Επικίνδυνα επαγγέλματα

Η ζωή  και η αρτιμέλειά  εξαρτώνται πολλές φορές από το επάγγελμα που κάνεις. Αν είσαι χτίστης κινδυνεύεις να πέσεις από την σκαλωσιά, αν είσαι οδηγός της φόρμουλα κινδυνεύεις να σκοτωθείς από την ταχύτητα. Τώρα αν είσαι πολιτικός κινδυνεύεις από ώριμες ντομάτες και ληγμένα γιαουρτάκια έως μισού κιλού. Βέβαια, υπάρχει και ένα επάγγελμα που είναι βαρύ όσο το σώμα σου και επικίνδυνο όσο του ακροβάτη.

Είναι το άκρως παράτολμο επάγγελμα του συνδικαλιστή. Δύσκολη δουλειά και μη αναγνωρισμένη στα βαρέα και ανθιγυεινά. Μόνον αν τύχει και πάρεις απάνω σου το βάρος μιάς τέτοιας αποστολής θα καταλάβεις και το επίπονον του πράγματος αλλά και το επικίδυνον της αποστολής. Συνδικαλιστές  είναι κυρίως

«Back to school», για να γίνουν τα παιδιά μας «fluent» στα ελληνικά!

Θυμήθηκα εκείνον τον παροικιακό σχολάρχη παράγοντα και την παραινετική υπέρ της παροικιακής ΄παιδείας πιο πάνω δήλωσή του στο παροικιακό ραδιόφωνο: 'Να πάνε όλα τα παιδιά στα παροικιακά σχολεία, για να "γίνουν 'fluent' στα ελληνικά!"

Αυτό καθώς ακούω στις τηλεοπτικές διαφημίσεις για τις 'Back to school' προσφορές των ΄βιβλιο'πωλείων. Δηλαδή; 'Επώνυμες' σχολικές τσάντες, με ξενικά, 'in, ονόματα, στυλάτα στυλό, εργονομικά μολύβια, μοδάτες... ξύστρες! Βιβλία δεν ακούσαμε ποτέ να διαφημίζουν τα βιβλιοπωλεία, άρα να τα θεωρήσουμε ντεμοντέ αυτά, παλαιάς κοπής και εκτός συρμού, 'out', 'done and out';

Θυμηθήκαμε, τα αγύριστα κεφάλια εμείς, τον Ρήγα και την τσάντα του. Στο πρώτο μας αναγνωστικό. Ανώνυμη, μοσχομυριστά δερμάτινη, όχι 'made in China' με παγκοσμιοποιημένο, globalised, επώνυμο!

Το Ελληνικό Προσφυγικό ζήτημα και η σκοπίμως ατυχής σύγκριση του με το λαθρομεταναστευτικό...

Πρόσφυγας είναι «κάθε πρόσωπο, το οποίο, επειδή έχει δικαιολογημένο φόβο διωγμού λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικής προέλευσης, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα, βρίσκεται έξω από τη χώρα της υπηκοότητάς του και δεν μπορεί, ή εξαιτίας αυτού του φόβου, δεν θέλει να προσφύγει στην προστασία της χώρας αυτής».

Ο ορισμός αυτός υιοθετήθηκε διεθνώς στις 28 Ιουλίου 1951 και αποτυπώθηκε στη συνθήκη που έκτοτε έγινε γνωστή ως Σύμβαση της Γενεύης «Περί του καθεστώτος των Προσφύγων». Η σύμβαση τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης της 31ης Ιουλίου 1967 και από τότε ισχύει αναλλοίωτη.

Oι πρόσφυγες δεν είναι μετανάστες που, νόμιμα ή μη, φεύγουν εκουσίως από την πατρίδα τους με μόνο λόγο τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου.

Ἔτσι γιά νά ξέρουμε τί λένε οἱ διεθνεῖς συνθήκες...

7 μήνες πολιτικής απάτης ζητάνε τη …δικαίωσή τους!

