Απάντηση στην πρόκληση του συγχρόνου πολιτιστικού Ιμπεριαλισμού.

Κάποιος RENE MAΗEN σέ έκδοση  τής UNESCO τού 1978 μέ τόν τίτλο LA CULTURE DANS LE MONDE 

CONTEMPORAIΝ γράφει:

Είναι καιρός  νά ανακτήσουν oι  λαοί τήν εμπιστοσύνη στίς δημιουρ­γικές ικανότητες τους τί τo καινούργιο και αυθεντι­κό μπορούν να προσφέρουν σε  αυτό τον διαλυμένο κόσμο πού αναζητά παντού πρωτότυπους κανόνες σωτη­ρίας και συνταγές ευτυχίας.

Ό διανοητής αυτός προσπαθεί μέ τον τρόπο αυτό να στοιχειοθέτηση την ορθή τοποθέτηση ενός προβλή­ματος. Του προβλήματος της εποχής μας, πού είναι ή συνέπεια της καταρρεύσεως ενός πολιτισμού. Τής καταρρεύσεως ενός πολιτισμού πού κυριάρχησε από την Αναγέννηση ώς τις αρχές τού αιώνα μας. Τό γε­γονός της καταρρεύσεως του δυτικοευρωπαϊκού πο­λιτισμού είναι πλέον σαφώς ενσωματωμένο στην ιδε­ολογία τού Εθνικισμού. Με τήν πρώτη παράγραφο τού κειμένου αποδεικνύεται ότι τό γεγονός αυτό απο­τελεί κοινή συνείδηση των συγχρόνων διανοητών. "Έτσι τό γεγονός της καταρρεύσεως και ή ανάγκη της δημιουργίας νέου πολιτισμού παίρνει διάφορες εκφρά­σεις ανάλογα με την ψυχολογική στάση  ­τού διανοητού.

Τό πρόβλημα ετέθη λοιπόν στην γενικότητα του, αλλά για νά οδηγηθούμε στα σωστά συμπεράσματα, πρέπει να σχολιασθούν στή συνέχεια τα επί μέρους στοιχεία πού τό συνθέτουν-"Έχουμε λοιπόν:

1ον. Τό φαινόμενο πού κυριαρ­χεί στην εποχή μας. 

Είναι τό φαινόμενο του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του τυφλού καί χωρίς κα­νένα νόημα επεκτατισμού- Ζούμε δηλαδή στήν εποχή τού ΙΜΡΕΡΙUΜ MUNDI, τον κόσμο τών αυτοκρα­τοριών ή υπερδυνάμεων όπως συνήθως αποκαλούνται. Είναι oi ΗΠΑ, ή ΕΣΣΔ καί ή Λ.Δ. τής Κίνας. Καί γύρω» τους οί ασταθείς καί αδύναμοι συνασπισμοί καί οί λαοί  δούλοι. Ή εξουσία τών αυτοκρατοριών - υ­περδυνάμεων ασκείται με πολλούς καί ποικίλους τρό­πους που αρχίζουν από τήν βιαία υποταγή και ακο­λουθούν ή οικονομική εξάρτηση καί υποταγή, ή ιδεο­λογικοπολιτική εξάρτηση καί  πολιτιστική επίδραση.

Σχετικά μέ τά τελευταία ό αργεντινός πολιτικολόγος Μάρκος Καπλάν γράφει: Οι εξαρτημένες καί υ­ποανάπτυκτες χώρες έχουν τήν τάσι νά υιοθετούν τήν κουλτούρα καί τήν ιδεολογία τών ανεπτυγμένων χω­ρών καί μάλιστα εκείνων πού επιζητούν νά εδραιώ­σουν τήν υπεροχή τους.·.. Στό αυτό πνεύμα μέ τό προηγούμενο είναι τό αποδιδόμενο στον άραβα "Ιμπν Καλτούν, ότι οί νικημένοι θέλουν πάντα νά μιμούν­ται τό νικητή ώς πρός τά διακριτικά γνωρίσματα, τήν ενδυμασία, τό επάγγελμα, καί γενικά, όλους τους τρό­πους ζωής καί τά έθιμα.

