ΝΕΟ- ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ: Ο δούρειος ίππος του παγκόσμιου Σιωνισμού

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1989 στην εφημερίδα του ΕΝΕΚ «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ» από το μέλος τότε της εκτελεστικής επιτροπής Σπύρο Παπαδόπουλο Ήταν η εποχή της αποσύνθεσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, η έλευση της Γκλάσνοστ (διαφάνεια) και της Περεστρόικα

Ο υπαρκτός σοσιαλισμός και η σοβιετική ένωση έχουν περάσει πλέον στην ιστορία, αυτό που έχει όμως σημασία από αυτό το άρθρο είναι

α) ο τρόπος και τα αίτια αυτής της μετάλλαξης των τότε κομματικών καθεστώτων και

β)  η αναφορά σε αποσπάσματα από «τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» σε σχέση με την φιλελευθεροποίηση των κομμουνιστικών κρατών με απώτερο σχέδιο και στόχο την παγκοσμιοποίηση την οποία βιώνουμε πλέον σήμερα 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ...ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ .. ΝΕΟ- ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ: Ο δούρειος ίππος του παγκόσμιου Σιωνισμού 

 «Άφ’ ότου έχωμεν εισαγάγει έν τώ όργανισμώ του Κράτους τό δηλητη­ρίον της φιλελευθερίας, όλη ή πολιτική του σύστασις έχει μεταβληθή: Τά Κράτη πάσχουσιν άπό θανάσιμον άσθένειαν' τήν άποσύνθεσιν του αίματος...»

«Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών» (Έκδοσις 1932, πρόλογος Φ. Φωτιάδη, υπό Roger Lambelin)

Τά γεγονότα πού συντελού­νται τόν τελευταίο καιρό στίς χώρες του λεγόμενου μέχρι σή­μερα «υπαρκτού σοσιαλισμού» τόσο στην Ευρώπη δσο καί σ' ολόκληρο τόν κόσμο. (βλ. Κίνα, Κούβα κ.ά.) σίγουρα δέν είναι τυ­χαία).

Ή γενική άποψη βέβαια πού επικρατεί είναι ότι «...τά κομμου­νιστικά κράτη, μπροστά στό πο­λιτικοοικονομικό αδιέξοδο στό όποιο οδηγήθηκαν τείνουν τό βλέμμα, τό χέρι καί τήν... τσέπη πρός τόν δυτικό κόσμο, μέ τά­σεις φιλελευθεροποίησης τών κοινωνιών τους καί προκειμένου νά βγουν άπό τήν απομόνωση... κ.λπ., κ.λπ.». Οί εξελίξεις στήν Τσεχοσλοβακία, τήν Πολωνία, τά Ουγγρικά ανοίγματα, οί... περί­πατοι τού Τζ. Μπούς στίς χώρες αυτές, οί εσωτερικές ανακατατά­ξεις στήν Κίνα, καί βέβαια ή συ­στηματική καί επίμονη προσπά­θεια τού Μιχ. Γκορμαπτσώφ στά δυτικά ανοίγματα καί ή εισαγωγή δυτικών μεθόδων καί προτύπων ανάπτυξης στήν Σοβιετική "Ενω­ση δείχνουν καθαρά ότι οί απο­στάσεις ανάμεσα στους δύο συ­νασπισμούς μικραίνουν, πάντα όμως μέ κατεύθυνση... πρός τόν φιλελευθερισμό της Δύσης.

Μέ­σα σ' όλα αυτά νά προσθέσουμε τίς αλλαγές πού συντελούνται μέσα στά κομμουνιστικά κόμμα­τα τών δυτικών κρατών όπου π.χ. τό Κ.Κ. Ιταλίας βαδίζει κατά τά φαινόμενα σ' ένα σοσιαλδημο­κρατικό μετασχηματισμό, ένώ ό ηγέτης του Άκίλε Όκέτο δηλώ­νει πρόσφατα ότι «γιά μας τό διε­θνές κομμουνιστικό κίνημα δέν υπάρχει», ένώ επίσης κραυγαλέα είναι ή αλλαγή πλεύσεως τών κομμουνιστών στήν Ελλάδα όπου όχι μόνο ή κυβερνητική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας τό δείχνει, άλλά καί ή διαφορετι­κή πολιτική μεθοδολογία τού πάλαι-ποτέ σκληροπυρηνικού Κ.Κ.Ε.εξ., πού ξαφνικά διαπίστω­σε «ανθρωπιά», «συμφιλιωτισμό», «εθνική ενότητα» κ.λπ., τό επιβεβαιώνει.

