Η επιστολή του Μ. Αλεξάνδρου προς τον Δαρείο: Η τέχνη στη λήψη αποφάσεων και διαπραγμάτευσης

Γράφει ο Αλέξανδρος Θ. Δρίβας 

Η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, βρίθει από κείμενα και αναφορές σε ζητήματα που αφορούν τις τέχνες της Στρατηγικής, της Διπλωματίας. Το εξόχως ενδιαφέρον ζήτημα, είναι πως οι εκάστοτε και υπό μελέτη περιπτώσεις (case studies) αφορούν τόσο το ακαδημαϊκό προσωπικό, όσο και τους λήπτες αποφάσεων. Παράλληλα, υπάρχουν και ζητήματα που αφορούν την καθαρά εκπαιδευτική διαδικασία. Κείμενα και έργα μεγάλων διανοητών, ανεξάρτητα το μήνυμα που στην κατακλείδα τους περνούν, έχουν ως στόχο την ανάδειξη του διαχρονικού στοιχείου της διεθνούς πολιτικής. Στόχος του ερευνητή αλλά και του λήπτη απόφασης, είναι να περιορίσει την έκθεσή του στη ζώνη άγνοιας και ταυτόχρονα, να μεταφέρει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων κοντά σε παράθυρο ευκαιρίας που ευνοεί τον ίδιο.

Ευγενής άμιλλα και δολάριο (του Γιώργου Τσιτώνα)

  Ωραίο πράγμα να είσαι επαγγελματίας αθλητής σήμερα, λεφτά, αναγνωρισιμότητα, λεφτά, δόξα, λεφτά, επαγγελματική αποκατάσταση, λεφτά, χορηγοί, λεφτά. Υποθέτω το πιάσαμε το υπονοούμενο..

   Θα μου πεις που είναι το κακό στο να αμείβεσαι για τους κόπους σου, για τους απανωτούς τραυματισμούς, τις καθημερινές και πολύχρονες στερήσεις, την τρομερή σωματική μα κυρίως ψυχολογική σου καταπόνηση πολλές φορές από τα πρώιμα παιδικά σου χρόνια; Πουθενά! Για να βιώσει κάποιος την μαγευτική πραγματικά στιγμή της πολυπόθητης νίκης έχει επενδύσει πολύ κόπο, χρόνο, ιδρώτα και δάκρυ! Αλλά πλέον δεν είναι αθλητής, είναι επαγγελματίας! Γιαυτό λέμε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής κτλ.

 Ως εκ τούτου λοιπόν είναι καθόλα σεβαστός για τους κόπους του μα ΔΕΝ μπορεί να είναι παιδικό πρότυπο! Μέσα στα αναβολικά και τις λοιπές ουσίες!

Ακόμη και αν όλοι... ΕΜΕΙΣ ΟΧΙ!

Γράφει η Ποσειδωνία... 

            Για να πολεμήσεις πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει σκοπός, για να υπάρχει μαχητικότητα πρέπει να υπάρξει θέληση, για να υπάρξει στόχος πρέπει να υπάρξει συνειδητοποίηση και για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει Πρόσωπο. Και δεν εννοούμε πρόσωπο υπό την έννοια της όψης ή της μορφής, αλλά εννοούμε Πρόσωπο με σθένος και ψυχή, με δυναμισμό και τόλμη, με αποφασιστικότητα και πίστη. Πίστη; Ωραία λέξη για προσωπική αποσαφήνιση! Η πίστη δεν είναι μεμψιμοιρία. Δεν είναι παθητικότητα. Δεν είναι απραγία. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μαγεία, δηλαδή δεν είναι μία ανώτερη υπερφυσική δύναμη που έξαφνα μπορεί να επιφέρει αλλαγές. Αντίθετα, η Πίστη είναι η κινητήριος δύναμη της θελήσεως και η ισχυρή θέληση με τη σειρά της αποτελεί την απαρχή του πράττειν. Πίστη σε τι; Στην Ιδέα και στα Ιδανικά, στον ίδιο μας τον Εαυτό και εν συνεχεία στους Συναγωνιστές μας. Έτσι γεννιέται και αναβλύζει εκ των έσω κάτι λαμπρό, ανώτερο και δυναμικό, έτοιμο να παλέψει και να μοχθήσει για ό,τι θέλει να πετύχει. 