Οι παρατηρήσεις αυτές όμως, τόσο τού Μάρκος Καπλάν όσο καί τού "Ιμπν Καλτούν θά ανατραπούν στήν συνέχεια, γιατί άφ' ενός δίδουν γενική ισχύ σ’ ένα μερικό φαινόμενο καί άφ' έτερου αγνοούν ένα στοι­χείο πολύ σημαντικό, πού είναι ή βιοψυχική υποδο­μή ενός λαού. Αυτό θά γίνει σέ επόμενο σημείο τού κειμένου γιατί ή βιοψυχική δομή ενός λαού αποτε­λεί τό πρωτεύον στοιχείο στήν ανάλυση μας καί πού τόσο συστηματικά αγνοείται.

Πρέπει οπωσδήποτε νά αναφερθεί μιά σημαντικού βαθμού διαστροφή, μία παρέκβαση των πολιτιστικών καλουμένων εκδηλώσεων. Είναι αύτη πού προκύπτει από τήν χρησιμοποίηση των διαφόρων μορφών, τέχνης σέ συνάρτηση μέ σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους στήν υπηρεσία τής προπαγάνδας, μέ σκοπό τήν ψυ­χολογική βία καί τήν εξυπηρέτηση μ' αυτό τόν τρό­πο ιδεολογικών καί πολιτικών σκοπών. Γνωρίζουμε τούς «στρατευμένους» καλλιτέχνες τής εποχής μας στήν υπηρεσία τών διαφόρων πολιτικών σχηματισμών πού επηρεάζονται άπό τίς σύγχρονες υπερδυνάμεις. Επιγραμματικά, ώς πρός τό σημείο αυτό, πρέπει νά αναφερθεί ότι ή πολιτιστική επίδραση τών υπερδυνά­μεων είναι τής αυτής ποιότητος μέ τίς άλλες εκδηλώ­σεις τους.

2ον Τά χαρακτηριστικά τού φαι­νομένου του πολιτισμού.

Ή Ιστορία τού πολιτισμού διαπιστώνει ότι ή εξέλιξη τής ανθρω­πότητας δεν είναι γεγονός πού γνωρίζει μία σταδια­κή, συνεχή άνοδο, άλλά υπάρχουν οί πολιτιστικοί κύ­κλοι με γένεση, ακμή, παρακμή καί κατάρρευση. "Έτσι σάν πολιτιστικοί κύκλοι εμφανίζονται οί περίο­δοι του αρχαίου Ελληνικού, του Ρωμαϊκού, του Βυ­ζαντινού καί του Δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού. Μέ

τά χαρακτηριστικά σημεία πού προαναφέραμε (γένεση, ακμή, κατάρρευση). Στη διάρκεια ενός πολιτι­στικού κύκλου παρουσιάζεται πάντοτε ένας αξιολογι­κός κεντρικός άξονας. Ένα πλέγμα αξιών τό οποίο κυ­ριαρχεί. Παραδείγματα ή αισθητική καί ή φιλοσοφία πού κυριάρχησαν στήν περίοδο τού αρχαίου "Ελληνι­κού πολισμού, ή θρησκεία στον Βυζαντινό κά. Δη­μιουργείται λοιπόν ένα σύστημα επιλογών καί κατά τήν διάρκεια τού πρώτου σταδίου, τής γενέσεως, μία έξ αυτών επικρατεί καί στή συνέχεια αποτελεί τον κεντρικό άξονα του πολιτισμού.

Αυτό τό σύστημα επιλογών δέν είναι τίποτε άλλο άπό αυτό πού Ο RΕΝΕ ΜΑΗΕΝ στήν στοιχειοθέτηση τού προβλήματος ονόμαζε: «συνταγές ευτυχίας καί κανόνες σωτηρίας». "Αποδεικτικό στοιχείο ότι βρισκό­μαστε οτήν εποχή, τήν μετά τήν κατάρρευσι ενός πο­λιτισμού, είναι το ότι όλα τά παρουσιαζόμενα πέφτουν στό κενό καί δέν είναι σέ θέση νά κεντρίσουν τήν δη­μιουργικότητα, νά δώσουν ώθηση οτήν εμφάνιση ηθι­κής καί ρωμαλεότητας. Επίσης απαραίτητο στοιχείο είναι ή ανάγκη πρωτοτυπίας, στό στοιχείο πού θά ά­ποτελέση τον κεντρικό άξονα τού πολιτισμού πού θά γεννηθεί.

