Λαογραφικά καί άλλα.
Το τραγούδι γιά τό «Γεφύρι της Άρτας» εμφανίζεται σέ όλο τόν βαλκανικό χώρο καί οί διάφορες παραλλαγές του ξεπερνούν τόν αριθμό τών 330. Είναι γνωστό πώς τό τραγούδι αυτό μεταφέρθηκε άπό τήν πατρίδα του, τήν Καππαδοκία, σέ όλα τά σημεία της βυζαντινής αυτοκρατορίας μέσω τών βυζαντινών στρατευμάτων. Οι Πομάκοι όμως τραγουδούν τήν πιό αρχαϊκή μορφή του πού την διατήρησαν καθώς ζούσαν στά ορεινά χωριά τους γεωγραφικά καί κοινωνικά απομονωμένοι.
Τά σπίτια τών Πομάκων μοιάζουν μέ τά σπίτια όλων
τών ορεινών Ελλήνων καί δέν έχουν καμμιά σχέση μέ τήν τουρκική αρχιτεκτονική
(καφασωτά χαρεμλίκια, σελεμλίκια κλπ.).
Οι τοπικές ενδυμασίες τους στίς όποιες
κυριαρχεί τό κόκκινο - μαύρο καρώ δέν παρουσιάζουν καμμιά ομοιότητα μέ τίς
τουρκικές καί βουλγαρικές φορεσιές.
Παρά τό μουσουλμανικό τους θρήσκευμα, έθιμα
πού τά διατηρούν έπί αίώνες μαρτυρούν τό χριστιανικό τους παρελθόν. Τό
σταύρωμα τού παιδιού στήν κούνια πρίν κοιμηθεί, τό σταύρωμα της ζύμης στήν
πινακωτή καί ή βασιλόππιτα μέ τό φλουρί τήν πρωτοχρονιά είναι μερικά άπό αυτά
τά ελληνικότατα έθιμα. 'Εξ άλλου δυο συνοικισμοί στήν κοινότητα Ωραίου Ξάνθης
έφεραν τά ονόματα «Τεοτόκα» καί «Σταματέσκο» (Θεοτόκιον, Σταμάτων) καί ό
κεντρικός συνοικισμός της κοινότητας Κέχρου λεγόταν «Μαρικόζ» (Καρυδιά τής
Μαρίας - Παναγίας) όπου σύμφωνα μέ πομακική παράδοση ανάβλυζε άγίασμα. Παρά τίς
προσπάθειες λοιπόν τών Τούρκων, έχουμε έντονη χριστιανική παράδοση στους
Πομάκους πού γι αυτό τό λόγο άλλωστε δέν θεωρούνται όρθόδοξοι μουσουλμάνοι (οί
Πομάκοι πού έχουν φύγει άπ' τά χωριά τους καί ζουν σέ αστικές περιοχές δέν
διστάζουν νά φάνε χοιρινό κρέας).
Οι ισχυρισμοί τών Τούρκων πώς στις πομακικές
περιοχές δέν υπάρχουν αρχαία ελληνικά καί βυζαντινά μνημεία έπεσαν στό κενό όταν
ή αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στό φώς όστρακα αγγείων της 3ης χιλιετίας π.Χ.
(Γκράντιστε), Μακεδονικό νεκροταφείο (Μάκη), έρρείπια βυζαντινού ναού
(Σάτραι) κ.α.
Πέρα άπ' όλα αυτά, οί Τοϋρκοι κατά τήν
διάρκεια της τουρκοκρατίας ποτέ δέν διάλεγαν γιά τήν εγκατάσταση τους τίς σκληρές
καί φτωχές ορεινές περιοχές αλλά τίς εύφορες πεδινές γιατί αυτές είχαν
οικονομικό καί διοικητικό ενδιαφέρον.
Σέ τελική ανάλυση οί Πομάκοι είναι έξυπνοι,
φιλοπρόοδοι, εργατικοί, προσαρμόζονται εύκολα στό ελληνικό κοινωνικά περιβάλλον
καί μαθαίνουν εύκολα τά ελληνικά όταν εγκαταλείπουν τά χωριά τους αναζητώντας
μιά καλύτερη τύχη στίς πόλεις ένώ αντίθετα οί τουρκικές μειονότητες τής
"Ελλάδος δέν επέδειξαν καμμιά άπό τίς παραπάνω ιδιότητες καί αρετές Οι
ΠΟΜΑΚΟΙ είναι καθαρώτατο ελληνικό φύλο, γνήσιοι απόγονοι τών αρχαιοελληνικών
φυλών Αγριάνων, Βήσσων καί Δίων.
Οι Βούλγαροι
Αμέσως μετά τήν ίδρυση τού Βουλγαρικού κράτους
(1908) άρχισαν γιά μια ακόμη φορά κατά κύματα οί βιαιότητες εναντίον τών
Πομάκων άπό τούς Βουλγάρους. Απαγόρευση θρησκευτικών εκδηλώσεων, επιβολή βουλγαρικών
ονομάτων, άρπαγές κοριτσιών μέ σκοπό νά παντρευτούν Βουλγάρους, αποτελούν σκηνές της καθημερινότητας. Άπό τό 1960 οί
πιέσεις αυτές έγιναν πιό έντονες καί οί Πομάκοι πού δέν δέχονται να αλλάξουν
άνομα δέν γράφονται στα μητρώα τών Δήμων, κακοποιούνται, καί όσοι είναι
φοιτητές δέν μπορούν νά συνεχίσουν τίς σπουδές τους. Τό προσφυγικό κέντρο τού
Λαυρίου «φιλοξενεί» όσους ζήτησαν άσυλο στήν "Ελλάδα καί φυσικά οι αρχές
δέν κάνουν καμμιά διάκριση μεταξύ Πομάκων καί τών άλλων προσφύγων. Καί
φυσικά τό προπαγανδιστικό υλικό άφθονο τόσο στήν Βουλγαρία όσο καί στήν Ελλάδα
πού στοχεύει στήν εμπέδωση τών κομμουνιστικών άρχων στους πομάκους καί στήν
βουλγαροποίησή τους. Οί Πομάκοι αποτελούν μέρος τοϋ σχεδίου τοΰ «Μακεδονικού
κράτους τών Σκοπίων».
