ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ( Ιδεολογικό κείμενο )

Ο σύγχρονος κόσμος είναι τό αποτέλεσμα της μακράς εξε­λικτικής διαδικασίας ενός πολιτισμού: τον Ευρωπαϊκού. Απο­τελεί τήν φυσική προέκτασι της δημιουργικής προσπάθειας των Λαών της Ευρώπης, στη χιλιετηρίδα πού μεσολαβεί από τόν 9ον μέχρι τόν 20ον αΙώνα μ.χ. Ό τεράστιος αυτός κύκλος υπάρξεως μιας ολόκληρης εποχής βρίσκει τήν τελική του κατάληξι στό κο­σμοϊστορικά φαινόμενο της ίδιας της καταρεύσεώς του. Πρόκει­ται γιά τίς σπάνιες εκείνες στιγμές τής Ιστορικής εξελίξεως πού σημαδεύουν τίς μεγάλες καμπές τής ανθρώπινης μοίρας, καί κά­νουν τήν Ιστορία νά παρουσιάζεται σάν ένα γιγαντιαίο φαινόμε­νο πού ξεπερνά τήν περιορισμένη ζωή ενός άτομου ή μιας γενεάς. Στέκεται αδύνατη ή κατανόησι ενός παρομοίου γεγονότος χωρίς τήν μελέτη των μεγάλων εκείνων μαζικών ρευμάτων σκέψεως πού ονομάζονται Ιδεολογίες καί πού χαρακτηρίζουν τήν ποιότη­τα κάθε εποχής. Διότι ή ζωή και ή κίνησι τών Φυλών συντελεί­ται μέσα από τίς συγκρούσεις τών Λαών τους, τών κοινωνιών τους, τών ομάδων τους, ενσαρκωμένες πάντα σέ κάποια Ιδεο­λογία.

                                                               ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ 

Κατεβαίνοντας ακόμη ένα σκαλί βρι­σκόμαστε στό τελικό αποτέλεσμα του κόσμου του ιμπεριαλισμού). Πρόκειται για τήν πιό μεγάλη αυτοκρατορία δού­λων στην ανθρώπινη ιστορία, σάν άποκορύφωσι τής μακράς εξελικτικής δια­δικασίας τών Λαών μέσα στό πνεύμα του ιμπεριαλιστικού κόσμου. Είναι ή τε­λική μορφή του μετασχηματισμού τών Λαών άπό φυσικοΐστορικές συλλογικές προσωπικότητας σέ παθητικά στοιχεία μιας παγκόσμιας Ιστορικής μηχανής.

Δυτικά άπό τό Βερολίνο μέχρι τά μακρυνά  σύνορα τής Εσθονίας· τής Λεττονίας καί τής Ουκρανίας, κάτω από τό Μεξικό μέχρι τήν Χιλή, τήν "Αργεντινή καί τήν Γή τοϋ πυρός και από τά παγω­μένα υψίπεδα τοϋ Θιβέτ μέχρι τίς αφιλό­ξενες στέππες τής Μογγολίας άπλώνεται  ο σκοτεινός κόσμος τών συνεπειών τού Ιμπεριαλιστικού πνεύματος.

Τά δορυφόρα κράτη τής Ανατολικής Ευρώπης, ενσαρκώνουν όλη τήν τραγω­δία τής συγχρόνου εποχής. Ό Άσιάτης κατακτητής προωθώντας τίς Ιμπεριαλι­στικές διαδικασίες μέχρι τίς έσχατες συνέπειές τους, έχει επιβάλλει ένα ωμό καθεστώς καταληστεύσεως καί δουλικής εξαρτήσεως σ' όλους τους βασι­κούς τομείς τής οικονομίας καί τής πο­λιτικής. Οι 'Ανατολικοί-Εύρωπαΐκοί λαοί έχουν μετατραπή σέ άβουλα εξαρ­τήματα μιας γιγαντιαίας Σοβιετικής πα­ραγωγικής μηχανής. Οι    Σοβιετικές στρατιές αποτελούν τήν έγγύησι αυτής τής καταστάσεως πραγμάτων.

Ή έξέγερσι τών εργατών της Άνατολικής Γερμανίας στά 1953, οι αίματηρές ταραχές τής Πολωνίας στά 1956, ή με­γάλη Ουγγρική έπανάστασι στά 1956, καί ή είσβολή στην Τσεχοσλοβακία στά 1968. πνίγηκαν στό αίμα κάτω από τίς βαρειές ερπύστριες τών Ρωσικών αρμά­των μάχης. Δέν ήσαν εκφράσεις μιας διαφορετικής γνώμης πάνω στό θέμα τής καθολικής ψηφοφορίας ή τής οικοδομήσεως ενός διαφορετικού «μοντέ­λου» σοσιαλισμού. 