3ον Τό νευροψυχικό υπόστρωμα ενός λαού.

Σύμφωνα μέ τις σύγχρονες απόψεις τής βιολογίας κάθε άνθρωπος εμφανίζει σωματικές, πνευματικές και ψυχικές ιδιότητες οί οποίες προέρ­χονται

άπό τό γενετικό υλικό πού κληρονομεί άπό τού; γονείς του- Βεβαίως μέ τήν επίδραση τού περιβάλ­λοντος άλλες ιδιότητες εμφανίζονται ενώ, άλλες όχι, άλλες υπερτονίζονται ενώ άλλες ατονούν, πάντα όμως μέσα στα πλαίσια πού καθορίζονται άπό τό γενετικό υλικό, τίς κληρονομικές καταβολές. Το σύνολο των ατόμων μέ τίς αυτές κληρονομικές καταβολές εμφα­νίζει ένα κοινό νευροψυχικό υπόστρωμα, πού είναι ό καθοριστικός παράγων τών εκδηλώσεων στό επίπεδο τού συλλογικού άνθρωπου ανάλογα μέ τίς προκλήσεις τού περιβάλλοντος, δηλαδή μέ τά ερεθίσματα τά ό­ποια δέχεται. Έτσι καί ο κόσμος μας, ό κόσμος τών τυφλών συσσωρεύσεων καί τού χωρίς κανένα νόημα επεκτατισμού, αποτελεί ερέθισμα - πρόκληση γιά τό νευροψυχικό υπόστρωμα τού κάθε λαού.

 Μέ τήν προ­σφυγή στήν Ιστορική του πορεία και τήν δημιουργία τής συλλογικής συνειδήσεως κάθε λαός έχει υποχρέωση νά προσπαθήσει, ανταποκρινόμενος στις προκλή­σεις τού περιβάλλοντος νά δημιουργήσει ένα πολιτι­στικό πλέγμα, τό όποιο έφ' όσον θά είναι ανωτέρα ποιότητος, θά ακτινοβολήσει καί στούς άλλους λαούς καί έτσι θά απόκτηση μια παγκοσμιότητα. Είναι ό μόνος δρόμος ό οποίος θά σώσει τήν ανθρωπότητα καί ίσως ο λαός πού νά τό κατανοήσει καί μέ μιά πολιτι­κή απόφαση θά τό πραγματοποίηση, νά προσφέρει τε­ραστίας σπουδαιότητος ανθρωπιστικό έργο. Στό ση­μείο αυτό έγκειται καί ή σπουδαιότητα τής νευροψυ­χική  δομή του λαού.

Σημασία μεγάλη έχει ή ποιότης καί ή ιδιομορφία αυτού του υποστρώματος. Διότι απαιτούνται αντοχή, ρωμαλεότης, αγωνιστικότητα, πίστη, και οπωσδήπο­τε κατάλληλη και σωστή πολιτική προσπάθεια, μέ τίς πολιτικές διαδικασίες νά υπερτερούν άπό οποιεσ­δήποτε άλλες σχέσεις καί διαδικασίες. Βέβαια εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Σύμφωνα μέ τό πνεύμα των όσων προαναφέρθηκαν ό διεθνισμός απορρίπτε­ται σάν έννοια καί σάν όρος όπως χρησιμοποιείται στην εποχή μας. Δέν σημαίνει όμως ότι αποκλείονται οί σχέσεις, ό διάλογος καί οί μορφωτικές ανταλ­λαγές, σωστά τοποθετημένα, μέ τίς άλλες χώρες. 

