ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Γενεσιουργός αιτία και μέσον κάθε πολιτικής

Εισηγητής: Καρδάρας Κωνσταντίνος, 23 ετών, φοιτητής Ια­τρικής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Συντονιστής Ιδεολογίας και Εκπαιδεύσεως Τ.Ο. Θεσσαλονίκης.

Ζούμε τήν εποχή της καταρρεύσεως του Δυτικού λεγομένου, μά στήν πραγματικότητα, της τελευταίας αναλαμπής, τής μεταλαμπαδεύσεως, του Ελληνικού μας Βυζαντινού Πολιτισμού.

Ζούμε τήν εποχή τής χρεωκοπίας των αξιών εκείνων πού, γιά γενιές ολόκληρες, έθρεψαν και φώτισαν τήν πνευματική πορεία τής άνθρωπότητος.

Ζούμε τήν εποχή τής παντού —εκτός από μέσα μας— παρούσης Παρακμής.

Τά Αρνητικά Κατεστημένα, πού τά πλέγματα τους είναι απλωμένα σ' όλους τους τομείς τής ανθρώπινης δραστηριότητος, ρυθμίζουν και καθορίζουν τό επιλεκτικό περιβάλλον γιά τόν άνθρωπο τού Σήμερα. Δημιούργησαν τόν Εκφυλισμό, γιά νά παρα­τείνουν τήν δική τους φθοροποιό επιβίωση.

Προσεκτικά, βήμα πρός βήμα, μας ώδήγησαν εκεί πού κατά τήν γνώμη τους όλες οί πιθανές μας επιλογές θά εΐχαν ώς αποτέλεσμα τήν διατήρηση τής εκφυλισμένης τους υπάρξεως.

Από συγκέντρωση της ΕΝΕΠ -διακρίνεται το πανό
της τοπικής οργάνωσης Πειραιά

Καλλιέργησαν και ύπέθαλψαν τόν άκρατο ατομισμό, διαλύο­ντας έ'τσι τούς φυσικούς δεσμούς τού ατόμου, τήν Δυναμική Όργανική του Διασύνδεση μέ τούς όμαιμους αδελφούς του.

Καλλιέργησαν και ύπέθαλψαν τήν υπεροχή τής εγωιστικής προσωρινότητος τού παρόντος, καταλύοντας τήν Φυσική Ανάλωση στην Όργανική Διασύνδεση ΙΙαρελθόντος-ΙΙαρόντοςκαί Μέλλοντος.

Δημιούργησαν τό κράτος Θεία Πρόνοια, μετατρέποντας έτσι τόν άνθρωπο σε ενα κακομαθημένο παιδί, πού όλα άπ' τούς άλλους τά ζητεί και τά περιμένει, μή προσφέροντας τίποτα γι' αντάλλαγμα μάλλον δίνοντας κάτι έν αγνοία του. Τόν εαυτόν του, λάφυρο δεμένο στό άρμα των έκφυλιστών του σήμερα, των υποδίκων του Αύριο.

Καλλιέργησαν και θεσμοποίησαν τόν Διχασμό, μέσ' από τίς ποι­κίλες πολιτικές εκδηλώσεις τους.

Δημιουργώντας ετσι τό δικό τους εκφυλιστικό άντιεπιλεκτικό περιβάλλον γιά τόν άνθρωπο του σήμερα, προετοιμάζουν μά και προεξοφλούν (και αυτό τό τελευταίο είναι τό μεγάλο τους λάθος) την επιβίωση τους μέσ' από τΐς θύελλες του αύριο. Ξέχασαν όμως, στους πολυδαίδαλους βρώμικους υπολογισμούς τους, νά μετρήσουν τήν ανερχομένη δύναμη του Ελληνικού Εθνικισμού.

Ξέχασαν όμως ότι, στις εξελίξεις πού έρχονται, όπλο δέν θά είναι τό μέσον των σημερινών συναλλαγών τους, τό χρήμα, άλλά ή καλά συγκροτημένη ιδεολογική σύλληψη, στά χέρια της επιλεκτικής ομάδοςτού Ελληνικού Εθνικιστικού Κινήματος. Ξέχασαν όμως τήν Κοσμοθεωρητική προοπτική τού λαού των Ελλήνων και αγνόησαν τόν ρόλο τού ελάχιστα διαβρωμένου λαού μας στις μελλοντικές Ιστορικές εξελίξεις.

