Ψηφίδες από την Ιστορία του Κινήματος: Οι πικροδάφνες στο στεφάνι του Σταύρου Δήμα

Φωτογραφία από τότε που γίνονταν μνημόσυνο για τους
δολοφονηθέντες στην Στιμάγκα και δεν ήταν τυπικό

γράφει ο ιστορικός Αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος - ΕΝ.Ε.Κ. συν. Πολύδωρος Δάκογλου 

Τον Σταύρο Δήμα, τον γνώρισα στην Στιμάγκα της ορεινής Κορινθίας. Ήταν πρώτη φορά που πήγαινα στο χωριό και δεν ήμουν μόνος. Ήμασταν 50 περίπου μέλη και φίλοι του Κινήματος. Έλληνες που μας είχαν γνωρίσει και ήσαν τακτικοί ακροατές στις ομιλίες της Σχολής Εθνικής Μορφώσεως -ΣΕΜ.

Ένας από αυτούς, ένας λεπτός μελαχρινός με βλέμμα που πέταγε σπίθες, (αν θυμάμαι καλά τον έλεγαν Βαγγέλη Καπόλη) με ρώτησε αν θα μιλήσουμε και για την σφαγή των αμάχων της Στιμάγκας. Εκ των υστέρων, ντράπηκα που δεν γνώριζα τίποτα για το έγκλημα, που είχαν κάνει οι κομμουνιστές αντάρτες, δολοφονίας εν ψυχρώ 810 αθώων κατοίκων -κάθε ηλικίας-, από 4 έως 94 ετών.

Ήταν απίστευτα αυτά που μου περιέγραφε. Όπως μου είπε, είχε και ο ίδιος 3 θύματα από την οικογένειά του. Μου πρότεινε να πάμε μαζί του όταν θα γινόταν το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής των άγρια δολοφονημένων, απροσκύνητων Ελλήνων. Το αποφάσισα όταν τον άκουσα να μου λέει ότι «τους έσφαζαν και πέταγαν τα πτώματα σε τρεις λάκκους, στο βουνό». Και ότι, «επειδή κάποιοι δεν είχαν πεθάνει και βογκούσαν ζητώντας βοήθεια, τη νύχτα, τους αποτελείωσαν πετώντας νάρκες στους λάκκους κομματιάζοντας τα ανακατεμένα κορμιά».

αργότερα τα μέλη του ΕΝΕΚ πρωτοστατούσαν στις
εκδηλώσεις μνήμης και τιμής

Ετοιμάσαμε το δάφνινο στεφάνι και ξεκινήσαμε, ένα Κυριακάτικο πρωινό του Ιουνίου. Η κυβέρνηση είχε καταργήσει το επίσημο μνημόσυνο, στον χώρο του ομολογουμένως επιβλητικού μνημείου και οι συγγενείς των θυμάτων ήταν εξοργισμένοι με τη Νέα Δημοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους γιατί υποβάθμιζαν, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, την θυσία και το μήνυμά της.

Εκείνη τη χρονιά, που μας είδαν να ανεβαίνουμε με τις σημαίες μας προς τον χώρο του μνημείου, «συμπτωματικά», προσήλθε και ο νέος τότε βουλευτής Κορινθίας Σταύρος Δήμας. Την ώρα της κατάθεσης στεφάνων, επιχείρησε να καταθέσει και αυτός ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά… έγινε ο κακός χαμός και οι συγγενείς των θυμάτων κινήθηκαν εναντίον του με εμφανώς άγριες διαθέσεις. Δικαιολογημένη η αγανάκτησή τους. Οι άνθρωποί τους είχαν σφαγιασθεί στον χώρο αυτό και η Νέα Δημοκρατία, πολύ πρόσφατα, χωρίς αντίδραση των βουλευτών της είχε νομιμοποιήσει το ΚΚΕ κηρύσσοντας μονομερώς την λήθη. Δεν είχε καν θέσει σαν προαπαιτούμενο, την αποδοκιμασία των χιλιάδων δολοφονιών που είχαν γίνει ανά την Ελλάδα, κατ’ εντολή των ενόπλων του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ. Θεώρησαν την παρουσία του βουλευτή Σταύρου Δήμα ως εμπαιγμό και προσβολή και κινήθηκαν για να τον «καταχεριάσουν». 