Α­πορρίπτονται τόσο ή ξενομανία όσο καί ή ξενοφοβία. "Απορρίπτεται ή εξάρτηση πού τόση ποικιλία έχει καί τόσες μορφές παίρνει στήν εποχή μας. Η εθνική ανεξαρτησία σέ όλους τούς τομείς καί σέ όλα τά επί­πεδα είναι πρωταρχικό καθήκον.

Έχει αναφερθεί πρωθύστερα ότι οί λύσεις τού Μάρ­κος Καπλάν καί του Ιμπν Καλντοΰν θά ανατραπούν. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι ότι στήν θεώρησή τους αγνοούν τήν νευροψυχική υποδομή του λαού πού μέ τήν βία υποδουλώνεται, Σάν παράδειγμα θά αναφερθεί τό Ελληνικό Έθνος. Πώς εξηγείται τό γεγονός ότι ο! "Ελληνες ύποδουλωθέντες στους Ρω­μαίους όχι μόνον δέν έχασαν τά χαρακτηριστικά τους, αλλά στή συνέχεια επεβλήθησαν πολιτιστικά στούς νικητές; Πώς εξηγείται το γεγονός ότι ακόμα και στήν περίοδο τής σκληρότατης δοκιμασίας του Γένους των Ελλήνων, στήν περίοδο τής τουρκοκρατίας, οι "Ελληνες όχι μόνο δεν ασπάστηκαν άλλα μίσησαν τις συνήθειες των κατακτητών; 'Αλλά και αντίστροφα ο Μ. Αλέξανδρος κυρίαρχος και νικητής τών ΙΙερσών δεν έλειψε λίγο να ηττηθεί άπό τή χλιδή και τον ευ­δαιμονισμό αυτών πού ενίκησε με τά όπλα; Δέν έχουν λοιπόν γενική Ισχύ οί παρατηρήσεις του Καπλάν και τού Καλντοΰν, είδικά εφ' όσον γίνεται αναφορά στήν νευροψυχική δομή τών λαών, τών 'Εθνών πού συγ­κρούονται. "Άλλωστε ή ιστορία παρέχει σαφείς μαρ­τυρίες. Εάν το νευροψυχικό υπόστρωμα θεώρηση ότι τά στοιχεία πού εισέρχονται αποτελούν «ξένο σώ­μα» τά απορρίπτει. Λειτουργεί δηλαδή ένας αμυντι­κός μηχανισμός.  

Ή επίλυση

Σχετικά μέ τήν επίλυση του προβλήματος πού ετέ­θη αρχικά, πολλοί προτείνουν διάφορες λύσεις, πού μέχρι στιγμής έχουν τεράστια μειονεκτήματα και 

περισσότερο έχουν σχέση μέ ονειρική παρόρμηση παρά με τήν πραγματικότητα. 'Επί τλέον τά προτεινόμενα χαρακτηρίζονται τις περισσότερες φορές άπό ασάφεια καί ή σύνδεση τους με τήν παρακμή τής εποχής μας είναι τυπική.

Πολλές φορές ο αποπροσανατολισμός επιδρά σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε νά συγχέονται έννοιες όπως ο πολιτιστικές ιμπεριαλισμός, φαινόμενο της πα­ρακμής, με τήν έννοια του πραγματικού πολιτισμού. Προσπαθούν νά ικανοποιήσουν τούς πάντες και τά πάν­τα μέ συνέπεια νά είναι άχρωμοι και άοσμοι. "Από­ψεις γιά τήν σωστή έπίλυση τού προβλήματος εϊναι γεγονός ότι θά δυσαρεστήσουν πολλούς και θά συν­αντήσουν τήν άντίδρασι τών ιδεολογικοπολιτικών σχη­ματισμών πού παίζουν τόν ρόλο εξυπηρετήσεως των συμφερόντων τών υπερδυνάμεων

Χρειάζεται οπωσ­δήποτε θάρρος, πού σέ συνδυασμό μέ τήν σύνεση καί τήν σωστή παρουσίαση τής επιλύσεως θά αποδώσει αυ­τό πού πρέπει. "Επίσης ή επίλυση δέν είναι μονοσή­μαντος. Υπάρχει σειρά ενεργειών πού οδηγούν στο τελικό αποτέλεσμα. Έχουμε λοιπόν:

1ον: Τήν άμιλλα τών Εθνών. 