Γιά τόν Εθνικιστή, ένας είναι ό άξονας πάνω στόν όποιο στηρί­ζεται ολόκληρο τό οικοδόμημα της Κοσμοθεωρητικής του Συλλήψε­ως. Καλό εΐναι ό,τι συμφέρει τό "Εθνος.

Ένα από τα συνθήματα της ΕΝΕΠ 

Και λέγοντας "Εθνος, εννοούμε τήν Οργανική αυτή Διασύνδεση αυτών πού πέρασαν, αυτών πού εΐναι και αυτών πού θά έλθουν, τους άϋλους πνευματικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, πού ενώνουν τόν Λαό στην ιστορική του πορεία. Ό Άνθρωπος δέν εΐναι πλασμένος γιά νά ζή μόνος του, ούτε μό­νος του εΐναι δυνατόν νά βρει τήν πνευματική και ψυχική του πλή­ρωση και ισορροπία.

Γεννήθηκε, αποτελώντας κρίκο πολύτιμο της άλυσίδος παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος τής Φυλής του.

Γεννήθηκε μεταφέροντας μέσα του τήν κληρονομιά τού Βιολογικού αποθεματικού δυναμικού τής άλυσίδος τών προγόνων του, πυραμοειδως ανιούσης και γεννήθηκε φέροντας μέσα του τά χα­ρίσματα και τις δυνατότητες πού θά κληροδοτήσει στους απογόνους του. Εννοώντας οτι δέν εΐναι τό άτομο, τό μεμονωμένο εγωιστικό άτομο, εκείνο πού αποτελεί τό δρών υποκείμενο τής ιστορίας, άλλά ή συλλογική έκφραση τής Ελληνικής μας Εθνικής Υποστάσεως και Συνειδήσεως ό Ελληνολάτρης Περικλής Γιαννόπουλος έγραψε:

"Περιττόν νά σκοτίζεσθε δι' αυτά. Οί "Ελληνες κάθε εποχής δεν είσθε τίποτε. Ή Ελληνική Γή εΐναι τό Πάν».

Οί άνθρωποι δημιουργούν μόνοι τους τήν ιστορία τους. Με τά ΐδια τους τά χέρια κατευθύνουν τήν ζωή τους. Δέν εΐναι δυνατόν, δέν μπορούν νά αφεθούν έρμαια τής μοίρας πού, σέ τελευταία ανάλυση, δέν εΐναι τίποτε αλλο παρά ή έκφραση τής θελήσεως τών άλλων, τών δυνατών τής σημερινής άντιεπιλεκτικής λειτουργίας.

Ή ιστορία μέχρι σήμερα απέδειξε ότι, κινητήρια δύναμη της δέν εΐναι οί οποιεσδήποτε μέ τεχνικά κριτήρια σχηματιζόμενες ομάδες ανθρώπων, άλλά οί φυσικές τους κοινότητες, τά"Εθνη και οί Φυλές. Πλήθος παραδειγμάτων, ή κοινή λογική καίτό συναίσθημα πού ώς φλόγα κατακαίει τήν καρδιά μας, μας στηρίζουν τήν πίστη αυτή. Ή έννοια δέ «άτομο» δέν έχει γιά τήν Φύση καμμία απολύτως υπόσταση, άν δέν εξετασθεί σέ συνάρτηση μέ τήν Φυσική της Όργανική Δια­σύνδεση, τό "Εθνος και τήν Φυλή.

"Τό Έγώ μου δέν είναι πρόσωπο, δέν εΐναι τίποτε πού νά μου ανήκει, εΐναι μία συνέχεια και ένα μάζωμα όλων τών περα­σμένων ανθρώπινων εγώ, πού έζησαν στή γή επάνω και πρόδρο­μος όλων των άλλων πού μέλλεται ακόμη να ζήσουν. Νοιώθω τήν μικρότητα τής ζωντανής μικρής μορφής μου πού από ανθρώπινη ατέλεια τής γλώσσας κάνω τό λάθος και τήν προσωποποιώ λέγοντας την «εγώ- και νοιώθω πώς όλα τά πλού­τη μου δεν είναι δικά μου παρά είναι όλων των ανθρώπων, των περασμένων των τωρινών και των ερχομένων. Τά έ'χω κληρονο­μήσει και 'γώ όπως όλοι οι άνθρωποι, από τούς πεθαμένους και μάλιστα άπ' τούς πεθαμένους τής φυλής μου. Oi νεκροί μας έφτιαξαν και έχομε τώρα ζωντανά μέσα μας όλα όσα έζησαν εκείνοι και μπορεί νά έχομε μέσα μας και όσα θα γίνουν άξιοι οι απόγονοι μας νά ζήσουν», έγραψε ό "Ιων Δραγούμης ατή "Σαμο­θράκη» του.