-Τό πώς, λοιπόν, σέ... μιά νύ­χτα τό μέχρι χθες απάνθρωπο κομμουνιστικό σύστημα ξαφνικά έγινε ανθρώπινο, τό πόσο εύκο­λα ξηλώθηκαν τά συρματοπλέγ­ματα γιά νά... περάσει ό Αμερι­κανός πρόεδρος καί νά κάνει «τζόκινγκ» στήν Τσεχοσλοβακία μοιράζοντας δολλάρια, είναι πραγματικά εκπληκτικό! Τά λό­για δέ τού Τζ. Μπούς είναι χαρα­κτηριστικά δταν δηλώνει πρόσ­φατα ότι: «ή Ανατολή πλησιάζει τή Δύση!».

Καί είναι πράγματι έτσι. Δέν επιχειρούν σήμερα τά κομμουνιστικά κράτη μία σύνθε­ση οικονομικών ή πολιτικών πρα­κτικών μέ τή δύση, άλλά προλει­αίνουν το έδαφος γιά τήν καθο­λική καί άνευ δρων παράδοση τους στόν φιλελευθερισμό.

              Φιλελευθερισμός : Ο δούρειος ίππος του σιωνισμού

Αυτή λοιπόν ακριβώς ή αφηρη­μένη έννοια της «φιλελευθερίας» ή του «φιλελευθερισμού» είναι τό σύστημα, ό δούρειος ίπ­πος τόν όποιο έχουν μέ σατανικό τρόπο επιλέξει καί κατασκευάσει οί έβραιοσιωνιστές γιά νά διαλύ­σουν τά έθνη καί τις κοινωνίες, καί νά άποκτηνώσουν τόν άν­θρωπο.

Διανύοντας λοιπόν μιά περίο­δο παγκόσμιας ισορροπίας τήν οποία είχαν ανάγκη οί σιωνιστές προκειμένου νά κυριαρχήσουν πολιτικά καί οικονομικά στόν δυ­τικό κόσμο, περνούν τώρα, όπως δείχνουν τά γεγονότα, στό τε­λευταίο στάδιο επικράτησης πού είναι ή διάλυση καί ή αποσύνθε­ση τών κατ' ανάγκην κομμουνι­στικών κρατών. 

Ό «κομμουνι­σμός» ή μάλλον ό μπολσεβικισμός έπαιξε τόν Ιστορικό του ρό­λο στήν ζυγαριά τών σιωνιστικών σχεδίων. Τώρα μπορούν νά χρεωκοπήσουν οί κάθε λογής «μαρξισμοί», «λενινισμοί» κ.λπ. άλλωστε δικά τους δημιουργή­ματα ήταν, όπως ακριβώς είναι καί ό «φιλελευθερισμός», κάτι πού άλλωστε τό γράφουν καθα­ρά στά «Πρωτόκολλα» (σελ. 65, ίδια έκδοση): «θά έμφανισθώμεν ώς άπλευθερωταί τοϋ εργάτου έκ τοϋ ζυγού τούτου, όταν θά τοϋ προτείνωμεν νά εισέλθη είς τάς τάξεις τών σοσιαλιστών, τών κομμουνιστών, τών αναρχικών, τούς οποίους ύποστηρίζομεν πάντοτε ύπό τό πρόσχημα αλληλεγ­γύης μεταξύ τών μελών του κοι­νωνικού μασωνισμού ημών».

Οι κοινωνίες, λοιπόν, τών κατ' ανάγκην κομμουνιστικών κρα­τών, κλειστές καί αυταρχικές μέ­χρι σήμερα γιά λόγους σκοπιμό­τητας είναι τώρα έτοιμες νά ανοίξουν τίς πύλες τους στήν «φιλελεύθερη» ασυδοσία: «Άμα τό πλήθος λαμβάνη είς χείρας του τήν έλευθερίαν τήν μετα­τρέπει τάχιστα είς άναρχίαν, ήτις είναι ό ύψιστος βαθμός τής βαρ­βαρότητας»: «Πρωτόκολλα» σελίς 50.