Έφ' όσον ένας λαός συνειδητοποιήσει τήν ιστορική του πορεία, τις δυνατότητες του και τήν επιτακτική ανάγκη νά δοθεί λύσις ατό πρωταρχικό πρόβλημα τής ανθρωπότητας δέν μπορεί, παρά νά δημιουργήσει τούς θεσμούς καί νά κάνει τά σχέδια ενός έργου, πού ή πραγματοποίησή του θά αποτελεί αυτή κάθε αυτή τήν λύση- Άπό τήν ίδια την φύση τής επιλεκτικής μεθοδολογίας προκύ­πτει ότι είναι δυνατόν νά δημιουργηθεί μιά σειρά ε­πιλογών καί ένα "Εθνος, αυτού ή προσπάθεια πού θά στεφθεί άπό επιτυχία, να αποτελέσει τήν τελική επι­λογή. Βέβαια ο νόμος της συνειδητοποιήσεως τών επιλογών, ώς πρός τόν κεντρικό αξιολογικό άξονα του πολιτισμού, θά λειτουργήσει και μέσα στήν προσπά­θεια του ίδιου του Έθνους. Έτσι όλοι οί λαοί, όλα τά "Έθνη γιατί ή προσπάθεια πιθανότατα θά είναι μακροχρόνια, θά συμμετάσχουν σ' ένα αγώνα ευγε­νούς άμιλλας με έπαθλο τήν παγκοσμιότητα του πο­λιτιστικού τους έργου καί τής προσπάθειας. Σήμερα τά εμπόδια γιά τήν άνοδική πορεία τής άνθρωπότητος φαίνονται ανυπέρβλητα. Γι' αυτό τό λόγο πιθανώς πολλοί λαοί νά μήν είναι σέ θέση νά συμμετάσχουν μέ ίσους όρους, είτε λόγω ιού βιοψυχικοΰ υποστρώματος πού διαθέτουν είτε λόγω άλλων συνθηκών πού έχουν τό στοιχείο του απροσδιορίστου καί απροβλέπτου.

2ον 'Απόκτησις ιστορικής συνειδήσεως καί πολιτι­κής προσπάθειας πού θά επιτρέψει τήν πραγματοποίηση του σκοπού. Στο σημείο αυτό προβάλλει καθαρά ή ανάγκη νά συνειδητοποίηση κάθε λαός τήν ταυ­τότητα του, πού σχετικά μέ τά "Εθνη ή ταυτότητα αυτή αποτελεί συνισταμένη τού παρελθόντος, του πα­ρόντος κα! του μέλλοντος. Και τό παρελθόν κάθε λαού είναι η ιστορία του.

Μελέτη - ανάλυση της μέχρι τώρα πορείας καί ευρεία πληροφόρησης τού λαού σχε­τικά μέ τά συμπεράσματα βοηθούν στήν απόκτηση τής ιστορικής συνειδήσεως. Καί πρέπει οί μελέτες νά εί­ναι πλήρεις καί νά μή στηρίζονται απλώς σέ ορισμένες κοινωνιολογικές θεωρίες, διότι διαφορετικά τά συμπεράσματα θά είναι λανθασμένα. Ό λαός πού θά κάνη λάθος σε σημείο αύτό, θά σημαδέψει τό μέλλον του πολύ άσχημα. Αφού λοιπόν αποκτηθεί ή απα­ραίτητη ιστορική συνείδηση προβάλει επιτακτικά ή ανάγκη νά οικοδομηθεί τό μέλλον σέ σωστές καί πρα­γματικές βάσεις, πού νά ταιριάζουν στο βιοψυχικό υπόστρωμα του λαού.

'Εδώ προκύπτει τό ζήτημα τών πολιτικών αποφάσεων. Καί πρέπει οπωσδήποτε οί πο­λιτικές διαδικασίες, αύτές πού ορίζουν τις σχέσεις μεταξύ τών ανθρώπων vα αποκτήσουν τήν πρώτη θέση.

