Αέριο υπάρχει… σε χαμηλές τιμές και απεριόριστες ποσότητες

 

Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε για την Άγγελα Μέρκελ. Το σίγουρο είναι πως ήταν σπουδαία ηγέτης για τον λαό της, άριστη διαχειρίστρια των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα της και ικανή να κουμαντάρει την Ευρωπαϊκή Ένωση (με προτεραιότητα πάντοτε στα συμφέροντα της Γερμανίας).

Εξασφάλισε φτηνή ενέργεια από την Ρωσία μέσω του αγωγού Nord Stream 1 και απογείωσε την βιομηχανία της. Εξασφάλισε φτηνό εργατικό δυναμικό φέρνοντας 1.000.000 πρόσφυγες Χριστιανούς από την Συρία αποκλείοντας τις κοινωνικές εντάσεις που δημιουργούν οι Πακιστανο Αφγανο Σομαλοί. Ετοίμασε το μέλλον της Γερμανίας επιβάλλοντας το σχέδιο της Πράσινης Ανάπτυξης και μέχρι αυτό να συμβεί, εξασφάλισε πρόσθετη ενέργεια με χαμηλό κόστος μέσω του αγωγού Nord Stream 2 (κατασκευάσθηκε με κεφάλαια των Ρώσων) που θα διπλασίαζε τις παρεχόμενες ποσότητες Φυσικού Αερίου αποκλείοντας συγχρόνως την διοχέτευση δισεκατομμυρίων κυβικών από την Ρωσία προς την Κίνα.

Βέβαια όλα αυτά χαλούσαν τη σούπα  της στρατηγικής των αγωγών που προσπαθούσαν να εφαρμόσουν οι ΗΠΑ. Εμπόδιζαν την παραγωγή Πετρελαίου και Αερίου από Σχιστολιθικά πετρώματα που -η σχετική τεχνολογία- είχε υψηλό κόστος παραγωγής. Και φυσικά, αποτελούσαν εμπόδιο στην Γεωπολιτική στροφή των ΗΠΑ που απαιτούσε απομόνωση της Ρωσίας και μεταφορά των Αμερικανικών προσπαθειών στον Ειρηνικό και τη θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Είναι δεύτερη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής χρησιμοποιούν συνθήκες ενεργειακής κρίσης για να επιτύχουν την βίαιη μεταφορά πλούτου από την Ευρώπη στην Αμερική. Και το καταφέρνουν αξιοποιώντας την μεταπολεμική πραγματικότητα να ελέγχουν -πολυεπίπεδα- τις Ευρωπαϊκές Ηγεσίες.

Σήμερα, η μεταφορά πλούτου (μετά το 1 τρις των εμβολίων) επιτυγχάνεται με την υποχρέωση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να προμηθεύονται Ενέργεια, Τρόφιμα και Τεχνολογία από τις ΗΠΑ, σε τιμές πολλαπλάσιες από τις προσφερόμενες από τη Ρωσία. Ως πρόσχημα χρησιμοποιείται η απεξάρτηση από το Ρωσικό αέριο. Κανείς όμως δεν λέει πως έτσι δημιουργείται μια χειρότερη μορφή εξάρτηση που εγγίζει τα όρια της σκλαβιάς.

Μπορεί η μάχη των Αμερικανικών συμφερόντων για την μη ολοκλήρωση του αγωγού Nord Stream 2 να χάθηκε αλλά, όπως φάνηκε, υπήρχε και εφεδρικό σχέδιο… Αυτό της μη χρησιμοποίησης, του ολοκληρωμένου πλέον αγωγού. Αυτή την μάχη την κέρδισε ο Τζο Μπάιντεν και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Και όταν αυτό το πέτυχε, κήρυξε την επόμενη φάση που την ονόμασε «Σχέδιο Απεξάρτησης» αντί του σωστού «Σχέδιο Οριστικής Ενεργειακής υποδούλωσης της Ευρώπης στις ΗΠΑ και τις Πολυεθνικές της».

Χάρις στην υποχρέωση υπακοής των ηγετών των περισσοτέρων χωρών της Ευρώπης, ο μέσος καταναλωτής πληρώνει ήδη την ενέργεια τρεις έως τέσσερις φορές πιο ακριβά και οι οικονομίες μας μπήκαν σε ένα θανάσιμο σπιράλ πληθωριστικών πιέσεων.

Μας τρομοκρατούν λέγοντας συνεχώς ότι οι Ρώσοι θα κλείσουν την στρόφιγγα παροχής αερίου. Οι Ευρωπαίοι πολίτες και οι Έλληνες υπήκοοι του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη, ζαλισμένοι από τα κτυπήματα της πανδημίας και την επιθετικότητα των συστημικών ΜΜΕ έχουν περιορίσει την σκέψη τους στο τρυπάκι που μας έχουν χώσει. Αδυνατούν να σκεφτούν ότι «το πρόβλημα είναι ψευδές. Δεν έχει επιβληθεί περιορισμός στη ροή του φτηνού Φυσικού αερίου από τη Ρωσία». Αντιθέτως, μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν την διπλάσια ποσότητα και με χαμηλή τιμή, αρκεί να συνάψουν μακροχρόνια συμβόλαια, όπως τους έχει προτείνει ο Πούτιν. (Και βέβαια να πληρώνουν σε ρούβλια ή σε δολάρια που δεν θα κατακρατούνται όταν το διατάσσει ο κάθε Μπάϊντεν).

Αυτοί που ηγούνται του Δυτικού κόσμου, κάνουν πως δεν βλέπουν την λύση αυτή. Προτιμούν να φτιάχνουν στους λαούς προβλήματα ένδειας, φόβου και υποτέλειας παρά να διακινδυνεύσουν τις πρωθυπουργίες τους λέγοντας ξεκάθαρα «Δεν θα πληρώσουμε εμείς τις δεσμεύσεις Μπάιντεν προς τα συμφέροντα που τον εξέλεξαν».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σκεφθείτε λίγο. Ποιος περιόρισε την ροή Φυσικού αερίου, Πετρελαίου, Κάρβουνου και Τροφίμων προς την Ευρώπη (και όχι μόνο) προκαλώντας την παγκόσμια κρίση και άνοδο τιμών; Ποιος κερδίζει από αυτό; Και ίσως τότε συμφωνήσετε μαζί μου για την ανάγκη επανόδου στην ομαλότητα.