Αναζητώντας πληροφορίες στο διαδίκτυο για τους όρους
εθνικισμός και ακροδεξιά, αλλά και συγκρίσεις των αμφοτέρων, παρατηρεί κανείς
ότι υπάρχει σωρεία πληροφοριών. Επομένως, είναι άτοπο να γραφτεί άλλο ένα άρθρο,
το οποίο θα αναμοχλεύσει γνωστές θέσεις και θα κουράσει τους αναγνώστες. Αρκεί
λοιπόν, μία εισαγωγική νύξη επί του θέματος.
Άλλο ο εθνικισμός και άλλο η ακροδεξιά. Όπως φανερώνεται και
από την ετυμολογία της λέξης, η ακροδεξιά είναι η άκρη / η ουρά της δεξιάς. Όντας λοιπόν, το μακρύ χέρι της
αστικής δεξιάς πάντα δημιουργούσε προβοκάτσιες και προβλήματα στο εθνικιστικό
κίνημα. (Ξεχάσαμε ότι στη δεκαετία του 80΄, κάθε εθνικιστής αποκαλούνταν και
χουντικός; Γνωστό είναι επίσης ότι, ο εθνικισμός συγχέεται με άλλες έννοιες,
εξυπηρετώντας έτσι τους προδότες του έθνους και τους κίβδηλους.
Αν δεν
αποβάλλουμε οι ίδιοι τα φθοροποιά στοιχεία από την ιδιοσυγκρασία μας, πώς θα
πάψουν οι δημαγωγοί να μας χαρακτηρίζουν, χουντικούς, φασίστες και κάθε άλλο
αποκύημα της φαντασίας τους; «Δεξιά=
Συντήρηση», άρα «Ακροδεξιά= Υπερσυντήρηση», στείρα από ιδέες, δίχως όραμα και
δίχως προοπτική, τι σχέση μπορεί να έχει με τον εθνικισμό που βρίσκεται στον
αντίποδα;
Μιας και έχει γίνει λόγος όμως, τις τελευταίες ημέρες περί
δικτατορίας 21ης Απριλίου, ας συγκεκριμενοποιηθώ χωρίς γενικεύσεις. Αν στη
νεολαία και στο λαό σου δεν εμφυσήσεις τις ιδέες σου, αν δεν τη γαλουχήσεις με
αξίες, ιδέες, ήθη και ιδανικά, δεν υπάρχει ιδεολογία. Ακόμη και αν ο ταγός ενός
έθνους, διαπνέεται από ορισμένες ιδέες, αν δεν τις μεταλαμπαδεύσει στη μάζα, ε
τότε ναι ̇ θα
μείνουν στα συρτάρια! Κακά τα ψέματα, δεν γαλουχείται ο λαός με εξορίες και
κυνηγητά, απεναντίας με τέτοιες ενέργειες ηρωποιούνται οι προδότες, οι
συνοδοιπόροι, οι επαναστάτες της γραβάτας και της λιμουζίνας.
Αντίθετα, ο λαός γαλουχείται από ιδέες, όπως αυτές που
προβάλλει ο ύψιστος «αφυπνιστής», οραματιστής, δημιουργός και επαναστάτης του
Ελληνικού Έθνους ̇ ο
Περικλής Γιαννόπουλος. Ο φωτεινότερος απόστολος του κατά φύσιν Ελληνικού ζην,
όπως χαρακτηρίστηκε από το Γρηγόρη Ξενόπουλο, ο οποίος ήθελε να αναγεννήσει το
Ελληνικό. Να μεταβάλλει τους Ρωμιούς σε Έλληνες, να ελληνοποιήσει τα πάντα ̇ θέατρα, εκκλησίες,
αρχιτεκτονική, γλώσσα, ήθος και να επανέλθουν όλα στην παλιά τους δόξα. Δίχως
μανδύες ή χιτώνες, σανδάλια, ασπίδα ή κράνος, αλλά με το ρυθμό, την αρμονία, τη
μουσική, την ευγένεια, το ήθος, το φως και το πνεύμα, σκέφτονταν, έγραφε,
σχεδίαζε, μελετούσε και έπλαθε το κάλλος, τη δράση, την ορμή και την ιδέα.
