«Εντέλει ποιος θεολογεί;» τού Γ.Σαγιά

Στην κατάμεστη και με πολλούς ορθίους αίθουσα τού Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, εκατοντάδες Λαμιώτες άκουσαν τον συγγραφέα Γιώργο Σαγιά και τους εξαιρετικούς επιστήμονες που τον πλαισίωσαν να εξηγούν και να αναλύουν το περιεχόμενο τού καινούργιου βιβλίου του ''Εντέλει ποιος θεολογεί;(εκδ.manifesto, Αθήνα, 2016). Στο πρωτότυπο επιστημονικό πόνημα, μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής:

Η Θεολογία (μπορεί να) διαλέγεται με την Τέχνη. Δεν θεωρεί όμως την Τέχνη ''τελικό όριο'' αλλά τρόπο έκφρασης και μέσον. Η θρησκεία εμπνέει την τέχνη και η τέχνη υπηρετεί (και) την θρησκεία.

Η τέχνη -άμεσα ή έμμεσα- λειτουργεί στρατευμένα. Η αυτοστράτευση του καλλιτέχνη-δημιουργού διευκολύνει σε σχέση με την ''κατά παραγγελίαν'' δημιουργία. Πέρα από τις έως σήμερα παγκοσμίως αναγνωρισμένες συνιστώσες της τέχνης (αρχιτεκτονική, γλυπτική, θέατρο, μουσική, εικαστικά, ποίηση-λογοτεχνία, κινηματογράφος), είναι αποδεκτές και με προοπτική επίσημης αναγνώρισης (συμβαίνει ήδη κατά τόπους) η φωτογραφία και η'' Ένατη Τέχνη'' (κόμικς-γελοιογραφία).

Η 9η Τέχνη (ή και: εικονογραφηγήματα, γραφεικονολογίες) θα μπορούσε να θεωρηθεί υβριδική μορφή τέχνης, με δική της όμως σημειολογία, ιδιόλεκτο, τεχνικές κ.ά. Λειτουργεί δηκτικά, σκωπτικά, υπαινικτικά, ακόμη και υπονομευτικά, λοιδωριστικά, επιθετικά. Όμως είναι μέσον ρήξης και ανατροπής ή χρησιμοποιείται ως βαλβίδα εκτονώσεως και μέσον κατευθύνσεως και αλλοτριώσεως στην υπηρεσία ενός παγκοσμίου συστήματος, το οποίο ελέγχει τα μέσα παραγωγής του, προώθησής του, προβολής του, ακόμη δε και δημιουργούς;

Οι επίγειες πραγματικότητες, ότι υπάρχει γύρω μας, είναι μέρος τής Δημιουργίας. Υπό ορθόδοξη οπτική, θα μπορούσαν να νοηματοδοτηθούν εν Χριστώ και να τεθούν στην προοπτική των εσχάτων και να λειτουργούν ως οδός σωτηρίας του ανθρώπου. Άλλο θέμα η βασιλεία της γης και άλλο η Βασιλεία του Ουρανού. Τα ανωτέρω όμως προυποθέτουν προσωπική βούληση και επιλογή εν ελευθερία προσώπου. Δείγματος χάριν: με ένα μαχαίρι σκοτώνεις έναν άνθρωπο, με ένα μαχαίρι καθαρίζεις ένα φρούτο και ταϊζεις έναν φτωχό' είναι θέμα προσωπικής επιλογής σε αντιδιαστολή με τη μοιρολατρία και το ''κάρμα''.

Ήδη εδώ και κάποια χρόνια η 9η Τέχνη, πέρα από την προσπάθεια αρκετών να σταθεί ως αυτόνομο είδος τέχνης, χρησιμοποιείται και ως μέσον. Ενδιαφέρουσες που αξίζουν προσοχής είναι οι προσπάθειες στις οποίες μέσω των των κόμικς προσεγγίζονται τα αρχαία ελληνικά, η χημεία, έργα φιλοσόφων, λογοτεχνών, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη αλλά και βίοι αγίων. Η πρόταση λοιπόν να εισαχθούν τόσο ως αυτόνομο είδος στα σχολικά εγχειρίδια όσο και ως μέσον εντός αυτών (ακόμη και στο μάθημα της θρησκευτικής αγωγής, με όρους και προϋποθέσεις) πρέπει να γίνει οργανωμένα και συγκροτημένα και μάλιστα όχι ως ''παραλογοτεχνία'' αλλά ως τέχνη.

 Ο εθνομελλοντισμός ως πρωτοπορία, μπορεί να προωθήσει δυναμικά την 9η Τέχνη και τους καλλιτέχνες-δημιουργούς της και να την καταστήσει εμβληματική μορφή τέχνης.