Οι λαοί δεν ξεχνούν τι σημαίνει κομμουνισμός!

Με αφορμή την απόρριψη του αιτήματος από την Gucci για επίδειξη μόδας στην Ακρόπολη κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο ξανά, εκείνες οι φωτογραφίες που το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας μαγάριζε με τα πανό του τον ιερό αυτό τόπο. Μάλιστα παρότρυνε τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν.. Όταν βέβαια πριν μερικά χρόνια ο κομμουνισμός είχε επιβάλλει την εξουσία του στους λαούς της Ευρώπης, το ΚΚΕ σφύριζε αδιάφορα επικροτώντας τις σφαγές, τις δολοφονίες και τα εγκλήματα της νομενκλατούρας και τώρα βγάζοντας το νεοταξικό τους αληθινό πρόσωπο στην επιφάνεια στηρίζουν τους ιδεολογικά κυβερνητικούς τους συγγενείς στο ξεκλήρισμα του ελληνισμού.

Παρελθοντολογία: η Άμυνα των Εθνών;

Γράφει ό ΗΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ  

Ο άνθρωπος δέν εϊναι πλάσμα ξεμοναχιασμένο καί ακέραιο, άτομο, ούρανοκάτέβατο. Καί μνημονικό έχει, πού τόν συνδέει μέ τούς αλλοτινούς ανθρώπους καί του θυμίζει τά περα­σμένα, καί άθελα του κληρονομεί τήν ψυχή τών νεκρών, εϊτε τό γνωρίζει εϊτε όχι. Είναι δεμένος μέ αναρίθμητα 

νή­ματα προς κάθε διεύθυνση, καί προς τά παρελθόντα καί πρός τά ερχόμενα, βραχύβιο κύτταρο οργανισμού ζων­τανού καί θαυμαστού, κρίκος μιάς 

άρ­ρηκτης καί ατέρμονης αλυσίδας.' Η α­λυσίδα αυτή, δηλ. ό σύνδεσμος τών ανθρώπων μιας φυλής, τωρινών καί περασμένων, πού τούς κάνει έθνος, είναι ή Παράδοση.

Δέν έγινε τυχαία ή συσχέτιση της παράδοσης μέ τή συντηρητική διάθε­ση καί τή στείρα προγονολατρία. Αυ­τή όμως οφείλεται σέ μιά διπλή παρε­ξήγηση, πού θεωρεί τήν Παράδοση σάν ένα σύνολο άπό δημιουργήματα τού παρελθόντος, λείψανα ή τελειωμέ να έργα, πού ή συνείδηση εννοεί νά τά διατηρεί, νά τά τιμά καί νά τά σέβε­ται, επειδή αισθάνεται τήν ανάγκη τους, ή νά τά απορρίπτει εντελώς, χωρίς καί νά μπορεί νά δικαιολογεί τή στάση της απέναντι σ' αυτό.

Όμως καί οί δύο στάσεις, παρά τόν ισχυρισμό τους γιά αντικειμενικότητα καί κατανόηση, παραγνωρίζουν τήν ουσία: ή Παράδοση δέν είναι ένα συ­ναίσθημα άπό λείψανα, ούτε μιά αυ­θαίρετη λατρεία.

Η βόμβα… οι ψεκασμένοι… και η λησμονιά

Έκαναν ολόκληρο σώου με την μετακίνηση 70.000 κατοίκων για μια βόμβα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που βρέθηκε σε βάθος 3 μέτρων, στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης. Ο Περιφερειάρχης Τζιτζικώστας έδωσε συνεντεύξεις και δαπάνησε δεκάδες χιλιάδες ευρώ «για να σώσει τους κατοίκους της περιοχής» από μία πιθανή έκρηξη.

Τα συστημικά κανάλια υπηρέτησαν, όπως πάντοτε, τα φοβικά ένστικτα των αρνούμενων να σκεφτούν Ελλήνων, βάζοντας διαφόρους να λένε «μαμά φοβάμαι»! Δεν βρέθηκε ένας σοβαρός άνθρωπος να τους πει ότι η ισχύς της βόμβας δεν απαιτούσε τέτοιους θεατρινισμούς. Το χειρότερο όμως, δεν βρέθηκε ούτε ένα τσόλι της δημοσιογραφίας των καναλιών που να πει στους τηλεθεατές τους ποιος έριξε τη βόμβα.

