Προσωπολατρεία - Οἰκογενειοκρατία - Ἀρχηγισμός: Ἡ Μάστιγα τῶν πολιτικῶν διαδικασιῶν

Εισηγητής: Αθανάσιος Κουτράκης. 26 ετών. ιατρικός επισκέπτης στή ΧΡΟΠΕΙ, Πρόεδρος Τ.Ο. Κυψέλης Αθηνών.

Ή εμφάνιση τών άνωτέρω φαινομένων στήν πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας μας συνετέλεσε εις τό νά μην επιτραπεί ή διαμόρ­φωση τών πολιτικών έκείνων τάσεων, οί όποιες θά οδηγούσαν την χώρα στην ιστορική της πορεία. "Εγιναν δε αφορμή τά ανωτέρω φαι­νόμενα νά σφετερίζονται την εξουσία οί γνωστοί κομματικοί οργανισμοί, οί όποιοι οδήγησαν πολλές φορές σέ εθνικό διχασμό και καταστροφές.

Ή μεμονωμένη εξέταση ενός έκαστοι) τών ανωτέρω φαινομένων θα μάς οδηγήσει στα ορθά έκεΐνα συμπεράσματα για τον καθορισμό τών νέων στόχων τους οποίους έμεΐς οί νέοι της ΕΝΕΠ θεμελιώνου­με σήμερα με τήν συνδιάσκεψη μας.

Προσωπολατρεία: "Οπως λέγει άφ' εαυτής ή λέξη, οί προσωπο­λάτρες θεωροΰν ώς πρωταρχική αξία στήν κλίμακα τών αξιών ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, στο

όποιο έμπιστεΰονται και τήν διακυβέρ­νηση της χώρας, παρακολουθοΰντες πλέον και έπικροτοΰντες οποι­εσδήποτε αποφάσεις και ενέργειες του χωρίς νά τις κρίνουν. Ταυτί­ζουν κατ' αυτόν τον τρόπο οί προσωπολάτρες τήν τύχη του έθνους μέ τήν τΰχη του συγκεκριμένου προσώπου. Τά πρόσωπα, όμως, είναι βιολογικά όντα τά όποια ζουν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο μετά τήν όποια δημιουργείται κενό πολλάκις δυσαναπλήρωτο. "Εχουν αδυναμίες, διότι κανένας άνθρωπος δέν είναι τέλειος, οί όποιες οπωσδήποτε επηρεάζουν τήν ζωή του Έθνους.

Ή προσωπολατρεία εΐναι υπεύθυνη γιά τον διχασμό του λαοΰ μέ

ολέθριες επιπτώσεις στήν ιστορία μας, ώς π.χ. η Μικρασιατική κα­ταστροφή. Αυτή θέτει φραγμό στήν εξέλιξη τών πολιτικών κομμά­των, τά όποια προσηλωμένα στις αρχές τοΰ ιδρυτού των δεν παρακολουθούν τήν εξέλιξη της εποχής τους. μεταβάλλουν τήν ομαλή ζωή τοΰ τόπου οί πεδίο μάχης μεταξύ προσώπων (Παπανδρεϊκοί, Καραμανλικοΐ) και κατασπαταλοΰν τό Δημόσιο χρήμα σέ αγώνες προβολής συγκεκριμένων προσώπων. Τέλος με τήν προσωπολατρεία παραγνωρίζεται ή δυνατότητα τοΰ "Εθνους νά γέννα συνεχώς νέες μορφές ικανές νά ανανεώνουν τό πρόσωπο τοΰ ήγέτου της χώρας.

Κατόπιν τών ανωτέρω γίνεται σαφές πλέον ότι ή προσωπολα­τρεία δέν εξυπηρετεί τό "Εθνος, αλλά προσωπικές καΐ εγωιστικές επιδιώξεις μεμονωμένων ανθρώπων.

"Εμείς οί νέοι της ΕΝΕΙΠ έχοντες τοποθετήσει στήν κλίμακα τών αξιών ώς πρωταρχική αξία τό "Εθνος, απορρίπτουμε κάθε μορφή προσωπολατρείας, χωρίς αυτό νά σημαίνει ότι δέν αναγνωρίζουμε τΐς προσωπικότητες, οί όποϊες αναδεικνύονται μέσα από τόν συνεχή αγώνα καΐ οί όποιες πρέπει νά συμμετέχουν καΐ νά εμπλουτίζουν τό Ανώτατο Συλλογικό "Οργανο τό οποίο θά κυβερνά.

