Άλλο ένα άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουλίου 1990 πριν 26 χρόνια στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
και δικαιώνει για μια ακόμη φορά την διορατικότητα των εθνικιστών του ΕΝ.Ε.Κ. Τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Γαλλία
και η πολιτική μας-τότε- ανάλυση δείχνουν πόσο ευθύνεται για αυτή την κατάσταση
η ηγεσία της αλλά και η πολιτική που ακολούθησε απέναντι στους μουσουλμάνους
όλα αυτά τα χρόνια.
Ή εκλογική νίκη στήν Αλγερία του Ισλαμικού
Μετώπου Σωτηρίας δημιούργησε έντονες ανησυχίες στους γάλλους πολιτικούς καί
τό ότι ή Γαλλία έχει όλους τους λόγους γιά νά φοβάται τό γεγονός τής νίκης τού
Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας είναι κάτι πού κανείς δέν μπορεί νά άμφισβητίση.
"Όταν στίς αρχές τής δεκαετίας του 80 οι Γάλλοι υπουργοί αγκάλιαζαν τούς
"Αλγερινούς, υπουργούς, ό ηγέτης του Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας βρισκόταν
στήν φυλακή. Κανένας στήν Γαλλία δέν ανησυχούσε γιά τίς βιαιότητες τού
"Αλγερινού καθεστώτος. Οι μόνες ανησυχίες ήταν νά υπογράψουν νέες
συμφωνίες, νά αγοράσουν αέριο καί μέ μία μεγάλη δόσι υποκρισίας έδειχναν
ενδιαφέρον γιά τήν γαλλοφωνία. Και τό 1988, όταν ή Αλγερία κτυπήθηκε άπό τήν
έξέγερσι τού "Οκτωβρίου, ή Γαλλία επήρε τό μέρος του αλγερινού προέδρου
Βεντζεντίν, πού διέταξε νά πυροβολήσουν τό πλήθος.
Τώρα όμως ή μουσική άλλαξε. Ή Γαλλία
επιτρέπεται πιά νά έχη τήν πολυτέλεια νά άγνοή τήν αλγερινή στροφή. Είναι
αναγκασμένη σέ μία πολιτική δύσκολης ισορροπίας καί διπλής φιλίας, έάν δέν
θέλη νά γίνη κάποιο αύριο ή γή της θέατρο ταραχών έξ αιτίας τοϋ μουσουλμανικού
φανατισμού.
Ή
μουσουλμανική κοινότητα τής Γαλλίας αποτελείται τουλάχιστον άπό τρία
εκατομμύρια άτομα. Οί αλγερινοί, χωρίς νά ύπολογίζωνται οί «harkis» πού
διάλεξαν νά είναι Γάλλοι άπό τήν περίοδο τοΰ πολέμου τής ανεξαρτησίας είναι
οκτακόσιες χιλιάδες. Μέχρι τώρα οί φανατικοί αλγερινοί μουσουλμάνοι πού ζούν
στήν Γαλλία δέν έδωσαν δικαίωμα γιά νά συζητηθούν. Δέν ανήκουν σέ καμμία
πολιτική όργάνωσι, δέν έχουν κανένα πρόγραμμα, χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις.
Τό κάνουν αύτο ακολουθώντας τίς οδηγίες του "Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας
πού σύστησε στίς εμπροσθοφυλακές του στήν Γαλλία νά περάσουν σέ ένα είδος «θρησκευτικής
παρανομίας". Μά αυτή ή στρατηγική, υποστηρίζουν οί ειδικοί, σύντομα θα άλλάξη.
Δέν είναι λογικό ότι ό Μαντανί δέν θά έκμεταλλευθή τήν ευφορία τής
μουσουλμανικής κοινότητος μετά τήν εκλογική του νίκη.
πρόσφατη γελοιογραφία |
Γιά τήν γαλλική κυβέρνησι δέν θά είναι εύκολο
νά απάντηση θετικά. Γιατί γνωρίζει ότι ή δημιουργούμενη κατάστασι δικαιώνει τόν
ηγέτη του "Εθνικού Μετώπου Λέ Πέν καί θά φέρη κοντά του ένα ακόμη μεγάλο
μέρος τοϋ γαλλικού λαού.