Ποια ήταν η Μίρκα Γκίνοβα, η «ηρωίδα» των Σκοπίων;

Λεύκωμα ΚΚΕ

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Το 2016 υπήρξε πρόταση από Δημ. Σύμβουλο της παράταξης τού τότε Δημάρχου Έδεσσας Σόντρα (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) να ονομαστεί οδός της πόλης με το όνομα της Ειρήνης Γκίνη, της γνωστής στην περιοχή (και όχι μόνον) αυτονομίστριας, η οποία θεωρείται η «εθνική ηρωίδα» των Σκοπιανών και τιμάται μέχρι σήμερα με το όνομα Μίρκα Γκίνοβα. Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην σκοπιανή Βικιπαίδεια:

«Σήμερα προς τιμήν της σε όλη τη Mακεδονία* έχει δεκάδες ιδρύματα, οργανισμούς και οδούς που φέρουν το όνομά της (για παράδειγμα, το κτίριο του κρατικού ξενώνα για μαθητές του λύκειου και φοιτητές του πανεπιστήμιου στη Μπίτολα,** το Πολιτιστικό Κέντρο στο Ντεμίρ Καπίγια κ.λπ.) και στον κεντρικό δρόμο της πόλης (που έχει το όνομά της) στην Μπίτολα βρίσκεται προτομή στη μνήμη της από τον γλύπτη Ντράγκαν Ποπόφσκι-Ντάντα». 

_______________

* Εννοεί το κράτος των Σκοπίων

 ** Στα ελλην. Μοναστήρι, τα βυζαντινά Βιτώλια

Πάντα οι δούλοι έβρισκαν εύκολο να ξεπουλάνε την ελευθερία τους!

γράφει ο Δημήτρης Γκίκας
Αλλάζουμε τον εαυτό μας – Αλλάζουμε τον κόσμο: Η αρχή

Γιατί αισθανόμαστε σα να πέφτουμε συνεχώς σ’ ένα βαρέλι δίχως πάτο; Γιατί δεν αντιδρούμε; Γιατί δεν κάνουμε κάτι;

Ερωτήματα που διατυπώνονται από πολλούς. Ερωτήματα που μοιάζουν να μην έχουν απαντήσεις.

Σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι υπάρχει το πρόβλημα. Ότι κάτι δεν πάει καλά. Μπορεί να μοιάζει περίεργο σε κάποιους, αλλά δεν έχουν όλοι αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει. Κι αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Ανθρωπότητα (κι όχι μόνο η Ελλάδα, πρέπει να το αντιληφθούμε αυτό) διαβαίνει άλλον ένα Μεσαίωνα. Πιο «εκλεπτυσμένο» αυτή τη φορά: δίχως Ιερά Εξέταση, κρεμάλες ή βασανιστήρια.

Παρ΄τον δρόμο που σου πρέπει, τον αγύριστο...

Δηλαδή, τώρα που έκλεισαν τα ΝΕΑ, εγώ θα πρέπει να κλαίω; Όχι δα! Αρκετά έκλαψα για τους μικροκαταθέτες που τους έφαγε τις οικονομίες τους ο ΔΟΛ με τις μετοχές του που τις ακριβοπλήρωσαν όταν ο Οργανισμός μπήκε στο χρηματιστήριο και τώρα έχουν γίνει κωλόχαρτα. 

Αρκετά έκλαψα όταν διαφημιζόταν με δανεικά και αγύριστα και βρόμιζε την ιστορία μας και κατέστρεφε τις αξίες μας και τα πρότυπά μας. Αρκετά έκλαψα που με διοίκησε η δυναστεία των Καψήδων ή των Ψυχάρηδων, και όλα εκείνα τα δημοσιογραφικά πρότυπα της παρακμής που παρίσταναν τους

Παντού Ελλάδα, εκτός από..εδώ.

Στα δικά μας πανεπιστήμια έχουν φροντίσει οι κρατιστές να διαβάζουμε τις αναρχοακατάληπτες μαλακίες και το μίσος για την Ελλάδα, τον πολιτισμό, τον άνθρωπο, την ίδια μας την φυλή.