Γαλλία: Φανερός ο μουσουλμανικός κίνδυνος (26 χρόνια πριν)

Άλλο ένα άρθρο μας που  δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουλίου 1990  πριν 26 χρόνια στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και δικαιώνει για μια ακόμη φορά την διορατικότητα των εθνικιστών του ΕΝ.Ε.Κ.  Τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Γαλλία και η πολιτική μας-τότε- ανάλυση δείχνουν πόσο ευθύνεται για αυτή την κατάσταση η ηγεσία της αλλά και η πολιτική που ακολούθησε απέναντι στους μουσουλμάνους όλα αυτά τα χρόνια.

Ή εκλογική νίκη στήν Αλγερία του Ισλαμικού Μετώπου Σωτη­ρίας δημιούργησε έντονες ανη­συχίες στους γάλλους πολιτι­κούς καί τό ότι ή Γαλλία έχει ό­λους τους λόγους γιά νά φοβάται τό γεγονός τής νίκης τού Ισλα­μικού Μετώπου Σωτηρίας είναι κάτι πού κανείς δέν μπορεί νά άμφισβητίση. "Όταν στίς αρχές τής δεκαετίας του 80 οι Γάλλοι υπουργοί αγκάλιαζαν τούς "Αλγε­ρινούς, υπουργούς, ό ηγέτης του Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας βρισκόταν στήν φυλακή. Κανένας στήν Γαλλία δέν ανησυχούσε γιά τίς βιαιότητες τού "Αλγερινού κα­θεστώτος. Οι μόνες ανησυχίες ή­ταν νά υπογράψουν νέες συμφωνίες, νά αγοράσουν αέριο καί μέ μία μεγάλη δόσι υποκρι­σίας έδειχναν ενδιαφέρον γιά τήν γαλλοφωνία. Και τό 1988, όταν ή Αλγερία κτυπήθηκε άπό τήν έξέγερσι τού "Οκτωβρίου, ή Γαλλία επήρε τό μέρος του αλγερινού προέδρου Βεντζεντίν, πού διέτα­ξε νά πυροβολήσουν τό πλήθος.

Τώρα όμως ή μουσική άλλαξε. Ή Γαλλία επιτρέπεται πιά νά έχη τήν πολυτέλεια νά άγνοή τήν αλ­γερινή στροφή. Είναι αναγκασμέ­νη σέ μία πολιτική δύσκολης ισορροπίας καί διπλής φιλίας, έάν δέν θέλη νά γίνη κάποιο αύ­ριο ή γή της θέατρο ταραχών έξ αιτίας τοϋ μουσουλμανικού φανα­τισμού.

 Ή μουσουλμανική κοινότητα τής Γαλλίας αποτελείται τουλάχι­στον άπό τρία εκατομμύρια άτο­μα. Οί αλγερινοί, χωρίς νά ύπολογίζωνται οί «harkis» πού διάλεξαν νά είναι Γάλλοι άπό τήν περίοδο τοΰ πολέμου τής ανεξαρ­τησίας είναι οκτακόσιες χιλιάδες. Μέχρι τώρα οί φανατικοί αλγερι­νοί μουσουλμάνοι πού ζούν στήν Γαλλία δέν έδωσαν δικαίωμα γιά νά συζητηθούν. Δέν ανήκουν σέ καμμία πολιτική όργάνωσι, δέν έ­χουν κανένα πρόγραμμα, χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις. Τό κά­νουν αύτο ακολουθώντας τίς ο­δηγίες του "Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας πού σύστησε στίς εμ­προσθοφυλακές του στήν Γαλλία νά περάσουν σέ ένα είδος «θρη­σκευτικής παρανομίας". Μά αυτή ή στρατηγική, υποστηρίζουν οί ει­δικοί, σύντομα θα άλλάξη. Δέν εί­ναι λογικό ότι ό Μαντανί δέν θά έκμεταλλευθή τήν ευφορία τής μουσουλμανικής κοινότητος μετά τήν εκλογική του νίκη. 

πρόσφατη γελοιογραφία  

"Αλλαγή τής στρατηγικής δηλ. έξοδος άπό τήν θρησκευτική παρανομία" ση­μαίνει να λειτουργήση στό Παρί­σι τηλεοπτικός σταθμός τοΰ "Ισλαμικού Μετώπου. Σημαίνει ε­πίσης τήν όργάνωσι ενός δικτύ­ου γιά βοήθεια πρός τούς μετανάστες πού ζούν στίς πιό πτωχές συνοικίες της γαλλικής πρωτεύουσας. "Υστερα άπ' όλα αυτά, οί "Αλγερινοί, δέν φοβούν­ται πιά τόν έμεσο έλεγχο τοΰ Με­τώπου Εθνικής "Απελευθερώσ­εως, τού οποίου ol άνδρες πάντο­τε είχαν ευκολίες άπό τίς γαλλι­κές αρχές. "Εάν ή "Αλγερία δή τήν γέννησι ενός ισλαμικού κράτους τό τζαμί τοϋ Παρισιού θά πέση στά χέρια τών φανατικών. Οί ίμάμηδες πού τά εμψυχώνουν είναι μισθοδοτούμενοι άπό τό υπουρ­γείο Θρησκευτικών υποθέσεων τής "Αλγερίας. Αυτοί ξέρουν προς ποιά μεριά φυσά ά άνεμος καί δέν θά αργήσουν νά ευθυ­γραμμισθούν μέ τίς κατευθυντή­ριες οδηγίες τοϋ Άμπασσί Μαν­τανί. Σ' αυτή τήν περίπτωσι δέν θά λείψουν οί πιέσεις πρός τήν γαλλική κυβέρνησι: γιά τήν αΰξησι τοϋ αριθμού τών τζαμιών καί γιά νά ανοίξουν νέα μουσουλμα­νικά σχολεία.

