Αναστασία Φαλταϊτς - Γιαννουδάκη "Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΡΘΗ, ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΦΕΡΟΥΜΕ !!"

Η Αναστασία Φαλτάϊτς γεννήθηκε στα Χανιά το 1938..Δίδαξε για πολλά χρόνια μέχρι το 1979, στην Έδρα της Πολιτικής ιστορίας Νεώτερης Ελλάδας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εξέδωσε ιστορικές μελέτες με θέματα της νεοελληνικής ιστορίας. Μεταξύ των μελετών, περιλαμβάνονται οι εξής: «Τα περί την ναυτιλία μέτρα του Ιωάννη Καποδίστρια», « Τα εθνικά δάνεια κατά την επανάσταση του 1821 και η υποθήκη της εθνικής γης», «Κόνσολοι και κονσολάτα εν Σκύρω κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας», «Οι Σκυριανοί ναυμάχοι Μιχαήλ και Δημήτριος Ανέστης» κ.α. Επιμελήθηκε της έκδοσης του Αρχείου ιστορικών εγγράφων της επαναστατικής περιόδου του 1821 της Κρήτης και των Αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, έκδοση της Βουλής των Ελλήνων...Ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με τη λογοτεχνία εκδίδοντας την πρώτη της νουβέλα το 1955 με τον τίτλο «Κυνηγώντας τον ίσκιο μου». Στο διάστημα της δεκαετίας 1960- 1970 υπήρξε μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους απ' την πλευρά των γυναικών της νέας γενιάς των λογοτεχνών.

Δημοσίευε την εποχή αυτή στο περιοδικό ΟΔΗΓΗΤΗΣ άρθρα της με το ψευδώνυμο Μάρκος Ευγενικός και διηγήματα με το πατρικό της επίθετο Αναστασία Γιαννουδάκη, αφήνοντας μια αίσθηση εξαιρετικά δυνατή, όπως βγαίνει απ' τις κριτικές που είχαν γράψει γι αυτήν και τα έργα της. Τα διηγήματά της «Αν τα αντρίκια μας πρόσωπα» και «Τα θλιβερά καραβάνια», όπου έθιγε το τόσο καυτό εκείνα τα χρόνια θέμα της μαζικής μετανάστευσης της ελληνικής νεολαίας, άφησαν εποχή. Και η επιφανής νεοελληνίδα ποιήτρια Διαλεχτή Ζευγώλη- Γλέζου την αναγνώρισε με δημοσίευμά της σε καθημερινή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας το 1963 σαν μια από τους ελάχιστους νέους δημιουργούς που αντιπροσώπευαν, εκείνη την εποχή, μια σημαντική προσδοκία στην εξέλιξη και πορεία της λογοτεχνικής δημιουργίας της νέας γενιάς. Κορυφαίο της έργο αυτής της περιόδου υπήρξε το χρονικό των αγώνων της Ελληνικής νεολαίας για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με τίτλο «ΤΟ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ» έχοντας κι η ίδια έντονες προσωπικές εμπειρίες καθώς συμμετείχε ενεργά σ' αυτούς τους αγώνες. Από το 1971 που παντρεύτηκε το Μάνο Φαλτάϊτς, ανέλαβε τη λειτουργία και διεύθυνση του ομώνυμου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου, συντελώντας τα μέγιστα στην εξέλιξη, ανάπτυξη και προβολή του στην Ελλάδα και το εξωτερικό..

Ο ρόλος της στην οργάνωση των επιστημονικών δραστηριοτήτων του μουσείου υπήρξε καθοριστικός και σε πολλούς τομείς αποκλειστικός, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη του μεγάλου κινήματος μαζί με τον Μάνο στην πολιτιστική αναγέννηση του λαού μας, με τις ελληνοκεντρικές κατευθύνσεις που υπάρχουνε σήμερα και που φέρνουνε τη σφραγίδα τους. Από το 1993 ανάλαβε την οργάνωση του Φεστιβάλ Σκύρου της Βιγλατορίας του Παλαιόπυργου και σκηνοθετεί τα έργα του Μάνου Φαλτάϊτς που ερμηνεύει η καλλιτεχνική Ομάδα του μουσείου «Σκυρίτες»...Η λογοτεχνική της δημιουργία του τελευταίου καιρού, έχει σαν κύριο αντικείμενο την πνευματική αναγέννηση του ελληνισμού, αντλώντας τις εμπνεύσεις της από τους προσωπικούς της αγώνες και τα σημαντικότατα πολιτιστικά γεγονότα που συντελούνται στη Βιγλατορία του Παλαιόπυργου. Τα έργα της έχουν έντονο προσωπικό χαρακτήρα και αποτελούνε μια σύνθετη δημιουργία, ανάμεσα χρονικού, φιλοσοφικού στοχασμού, ημερολογιακής καταγραφής της καθημερινής ζωής και πορείας του μουσείου και της Βιγλατορίας του Παλαιόπυργου, συνθέτοντας ένα σημαντικότατο χρονικό που ασκεί ξεχωριστή γοητεία. Η πρόσφατη πνευματική της δημιουργία κινείται σε τρεις κατευθύνσεις: Η πρώτη αφορά τη λογοτεχνική καταγραφή των μεγάλων ιστορικών γεγονότων της Κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου (1941-1945), όπως τα έζησε με όλη την τραγικότητα και τις διαστάσεις που παίρνανε εκείνες οι καταστάσεις στην ψυχή ενός παιδιού. Έργα της γι αυτή την περίοδο που έχουν εκδοθεί είναι τα Χρονικά: «Ζυμβραγού», «Από τα Ζυμβραγού στο Θησείο», «Το τέλος του παππού Θεοχάρη», «Πρωτοχρονιά 1942 με έξη μόνο φέτες λακέρδα», «Ο συγκάτοικος Μαρδοχαίος». Η σειρά όλων τούτων των έργων, με αυτά που δεν έχει εκδώσει ακόμα, αποτελούν μια πλήρη ενότητα της περιόδου 1941-1945. Η δεύτερη πνευματική της πορεία του τελευταίου καιρού είναι μια καινοτόμος σύνθεση ημερολόγιων, χρονικών, αγωνιστικών και ιδεολογικών μανιφέστων δοσμένων ποιητικά και πεζά, που αφορούν ιστορικά γεγονότα, κοινωνικούς αγώνες και καταστάσεις της Σκύρου αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης. 