Ο Π. Γιαννόπουλος, ο οποίος επέλεξε ο ίδιος το θάνατό του,
ως την ύστατη πράξη, η οποία επισφραγίζει όλες τις άλλες. Ο θάνατος του
Επαναστάτη που με ενάργεια περιγράφεται στον «Ηρωικό τρόπο ζωής» του Ι.
Συκουτρή. Ο Π. Γιαννόπουλος λοιπόν, επέλεξε να κόψει τη ζωή του κατά το απώγειό
του, κατά το άνθος. Όπως ένα άνθος, προβάλλει φωτεινό και υγιές στους αγρούς
και ο άνθρωπος του κόβει τη ζωή από θαυμασμό, πριν προλάβει να μαραθεί, έτσι
και ο Π. Γιαννόπουλος καβαλάρης σε λευκό άλογο επέλεξε να φύγει.
«Να καταρρίψουμε όλες τις παλιές αξίες, τις ψευδείς, να
αφήσουμε όλες τις παλιές ιδέες, τις σφαλερές και ν’ ασπασθούμε νέες, να
ενστερνιστούμε αληθείς. Να ζήσουμε και να δράσουμε σύμφωνα με τον οργανισμό
μας, το κλίμα, την ιδιοσυγκρασία, το χαρακτήρα, την ιστορική παράδοση και τον
εθνικό προορισμό. Με άλλα λόγια, να λυτρωθούμε, από κάθε ξένη επίδραση, ν’
ακολουθήσουμε ελεύθεροι τη Φύση μας και να δημιουργήσουμε Νέο Ελληνικό
Πολιτισμό αντί της φραγκορωμαϊκής βαρβαρότητας.» (Άπαντα Π. Γιαννόπουλου)
Για οραματιστές σαν τον Περικλή Γιαννόπουλο θα πρέπει να
μιλήσουμε στο νέο, να του εμφυσήσουμε ιδέες και ιδανικά, ώστε να αφουγκραστεί
τον πολιτισμό και να αναστοχαστεί το σκοπό της ζωής. Τέτοιες εκδηλώσεις έχει
ανάγκη ο εθνικιστικός χώρος. Μόνο με ιδανικά, ιδέες, βιβλία, ήθος ,
πνευματικότητα και δράση, σκιαγραφείται η ψυχοσύνθεση του Εθνικιστή. Δίχως βερμπαλισμούς,
δίχως προγονοπληξία, δίχως προσκολλήσεις σε καταστάσεις, γεγονότα και
ανδραγαθήματα. Αυτά μας διδάσκουν, μας μαθαίνουν, μας σπινθηροβολούν τη σκέψη,
τιμώντας τα όμως προχωρούμε στη Σύνθεση του μέλλοντος…
«Ακόμη δεν τελείωσαν οι Ιούδες μακρύ και δύσβατο το μονοπάτι
για τον Γολγοθά, θα το βαδίσουμε ως το τέλος…Μετά τα πάθη έρχεται η ΑΝΑΣΤΑΣΗ.» (Νέα Διάσταση, αρ. τεύχους 2, Απρίλιος 1986)
Υ.Γ. Η Εθνική, συλλογική, ψυχική και προσωπική Ανάσταση αντιβαίνει
με τη δαπάνη φαιάς ουσίας και ενέργειας σε λεκτικές διαμάχες.
