μορφές αυτές τής Επιλεκτικής στό ιστορικό επίπεδο.

Ή ϊδια ή εμπειρική πραγματικότητα αποδεικνύει τήν δυναμική μορφή τών ιστορικών σχέσεων. Οί ιστορικές σχέσεις εΐναι σχέσεις αγώνος ανάμεσα στις ιστορικές μονάδες. Άλλοτε καλυμμένα, άλλοτε ανοικτά, εκδηλώνεται μέσα στήν Ιστορία, ή αδιάκοπη, ή συνεχής πάλη ανάμεσα στά "Εθνη πάνω σ' όλα τά επίπεδα τής ανθρώπινης ζωής, ώς οικονομικός συναγωνισμός, ώς κοινωνικός αγώνας, ώς πολιτιστική άμιλλα, ώς πολιτική, ακόμη καί ώς φυσική σύγκρουση, ώς πόλεμος, πού εΐναι ή πιό πανάρχαιη, ή πιό βίαιη καί ή πιό φυσική μορφή αγώνος τής Ιστορίας.

Κράτος εναντίον Κράτους, Κοινωνία εναντίον Κοινωνίας, Πολι­τισμός εναντίον πολιτισμού δέν εκφράζουν παρά τόν ασταμάτητο, τόν ανειρήνευτο, τόν αιώνιο αγώνα πού εκτυλίσσεται ανάμεσα στά "Εθνη, στήν ιστορική εξέλιξη. Μέσα άπ' αυτόν τόν αγώνα καί μέ τήν βοήθεια του λειτουργεί μέσα στήν ιστορική πραγματικότητα ό νόμος τής Ιστορικής Επιλογής. Ή τάση για κυριαρχία γίνεται ή Αρχή γιά τόν Νόμο τής επιλογής.

Από εδώ απορρέει καί ή τεράστια σημασία τής πάλης τών Εθνών στήν ιστορική ανάπτυξη καί εξέλιξη. Ό ρόλος της βρίσκεται στό ότι ακριβώς μέ τήν πάλη λειτουργεί ό νόμος τής επιλογής καί γεννιέται τό καινούργιο. Νικιέται πάντα εκείνο πού δέν προσαρμόζεται στις ιστο­ρικές συνθήκες, πού είναι ιστορικά πιό αδύνατο, καί νικάει εκείνο πού προσαρμόζεται καλλίτερα στις ιστορικές συνθήκες, εκείνο πού εΐναι ιστορικά πιό δυνατό.

"Αν δέν υπήρχε αυτή ή τάση για κυριαρχία, αυτός ό αγώνας, καί ή ανθρώπινη ζωή θα έμενε ταυτόσημη μέ τόν εαυτόν της, αμετάβλητη. Θα ήταν αδύνατη ή εξέλιξη, ή ποιοτική αλλαγή, ολαθά βρίσκονταν σέ κατάσταση στασιμότητος.

Η ιστορία είναι αυστηρά επιλεκτική. Τό σιδερένιο χέρι τής μοίρας συντρίβει κάθε τι τό αδύναμο, τό καχεκτικό, τό άρρωστο καί επιλέγει πάντα τό πιό δυνατό, τό πιό εύρωστο, τό πιό υγιές. Δέν υπάρχει άλλος τρόπος γιά τήν ιστορική εξέλιξη καί γι' αυτό εΐναι ξένες γιά τήν Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας οί απόψεις γιά τήν αρμονία τών Εθνών.

"Η ιστορική επιλογή εΐναι ένα συνεχές καί αιώνιο αίτημα. "Εθνος πού δέν κατορθώνει ν' άνταποκριθή σ' αυτό αποχωρεί αναγκαστικά άπό τό ιστορικό προσκήνιο. Αναπροσαρμόζεται άπό τις ιστορικές συνθήκες καί ή εξαφανίζεται ή παραμένει στό ιστορικό περιθώριο. "Ετσι λειτουργεί στό ιστορικό επίπεδο ό νόμος τής άποπροσαρμογής. "Εθνη ολόκληρα εξαφανίστηκαν οριστικά άπό τό πολιτικό προσκήνιο καί ποτέ δέν επανήλθαν σ' αυτό, δυνάμει αυτού τού νόμου.