Τότε μόνον θά δημιουργηθούν οί προϋποθέσεις, εφ' έσον γίνουν οί κατάλληλες πολιτικές ενέργειες, γιά τήν πραγματοποίηση του σκοπού. Γιά νά αποκτήσουν τήν μορφή του πραγματοποιήσιμου τά προηγούμενα, απαιτείται οργάνωση επί πολιτικού επιπέδου και επί πλέον οί κατάλληλοι άνθρωποι, πού θά αποτελέσουν τούς φορείς και θά παίξουν κυρίαρχο ρόλο στήν λήψη τών αποφάσεων. Μέ τίς κατάλληλες πολιτικές απο­φάσεις θά δημιουργηθή ή σωστή κοινωνική οργάνωση καί όλες οί υπόλοιπες απαραίτητες προϋποθέσεις, οί υποδομές. "Απαιτείται λοιπόν τεράστιο καί μακροχρόνιο έργο πού απαιτεί ρωμαλέους ανθρώπους, ρωμαλέο λαό, ανθεκτικό καί αγωνιστικό στήν ιστορική του πορεία. Σε κάθε λαό υπάρχουν αδυναμίες καί κε­νά πού πρέπει vα καλυφθούν. Βεβαίως αυτό δεv πρό­κειται να γίνει άπό την μια στιγμή στην άλλη καί ούτε πρόκειται νά εξαλειφθούν τά πάντα. "Άλλωστε καί κατά τή διάρκεια της προσπάθειας θα  δημιουργηθούν χαί θά ανευρεθούν νέα κενά, νέες αδυναμίες. Χρειάζεται προσοχή και συνεχή; προσπάθεια βελτιώσεως. "Ετσι θά έλθει ή εποχή πού θά εμφανιστή ή νέα αναγέννηση. Καί αυτό θά γίνει σ' ένα λαό, σ' αυ­τόν πού τό νευροψυχικό του υπόστρωμα θά ανταποκριθεί με τέτοιο τρόπο στις προκλήσεις τού περιβάλλον­τος, πού τό αποτέλεσμα θά είναι ή δημιουργία ένός νέου πολιτισμού. 

"Έχει προαναφερθεί ότι ή ανώτερη αυτή ανθρωπιστική προσφορά θά ακτινοβολήσει σ' όλους τους λαούς καί θά γεννηθεί ο νέος παγκόσμιος πολιτισμός, θά είναι μιά δίκαιη ποιοτική αναγνώριση πού θά απέχει -παρασάγγας- άπό τή μορφή τού σημερινού πολιτιστικού  Ιμπεριαλισμού  πού δέν εί­ναι τίποτε άλλο παρά ένας στείρος μιμητισμός. Είναι ή απάντηση στήν πρόκληση τού σημερινού πολιτιστικού Ιμπεριαλισμού, πού δέν είναι τίποτε άλλο παρά ή νοθεία τής Ιστορίας τής συνειδήσεως καί τής ψυχο­λογικής συμπεριφοράς τών λαών, πού τήν υφίσταται καταναγκαστικά. "Έτσι θά απελευθερωθεί ή

ανθρωπότητα άπό τόν σύγχρονο σκοταδισμό, τις τυφλές συσ­σωρεύσεις καί τά κατεστημένα υπόβαθρα του, τόν ά­κρατο υλισμό, τόν εκφυλισμό, τήν αντιεπιλογή καί τήν αρνητική δυναμική. Αυτή θά είναι ή λύση στήν άπα­τη τού συγχρόνου διεθνισμού πού αποτελεί αλυσίδα υποδουλώσεως,  στήν ουσία, τών λαών. 