5 μήνες έκαναν ότι διαπραγματεύονταν και κατάντησαν οι αρλεκίνοι της Ευρώπης. Οργάνωσαν ένα βοναπαρτιστικό δημοψήφισμα για να εγκλωβίσουν τον λαό και το κόμμα τους και να μπορέσουν να συμφωνήσουν τα δεκαπλά από αυτά που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν από τον πρώτο μήνα, διαλύοντας ταυτόχρονα ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα. Έφεραν και ψήφισαν ένα Μνημόνιο ισοκαταστροφικό με τα δύο πρώτα. Τώρα οργανώνουν εκλογές για να ξεφορτωθούν τους ανυπάκουους του κόμματος και να κάνουν αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν και από την παρούσα Βουλή (δηλαδή συγκυβέρνηση με τους άλλους μνημονιακούς, τους παλαιούς).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ: «Περί των κοινωνικών ιδεών του, ακροθιγής αναφορά και επέκταση»

Η Εθνικιστική αφίσα του ΕΝΕΚ
που καλούσε τους Έλληνες να τιμήσουν
τον Ιωνα Δραγούμη

               Ο Ίων Δραγούμης υπήρξε πολιτικός στοχαστής και εθνικός αγωνιστής. Μεγάλη μορφή της ελληνικής ιστορίας, την οποία προσπάθησε να αφήσει στη λησμονιά η – δυστυχώς ατελείωτη – πολιτική μικρότητα. Διότι ο Ίων συμβόλιζε και συμβολίζει αυτό που οι άνθρωποι του λεγόμενου συστήματος φοβούνταν και φοβούνται: την ελληνοκεντρικότητά του, την ελληνολατρεία του, την ελληνοπρέπειά του, την αγωνία του και τον αγώνα του για Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, δυνατή και δίκαιη για το λαό της ˙ τις συγκεκριμένες και υλοποιήσιμες πολιτικές του προτάσεις μέσω των οποίων προβάλλεται ο ελληνικός κοινοτισμός ως κιβωτός σωτηρίας και ανάπτυξης του Έθνους ˙ τις οικονομικές του προσεγγίσεις όπου απέναντι στη σαθρή στη βάση και αμφίβολη στο εποικοδόμημα «πάλη των τάξεων» αντιπροτάσσει την κοινωνική συνεργασία των δυνάμεων του Έθνους και την κοινωνική αλληούμηλεγγύη ˙ την αηδία του απέναντι στην πολιτική σαπίλα και την κατάπτυστη συναλλαγή βουλευτών και ψηφοφόρων ˙ την αγάπη του για τον εθνικό κορμό – απελευθερωμένο ή μη – και κυρίως την λατρεία του για την αιώνια ελληνική γη της Μακεδονίας ˙ την προοδευτικότητά του και τον κοινωνισμό του, δηλαδή την εξακόντιση του ελληνικού Έθνους στο μέλλον χάρη στην εθνική συνέχεια παρελθόντος , παρόντος και μέλλοντος και τη νέα δημιουργία ˙ με δυο λόγια: θέλουν να τον λησμονήσουμε για τον εθνικισμό του.

Παναγία Προυσιώτισσα: Η Αρχόντισσα της Ρούμελης

Στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 36 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, βρίσκεται εδώ και χίλια περίπου χρόνια το ιστορικό και σε όλους μας ακουστό μοναστήρι της Κυράς της Ρούμελης, της Παναγίας της Προυσιώτισσας περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος που και μόνο τους ατενίζεις. Το μοναστήρι είναι ιστορικό, αγιασμένο που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στην χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. Όχι μόνο τον Αύγουστο όπου και εορτάζει το μοναστήρι ( στις 23 Αυγούστου ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας ) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά ,γονείς με τα παιδιά τους… Όλοι προσμένουν καρτερικά στην σειρά, για να φτάσουν στο μικρό και σκοτεινό ναό, καθολικό της Ιεράς Μονής, για να φτάσουν στη Χάρη Της, να ακουμπήσουν τα γεμάτα πίστη χείλη τους στην σεβάσμια εικόνα της Παναγίας, να λάβουν τις δωρεές Της και τις ευλογίες Της. 

Η Δικτατορία του Αλέξη Τσίπρα

Του Σπύρου Παπαδόπουλου

Η frau Merkel δήλωσε πρόσφατα ότι  «..το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ευρώπη δεν είναι η Ελλάδα αλλά οι μετανάστες...» Αν δεν γνωρίζαμε ότι ο π. Πρωθυπουργός  Αλέξης Τσίπρας είναι ο Άγιος προστάτης των λαθροεισβολέων- και όχι μόνο-θα απορούσαμε γιατί κατά τις «συνομιλίες» με τους δανειστές τοκογλύφους για το 3^ο μνημόνιο δεν έθεσε το θέμα απαιτώντας την κατάργηση των επαίσχυντων συμφωνιών του Δουβλίνου, την ίδια στιγμή που οι Ούγγροι υψώνουν συρματοπλέγματα(εδώ) κατά μήκος των συνόρων τους αδιαφορώντας για τα Δουβλίνα και για τις αποφάσεις των «ηγετών» ανδρείκελων της Ε.Ε.