"Η αποχώρηση όμως μπορεί νά καταστήσει δυνατόν σ' ένα "Εθνος νά δημιουργήσει καινούργιες δυνάμεις μέσα του, πού πιθανόν νά παρέμειναν σέ λανθάνουσα κατάσταση. Αυτές οί δυνάμεις αναλαμ­βάνουν τόν ιστορικό ρόλο νά καταστρέψουν κάθε κοινωνική δομή ή πολιτιστικό στοιχείο μέσα στό "Εθνος πού εΐναι αιτία παρακμής καί ιστορικής καταπτώσεως, νά τό ανανεώσουν δημιουργώντας και­νούργιες κοινωνικές σχέσεις καί τις βάσεις ενός καινούργιου πολι­τισμού, καί νά τό επαναφέρουν στό ιστορικό προσκήνιο. Φιλοσοφικά αυτές οί δυνάμεις εΐναι βάρβαρες, ώς φορείς τού ιστορικά καινούρ­γιου καί οί μεσοβαοιλεΐες τους είναι πραγματικά εποχές "τού τριγμού τών οδόντων". "Ετσι στήν επάνοδο ενός "Εθνους στό ιστορικό προσκήνιο λειτουργεί ό νόμος της συστηματοποιήοεως πάνω στό Ιστο­ρικό επίπεδο, πού εΐναι ένδειξη φυλετικής ζωτικότητος.

"Εθνος πού, στήν ιστορική εξέλιξη, ακολουθεί μοιρολατρικά τά γεγονότα, στερεμένο άπό κάθε δύναμη, πού υποτάσσεται σέ υπέρ­τερες άπ' αυτό ιστορικές δυνάμεις είναι ένα αντικείμενο τής Ιστο­ρίας, καί καταδικασμένο σέ ιστορικό θάνατο. Ή ιστορία του δημι­ουργεΐται άπ' έξω.

Αντιθέτως, "Εθνος πού στήν ιστορική εξέλιξη, εχει συνείδηση, θέληση και δύναμη νά τοποθετήσει μπροστά του σκοπούς, είναι ένα υποκείμενο τής Ιστορίας, προωρισμένο νά δημιουργήσει. Ή ιστορία του δημιουργείται άπ' αυτό τό ίδιο.

Αυτή εΐναι μία βασική διάκριση τής Επιλεκτικής Φιλοσοφίας τής Ιστορίας, ενας δυναμικός τρόπος θεωρήσεως τής ιστορικής πραγ­ματικότητος, πού τοποθετεί τις αρχές και τις αιτίες της μέσα στόν ίδιο τόν φυσικό της φορέα, τόν συλλογικό άνθρωπο. Τούτη ή βασική διάκριση τήν ξεχωρίζει άπό κάθε άλλο φιλοσοφικό ρεύμα στόν τομέα έρεύνης τής ιστορίας.

Μ' αυτόν τόν τρόπο ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας με­τασχηματίζεται σέ θεωρητικό δπλο, πού εναντίον τής παρηκμασμένης θεωρίας γιά τήν έλευση τού Αναπόφευκτου, προβάλλει μία πιό εμπνευσμένη θεωρία, μία θεωρία πού γιά εναν απογοητευμένο κα­ταρρέοντα κόσμο αποτελεί ενα νικηφόρο κύμα ελπίδας: τό δόγμα τής τελικής κυριαρχίας τής ανθρώπινης θελήσεως.

"Η δύναμη και ή ζωτικότητα κάθε φιλοσοφικής θεωρίας ελέγχεται άπό τό κατά πόσο αυτή ή θεωρία επιβεβαιώνεται στη πράξη και άπό τό κατά πόσον εΐναι ικανή νά αναπτύσσεται δημιουργικά.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία της Ιστορίας ώς διδασκαλία πού αναπτύσσεται δημιουργικά, ποτέ ώς τώρα δέν έζησε τέτοιο θρίαμβο όπως στήν σύγχρονη εποχή, όταν ή πάλη τών Εθνών στη Κοσμογο­νία τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έρριξε σέ ερείπια μαζί μέ τόν Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και όλες εκείνες τις θεωρίες πού μιλούσαν γιά κάποια πάλη τών τάξεων ή γιά κάποια αναιμική και φανταστική αταξική κοινωνία.

--------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Αυτό είναι το 4^ο ( Α΄μέρος)  από την σειρά των ιδεολογικών θεμάτων που αναρτά  ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ  και αποτελεί μέρος από τα μαθήματα της έδρας της Ιδεολογίας της Σχολής Στελεχών (Σ.Σ.) του Κινήματος