Η κάλυψη των πολιτικών κενών από νέα κόμματα ζητά απαντήσεις. Αλλιώς....

Σε μία ἱστορική περίοδο πού τά κόμματα ἔχουν ἀπαξιωθεῖ πλήρως καί το κοινοβουλευτικό σύστημα συγκεντρώνει ὅλο καί χαμηλότερα μειοψηφικά ποσοστά ἐμπιστοσύνης μεταξύ τῶν πολιτῶν, δημιουργοῦνται συνεχῶς νέες κομματικές προσπάθειες κάλυψης "πολιτικῶν κενῶν". Ἀπό γελοῖες ἕως σοβαρές.

Σέ κάθε περίπτωση ὅμως, γελοῖοι καί σοβαροί, θα πρέπει νά κατανοήσουν πώς το πρώτιστο εἶναι να βροῦν τρόπο νά ἀπαντήσουν σοβαρά, καταστατικά καί τολμηρά, στό πώς ὁ πολίτης μπορεῖ να ἐλέγξει καί να διασφαλίσει ὄτι ἕνας κομματικός μηχανισμός δεν θά πολιτευτεῖ (ὥς συνήθως γίνεται) ἐνάντια στό πρόγραμμά του καί δέν θα ξεπουλήσει τα πάντα (ὥς συνήθως γίνεται) γιά μια θεσούλα ἐξουσίας.
Ἕνας ἔλεγχος που νομίζω πώς μόνο μέσῳ τολμηρῶν αμεσοδημοκρατικῶν μεθόδων μπορεῖ να ὑπάρξει.

Ὅποιος δεν μπορεῖ ἤ δέν θέλει να ἀπαντήσει σοβαρά σε αὐτό, θα πρέπει να ἀποφασίσει ὄτι ἀγωνίζεται να χωρέσει σε ἕνα ὑπό συνεχῆ σμίκρυνση "πολιτικό κενό", τήν ὥρα που τό τεράστιο πολιτικό κενό τῆς ὅλο και πιό συνειδητῆς ἀποχῆς ἀπό τήν κοινοβουλευτική διαδικασία, συνεχῶς θα γιγαντώνεται...

Κομματικά κάπου θα χωρέσουν την ὕπαρξή τους. Ἱστορικά ὅμως ἤδη ξεπερασμένοι...

Ιωάννης Παναγιωτακόπουλος