Δεν θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα αδιαφορούν η θα το παρακολουθούν έντρομοι
Και όταν δεν αδιαφορούν να το χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα το θαυμάζουν, θα συμμετέχουν, θα δημιουργούν και θα οραματίζονται ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ μαζί μας

Παρασκευή 12 Απριλίου 2024

Είναι εφικτό το 25% στα ποσοστά του πολιτικού μας χώρου

 



γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Η δημοσίευση του καταλόγου με τα 46 ονόματα των κομμάτων που δηλώνουν την επιθυμία τους να συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, μου προκάλεσαν αισθήματα απογοήτευσης και θλίψης. Τα 28 από αυτά διακηρύσσουν ότι επιθυμούν να αγωνιστούν για Πατρίδα και Εθνικισμό. Οι πολιτικοί “πρωταγωνιστές” αυτού του χώρου, εμφανίζονται -εν ώρα μάχης- πολυδιασπασμένοι και σε αδυναμία συνεννόησης για αντιμετώπιση του κοινού εχθρού και προβολή του κοινού σκοπού.


Μαθημένος στην αντιμετώπιση των προβλημάτων με αντίληψη Βελτιοδοξίας, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω μια κοινή αφετηρία, ένα κοινό στόχο και έναν εφικτό τρόπο προσέγγισης του προβλήματος. Να σας θυμίσω ακόμη ότι «Η πολιτική δράση ενός Εθνικιστή πρέπει να έχει διττό χαρακτήρα. Την συμβολή στην μείωση της ισχύος των εκφραστών της πολιτικής ορθότητας και την προβολή της δυνατότητας ανάληψης κυβερνητικής ευθύνης από εκφραστές του Ελληνικού Εθνικισμού».


Οι Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου
, όπου τα συστημικά κόμματα διαγκωνίζονται για την εκλογή εκπροσώπων τους στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι μία ευκαιρία να δείξουμε την μειωμένη ανταπόκριση του κρατούντος συστήματος στις προσδοκίες των Ελλήνων. Είναι επίσης μια ευκαιρία για να δημιουργήσουμε μια νέα αφετηρία προσδοκιών του λαού μας προς το αξιακό σύστημα και τα στελέχη του Ελληνικού Εθνικισμού. Αυτός πρέπει να είναι ο κοινός στόχος.

Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά:

1.- Η μείωση της ισχύος των συστημικών κομμάτων

Για δικούς τους λόγους, οι τρεις κύριοι εκφραστές του συστήματος (Μητσοτάκης, Κασσελάκης, Ανδρουλάκης) έχουν μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε πολιτική διαμάχη επί του ελλαδικού πεδίου. Κανένας δεν διεκδικεί την ψήφο προβάλλοντας τις θέσεις του κόμματός τους για την Ευρώπη που επιθυμούν. Πολύ δε περισσότερο δεν προβάλλουν τις θέσεις των Ευρωπαϊκών κομματικών συνασπισμών στους οποίους είναι ενταγμένοι, γνωρίζοντας πως είναι θέσεις απεχθείς και απωθητικές για τους Έλληνες. Δίνουν μια μάχη υφαρπαγής ψήφων σε πεδία όπως οι Υποκλοπές, τα Τέμπη, η ακρίβεια και η Ασφάλεια των πολιτών κ.α., θέματα καθαρά εσωτερικά. Συναντούν όμως την υπόκωφη αποδοκιμασία από μεγάλη μερίδα Ελλήνων ψηφοφόρων. Επί πλέον, οι εφαρμοζόμενες ή προτεινόμενες πολιτικές τους στα κορυφαία θέματα της Λαθρομετανάστευσης, της ακρίβειας, του Δημογραφικού, της Εθνικής Κυριαρχίας, της Παιδείας των Ελλήνων και της Προστασίας της Ιστορίας μας και των Αξιών μας όχι μόνον δεν γίνονται αποδεκτές αλλά και προκαλούν αποσυσπείρωση στην Πατριωτική τους βάση.

Αρκεί λοιπόν να καταδειχτούν, όλα αυτά, στους Έλληνες με πειστικότητα και σοβαρότητα και να τους εξηγήσουμε πως αυτές οι πολιτικές των συστημικών κομμάτων είναι πολιτικές που τους έχουν επιβληθεί από μία Ευρωπαϊκή ολιγαρχία με εντολή την διάβρωση των Λαών και την επιβολή των συμφερόντων των εκφραστών της Παγκοσμιοποίησης μέσω της αποκαλούμενης Πολιτικής Ορθότητας.