Άνθρωποι πού δεν ζουν στά πλαίσια μέσα, πού καθορίζονται άπό τήν ιδιαίτερη νευροψυχική τους Συλλογική Δόμηση, προϊόν τής φυλετικής και εθνικής τους υποστάσεως εΐναι αδύνατον, όχι μόνο νά καθορίσουν τήν κοινωνική υπόσταση, άλλά και νά προσαρμοσθούν απαντώντας κατάλληλα στις προκλήσεις του περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα εΐναι, οί έκτρωματικές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτειακές μορφές, στις παρηκμασμένες κοινωνίες του σήμερα.

Ή Συλλογική Συνείδηση είναι μία πραγματικότης πού συνδυάζει φυλετικά, κοινωνικά και ιστορικά στοιχεία, στοιχεία δηλαδή πού προέρχονται άπό τήν ανθρώπινη φυλογενετική πορεία και στοιχεία άπό τήν σύγχρονη κοινωνική εξέλιξη πού τήν ακολουθεί. Αυτή ή υπέρτερη διαχρονική και πέραν οιωνδήποτε τοπικών περιορισμών και προσδιορισμών σύνδεση των μερικότερων συνειδητών ατομικών στοιχείων εΐναι εκείνο πού ονομάζεται Εθνική Συνείδηση.

Τά Συλλογικά ψυχικά φαινόμενα που δημιουργούνται άλλά και αποτελούν μέρος τής Εθνικής Συνειδήσεως καθορίζονται άπό τήν νευροψυχική δόμηση τού άνθρωπου, δημιουργούν δέ τό δυναμικό πλέγμα τών ψυχολογικών σχέσεων τής Κοινωνίας και καθορίζουν τις έπι μέρους ατομικές συνειδήσεις.

"Η Εθνική Υπόσταση επομένως είναι εκείνη πού καθορίζοντας τήν ιδιαίτερη συλλογική νευροψυχική δόμηση καθορίζει τό Κοινωνικό Είναι τό όποιο μέ τήν σειρά του μέσω τών ποικίλων με­ταξύ τους σχέσεων συμμετέχει μαζί μέ τήν ιδιαίτερη εθνική και φυλετική νευροψυχική υπόσταση στον καθορισμό τής ατομικής τού άνθρωπου συνειδήσεως. Τό αντίθετο εΐναι αδιανόητο νά συμβαίνει. Αποδείξαμε επομένως, ότι καθοριστικός παράγων τών ανθρωπίνων σχέσεων εϊτε στό συλλογικό είτε στο ατομικό επίπεδο εΐναι ή εθνική και φυλετική υπόσταση τού άτομου.

Είναι όμως αδύνατη, ή οποιαδήποτε συλλογική ενέργεια χωρίς τήν καθοδήγηση τών ανθρωπίνων ομάδων ("Εθνη-Φυλές) από μία επιλεκτική ομάδα ανθρώπων πού ζούν μέσα στό συλλογικό πνεύμα τού συγκεκριμένου "Εθνους ή τής συγκεκριμένης Φυλής.

Είναι αδύνατον, ή μάζα νά μετασχηματισθεί σέ πηγή ιστορικής δράσεως έάν προηγουμένως δέν έ'χει οργανωθεί. Ή οργάνωση της αυτή υπακούει σέ μία επιλεκτική διαδικασία συστηματοποιήσεως πού έχει ώς αποτέλεσμα τήν προβολή της ώς Συλλογικού Ανθρώπου.

Συλλογικός Άνθρωπος επομένως εΐναι ό ώργανωμένος Λαός.

Και εΐναι αυτές οι εσωτερικές δομές, πού αναγκαστικά, από τήν πρόκληση τού γενικού περιβάλλοντος τού Συλλογικού Ανθρώπου, προωθούν στις πρώτες γραμμές τις βγαλμένες από μέσα του ηγετικές ομάδες, πού θ' αναλάβουν νά παίζουν καθοδηγητικό ρόλο στις ιστορικές διαδικασίες και εξελίξεις, τις Επιλεκτικές 'Ομάδες.