Υπήρξαν απλώς, πατριωτικά ξεσπάσματα ειλώτων, πού έσερναν πάνω τους τά ράκη τής Ιστο­ρίας καί του πολιτισμού μιάς παρηκμασμένης Ευρώπης. Ξεσηκώθηκαν, αντί­θετα σ' έναν ξένο εισβολέα ζητώντας τήν δυνατότητα τών μεγάλων πολιτι­κών αποφάσεων, τήν προοπτική τής ε­θνικής ανεξαρτησίας. Μά είχαν ξεχάσει νά εξεγερθούν εναντίον τού ίδιου του ε­αυτού τους, εναντίον τών αντιλήψεων ε­κείνων πού τους είχαν οδηγήσει σ’ αυτή τήν κατάστασι πραγμάτων. Οι τάφοι τής Κρακοβίας καί τής Βουδαπέστης, τών Πολωνών εργατών, τών Ούγγρων πατριωτών καί τών Τσεχοσλοβάκων φοιτητών στέκουν έκεί σάν σύμβολο αυ­τής τής πραγματικής Ευρωπαϊκής τρα­γωδίας, μπροστά στά κυνικά μάτια ε­νός διεφθαρμένου καί αλλοτριωμένου Δυτικού κόσμου.

Τά δορυφόρα κράτη τής Λατινικής "Αμερικής, αποτελούν ένα δεύτερο πε­δίο ολοκληρώσεως του Ιμπεριαλιστικού κόσμου. Πρόκειται γιά τούς Λαούς πού ήμερα μέ τήν ήμερα νοιώθουν τό σφικταγκάλιασμα τών μονοπωλίων τού Α­μερικανικού γίγαντα. Οι άρπαγες της «Γιουνάϊντετ Φρούϊτ» ή της «"Αϊ Τί ΤΙ», σφυρηλατήθησαν μέσα στό καμίνι τών πολιτικών αναστατώσεων καί τών εσω­τερικών στρατιωτικών πραξικοπημά­των. ΟΙ Λαοί τής Λατινικής "Αμερικής έξήντλησαν καί εξαντλούν τίς δυνάμεις τους αναστρέφοντας τες σέ εσωτερικά προβλήματα, γιατί δέν μπόρεσαν ποτέ νά κατανοήσουν τόν οργανικό δεσμό πού υπάρχει ανάμεσα στην εσωτερική καί εξωτερική πολιτική. Μή έχοντας τήν ευκαιρία νά ακονίσουν τήν ίκανότητά τους στό εργαστήρι της πάλης τών λαών απομονωμένοι σ' ένα στείρο ιστο­ρικό χώρο. έχασαν τό πλεονέκτημα νά συσσωρεύσουν τήν πολύτιμη πείρα τής Ιστορίας. "Ετσι δέν μπόρεσαν καί δέν μπορούν πιά νά συνθέσουν τίς εσωτερι­κές δυνάμεις τους σέ μιά δυναμική εξω­τερική πολιτική. "Οσοι θέλουν νά δουν στην Λατινική Αμερική ένα πείραμα α­νεξαρτησίας άπατήθησαν. Υπάρχει μο­νάχα ένα πείραμα κατακτήσεως. Οι τά­φοι τού Σαντιάγκο μοιάζουν σέ τούτο μέ τούς τάφους τής Πράγας: δέν σκεπά­ζουν μόνο τους ήρωες τών δούλων άλλα καί τήν νοοτροπία τους πού τους οδήγη­σε στην δουλεία.

Μακρυά, στην καρδιά τής "Ασίας, τήν μητέρα τής ορδής καί τών κατακτη­τών, ό Ιμπεριαλισμός ξεπετάγεται μέ τήν πιό άγνή, τήν πιό καθάρια, τήν πιό απόλυτη μορφή του. "Εδώ πιά δέν υπάρ­χουν οι πολύπλοκοι οικονομικοί καί γε­ωπολιτικοί υπολογισμοί ούτε τό ραφινα­ρισμένο χέρι τής εξελιγμένης τεχνολο­γίας. Ή ύποδούλωσι εδώ είναι απόλυτη όπως καί ό Ιμπεριαλισμός της.

Οι Λαοί τού Θιβέτ καί τής Μογγολίας αργοπεθαίνουν σάν φυσικοϊστορικοί συλλογικοί οργανισμοί. Έδώ πιά τό δι­καίωμα τής υπάρξεως είναι αίρεσις. Κά­τω άπό τό ασφυκτικό βάρος τών κινεζι­κών εκατομμυρίων καί ενός κόμματος, πού έχει βαλθή νά ένωση τήν Άσίαν κά­τω άπό τήν κυριαρχία του, σέ μία όργάνωσι άπό γιγαντιαίες ταξιαρχίες κατα­ναγκαστικών έργων, ό Ιμπεριαλισμός γεννά τήν τελική του έπιδίωξι: τό Ιστο­ρικό χάος.