Αν αυτά τα στοιχεία αποτελέσουν άξονα αγώνος, ιδιαίτερα τώρα στην προεκλογική περίοδο, θα ενταθεί η αποσυσπείρωση της εκλογικής τους βάσης και (δυνητικά) θα προκαλέσει προβληματισμό των ψηφοφόρων δημιουργώντας το ερώτημα «Τι να κάνω; Να απέχω ή να ψηφίσω κάποιον άλλο και ποιος να είναι αυτός;». Αυτό, μπορεί να καταγράψει ένα εκλογικό ποσοστό του πρώτου κόμματος κάτω ή πολύ κάτω του 30% χωρίς να ανεβάζει σοβαρά τα ποσοστά των αντιπολιτευόμενων συστημικών κομμάτων.

Εδώ τίθεται η δική μας ευθύνη!  

2.- Η δημιουργία μιας νέας πολιτικής αφετηρίας

Η πραγματικότητα καταγράφει ότι τα στελέχη των κομμάτων με Πατριωτική ή Εθνικιστική ατζέντα δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να αξιοποιήσουν την παρουσιαζόμενη ευκαιρία των Ευρωεκλογών. Δεν προχώρησαν σε κάποια μορφή συνεργασίας που θα έφερνε το κοσμογονικό αθροιστικό αποτέλεσμα του 25% (συν) και την μείωση της Νέας Δημοκρατίας σε ποσοστό 30% (πλην).

Το ερώτημα που προκύπτει είναι. Μπορούμε να κάνουμε κάτι μέχρι τις Ευρωεκλογές; Τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει;

ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Αρκεί να σκεφτούμε και να δράσουμε δημιουργικά και με ανιδιοτέλεια. Να αφήσουμε τους ενδιαφερόμενους να διαγκωνίζονται «τίνος κόμματος το ψηφοδέλτιο θα πέσει στην κάλπη» και τους υποψήφιους «ποιος θα κερδίσει τους περισσότερους σταυρούς». Εμείς, οι αγωνιστές, αλλάζοντας οπτική να δουλέψουμε όχι διαιρετικά αλλά αθροιστικά. Να μη μας ενδιαφέρει (πρωτογενώς) το κόμμα ή υποψήφιος. Να μας ενδιαφέρει ΑΠΟΛΥΤΑ, να πείσουμε τους ψηφοφόρους να διαλέξουν και να ρίξουν στην κάλπη ένα –οποιοδήποτε- ψηφοδέλτιο του “Πατριωτικού Τόξου”. Να διευρύνουμε το χώρο (σχηματικά) δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και να προκαλέσουμε εξελίξεις για την επόμενη μέρα των εκλογών.

Θυμίζω μόνον το πόσο εντυπωσιάζονται (δημοσκόποι και αναλυτές) από το ποσοστό του ΚΑΝΕΝΑΣ. Ένα ποσοστό που προκύπτει από την καταγραφή μη ομοιογενών ψηφοφόρων με ένα κοινό χαρακτηριστικό… την άρνηση. Ψηφοφόρων που, όμως, αθροίζονται και συνυπολογίζονται δημιουργώντας πολιτικό χώρο. Καταγράφεται η ευκαιρία μιας πιθανής νέας πολιτικής αφετηρίας και οριοθετείται ένας χώρος που όλο και περισσότερο τον λαμβάνουν υπ’ όψη κόμματα και κοινωνία. 

Στην περίπτωσή του Εθνικιστικού –Πατριωτικού χώρου έχουμε ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Συνοδεύουμε την άρνηση προς τα συστημικά κόμματα με μία αρχική καταγραφή των όσων μας ενώνουν. Δηλαδή,  Έθνος, Πατρίδα, Κοινωνική Ευαισθησία, προβολή αξιών και γλώσσας, Προστασία της πατρογονικής μορφής της οικογένειας, Προστασία του γένους, Πίστη σε μια ιστορική προοπτική των Ελλήνων, κ.α.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι ο χρόνος πλέον δεν επιτρέπει την   επιτυχία ενός εγχειρήματος πολιτικής συνεργασίας στην κορυφή μένει να σκεφτούμε την επιβολή του δικού μας τρόπου σκέψης, στη βάση του εκλογικού σώματος. Να φροντίσουμε ώστε να μη χαθεί ούτε μια ψήφο δική μας και να αγωνιστούμε για να πείσουμε «ο ένας άλλον έναν να ψηφίσει και η ψήφος του να δοθεί σε κόμμα του Πατριωτικού Τόξου».

Το (αθροιστικό) αποτέλεσμα θα μας εκπλήξει. Μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και το 25%. Και αυτή η αθροιστική έκπληξη να αποτελέσει τη βάση των πολιτικών εξελίξεων για την επόμενη ημέρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο αυτό αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας με γενικό τίτλο “Οριοθετώντας τον πολιτικό μας χώρο”.

Το πρώτο άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στον σύνδεσμο https://koinosparanomastis.blogspot.com/2024/04/blog-post.html#more )

Το 3ο άρθρο της τριλογίας  με τίτλο «Πως θα πείσουμε τους ψηφοφόρους» θα δημοσιευθεί αμέσως μετά τις 24 Απριλίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π