Δέν είναι γιά μας ή κοινωνία ένα κοπάδι ανθρώπων πού ή ποιό­τητα του καθορίζεται ανάλογα μέ τις Ιδεολογίες ή τις οικονομικές διαδικασίες. Είναι εκείνη ή αδιάσπαστη συλλογική έκφραση άνθρωπου μέ κοινή εθνική υπόσταση και συνείδηση και μέ κοινά ιστορικά και περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Είναι τό φυτώριο έκεΐνο, άπ' δπου σάν καρπός εκλεκτός, θά ξεπεταχθούν οί βλαστοί εκείνοι, αδιάσπαστα κομμάτια της Εθνικής Ένότητος, που νοιώθοντας, ζώντας και εκφράζοντας τά πάθη, τις ανησυχίες και τούς μύριους πόθους, τού λαού τους, τού λαού μας, μια και είναι πραγματικά μέσ' άπ' τήν σάρκα του βγαλμένοι, προϊόντα της Φυσικής Επιλεκτικής Λειτουργίας θά οδηγήσουν τό "Εθνος στήν πορεία γιά τήν Κοσμοθε­ωρητική του ΙΙροοπτική.

Συνοψίζοντας και σχηματοποιώντας τά παραπάνω καταλήγουμε σε δυό συμπεράσματα:

α) Είναι αδύνατη ή οποιαδήποτε θεώρηση τού ανθρωπίνου όντος έξω άπό τήν φυσική κοινότητα, τό "Εθνος, όπου ανήκει. Τό άτομο ζώντας και δρώντας μόνο του και ανεξάρτητα, δεν αποτελεί παρά εκφυλισμένο απομεινάρι τής φθοροποιού επιδράσεως τών κατεστη­μένων στήν διαμόρφωση τών ερεθισμάτων τού περιβάλλοντος του. Είναι ενα δυστυχισμένο δν πού ενστικτωδώς προσπαθεί νά γεμίσει τήν κενότητα του υπηρετώντας τά ταπεινότερα του ένστικτα παίζο­ντας τόν ρόλο δμως, ουσιαστικά, ενός υπηρέτη τών πολυποίκιλων πλεγμάτων τών κατεστημένων,

β) Έφ' όσον ή Κοινωνική Υπόσταση καθορίζεται άπό τήν απάντηση τής Συλλογικής Νευροψυχικής Δομήσεως τού άνθρωπου, στις προκλήσεις τού περιβάλλοντος, εμφανές εΐναι, ότι ή πολιτική πού σκοπό έχει, τήν υπηρέτηση τού έγωιστικού άτομου σκοπεύει στήν αποδιοργάνωση και καταστροφή τής οργανικής διασυνδέσεως τών ατόμων τού "Εθνους. Φανερό είναι, ότι γνώμονας κάθε πολιτικής πρέπει νά είναι ή εξυπηρέτηση μακροπρόθεσμα τού Εθνικού Συνό­λου μέσα άπό τήν δημιουργία και κατόπιν υπηρέτηση τής φυσικής του εκφράσεως τής Όργανικής Κοινωνικής Συμβιώσεως τού Λαού, καθοδηγούμενου άπό τήν άπό μέσα του βγαλμένη Επιλεκτική του Όμάδα.

Έμεις είμαστε, οί οικοδόμοι τής Αυριανής Ελληνικής μας Πραγ­ματικότητας.

Έμεΐς είμαστε πού γκρεμίζοντας άπό τά σάπια βάθρα τους τά παλιά, σκουριασμένα και άχρηστα είδωλα —τροχοπέδες του Σήμε­ρα— θά στήσουμε όρθια τά Λαμπρά Νέα Ελληνικά μας πρότυπα — Καθοδηγητές— Φωτοδότες του.

Είναι αδιανόητο γιά μας νά δεχθούμε, ότι Ελευθερία είναι ή σημερινή μεταμφιεσμένη αναρχία, δημιουργός και εκδήλωση τού θε­σμοποιημένου Διχασμού.

Ένα ακόμα σύνθημα της ΕΝΕΠ

Είναι αδιανόητο γιά μας νά δεχθούμε, ότι πραγματικά ελεύθερος είναι ό ατομιστής, ό ψεύτης, ό πόρνος, ό απατεώνας, ό διανοούμενος παρανοοΰμενος, ό «προοδευτικός» της λάσπης τής παρακμής.

Ή ελευθερία είναι πρωτ' άπ' όλα ενα καθήκον.

