'Ιπεκακουάνα (του Θεόδωρου Καραμπέτσου)

αφίσα της
Εθνικιστικής Νεολαίας Ελλάδος

Τά' χουμε πει όλα. Διαβάστε σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην ΝΔ τι έγραφε ο συναγωνιστής Θ. Καραμπέτσος στις 2 Μαρτίου του 1984 στην εφημερίδα μας το ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ.

Γράφει ο Θ. Καραμπέτσος - χρονογράφημα 

Ξαναγυρίζω στήν Ν. Δημοκρατία όπως ό παρανοϊκός ξαναγυρίζει στίς έμμονες ιδέες του. Περπατάς γύρω γύρω, αναζητώντας τόν ομφάλιο λώρο μεταξύ Νουδού καί λοιπής έθνικοφροσύνης, αλλά oι φωτιές έχουν γίνει στάχτη καί τά πουλιά έχασαν τά φτερά τους. Περπατάς όλοτρόγυρα στό

κυ­κλικό κλουβί της Δεξιάς κάτω άπ' τά χτυπήματα τών τύμπανων, τό θέατρο τής έθνικοφροσύνης καίγεται καί οί ηθοποιοί εξακολουθούν νά προφέ­ρουν τά λόγια του ρόλου τους, ή κύστη σπάζει, τά δόντια πέφτουν, αλ­λά ό θρήνος τών κλόουν τής Νουδού μοιάζει μέ τόν θόρυβο πού κάνει πέ­φτοντας ή πυτιρίδα. Παραταξιακός ό αγώνας, λένε, καί τά χτυπήματα έρχο­νται μέ σιγαστήρα. Δύο τεράστιες μα­σέλες κάτω άπ' τήν σκιά τών φουντω­τών φρυδιών τραγανίζουν μέ θόρυβο τά γρανάζια πού συνδέουν τήν όδό Ρηγίλης μέ τήν λαϊκή εθνικιστική θέ­ληση. Ό πράσινος δράκοντας τοΰ ήλιου,

προχωρεί πάνω άπ’ τά υπολείμ­ματα τών γραναζιών αλέθοντας μέ προγραμματισμένη ακρίβεια τούς νά­νους του τσίρκου Αβέρωφ, σέ ψιλά κομμάτια καί μετά καταπίνοντας τα σάν χαπάκια. Όσοι άπ' τούς νάνους γλυτώνουν, τρέχουν καί σκαρφαλώ­νουν πάνω στους σκουπιδόλοφους κι απειλούν τόν δράκοντα: «χούντα είναι θά περάση». Ήθελα νά ξέρω ποιος είναι ό ανάδοχος τοΰ συνθήματος αύτοΰ πού άνοιξε διάπλατα τό στόμα του γιά νά προφέρη τήν φράση, αρχί­ζοντας έτσι τό παραλήρημα, γιά νά τόν μιμούνται επτά φορές τήν ήμερα, γιά εβδομάδες, γιά μήνες, γιά δύο χρόνια συνέχεια; Ένα μεγάλο στόμα, προφα­νώς μέ ψεύτικα δόντια, πού πρόφερε αυτή τήν παράξενη καί διφορούμενη ανοησία: «χούντα είναι θά περάση».

Φέρνω ζωηρά στό μυαλό μου τήν ανό­σια χαρά μέ τήν οποία θά πρέπει νά πρόφερε αυτή τή φράση. Μεγάλη φράση, σύμφωνα μ' αυτόν τόν παπιοκέφαλο κι άλλοίθωρο κονδυλοφόρο ή έθνοπατέρα. "Ετσι οί «εθνικόφρονες»» τής Νουδού τήν πήρανε, τήν άναλύσανε, τήν τριχοτομήσανε, τήν έπαναλάβανε κι εκείνοι μαζί του, τήν ήπιανε σάν μουρουνόλαδο, τήν μασήσανε σάν παστίλια γιά τήν δυσπεψία, ανοί­ξανε διάπλατα τά στόματα τους όπως εκείνος καί επανέλαβαν τό θαύμα αυ­τό κάθε ήμερα, σάν φθαρμένοι δίσκοι γραμμοφώνου, μέχρι να κουρασθούν καί οί πέτρες ακούγοντας το. Αλλά κάθε φορά πού οί νεοδημοκράτες βλάμηδες ανοίγουν τό στόμα τους καί πετούν έξω τήν περίφημη φράση, ακούω αυτό πού είναι τό πιό σημαντι­κό γιά μένα τήν στιγμή εκείνη: Πότε οί εκλογές; Κοντεύει ή ώρα γιά τό μακε­λειό...