Καταστάσεις και γεγονότα στα οποία συμμετέχει ενεργά και η ίδια με δράση, σκέψη, εκτιμήσεις και λόγο. Τα θέματα αυτά αφορούν κύρια τους προσωπικούς της αγώνες και τη στάση γενικά της ζωής της. Η τρίτη κατεύθυνση της δημιουργίας της είναι καταγραφή και σχολιασμός με ποιητικό τρόπο ευρύτερων κοινωνικών γεγονότων που συγκλονίζουν την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο. Ανάμεσα σ' αυτά είναι και το ποίημά της με τίτλο: «Επαναστάτες με Αιτία», που αναφέρεται στις καταστρεπτικές ταραχές που συγκλόνισαν την πρωτεύουσα της χώρας Αθήνα κι ολόκληρη την Ελλάδα, τον Δεκέμβρη του 2008

Ένα απόσματα απ τον Επιλογο του βιβλιου "ΤΟ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ" : 

"....Αλλάζουν τά εγχειρίδια τής Ιστο­ρίας. Άπό τά Νεοελληνικά "Αναγνώσματα, σβήνουν σιγά -σιγά ότι έχει σχέση μέ τήν ελληνοπρεπή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Καταργούνε ακόμα καΐ τις εθνικές μας γιορ­τές. Ή 28η Όκτωβρίου, μόνιμα πιά έχει καθιερωθή «ημε­ρομηνία εκλογών». Νά μή πάρη χαμπάρι ό κόσμος τά σχέ­δια τους. "Ετσι δουλεύουν. Σατανικά. Τά γραμματόσημα, θά τάδατε όλοι, γράφουν μέ κεφαλαία γράμματα ΕURΟΡΑ καΐ κάτω τήν επαρχία της, τήν Ελλάδα, μέ μικρά - μικρά γράμματα. Ό κοσμοπολιτισμός προπαγανδίζεται παντού, σάν τό νέο μεγάλο ιδανικό. Προπαγανδιστές καΐ πράκτορες δέν κάνουν άλλη δουλειά άπό τό νά ξερριζώνουν τήν πίστη του λαού «τή φυλή του, τήν υπερηφάνεια πούχε ώς τώρα γιά τό "Εθνος του. Ή υποταγή μας στον Πάπα, μέ τήν α­πειλούμενη ένωση τών Εκκλησιών, αποτελεί τό άλλο μεγάλο βήμα. Νά ξεκληριστή κι' ή Όρθοδοξία. Νά χάσωμε ότιδήποτε μάς ξεχωρίζει άπ' τους Φράγκους. Νά γίνωμε μιά μάζα άπό ποταμίσια κοτρόνια, χωρίς νού, χωρίς θέληση, χωρίς προσωπικότητα. Για νά μποροϋν να μάς φάνε καΐ νά μάς χωνέψουν καλλίτερα οΐ λύκοι τής Πανευρώπης. Κι' είναι πολλοί οί εχθροί αυτή τή φορά. Δέν έχουμε νά κάνωμε μονάχα μέ τήν αδιαφορία τοϋ κόσμου. Όργανωμένα κινούνται εκατοντάδες μεγαλόσχημοι πληρωμένοι από τούς ξένους. Κι' έχουν πετύχει ως τώρα πολλά. "Ο Αννίβας δέν βρίσκεται πρό των πυλών. Ό εχθρός δρά μέσα άπό τά τείχη τής πόλης. Για τοϋτο ο αγώνας άφάνταστα δύσκολος. Γιά τοϋτο ή πίστη μας ακόμα πρέπει νά γίνη πιό μεγάλη. Γιά τούτο ή άπόφάσή μας νά γίνωμε φράχτες στον μανιασμένο προδοτικό χείμαρρο πρέπει νά είναι απύθμενη. Νά ο καινούργιος αγώνας. Ή συνέχεια του παλιού. Είχαμε όρκιστή όλοι μαζί τότε. Τόν ϊδιο όρκο πρέπει νά δώσωμε σήμερα. Νά ξυπνήσουμε τό λαό άπ' τή νάρκη του. Νά ξυπνήσωμε τόν γίγαντα πού, κοιμισμένος καθώς είναι, κινδυνεύει νά φαγωθή άπ' τά τσακάλια καΐ τά σκουλήκια. Νά σαλπίσωμε παντού τό μέγα μήνυμα: θυμάστε τήν παλιά μας υπόσχεση; Ό νέος καιρός πρέπει νάρθη, καί θά τόν φέρουμε..."

επιμέλεια Σοφία Παπά 

Πηγες : Μουσείο Φαλταιτς, Κοινός παρανομαστής (απόσπασμα από"το προδομένο τραγούδι" Σπύρος Παπαδοπουλος)