Είναι τό σύνολο τών υποχρεώσεων και τών δεσμεύσεων πού ό εαυτός μας ό ίδιος μας υπαγορεύει υπακούοντας στις οργανικές του διασυνδέσεις με τήν Συλλογική Εθνική Υπόσταση και Ψυχή.

Εΐναι τό σύνολο τών υποχρεώσεων, πού απορρέουν άπό την ιστορική πορεία και τήν πολιτιστική κληρονομιά τού Λαού μας, πού βρίσκονται χαραγμένα βαθιά και ανεξίτηλα στήν Εθνική μας Συνεί­δηση και Μνήμη.

Είμαστε μέλη αναπόσπαστα τού ελληνικού λαού στήν ιστορική του πορεία, τού ελληνικού μας "Εθνους. Αναγνωρίζουμε τούς δεσμούς καΐ τά καθήκοντα πού απορρέουν άπ' αυτήν μας τήν υπόσταση και άπ' τήν προσωπική μας βούληση, ελεύθεροι, καί όχι έρμαια της επιδράσεως οποιουδήποτε Αρνητικού Κατεστημένου, ακολουθούμε τις βιοψυχικές μας δομές δρώντας πλέον ώς συνειδητοί υπηρέτες τού Κοινωνικού και Εθνικού, άρα, Συνόλου.

Αυτήν τήν Ελευθερία αναγνωρίζουμε. Αυτήν τήν πληρότητα δεχόμαστε. Αυτήν τήν τελείωση αποζητούμε.

Ό κόσμος τών τεραστίων αυτοκρατοριών και τών γιγαντιαίων τυφλών συσσωρεύσεων πλησιάζει πλέον τήν στιγμή τής τελειωτικής καταρρεύσεως. Είναι ιστορικός νόμος, λαοί μέ ανώτερη νευροψυχική δόμηση, όπως ό Ελληνικός νά επιζούν άπό τέτοιες περιόδους γιγαντιαίων καταστροφών, ούτως ώστε τήν παρακμή και πτώση, νά διαδεχθεί, ή άπ' αυτούς δημιουργημένη Αναγεννητική Ανάταση.

Στόχος μας είναι, ή δημιουργία στην Ελλάδα ενός ηθικού κλί­ματος καταλλήλου γιά τήν πανευρωπαϊκή και κατόπιν παγκόσμια εξαπόλυση ενός ιδεολογικού πολέμου, γιά τήν ανατολή του δικού μας αυριανού ήρωικοΰ κόσμου.

Χρειάζεται όμως, τά ηνία της εξουσίας νά έλθουν ατά χέρια ανθρώπων, πραγματικά ρωμαλέων, μέ πραγματικά ξεκάθαρη γνώση του σκοπού πού επιδιώκεται.

Χρειάζεται πρώτ' άπ' όλα εμείς oi ίδιοι ν' αποκτήσουμε τό ψυχικό και ηθικό ανάστημα πού θά μας καταστήσει άξιους και ικανούς ν' ακολουθήσουμε τόν δρόμο της προσφοράς, του αγώνος και της θυσίας πού μονοί μας χαράξαμε και πού σήμερα διανύουμε, τά αρχικά του μόλις στάδια.

Χρειάζεται, νά σπάσουμε πρώτ' άπ' όλα, τις αλυσίδες της παρακμής.

Τις αλυσίδες τής παρακμής πού προσεκτικά, τόσα χρόνια, μέσα μας χαλκευμένες, μέ χίλιους τρόπους και ερεθίσματα μας απομακρύνουν άπ' τόν δρόμο, του αγώνα.

Τις αλυσίδες τής παρακμής πού δένουν στόν άρμα τών αρνητικών κατεστημένων τήν ανθρωπότητα ολόκληρη. Και τότε, μό­νον τότε, δείχνοντας περήφανα στόν "Ηλιο τις σπασμένες πιά αλυσίδες μας μπορούμε νά φωνάξουμε τόν θρίαμβο μας.

ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΔΥΝΑΜΙΣ

-------------------------------------------------------------------------------------------

σημείωσις Κοινού Παρονομαστή

Αυτό το ιδεολογικό πόνημα αποτελεί το 4ο στην σειρά από την εποχή της ΕΝΕΠ Β' Συνδιάσκεψις

Όσοι θέλουν να ενημερωθούν για αυτή την περίοδο μπορούν να ανατρέξουν στον πρόλογο μας πατώντας ΕΔΩ