Μά γιά τήν Γαλλία ή πιό δραματική ύπόθεσι θά
είναι αύτή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος στό "Αλγέρι οργανωμένο γιά
νά εμπόδιση τήν άνοδο τοΰ "Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας. Υπάρχουν αυτοί
πού υποστηρίζουν ότι έάν ή Γαλλία δέν πάρη θέσι αντίθετη άπό τούς αλγερινούς
στρατιωτικούς δηλ. διακοπή τών διπλωματικών σχέσεων, θά έκτεθή στον κίνδυνο
νά γίνη γή τρομοκρατικών εκδηλώσεων. Πράγματι, φαίνεται ότι ή όργάνωσι τού
Άμπασσί Μαντακί διαθέτει καί ένοπλο τμήμα τοϋ οποίου τά μέλη βρίσκονται σ'
επικοινωνία μέ τούς "Ιρανούς
Αυτή ή πληροφορία δέν είναι επιβεβαιωμένη, μά
μόνο πού κυκλοφορεί είναι ένα ενδεικτικό στοιχείο.
Ή νίκη τοϋ "Ισλαμικού Μετώπου θέτει όμως
οπωσδήποτε κάτω άπό σκληρή δοκιμασία τήν πολιτική τής ολοκληρώσεως τής
γαλλικής κυβερνήσεως. Αυτή ή πολιτική ξεκινά άπό τήν προϋπόθεσι ότι ««ή Γαλλία
δέν μπορεί νά συγκέντρωση όλη τήν φτώχεια τοϋ κόσμου». Μά είναι γνωστό ότι τό 1989
δύο χιλιάδες άτομα ώς έπί τό πλείστον δικηγόροι καί γιατροί, άφησαν τήν
Αλγερία γιά νά πάνε στήν Γαλλία. Πρόκειται γιά μία πνευματική κορυφή καί έάν ή
"Αλγερία πέση στά χέρια τών ισλαμιστών, κινδυνεύει νά γίνη ή πηγή ενός
νέου μεταναστευτικού ρεύματος.
Τό ιδανικό θά ήταν, μά λίγοι τό πιστεύουν, νά
δημιουργηθή μία μουσουλμανική κοινότητα γαλλικού τύπου στήν οποία νά μήν ΰπάρχη
ό φανατισμός άλλά νά είναι δυτικοποιημένη καί λαϊκή. Σ' αυτή τήν γραμμή
κινείται ό ειδικός στά προβλήματα μεταναστεύσεως Βοϊσάρντ, πού βρίσκεται
πολύ κοντά στον πρωθυπουργό Ροκάρντ. Ό οποίος προσπαθεί νά πείση τήν
κυβέρνησι νά χρηματοδότηση στό Στρασβούργο τήν δημιουργία μίας Ισλαμικής
θεολογικής Σχολής στό Πανεπιστήμιο της οποίας σκοπός θά είναι νά πλησίαση τίς
αξίες του Κορανίου μέ εκείνες τού αστικού κώδικα.
Μετά άπό όλες αυτές τίς πρωτοβουλίες υπάρχουν
καί αυτοί πού μιλούν γιά «μουσουλμανικό γαλλικισμό» του οποίου ή Γαλλία θά
είναι ένα είδος "Αγίας "Έδρας. "Ενας «μουσουλμανικός γαλλικισμός»
πού θά έχη σάν αφετηρία τό πέρασμα τής "Αλγερίας από κράτος λαϊκό σέ
κράτος ισλαμικό. 'Από τήν άλλη πλευρά έάν είναι αλήθεια ότι ακόμη καί σήμερα ή
Γαλλία εξακολουθεί νά είναι ή μεγάλη κόρη» τής Καθολικής Εκκλησίας, είναι όμως
οπωσδήποτε αλήθεια ότι είναι πλέον η μητριά τριών εκατομμυρίων μουσουλμάνων,
ένας αριθμός όχι
ευκαταφρόνητος.
Γιά την ώρα, επίσημα ή Γαλλία μπορεί νά μήν
τρέμη, ίσως γιατί τό καλοκαίρι πνίγει τούς φόβους.
Το δημοσίευμα είναι του συναγωνιστού Νίκου Παπαδόπουλου και είναι καλό να το αναφέρουμε
ΑπάντησηΔιαγραφή