07 Μαρτίου 1948: Ελεύθερα Ελληνικά Δωδεκάνησα.

γράφει ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς, Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. 

Ημέρα λυτρώσεως μετά από 630 χρόνια σκλαβιάς!!

Διεκδικούμε δεν παραχωρούμε ούτε τους γλάρους του Αιγαίου!!!! Όπως έγραψε και κάποιος γνήσιος πατριώτης από τα νησιά μας .

Χρόνια πολλά στα Δωδεκάνησα, χρόνια πολλά στους κατοίκους τους που φυλάνε Θερμοπύλες . Χρόνια πολλά στους Εθνικούς αλλά και οικονομικούς αιμοδότες της Πατρίδος μας.

Όλοι πρέπει να γνωρίζουμε τι ισχύει, από απόψεως διεθνών συνθηκών, για τα νησιά του Αιγαίου και τι υποστηρίζει η Τουρκία, ώστε να αναπτύσσουμε το εθνικό μας φρόνημα και να προετοιμάζουμε τον Λαό μας για τα δύσκολα που έρχονται.

Τι επιχειρεί η Τουρκία στο Αιγαίο;

Η Τουρκία μετά τα γεγονότα των Ιμίων επιχειρεί και επιδιώκει με πρωτοφανείς " νομικούς " δήθεν ισχυρισμούς να ανατρέψει το δίκαιο και την ιστορία και να παρουσιάσει τις λεγόμενες " γκρίζες ζώνες " επί ορισμένων νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου, δηλαδή ότι τα διεθνή κείμενα που δεσμεύουν τις δυο χώρες, αφήνουν " νομικό κενό " και δεν ρυθμίζουν δήθεν το καθεστώς όλων των νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου πελάγους.

Τι απαντά η Χώρα μας;

Στα παράλογα αυτά επιχειρήματα της Τουρκίας ,η χώρα μας αντιπαρατάσσει τις ισχύουσες συνθήκες που αναφέρονται στο Αιγαίο.

Εκ προοιμίου επισημαίνεται ότι επουδενί υφίσταται " νομικό κενό" σε οποιαδήποτε Συνθήκη ρυθμίζει το νομικό καθεστώς του Αιγαίου, είτε αφορά στη Συνθήκη ειρήνης του Λονδίνου 1913, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης των Αθηνών το 1913, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.

Ιδιαιτέρως δε κανένα νομικό κενό δεν υφίσταται και απο την τήρηση των αρχών, προνοιών και δεσμεύσεων του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης ,όπως αυτό υιοθετήθηκε με την Σύμβαση του Montego Bay του 1982 .

Η νομική αυτη αφύπνιση της Τουρκίας που λαμβάνει χώρα 94 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης και 50 χρόνια από την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947, είναι ανιστόρητη και νομικώς αβάσιμη. Προς αποκατάσταση του δικαίου αλλά και της ιστορικής αλήθειας πρέπει να υποσημειωθούν εδώ τα ακόλουθα :

• Με την Συνθήκη Ειρήνης του Λονδίνου του 1913, άρθρο 5 ,,που υπογράφεται αφενός μεταξύ Ελλάδος ,Σερβίας, Μαυροβούνιου ,Βουλγαρίας και αφετέρου της Τουρκίας ,τα Κράτη -Μέλη ,εμπιστεύθηκαν στις μεγάλες Δυνάμεις τον καθορισμό της τύχης των νήσων του Αιγαίου Πελάγους, τα οποία κατείχε η Τουρκία και απελευθερώθηκαν απο τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.

• Με το άρθρο 15 της Συνθήκης Ειρήνης των Αθηνών του Νοεμβρίου του 1913, μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας ,αναλαμβάνεται η δέσμευση της υποχρέωσης να αποδεχθούν ΕΛΛΑΔΑ και Τουρκία ,την οποία απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, που θα αφορά στην τύχη των νήσων του Αιγαίου .

• Με βάση αυτές τις δυο παραπάνω Συνθήκες ,τις οποίες είχε συνυπογράψει η Τουρκία, επακολούθησε η Διακοίνωση Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου του 1914, με την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις ( που είχαν νομιμοποιηθεί προς τούτο), αποφάσισαν και παρέδωσαν, και ετσι περιήλθαν στην ΕΛΛΑΔΑ όλα τα νησιά του Αιγαίου με εξαίρεση την Ίμβρος,  την Τένεδο και το Καστελόριζο ,τα οποία επιστράφηκαν στην Τουρκία. Η ΕΛΛΑΔΑ αναγκάσθηκε ,κατόπιν απαίτησης των συμμάχων αποχωρήσει από την Βόρειο Ήπειρο . Η Τουρκία αρνήθηκε να αποδεχθεί την Διακοίνωση που έμεινε κενό γράμμα λογω έναρξης του Α Παγκόσμιου Πολέμου.

• Με βάση το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάνης ,του έτους 1923 ,επικυρώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στα νησιά του Αιγαίου ,εκτός από την Ίμβρος ,την Τένεδο και τις Λαγουσες και το κυριότερο θεσπίζεται ειδικός κανόνας βάσει του οποίου μονο τα νησιά που βρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των τριών(3) ΝΜ απο την Ασιατική Ακτή ,παραμένουν υπό Τουρκική κατοχή .