Τό ενδιαφέρον τών Τούρκων γιά τούς πομάκους ξεκίνησε
μετά τόν Β' Παγκόσμιο πόλεμο. "Υπάρχει σύλλογος υποστηρίξεως τών Τούρκων
της Δ. Θράκης πού Ιδρύθηκε τό 1946 καί απευθύνεται φυσικά καί στους πομάκους.
Υπάρχει πολιτιστικός σύλλογος καί Τοϋρκοι συγγραφείς, ιστορικοί, διπλωμάτες,
πού ασχολούνται ασταμάτητα μέ τούς πομάκους. Στο πρώτο μέρος τοϋ θέματος μας
γιά τούς πομάκους αναφέραμε τήν εγκληματική
συμφωνία "Ελλάδος Τουρκίας πού στήν κυριολεξία παρέδωσε τούς Πομάκους
στά χέρια τών Τούρκων.
Οί Ελληνικές κυβερνήσεις
Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται ούτε στήν
τακτική τών Βουλγάρων ούτε σ' αυτή των Τούρκων.
Καί oι μέν καί oι δέ υπηρετώντας πιστά τά επεκτατικά τους σχέδια προετοιμάζουν
τό έδαφος γιά τή στιγμή πού· οί συνθήκες θά τούς επιτρέψουν νά τά υλοποιήσουν.
Τό πρόβλημα βρίσκεται στίς ελληνικές
κυβερνήσεις καί τήν τακτική τοΰ «νά μήν ανοίγουμε άλλες πληγές». Ή τακτική όμως
αυτή ελευθέρωσε τό δρόμο στους «-φίλους γείτονες μας» καί oι πληγές άνοιξαν. Τό
πρόσχημα πώς εκκρεμεί τό Κυπριακό δέν είναι παρά ή επίσημη δικαιολογία τών
κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων πού στήν θητεία τους δέν. θέλουν τέτοιου είδους
ταραχές. Όμως oι Τούρκοι δέν ξέρουν αριθμητική. Κι όπως στήν Κύπρο παρά το
μικρό ποσοστό τοϋ πληθυσμού τους, μπήκαν καί πήραν έτσι καί στήν Θράκη καί
οπουδήποτε θελήσουν θά μπουν καί θά πάρουν.
Οι Τούρκοι και ol Βούλγαροι έχουν συμμάχους
καί φίλους. Ή Ελλάδα κατάφερε νά έχει μόνο εχθρούς. Οί Τούρκοι καί Βούλγαροι
προετοιμάζουν ψυχολογικά έπί χρόνια ολόκληρα τίς επιχειρήσεις τοϋ μέλλοντος.
Οι "Ελληνικές κυβερνήσεις μεταχειρίστηκαν
τούς ΠΟΜΑΚΟΥΣ σάν πολίτες β' κατηγορίας αποκλείοντας τους άπό τήν ελληνική όδό
κοινωνικής, οικονομικής καί μορφωτικής ανάπτυξης.
Ή έπαναπόκτηση τής Ελληνικής συνείδησης στους
ΠΟΜΑΚΟΥΣ είναι ζήτημα μιας γενιάς.
Δέν υπάρχει όμως ούτε τό θάρρος, ούτε ή
αγωνία, οΰτε ή πολιτική βούληση στίς εφήμερες κυβερνήσεις τής χώρας μας.
Κι άντί ή Ελλάδα νά διεκδικεί τήν κατεχόμενη
Μακεδονία, άντί νά μεριμνά γιά τήν τύχη τών 300.000 Ελλήνων Πομάκων τής Βουλγαρίας
ένα γεγονός διαγράφει καθαρά τήν μελλοντική εξέλιξη τοϋ ζητήματος τών ΠΟΜΑΚΩΝ:
Στή διάρκεια τοϋ εορτασμού τής 28ης Όκτωβρίου
στόν Έχϊνο τής Ροδόπης ένας 15χρονος Πομάκος έσκισε καί ποδοπάτησε τήν ελληνική
σημαία. "Η καλύτερη άμυνα είναι ή επίθεση συνήθιζαν νά λένε στόν στρατό.
Κι ό Περικλής Γιαννόπουλος χρησιμοποιώντας τήν ελληνική λαϊκή σοφία είπε: Μπήκαν
κλέφτες στό μαντρί; Άν σου βαστά έμπα κσί διώχτους.
Ελένη Π.
Βιβλιογραφία: Παύλου Χιδίρογλου «Οί Έλληνες
πομάκοι καί ή σχέση τους μέ τήν Τουρκία». Διάλεξις τοϋ θρακικού Κέντρου καί τής
Εταιρείας θρακικών Μελετών. Στρ. Μιχαήλ Οίκοναμάκου «Γιά μιά ελληνική
στρατηγική». Ν. Γόνατα, Π. Κυδωνιάτη «Η μουσουλμανική μειονότητα τής Θράκης». Μ.
Ρευμιώτη «Ή συρρίκνωση τοϋ Ελληνισμού».
-------------------------------------------------------------------------------------------
το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική
εφημερίδα του ΕΝΕΚ "Νέα Θέσις" τεύχος 70 τον Οκτώβριο του 1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π