Διαχρονικές οι διεκδικήσεις της Τουρκίας (του Ευθύμιου Πέτρου)

Δεν έχει ακόμη αποδοθεί η δέουσα σημασία στην απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν να αναστείλει όλες τις προεκλογικές του εμφανίσεις στην Κωνσταντινούπολη. Δεδομένης της τεραστίας πολιτικής σημασίας που αποδίδει ο Τούρκος Πρόεδρος στις δημοτικές εκλογές, την επανάληψη των οποίων επέβαλλε ο ίδιος με τεχνάσματα αμφιβόλου νομιμότητος, αντιλαμβανόμεθα ότι οι λόγοι της αποσύρσεώς του είναι πολύ σοβαροί. Ίσως και να κοστίσουν στον προστατευόμενό του υποψήφιο Μπιναλή Γιλδιρίμ την εκλογή του, η οποία είναι ούτως ή άλλως εξαιρετικά αμφίβολη.

Να μην ξεχνάμε ότι κατά την κανονική διεξαγωγή των εκλογών, ο Γιλδιρίμ έχασε ξεκάθαρα παρ' ότι οι μηχανισμοί του Ερντογάν βυσσοδομούσαν εναντίον του αντιπάλου του Ιμάμογλου. 
Οι λόγοι όμως της αποχής Ερντογάν από την κρίσιμη προεκλογική εκστρατείας πρέπει να αναλυθούν διότι μπορεί να εγκυμονούν ανατροπές που θα επηρεάσουν γενικώτερες πολιτικές, καθώς και γεωστρατηγικές καταστάσεις. 
Κοινό μυστικά θεωρείται πλέον ότι η υγεία του Τούρκου Προέδρου κλονίζεται. Κλονίζεται ταυτοχρόνως και η θέσις του, καθώς και η γραμμή διαδοχής που είχε χαράξει προετοιμάζοντας τον γαμβρό του Αλ Μπαϋράκ να αναλάβει τα ηνία, μετά από αυτόν. Βλέπουμε την ίδια στιγμή να αναλαμβάνουν εκ νέου πολιτικές πρωτοβουλίες οι κεμαλιστές με τον αρχηγό τους Κιλιτσντάρογλου να ομιλεί και πάλι για 18 νησιά (17+1 κατά τα λεγόμενα του ιδίου) τα οποία υποστηρίζει ότι κατέχει παρανόμως η Ελλάς. Το επισημαίνουμε αυτό για να μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις ότι μπορεί η μετά τον Ερντογάν εποχή να σημάνει βελτίωση των σχέσεων των Αθηνών με την Άγκυρα. 

Απέναντι στην Ελλάδα η πολιτική των Τούρκων είναι διαχρονική και υπερκομματική. Είτε οι κεμαλιστές, είτε οι ισλαμιστές, έχουν τις ίδιες διεκδικήσεις από την Ελλάδα, τις ίδιες απαιτήσεις από την Κύπρο και, το γεγονός ότι τα τελευταία μόνον χρόνια ηγέρθη ζήτημα ΑΟΖ και εκμεταλλεύσεως υδρογονανθράκων, συγκυριακά και μόνον αναδεικνύεται από τον Ερντογάν. Το ζήτημα προέκυψε στα χρόνια που αυτός κυβερνούσε. Αν κυβερνούσαν οι κεμαλιστές θα έκαναν ακριβώς τα ίδια. Ας τρέφουν λοιπόν κάποιοι αφελείς ψευδαισθήσεις, ανάλογες εκείνων που είχαν πριν 17 χρόνια, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν εξετόπιζε τους κεμαλιστές από την εξουσία. Ανέμεναν τότε ορισμένοι πως οι τουρκικές προκλήσεις θα σταματούσαν και μια περίοδος συνεννοήσεως θα ανέτειλε. Σήμερα και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι διεψεύσθησαν από την πραγματικότητα. Η οποία έδωσε ένα καλό μάθημα σε όσους δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η συνεννόησις με την Τουρκία επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου, είναι ανέφικτη. Καλώς το επικαλούμεθα και το υπενθυμίζουμε με κάθε ευκαιρία, όμως πρέπει να έχουμε απόλυτη συναίσθηση ότι το δίκαιον, μόνον δια της ισχύος επιβάλλεται. Εν προκειμένω δε, μόνον δια της δικής μας ισχύος.

το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ του Σαββάτου.