Καί θά διαπιστώσουμε ίσως στό άμεσο μέλλον εκπληκτικά αποτελέσματα τών συνεπειών τής φιλελεύθερης είσβολής στά κράτη αυτά οί κοινωνίες τών οποίων κάτω άπό τόν κομμουνι­στικό συγκεντρωτισμό καί τήν κρατική εσωστρέφεια τουλάχι­στον δέν εκφυλίστηκαν, ή έστω εκφυλίστηκαν σέ πολύ μικρό βαθμό.

Έφθασε όμως ή ώρα τους. Οί διαδικασίες γιά τήν ολοκλήρωση τών σχεδίων τής σιωνιστικής επι­κυριαρχίας μπαίνει στο τελικό της στάδιο. Τά δρομολόγια της περνούν μέσα άπό τήν φιλελευ­θεροποίηση τών κομμουνιστικών κρατών καί τήν εγκαθίδρυση ενι­αίου πολιτικού συστήματος, μέ­σα άπό τόν οικονομικό συνασπι­σμό τής Ε.Ο.Κ., μέσα άπό τήν επιβολή ενιαίου νομίσματος στίς χώρες μέλη της... Τά δεδομένα δείχνουν δτι στόν τομέα τής οι­κονομικής ύποδουλώσεως τών κρατών το παγκόσμιο σιωνιστικό κεφάλαιο δέν έχει αντίπαλο, τό ίδιο συμβαίνει καί στόν τομέα τών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ένώ γιά τά κοινοβούλια τών κρα­τών άς ανατρέξουμε πάλι στά «Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών» για νά δούμε τίς απόψεις τών Ιδίων: «Οί αστείρευτοι φλύα­ροι έχουσι μεταβάλλει τάς συνε­δρίας τών κοινοβουλίων καί τάς διοικητικός συγκεντρώσεις είς ρητορικός παλαίστρας, θρασείς δημοσιογράφοι, επιτίθενται καθ' έκάστην κατά του κυβερνητικού προσωπικού. Αί καταχρήσεις τής εξουσίας θά παρασκευάσωσι τε­λικώς τήν πτώσιν όλων τών πολι­τευμάτων, καί τό πάν θά ανατρο­πή ύπό τά κτυπήματα του μαινό­μενου πλήθους» (σελ. 63).

Σίγουρα οί οπαδοί του «φιλε­λευθερισμού», πολύ περισσότε­ρο οί απλοί άνθρωποι, μόνον τίς μεθοδεύσεις καί τά σχέδια τών σιωνιστών δέν έχουν ύπ' όψιν τους όταν μιλούν γιά τόν φιλε­λευθερισμό. Κάθε σωστός άν­θρωπος τήν έννοια τής ελευθε­ρίας τήν εννοεί μέσα σέ κάποια πλαίσια καί αρχές.

Ή αλήθεια όμως, όσο πικρή καί άν είναι, καί όσο καί άν ενοχλή­σει ορισμένους, είναι ότι μέσα άπό τήν εύηχο καί αφηρημένη έννοια «φιλελευθερισμός» οί σιωνιστές μεθοδεύουν τήν άποκτήνωση τών λαών.

«...οί χριστιανικοί λαοί άπεκτηνώθησαν διά τών ισχυρών ποτών, ή νεολαία των άπεβλακώθη διά τών κλασσικών σπουδών καί διά τής προώρου ακολασίας, είς τήν οποίαν τήν έχουσιν ωθήσει οί πράκτορες μας!» (ή υπογράμμι­ση δική μου), «Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών», σελίς 51. Τό σιωνιστικό παρασκήνιο λοιπόν βρίσκεται πίσω άπό τά «κομμου­νιστικά ανοίγματα» τίς περεστρόϊκες, τίς γκλανσνόστ, κ.λπ. Οί μαριονέτες τους σέ Δύση καί Ανατολή μέ άψογο ύποκριτισμό παίζουν τούς ρόλους τους στό παγκόσμιο θέατρο σκιών. Ή πα­γκόσμια σιωνιστική κυβέρνηση προπονείται.