Οίκογενειοκρατία: Γιά να γίνει πλέον σαφής ό ρόλος τόν όποιον διαδραματίζει ή οίκογενειοκρατία, παραθέτω κατωτέρω ώρισμένα στοιχεία από τήν πολιτική ζωή τοΰ τόπου, τά όποια καΐ μόνον αποδεικνύουν τήν έννοια της Δημοκρατίας σήμερα. Αποδεικνύεται ότι ή συμμετοχή τοΰ Δήμου στά κοινά είναι φιλολογικός μύθος, δε­δομένου ότι από της απελευθερώσεως της ή Ελλάς κυβερνάται από γνωστές οικογενειακές φατρίες, οί όποιες μαίνονται τήν εξουσία έπΐ σειράν ετών μή επιτρέποντες κανένα -ξένο» προς αυτές νά διαδρα­ματίσει οποιονδήποτε ρόλο στήν πολιτική μας ζωή. Γνωστές από τήν πρώτη εθνοσυνέλευση οικογένειες μέχρι σήμερα άναλαμβάνουν έκ περιτροπής τά διάφορα Υπουργεία καΐ κατευθύνουν τΐς τύχες μας, ώς νά έπαυσε πλέον τό "Εθνος νά γεννά νέους ανθρώπους ικανούς, πράγμα πού θά συνέβαινε έάν έπαυε νά ύφίστατο ή φυλή.

Κανένας δέν είναι δυνατόν όμως να παραδεχθεί κάτι τέτοιο, οπότε έξάγομε τό συμπέρασμα. ότι οί πολιτικές οϊκογενειες βασισμένες στό κεφάλαιο, τό όποιο με τήν συνεχή παραμονή του στήν εξουσία εξασφάλισαν, παραγνωρίζουν τους νέους ικανούς ανθρώπους, οί όποιοι καταδικάζονται στήν αφάνεια.

Οί έλάχιστοι μή προερχόμενοι από πολιτικές οικογένειες ευρέθησαν στήν εξουσία επειδή εξυπηρετούν κάποια σκοπιμότητα κάποιας άλλης δυνάμεως, ξένης συνήθως, οί όποιες δυστυχώς ακόμη καΐ σήμερα διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στον τόπο μας. Εις τό κυβερνών κόμμα, ώς παράδειγμα οΐκογενειοκρατίας θα αναφέρω τόν σημερινό πρωθυπουργό (Κωνσταντίνος Καραμανλής), ό όποιος ανήλθε οτήν εξουσία με τόν γνωστό σε όλους τρόπο, παραμερίζο­ντας τούς φυσικούς διαδόχους τοΰ Στρατάρχου Παπάγου καΐ ό όποιος αμέσως φρόντισε νά δημιουργήσει πλέον νέα πολιτική οικογένεια αναδεικνύοντας τόν αδελφό καί τόν γαμπρό του.

Ό Γεώργιος Ράλλης είναι, γνωστό ότι τυγχάνει απόγονος τής γνωστής οικογενείας των Ράλληδων, ό Ευάγγελος Αβέρωφ, καίτοι ύπό πολλών αμφισβητείται, φέρεται ώς απόγονος της γνωστής οικογενείας τών Αβέρωφ, ό Παναγής Παπαληγούρας τό ϊδιο, έφρόντισε δε νά τακτοποιήσει καί τόν γιό του (Αναστάση), Οταν εύρίσκετο στην εξουσία, διορίζοντας τον ώς αρχηγό τής ΟΝΝΕΔ. Ό Ανδρέας Ζαΐμης φέρεται ώς απόγονος τών Ζαΐμηδων, οί όποιοι αγωνίσθηκαν πρό εκατόν πενήντα ετών για τήν απελευθέρωση τοΰ "Εθνους. Ό Χριστόφορος Στράτος απόγονος τών Στράτων γνωστών από τόν 17ο αιώνα.

Ό Παναγιώτης Κανελόπουλος είναι απόγονος τών οπλαρχηγών τού 1821 ένας δε έξ αυτών εϊχε βγεί βουλευτής καί γερουσιαστής τοΰ "Οθωνος. Οί άνθρωποι αυτοί έχοντες φέουδο κάποια περιοχή τής Ελλάδος παρά τα οποιαδήποτε λάθη πού διαπράττουν κατά τήν δια­κυβέρνηση τής χώρας παραμένουν συνεχώς στήν εξουσία αλλάζοντες μόνον πού καί πού υπουργεία.