Θά είμαι ειλικρινής μέ τόν Νεοδημοκράτη καί μ' αυτό τό απαίσιο του «χούντα είναι θά περάση». Λέω λοιπόν χωρίς να κοκκινίζω ή νά μασσώ τά λόγια μου, χωρίς τήν παραμικρή ταρα­χή, μεταμέλεια ή τύψη, ότι ή στιγμή πού μπαίνανε στή ναφθαλίνη άξιζε χίλια ΠΑΣΟΚ ή χούντες καί θά έξακολουθή ν' άξίζη πάντοτε. Ό,τι απέμενε άπ' τήν γοητεία τών Νεοδημοκρατών ηγετών εΐναι τό όραμα τού τέλους. Έχουν πιά αποκάμει. Επιθυμούν νά ξαναγυρίσουν πίσω. να μπουν ξανά μέσα στήν μήτρα.

Σκέφτομαι τόν Αρχηγό τους ό όποιος ξόδεψε τά τελευταία δυό χρό­νια προσπαθώντας νά περιγράψη -σκιαγραφίση - παρουσίαση τό κόμμα, γιά νά κατάληξη στήν απελπιστική κραυγή (όταν βρίσκεται ερμητικά κλεισμένος κι ολομόναχος) «Δέν μπο­ρώ νά τα καταφέρω! Δέν μπορώ!».

Πολύ καλά, λέει ένας έκ τών υπαρ­χηγών, έπίτρεψέ μου νά τό κάνω έγώ γιά σένα. Αρχίζουμε! Τό κυριότερο είναι αυτό. Νά υποθέσουμε πώς ή μύτη τής Ν.Δ. δέν είνα γαμψή σάν της χούντας; Νά πούμε πώς είναι μιά μύτη δημοκρατική; Αντιφασιστική; Αντιδεξιά; Νεοαντιστασιακή;

Ποιά ή διαφορά; Όταν ένα πορτραί­το αρχίζει άσχημα, αυτό συμβαίνει γιατί έσύ δέν περιγράφεις τήν γυναίκα πού έχεις στό μυαλό σου  περισσότε­ρο σκέφτεσαι εκείνους πού θά κοιτά­ξουν τό πορτραίτο, παρά τή γυναίκα πού σού ποζάρει. Κανείς έκεϊ, δέν υπολογίζει τήν πηγή άπ’ όπου αντλούν. Ούτε κι εκείνοι πού έφθασαν στό Κοινοβούλιο μέ τούς δικούς μας ψήφους. Τώρα ξέχασαν καί ζουν σάν τούς κοριούς, κρυμένοι κάτω άπ τήν ταπετσαρία τής Νουδού. «Δέν βλέπω γιά ποιο λόγο» λένε. «θά μπορούσα να μήν επανεκλεγώ εκτός κι άν μού συμβεΐ κανένα ατύχημα». Τρίβουν λοιπόν τά χέρια τους καί πλένονται μέ το σύνθημα «χούντα είναι θά περάσω γιά νά βιώσουν τήν πολιτική τους αθανασία. Προσοχή σ' αυτούς τους δικούς μας τής Ν. Δημοκρατίας. Τους ­έχουμε ταξινομημένους στό Ι. όπως Ίπεκακουάνα !

Επειδή έχουν τήν ζωτικότητα ενός κοριού, άς μήν κουράζονται στίς έγκυκλοπαίδειες: Ίπεκακουάνα είναι φυτό  άπ' τίς ρίζες τού οποίου ή Φαρμακολογία παρασκευάζει θαυμάσια έμετικά