Τί έλλειψι πνευματικού θάρρους, τί σύγχυσι σκέψεων κρύβεται μέσα σ’ ό­λους εκείνους τούς μελετητές καί τούς διανοούμενους πού προσπαθούν ν’ ανα­καλύψουν τίς αιτίες τής ύποδουλώσεως τών Λαών μέσα στους μεγάλους. Αυτός ό τρόπος πού παίρνει τά αποτελέσματα γιά αιτίες, ποτέ δέν πρόκειται νά βοηθήση οτήν κατανόησι τής εποχής τού Ιμ­περιαλισμού. Γιατί υπάρχουν κυρίαρ­χοι, μονάχα επειδή υπάρχουν δούλοι. Ό Ιμπεριαλισμός δέν δημιουργείται άπό τούς μεγάλους. Αυτοί είναι απλώς τά όργανά του, ό ανώτερος τρόπος εκφρά­σεως του. Πρίν άπ' όλα υπάρχει μέσα σέ κάθε Λαό, σέ κάθε άνθρωπο καί δη­μιουργεί έκείνο τό ηθικό κλίμα πού χα­ρακτηρίζει μιά ολόκληρη Ιστορική επο­χή. Οι λαοί δούλοι έχουν μέσα τους ήδη τίς αιτίες τής ίδιας τής δουλείας τους. Δέν χρειάζεται νά τίς αναζητήσουν πρός τά έξω. Στήν συλλογική, στήν Ι­στορική τους θέλησι ενεδρεύει αυτή ή α­δυναμία τους. Ό Ιμπεριαλισμός δέν είναι ένας κίνδυνος έξω άπό αυτούς άλλά μία πραγματικότητα πού υπάρχει ήδη μέσα τους. "Εχει κατακυριεύσει τόν τρόπο ζωής τους, τήν στάσι τους απέ­ναντι στά μεγάλα προβλήματα τοϋ συλ­λογικού άνθρωπου, τήν υποταγή τους μπροστά στήν Ιστορική θύελλα. Οί ίδιοι κατασκευάζουν τίς αλυσίδες της σκλα­βιάς τους 

Οι μεγάλοι δουλικοί πόλεμοι τής αρ­χαιότητος, στίς αρχές τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, χρησίμευσαν μονάχα στήν καθιέρωσι καί στήν έδραίωσι τής Ρωμαϊκής Δυνάμεως. Έσφράγησαν τό τέλος τής εποχής τών ανεξαρτήτων πόλεων-κρατών, καί στάθηκαν άνίκανοι νά δημιουργήσουν ό,τιδήποτε. Ο δούλοι εξαφανίσθηκαν μονάχα όταν χά­θηκαν καί οί τεράστιες αγορές τους πού δημιουργούσαν τά Ρωμαϊκά όπλα όταν αυτά τά όπλα κουράστηκαν. Έτσι καί οί σύγχρονοι δουλικοί πόλεμοι τής Ανατολικής Ευρώπης, τής Λατινικής "Αμερικής ή τής νοτιοανατολικής κα τής κεντρικής Ασίας, έχουν μονάχα τήν αξία τής εδραιώσεως, τής καθιερώ­σεως του Ιμπεριαλισμού μέ τήν κατα­στροφή όλου τον παλαιού κόσμου τών ι­δεών, τής οίκονομίας καί τής πολιτι­κής. Μέσα άπό τόν σκοτεινό κόσμο τών δούλων, υψώνεται τό μεγάλο μήνυ­μα τής εποχής, πού απειλεί νά γίνη ή μοίρα όλων τών Λαών, τών «Ενώσε­ων» ή τών «αδεσμεύτων», αφού πρός τά έκεί ώθεί ή ασταμάτητη πίεσι τού Ιμπε­ριαλισμού.

Ό Ιμπεριαλισμός γεννά τούς δούλους καί οί δούλοι δημιουργούν τούς κατα­κτητές. Κάθε Λαός μολυσμένος άπό τό πνεύμα τού Ιμπεριαλισμού δέν έχει ε­ναλλακτική θέσι τής ελευθερίας του πα­ρά τήν άναγνώρισι τής ήττας καί τής. δουλείας του, κάτω άπό οποιαδήποτε μορφή. 

Μόνον οί Λαοί πού διατηρούν μιά άκλόνητη πίστι στους ίδιους τούς ε­αυτούς τους, μόνον εκείνοι πού υψώ­νουν τούς εαυτούς τους στή θέσι του πιό μεγάλου σκοπού παραμερίζουν τήν ήτ­τα καί τήν ύποδούλωσι σάν ενδεχόμενο καί δέν διαλέγουν παρά ανάμεσα σέ δύο δρόμους: ή τήν Ελευθερία ή τόν Θάνατο!

To Ιδεολογικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο επίσημο όργανο του Ενιαίου Εθνικιστικού Κιινήματος     ΕΝΕΚ εφημερίδα ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ τεύχος 9 την 1η Οκτωβρίου 1979