Καΐ στήν αντιπολίτευση τά πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Τό ΠΑΣΟΚ, νέο κόμμα υποτίθεται, έχει στελεχωθεί άπό γνωστές καΐ πάλι άπό τό παρελθόν πολιτικές οικογένειες ώς τών Παπανδρέου, Μερκούρη κ.λπ. Ή τελευταία είναι απόγονος τών Μερκούρηδων, οί όποιοι αλωνίζουν κατά περιόδους όλες τΐς πτέρυγες τής βουλής άπό τήν δεξιά μέχρι τήν άκρα άριοτερά.

Στόν χώρο τού Κέντρου ή εικόνα δέν μεταβάλλεται, δεδομένου ότι οί απόγονοι τών Βενιζέλου, Τσουδερού καί άλλων διαδραματί­ζουν καθοριστικό ρόλο οτή ζωή τού κόμματος.

Ή αριστερά, παρ" ότι διορίζεται καί παύεται άπό τήν Ρωσία, εχει καΐ αυτή τά γνωστά ονόματα. Ό Λεωνίδας Κύρκος είναι γιός τού βουλευτού Μιχάλη Κίρκου, ό όποιος πέρασε άπό τό Φιλελεύθε­ρο κόμμα, άπό τό Λαϊκό αργότερα καΐ τέλος άπό τήν ΕΔΑάφού ήταν υπουργός τού Τσαλδάρη τό 1934-35.

Τά ανωτέρω μας δίδουν σαφή εικόνα καΐ πάλιν τού πώς αναδεικνύονται οί πολιτικοί άρχοντες τής χώρας καΐ πόσο ανύπαρκτη είναι ή αξιοκρατική επιλογή αυτών. Ή "Οργανική Δημο­κρατία, τήν όποία έμεϊς τάσσουμε ώς σκοπό προβλέπει ενα ανώτατο συλλογικό όργανο, τό όποιο θά οδηγεί τήν χώρα οτήν ιστορική της πορεία, καΐ στό όποιο θά συμμετέχουν τά άξιοκρατικώς επιλεγέντα τέκνα τού λαού μας. Κανείς δεν πρόκειται νά αναδειχθεί καΐ νά προ­χωρήσει με κριτήριο τήν οικογενειακή του προέλευση.

Αν είναι άξιος θά αναλάβει τήν ευθύνη πού τού άνήκει, άσχετα άπό το έάν προέρχεται ή όχι άπό οικογένεια με πολιτική παράδοση. ' Η διαρκής δε ανανέωση τού προαναφερθέντος ανωτάτου συλλογικού οργάνου καΐ ό εμπλουτισμός του με νέα άξια τέκνα τοΰ λαού δίνουν τήν δυνατότητα συνεχούς εμπιστοσύνης καί εξελίξεως.

Αρχηγισμός: Εξετάζοντας καΐ πάλι τήν πολιτική Ιστορία τής νε­ωτέρας Ελλάδος διαπιστώνουμε ότι ό Αρχηγισμός, φαινόμενο κυ­ρίως Ελληνικό, διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στήν διαμόρφωση τών πολιτικών καταστάσεων. Ή μελέτη τών κομμάτων, τά όποια ενεφανίσθησαν τά τελευταία χρόνια στήν πολιτική σκηνή, μας οδηγεί καΐ πάλι σε χρήσιμα συμπεράσματα. Ό Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1956 στερούμενος οποιασδήποτε λαϊκής εντολής απεφάσισε καΐ ϊδρυσε τήν ΕΡΕ. -Προσωρινώς» όλες οί εξουσίες έδίδοντο στον αρχηγό, αλλά τό  «προσωρινώς» αυτό έκράτηοε μέχρι της αναχωρή­σεως του άπό τήν Ελλάδα.

