Αν κάποτε είχαμε την ευκαιρία να διαγράψουμε μια μέρα, την πιο χειρότερη της ζωής μας, εγώ προσωπικά θα διάλεγα αυτή: Την 20η Σεπτεμβρίου. Σαν σήμερα έφυγε από την ζωή ο Δημήτρης Δημητρούκας. Ο χάροντας είχε κάνει την επιλογή του και τον καρτερούσε καθώς πήγαινε με την μηχανή του στο χωριό του, στο Πεντάλοφο Αιτωλοακαρνανίας στην διασταύρωση για την Ναύπακτο. Από λάθος συνεννόηση με τον Δημήτρη δεν βρέθηκα συνεπιβάτης στη Honda XLS 500 και σήμερα είμαι εδώ και γράφω για αυτόν. Στο εθνικιστικό κίνημα βρεθήκαμε παιδιά γίναμε συναγωνιστές και αφιερώσαμε κομμάτι από τα νιάτα μας στον αγώνα. Ο Δημητρούκας, το γελαστό παιδί, τον αποκαλούσαμε έτσι επειδή ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ήταν γεμάτος ενέργεια και πάθος
για την ζωή. 29 χρόνια πέρασαν από εκείνη την μέρα, 29 ολόκληρα χρόνια, μια ζωή ολόκληρη συναγωνιστή, αδερφέ, φίλε, σύντροφε και εσύ συνεχίζεις να μας λείπεις. Για μένα και για τους συναγωνιστές σου δεν έφυγες. Είσαι μαζί μας, όταν βρισκόμαστε, όταν αγωνιζόμαστε, όταν γελάμε, όταν πίνουμε. Είσαι στην σκέψη μας και στην καρδιά μας.
Υπερείδης Γλαύκιππος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π