«Ο λαός»

«Ό λαός»

«Ποιος λαός... Σε παρακαλώ μην χρησιμοποιείς και συ εκφράσεις δημοκόπων. Όποιος προβάλλει ή χρησιμοποιεί τη λέξη «λαός» σαν μέσον αλλαγής ή σαν ηθικό, τέλος πάντων, συντελεστή, βρίσκεται ήδη εκτός θέματος. Ακόμη και οι  στοχαστές και οι ιστορικοί πλανώνται. Είναι  αρκετά γνωστό ποιο είναι το πεπρωμένο του λαού, του οποι­ουδήποτε λαού: 

Να υπομένει τις εξελίξεις και τα προϊόντα της φαντασίας των κυβερνώντων. 

Να διαλέγει για προ­γράμματα και για σχέδια ότι τον εξασθενεί και τον συν­θλίβει. 

"Οποιαδήποτε πολιτική εμπειρία όσο προοδευτι­κή κι αν είναι, εξελίσσεται εις βάρος του λαού, πολεμάει το λαό. 

Αυτός φέρνει, τα στίγματα της δουλείας, κατά δια­βολική ή θεία θέληση. Είναι περιττό να συγκινούμαστε: ή υπόθεση του λαού είναι χωρίς διέξοδο! Έθνη, αυτοκρα­τορίες δημιουργήθηκαν, χάρις στην συγκατάθεση του λαού, για να πραγματοποιηθεί, εν συνεχεία, ή αδικία εις βάρος του. Δέν υπάρχει αρχηγός κράτους, είτε εξελέγη απ' το λαό, είτε όχι, πού να μην τον περιφρονεί.

"Όμως αυτός δέχεται την περιφρόνηση και ζει. Όταν σταματήσει να’ναι το θύμα, όταν απουσιάσει απ' το προσκλητήριο του πεπρω­μένου του τότε θα εξαφανιστεί ή κοινωνία και μαζί της η ιστορία.
Δεν υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας Έτσι πού είναι φτιαγμένος ο λαός. αντιπροσωπεύει μιά συνεχή πρόκλη­ση στην τυραννία. Υποφέρει κάτω άπ' αυτήν, δεν εξεγεί­ρεται, παρά μόνον, όταν πρόκειται να περάσει κάτω από μιαν άλλη πιο στυγνή. Ή επανάσταση είναι ή μοναδική του πολυτέλεια: την αναζητά όχι τόσο για να καλυτερεύσει την τύχη του, όσο για ν" απόκτηση κι εκείνος το δικαίωμα νάναι ανυπόφορος και βίαιος χάριν της Επαναστάσεως! Τό επαναστατικό πλεονέκτημα τον παρηγορεί για τούς προηγουμένους εξευτελισμούς του αλλά όταν το κράτος της αναταραχής κοπάσει χάνει ακόμη κι εκείνα πού διέθετε πριν κι' έτσι το θύμα συνεχίζει τον Γολγοθά του»

απόσπασμα από το βιβλίο του συναγωνιστή Θεόδωρου Καραμπέτσου (εκδόσεις Νέα Θέσις) σελ. 100