Αξιοσημείωτο είναι ότι με την Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, περιέρχονται στην Ιταλία όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου . Τα νησιά αναφέρονται και απαριθμούνται λεπτομερώς ήτοι : Αστυπάλαια, Ρόδος ,Χάλκης ,Κάρπαθος ,Κάσος ,Δήλος ,Νίσυρος Κάλυμνος ,Λέρος, Πάτμος ,Σύμη ,Λειψοί και ΚΩΣ. Ρητώς αναφέρεται οτι υπό κυριαρχία της Ιταλίας περιέρχεται και η νήσος Μέγιστη ( Καστελόριζο ). Δηλαδή με τον ύστερο αυτό κανόνα του 1923, ακυρώνεται η με την Διακοίνωση Ιανουαρίου /Φεβρουαρίου του 1914, παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία.

Με την συνομολόγηση ήδη της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζανης η Τουρκία παραιτήθηκε υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος επι των νήσων της Δωδεκανήσου και των εξ αυτών εξαρτημένων νησίδων ( που κατέχονται ήδη από την Ιταλία ). Καθορίζεται δε οτι ,το ζήτημα που αφορά στα Δωδεκάνησα θα κανονιστεί μεταξύ των ενδιαφερομένων (Ελλήνων -Δωδεκανησίων - και Ιταλών) πουθενά δεν αναφέρονται οι Τούρκοι . Επίσης με την αυτή Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης και με το άρθρο 16, η Τουρκία δηλώνει ευθέως ότι παραιτείται από κάθε τίτλο και οποιοδήποτε δικαίωμα επί όλων των νήσων, εκτός εκείνων που η κυριαρχία τους έχει αναγνωρισθεί με την συγκεκριμένη Συνθήκη της Λωζάνης. Δηλαδή είναι πασιφανές ότι καθορίζονται επ ακριβώς τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς

Έτσι με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947, τα Δωδεκάνησα παραχωρούνται στην ΕΛΛΑΔΑ. Υπόψη δε οτι στη Συνθήκη των Παρισίων συμβαλλόμενο μέρος δεν είναι η Τουρκία. Η παραχώρηση αυτή, που αφορά άλλωστε ιστορικά Ελληνικές νήσους ,ήταν μια δικαίωση για την προσφορά της Ελλάδος κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ,στον οποίο η Τουρκία δεν συμμετείχε . Τονίζεται ότι οι Συνθήκες για τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν ημερομηνία λήξεως ,όπως εντέχνως ορισμένοι διαρρέουν .

Γενικά με άξονα τη διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (1973), η Τουρκία άρχισε, σταδιακά, να θέτει σε εφαρμογή την πολιτική των αυξανόμενων αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων που σταδιακά περιέλαβε:

• αμφισβήτηση του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, με απειλή πολέμου (casus belli), να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης (σε Εύξεινο Πόντο και Ανατολική Μεσόγειο),
• αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη,

• αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών και παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων περιοχών,

• αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων

• αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και η συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,

• αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και

• απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Τις προαναφερόμενες αμφισβητήσεις, η Τουρκία προωθεί στην πράξη με μεθόδους και πρακτικές που αντίκεινται στις θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (απειλή πολέμου, βίαιες παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώρου που πραγματοποιεί ακόμα και με οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη και μάλιστα υπεράνω κατοικημένων νησιών κλπ.).

Όλες αυτές οι απαιτήσεις, αν εκτιμηθούν στο σύνολο τους ,αποβλέπουν ,στον εγκλωβισμό των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων σε μια τουρκική υφαλοκρηπίδα, σε ένα τούρκικο εναέριο χώρο και γενικά σε ένα χώρο τουρκικού στρατιωτικού ελέγχου και μακροπρόθεσμα στην αμφισβήτηση της ίδιας της Ελληνικής κυριαρχίας πάνω στα νησιά αυτά.

Πώς απαντά η Ελλάδα στην τουρκική στάση; Η Ελλάδα είναι αυστηρώς προσηλωμένη στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου. Η Ελλάδα έχει αποδεχθεί την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης .

Η Ελλάδα επιδιώκει, στο πλαίσιο αυτό, να επιλύσει τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, το δίκαιο της θάλασσας.

Γι’ αυτό σήμερα πρέπει να ξαναθυμηθούμε το παρελθόν για να χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο για το μέλλον τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού: την ολιγάρκεια, την εργατικότητα, την αξιοκρατία, την πίστη στο θεσμό της οικογένειας, στο Έθνος και τη δημοκρατία, την αίσθηση δικαιοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Αυτές οι αρχές, αν βιωθούν, ως ζωογόνος άνεμος θα διαλύσουν την ομίχλη της διαφθοράς και την μετριοκρατία της μεταπολίτευσης και στην ζωή της χώρας θα πνεύσει άνεμος δημιουργίας. Αν μπολιαστούν οι νέοι μας με αυτές τις αρχές θα καταλάβουν αυτό που έλεγε ο Α. Τρίτσης: « η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι ένα απλό τέλεξ προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι να μπορεί η χώρα να στέκεται στα πόδια της σε όλους τους τομείς».