Έχει ήδη αναφερθεί ότι ή λύση θά προέλθει άπό τό "Έθνος, πού ή πολιτιστική του προσπάθεια θά στεφθεί άπό επιτυχία. Φυσική συνέπεια λοιπόν ή αναγνώριση τού προβλήματος καί ή προσπάθεια επιλύ­σεως του από το Ελληνικό Έθνος. Τού Έθνους με τήν μεγαλύτερη ιστορία στόν κόσμο. Τού Έθνους πού μέχρι τώρα έχει δώσει στήν ανθρωπότητα δύο πολι­τισμούς, τον "Αρχαιοελληνικό καί τόν Βυζαντινό καί πού ή συμβολή του στην δημιουργία του δυτικοευρω­παϊκού πολιτισμού ομολογείται άπό τούς πάντες. 

Στήν ιστορική του πορεία ο λαός τών Ελλήνων έχει νά δείξει μία αξιοθαύμαστη αντοχή, ένα τρομερό προτέρημα. Αλλά καί ή ρωμαλεότητα καί ή δημιουργικότητα τού λαού αυτού στις φωτεινές στιγμές τής ιστο­ρίας του είναι κάτι τό αξιοθαύμαστο. 

 Αποτελεί μοναδικό φαινόμενο Επί πλέον έχει μία πάρα πολύ χαρακτηριστική Ιδιότητα. Νά αναγεννιέται άπό τήν στάχτη του. "Εκεί πού οί πάντες πί­στεψαν ότι το "Ελληνικό Έθνος έχει πεθάνει καί δεν πρόκειται νά εμφανισθεί ποτέ πιά στήν Ιστορία, εκεί σηκωνόταν καί έγραφε νέες σελίδες δόξης καί μεγα­λείου. Αυτά δέν είναι συναισθηματικές παρορμήσεις, είναι πραγματικότητα. Είναι τό αποτέλεσμα τής αν­τιδράσεως στις προκλήσεις τού περιβάλλοντος του μο­ναδικού νευροψυχικού υποστρώματος πού  διαθέτει. Eίναι μια αλυσίδα ιστορικών γεγονότων πού δέν μπο­ρεί νά είναι τυχαία. Πως θά αντιδράσει  το νευροψυ­χικό υπόστρωμα τού λαού τών "Ελλήνων στις σύγ­χρονες προκλήσεις τής καταρρεύσεως τού δυτικοευρω­παϊκού πολιτισμού καί  τού πολιτιστικού ιμπεριαλισμού; Πιστεύουμε, όχι τυχαία, ότι ο λαός αυτός δια­θέτει όλα τά στοιχεία πού σάν απάντηση στίς σύγχρο­νες προκλήσεις, θά δώσουν τήν λύση του προβλήματος, δηλαδή τήν δημιουργία ενός  νέου Ελληνικού πολιτισμού παγκοσμίου ακτινοβολίας. Έχει αναφερθεί στήν επίλυση τού προβλήματος πού αρχικά ετέθη ότι απαι­τείται μία πολιτική απόφαση πού θά αποτελέσει τό μηχανισμό πυροδοτήσεως στήν όλη προσπάθεια. Καί δεν μπορεί νά προέλθει παρά άπό τήν παράταση τών ανθρώπων πού πιστεύουν στά όσα προαναφέρθηκαν.

Ή νέα αυτή δύναμις, μοναδικό καί τελείως ξεχωριστό φαινόμενο στην ανθρωπότητα, είναι ή σημερινή σπί­θα, ή αυριανή φωτιά, ή μεθαυριανή πυρκαγιά. Αυτή ή παράταξη, των αγνών Ελλήνων "Εθνικιστών, θά συγκέντρωση τά καλλίτερα στοιχεία του λαού των Ελλήνων καί ή πίστη της καί ή ιδεολογία της θά αγκαλιάσουν όλους τους "Έλληνες. Τότε μέ πίστη στην επιτυχία του σκοπού θά βαδίσουμε, γιά νά πραγμα­τοποιήσουμε «τον εξανθρωπισμό τής οικουμένης».

Αυτή είναι ή κοσμοθεωρητική μας προοπτική-απάντηση στην πρόκληση του συγχρό­νου πολιτιστικού Ιμπεριαλισμού.

δημοσιευμένο στον εθνικιστικό περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τεύχος 36 Μάιος 1977