     τα εθνικιστικά κινήματα στα κομμουνιστικά κράτη

Σημαντικό ρόλο στήν παγκό­σμια πλάστιγγα διαδραματίζουν έδώ και μερικά χρόνια οί εξεγέρ­σεις τών υποδούλων εθνών στή Σοβιετική Ένωση άλλά καί στά άλλα κομμουνιστικά κράτη. Είναι γνωστό ότι ειδικά στή Σ. Ένωση τό πρόβλημα τών εθνικιστικών εξεγέρσεων υποβόσκει έδώ καί πολλά χρόνια. Καί υπήρξε ίσως ό καθοριστικός παράγοντας στό... «άνοιγμα» Γκορμπατσώφ πρός τίς διαδικασίες «διαφάνειας» και στήν προσέγγιση μέ τη Δύση καί τά δυτικά πρότυπα ζωής.

Οί υπόδουλοι στήν ουσία λαοί τής Σ. Ένωσης ήταν ένα καζάνι πού σιγόβραζε κάτω άπό τήν Ρω­σική πίεση. Ή συνέχιση αυτής τής πίεσης ήταν πολύ φυσικό νά προκαλέση κάποια στιγμή τήν έκρηξη μέ απρόβλεπτες συνέ­πειες.

Αυτό ήταν ίσως καί τό καθορι­στικό σημείο πού ανάγκασε τούς σκηνοθέτες τού παγκόσμιου πα­ρασκηνίου νά συντομεύσουν τίς... φιλελευθεροποιήσεις στή Σ. "Ενωση τίς «Γκλανσνόστ» τίς «Περεστρόίκες» κ.λπ. Δέν είναι τυχαία ή διπλή γλώσσα Γκορμπατσώφ ό όποιος άπό τήν μία απευθυνόμενος πρός τους εξεγερθέντες λέει ότι... «παρατραβάνε τό σχοινί» καί άπό τήν άλλη τούς εκχωρεί τό δικαίωμα τής γλώσσας, της σημαίας, κ.λπ.

Σίγουρα είναι πονηρό το παι­χνίδι τών Σιωνιστών πού μέ ένα σμπάρο θά προσπαθήσουν νά πετύχουν διπλό στόχο: Τήν εκτόνωση τών εθνικιστικών κινη­μάτων τής Σοβ. Ένωσης, καί πα­ράλληλα τήν οικονομική καί πο­λιτιστική υποταγή καί αφαίμαξη τους στό φιλελεύθερο κατεστη­μένο, πού όπως είπαμε είναι ό «δούρειος ίππος» τού σιωνισμού στήν πορεία του πρός τήν πα­γκόσμια κυβέρνηση.

Βέβαια, όλα αυτά δέν σημαί­νουν ότι οί έβραιοσιωνιστές θά πετύχουν στά δόλια σχέδια τους, τήν υποταγή δηλαδή τής ανθρω­πότητας στό σιωνιστικό οικονο­μικό πλέγμα, καί στόν... αναμε­νόμενο μεσία τους!!

Ή φυλετική ψυχή, τά έθνη καί οί πολιτισμοί τους δέν ορθώνουν μόνον ένα ιστορικό τείχος απέ­ναντι, στά άντιανθρώπινα υλιστι­κά σχέδια, άλλά αποτελούν καί τίς άγριες φύτρες, έτοιμες στήν κατάλληλη στιγμή νά ξεπετάξουν τίς λόγχες τής τιμωρίας καί νά χαράξουν νέους πολιτιστι­κούς ορίζοντες.

Τά εθνικιστικά πολιτικά κινή­ματα τής Ευρώπης, οί εθνικιστι­κές εξεγέρσεις στίς ανατολικές χώρες, είναι ακριβώς ή απόδειξη δτι ή αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

Ό εθνικισμός ζωντανεύει, αν­δρώνεται, αγωνίζεται, κερδίζει μάχες, ακριβώς γιατί είναι ή φυ­σική κατεύθυνση τών λαών καί κάθε σχέδιο καί πλεκτάνη δέν μπορεί παρά νά συντριβή άπό τή ΔΥΝΑΜΗ τής φύσης.

Αργά ή γρήγορα τό σιωνιστικό φίδι θά λειώσει κάτω άπό τό πέλ­μα τού εθνικισμού καί μαζί του θά λειώσουν τα δημιουργήματα του. Ό φιλελευθερισμός, ό καπι­ταλισμός, καί ό μαρξισμός.