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τεύχος 37 Ιούνιος 1977
Αφιέρωμα στους Ήρωες Έλληνες 

Με εντολή μου φτιάχτηκε ένα φράγμα από σημαίες μπροστά από τον κινδυνεύοντα βουλευτή και οι συγγενείς των θυμάτων σταμάτησαν. Έτσι δόθηκε ο χρόνος να ηρεμήσουν τα πνεύματα και οι παρόντες, που γνώριζαν την αντικομμουνιστική –εν γένει- στάση του Δήμα, του επέτρεψαν ακόμη και να καταθέσει στεφάνι. Όχι όμως ως Νέα Δημοκρατία αλλά ως Σταύρος Δήμας.
Όπως αποδείχθηκε, η κατάθεση στέφανου τιμής δεν ήταν προγραμματισμένη από τους Νεοδημοκρατικούς κομματικούς της Κορινθίας, και το στεφάνι που κατέθεσαν δεν φτιάχτηκε (όπως όλων των άλλων), από Δάφνες αλλά από κλαδιά πικροδάφνης που έκοψαν από την περιοχή, λίγο πριν το μνημόσυνο.

Ο Σταύρος Δήμας, εντυπωσιασμένος από την αντίδρασή μας και την πειθαρχία των μελών του Κινήματος, μετά την λήξη της τελετής, με ευχαρίστησε και μου ζήτησε να συναντηθούμε. Πήγα στο γραφείο του, στην Ζ. Πηγής, και εκεί «ανακαλύψαμε» ότι είχαμε αποφοιτήσει και οι δύο από το 10ο Αμπελοκήπων. Μόνο που αυτός ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερος.
Τότε, και αφού του μίλησα για το Κίνημα και τους σκοπούς μας, μου πρότεινε να προσχωρήσουμε όλοι μαζί στην ΟΝΝΕΔ, θεωρώντας βέβαιο ότι θα την αλώσουμε και σε λίγα χρόνια θα έχουμε προωθηθεί στο κόμμα και θα επηρεάζουμε τη γραμμή της κυβέρνησης. Του ανέφερα την απόπειρα που κάναμε με τον Μιχαλολιάκο, τον Καραϊωσηφίδη και τους άλλους, στην ΟΝΝΕΔ και εκεί έκλεισε η κουβέντα.

Η Πολιτική γραμμή του Κινήματος, στο θέμα των σχέσεων με τους βουλευτές και τα κόμματα ήταν ξεκάθαρη. Είμασταν διαφορετικοί από αυτούς. Συγχρόνως όμως, ενθαρρύναμε τους πολιτικούς που ήταν κοντά στις θέσεις μας και «τους σπρώχναμε» προς αυτές, όσο μπορούσαμε περισσότερο. Δεν παύαμε, όμως, να θυμίζουμε στους Έλληνες όλα όσα (τα κόμματα του συστήματος) τους απέκρυπταν ή παραποιούσαν. Δημιουργούσαμε ευκαιρίες συζήτησης για να τους εξηγούμε ότι δεν πρέπει να ξεγελιούνται από όσα οι βουλευτές λένε στα καφενεία, αλλά, να απαιτούν να δείχνουν ανάλογη συμπεριφορά και μέσα στην Βουλή, την ώρα που ψηφίζουν.
ΑΥΡΙΟ: Πως πείσθηκε ο Στεφανόπουλος να μας αναθέσει, προεκλογικά, την συγκρότηση της νεολαίας της Εθνικής Παρατάξεως.