Έπΐ 8 χρόνια αυτόν τό κόμμα έκυβερνάτο αποκλειστικώς υπό τοΰ αρχηγού χωρίς νά έχει κανένα δικαίωμα ή βάση. άλλά ούτε καΐ αυτή αϋτη ή κοινοβουλευτική του ομάδα. Τό αυτό περίπου φαινόμενο εμφανίζει καΐ τό νέον κόμμα τοΰ κ. Καραμανλή ή Νέα Δημοκρατία, τήν οποία καΐ πάλι κατευθύνει καΐ κυβερνά με τον γνωστό σ' αυτόν τρόπο. Ό  J. Meunaud ἀναφέρει, ὅτι: «ἡ πειθαρχία εἰς τὴν κοινοβουλευτικὴν ὁμάδα ἦτο τόσον ἰσχυρὰ ὥστε ὁ ἀρχηγὸς φθάνει νὰ μεταχειρίζεται τοὺς βουλευτὰς σὰν ἀμελητέα ποσότητα ἢ ἂν προτιμᾶτε σὰν ἕνα λόχο σὲ ὥρα γυμνασίων, χωρὶς νὰ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην να δικαιολογήση η να εξηγήση τις εντολές του».

Ή "Ενωσις Κέντρου» ιδρύθηκε ύπό τοΰ Γεωργίου Παπανδρέου καΐ μιας ομάδος άλλων παλαιοκομματικών εκπροσώπων, χωρΐς καΐ πάλι τήν συμμετοχή της βάσεως. Καΐ ναι μεν τό καταστατικό τοΰ κόμματος προέβλεπε ώς ανώτατο όργανο τό Συνέδριο, τό όποιο άπαρτίζετο από τούς κατά τόπους έστω κομματάρχες, άλ.λά ουδέποτε συνεκλήθη τούτο, ζώντος τοΰ Παπανδρέου, πλήν προσφάτως ύπό τοΰ κ. Ζίγδη με τόν γνωστό τραγελαφικό τρόπο καΐ τά γνωστά αποτελέσματα.

Στο ΠAΣΟΚ ίδρυθέν ύπό τοΰ υιού Παπανδρέου εϊναι γνωστόν πόσο συμμετέχει ή βάση στήν λήψη αποφάσεων καΐ τόν καθορισμό τής ακολουθητέας γραμμής καΐ μέ ποιό τρόπον αντιμετωπίζει ό αρχηγός τούς τυχόν έχοντες διάφορη άπ' αυτόν γνώμη (διαγραφές κ.λπ.).

Εις δέ τόν χώρο τής αριστεράς βλ.έπουμε καΐ πάλι. ότι τά κόμ­ματα δέν είναι μεν αρχηγικά άλλα οί λόγοι είναι ευνόητοι. Μή έχοντας έμπιστοσύνη σέ πρόσωπα, ή ρυθμίζουσα τήν πορεία τού κόμματος ξένη δύναμις, έγκαθιοτά στους κόλπους του ομάδα αποτελούσα τό διευθυντήριο, τό όποιον καΐ υλοποιεί τΐς ληφθείσες έξωθεν αποφάσεις.

Εμείς οί νέοι της ΕΝΕΠ χωρίς νά απορρίπτουμε τήν έννοια τής ιεραρχίας τής ηγεσίας καΐ τού ήγέτου καταδικάζουμε τό φαινόμενο τού Αρχηγισμού όπως εμφανίζεται ανωτέρω καΐ πιστεύουμε ότι είναι επιβεβλημένη ή ανανέωση τού Αρχηγού, ό οποίος συντονίζει τό συλλογικό όργανο, έχει τήν ευθύνη τών αποφάσεων λαμβάνοντας ύπ' όψιν του τΐς εισηγήσεις τής 'Εθνικής Αντιπροσωπείας, στήν οποία καΐ λογοδοτεί.

Πιστεύουμε ότι ό Αρχηγισμός, ώς θλιβερό φαινόμενο τής πολιτικής μας ζωής πρέπει νά εξαλειφθεί, διότι ή αύτεπιλογή ενός προσώπου δέν προσφέρει ούτε συμμετοχή ούτε εκπροσώπηση.

Οί νέοι της ΕΝΕΠ απορρίπτουν τά φαινόμενα τής οικογενειοκρατίας, τής προσωπολατρείας καΐ τού αρχηγισμού.

σημείωσις Κοινού Παρονομαστή

Αυτό το ιδεολογικό πόνημα αποτελεί το β' στην σειρά από την εποχή της ΕΝΕΠ Β' Συνδιάσκεψις

Όσοι θέλουν να ενημερωθούν για αυτή την περίοδο μπορούν να ανατρέξουν στον πρόλογο μας πατώντας ΕΔΩ