Γιά τήν γαλλική κυβέρνησι δέν θά είναι εύκολο νά απάντηση θε­τικά. Γιατί γνωρίζει ότι ή δημιουρ­γούμενη κατάστασι δικαιώνει τόν ηγέτη του "Εθνικού Μετώπου Λέ Πέν καί θά φέρη κοντά του ένα α­κόμη μεγάλο μέρος τοϋ γαλλικού λαού.

Μά γιά τήν Γαλλία ή πιό δρα­ματική ύπόθεσι θά είναι αύτή ε­νός στρατιωτικού πραξικοπήμα­τος στό "Αλγέρι οργανωμένο γιά νά εμπόδιση τήν άνοδο τοΰ "Ισλα­μικού Μετώπου Σωτηρίας. Υπάρ­χουν αυτοί πού υποστηρίζουν ότι έάν ή Γαλλία δέν πάρη θέσι αντί­θετη άπό τούς αλγερινούς στρα­τιωτικούς δηλ. διακοπή τών διπλωματικών σχέσεων, θά έκτεθή στον κίνδυνο νά γίνη γή τρο­μοκρατικών εκδηλώσεων. Πρά­γματι, φαίνεται ότι ή όργάνωσι τού Άμπασσί Μαντακί διαθέτει καί ένοπλο τμήμα τοϋ οποίου τά μέλη βρίσκονται σ' επικοινωνία μέ τούς "Ιρανούς

Αυτή ή πληρο­φορία δέν είναι επιβεβαιωμένη, μά μόνο πού κυκλοφορεί είναι ένα ενδεικτικό στοιχείο.

Ή νίκη τοϋ "Ισλαμικού Μετώ­που θέτει όμως οπωσδήποτε κά­τω άπό σκληρή δοκιμασία τήν πολιτική τής ολοκληρώσεως τής γαλλικής κυβερνήσεως. Αυτή ή πολιτική ξεκινά άπό τήν προϋπόθεσι ότι ««ή Γαλλία δέν μπορεί νά συγκέντρωση όλη τήν φτώχεια τοϋ κόσμου». Μά είναι γνωστό ότι τό 1989 δύο χιλιάδες άτομα ώς έπί τό πλείστον δικηγόροι καί για­τροί, άφησαν τήν Αλγερία γιά νά πάνε στήν Γαλλία. Πρόκειται γιά μία πνευματική κορυφή καί έάν ή "Αλγερία πέση στά χέρια τών ισ­λαμιστών, κινδυνεύει νά γίνη ή πηγή ενός νέου μεταναστευτικού ρεύματος.

Τό ιδανικό θά ήταν, μά λίγοι τό πιστεύουν, νά δημιουργηθή μία μουσουλμανική κοινότητα γαλλι­κού τύπου στήν οποία νά μήν ΰπάρχη ό φανατισμός άλλά νά είναι δυτικοποιημένη καί λαϊκή. Σ' αυτή τήν γραμμή κινείται ό ειδι­κός στά προβλήματα μετανα­στεύσεως Βοϊσάρντ, πού βρίσκε­ται πολύ κοντά στον πρωθυπουρ­γό Ροκάρντ. Ό οποίος προσπα­θεί νά πείση τήν κυβέρνησι νά χρηματοδότηση στό Στρασβούρ­γο τήν δημιουργία μίας Ισλαμι­κής θεολογικής Σχολής στό Πανεπιστήμιο της οποίας σκοπός θά είναι νά πλησίαση τίς αξίες του Κορανίου μέ εκείνες τού αστι­κού κώδικα.

Μετά άπό όλες αυτές τίς πρω­τοβουλίες υπάρχουν καί αυτοί πού μιλούν γιά «μουσουλμανικό γαλλικισμό» του οποίου ή Γαλλία θά είναι ένα είδος "Αγίας "Έδρας. "Ενας «μουσουλμανικός γαλλικισμός» πού θά έχη σάν αφετηρία τό πέρασμα τής "Αλγερίας από κράτος λαϊκό σέ κράτος ισλαμικό. 'Από τήν άλλη πλευρά έάν είναι αλήθεια ότι ακόμη καί σήμερα ή Γαλλία εξακολουθεί νά είναι ή μεγάλη κόρη» τής Καθολικής Εκκλησίας, είναι όμως οπωσδή­ποτε αλήθεια ότι είναι πλέον η μητριά τριών εκατομμυρίων μου­σουλμάνων, ένας αριθμός όχι 

ευ­καταφρόνητος.

Γιά την ώρα, επίσημα ή Γαλλία μπορεί νά μήν τρέμη, ίσως γιατί τό καλοκαίρι πνίγει τούς φόβους.