Οι μόνοι που φταίνε για την δαιμονοποίηση της εθνικιστικής ιδεολογίας είμαστε εμείς.Αφήσαμε την αριστερά να κυριαρχήσει ιδεολογικά στην κοινωνία από την μεταπολίτευση και μετά.Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα,είναι να δώσουμε ένα μεγάλο ιδεολογικό αγώνα για την επικράτηση της εθνικιστικής ιδεολογίας στην κοινωνία.Πρέπει,επιτέλους,ο εθνικιστικός χώρος να συσσωρευθεί σε ένα κοινό στόχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που χρειάζεται είναι ο ριζοσπαστικός κοινωνικός εθνικισμός. Ένα εθνικισμός ο οποίος θα εφκράζει ένα εθνικιστικό κίνημα, το οποίο θα αγωνίζεται και για τα κοινωνικά προβλήματα,ενάντια σε κάθε λογής μέτρα και πολιτικές που υποβαθμλίζουνε το βιωτικό επίπεδο του λαού. Αυτό ήτανε ανέκαθεν το μεγάλο πρόβλημα του εθνικιστικού χώρου. Η απαξίωση της ενασχόλησης με τα κοινωνικά προβλήματα μέσα στα πλαίσια ενός ψευδοϊδεαλιστικού ψευδοελιτισμού όπυο η διεκδίκηση για βελτίωση του βιωτικού επιπέδου, ταυτιζότανε επιπόλαια, ουτοπικά και ατεκμηρίωτα απο κάποιος με την έννοια του ατομικού συμφέροντος. Σε αυτό έπαιζαν ρόλο και οι ακροδεξιές αγκυλώσεις κάποιων που ταύτιζαν τον αγώνα για βελτίωση του βιωτικού επιπέδου με τον..."κομμουνισμό", τον "υλισμό". Κάθε άλλο παρα κάτι τέτοιο ίσχυε όμως, γιατί όταν θέλεις το έθνος σου σε πορεία ακμής, τότε οφείλεις να αγωνιστείς και για τις συνθήκες του βιωτικού του επιπέδου. Αυτό, ουδεμία σχέση έχει με τις έννοιες το υλιστικού ευδαιμονισμού και της κερδοσκοπίας που είναι τελείως διαφορετική υπόθεση. Έχει να κάνει αποκλειστικά με την ανάπτυξη και την ακμή του έθνους, στον τομέα του βιωτικού επιπέδου, το οποίο αποτελεί παράγοντα και για την ανάπτυξη πολλών άλλων επιπέδων. Αυτό είναι το ζητούμενο και όχι εαν η εικόνα που θα προβάλει ένα κόμμα θα είναι αυτήν των αγκυλώσεων στον εθνικισμό του μεσοπολέμου ή των αγκυλώσεων στην λαϊκίστικη ακροδεξιά ή σε έναν τρίτο δρόμμο καινούργιο (που για εμένα είναι ο καλύτερος και το ΕΝΕΚ είχε θέσει τα θεμέλια για αυτή την πορεία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια άλλη παθογένεια του χώρου, είναι ότι ο χώρος έχει να βγάλει στελέχη (με την πολιτική έννοια του στελέχους και όχι με βάση το αξίωμα σε ένα κόμμα) απο τη δεκαετία του '80 (άντε και λίγο στη δεκαετία του '90). Απο εκεί και πέρα...το χάος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν δεν αποβάλλουμε οι ίδιοι τα φθοροποιά στοιχεία από την ιδιοσυγκρασία μας, πώς θα πάψουν οι δημαγωγοί να μας χαρακτηρίζουν, χουντικούς, φασίστες και κάθε άλλο αποκύημα της φαντασίας τους;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την επίκληση του Μεταξά και του Φράνκο, βέβαια, Ποσειδωνία, το δεύτερο("φασίστες") δεν το γλυτώνεις..
"«Δεξιά= Συντήρηση», άρα «Ακροδεξιά= Υπερσυντήρηση»,"
Και ποιος είπε ότι η "συντήρηση" είναι, απαραίτητα, κάτι κακό(ή μόνο κακό, εν τέλει); Από τους ζηλωτές της προόδου έχουμε καεί κι υποφέρουμε σήμερα..
"Αν στη νεολαία και στο λαό σου δεν εμφυσήσεις τις ιδέες σου, αν δεν τη γαλουχήσεις με αξίες, ιδέες, ήθη και ιδανικά, δεν υπάρχει ιδεολογία."
Ποιον λαό, μωρέ, αυτόν που πανηγύριζε και φίλαγε τα χέρια εκείνου που του χάρισε τα χρέη, του στειλε φως και άσφαλτο στο χωριό του, και την επαύριο της Μεταπολίτευσης έτρεχε με σημαίες στον Τριανταφυλλίδη, για να καταλήξει το '81 πρασινοφρουρός;..
"Ακόμη και αν ο ταγός ενός έθνους, διαπνέεται από ορισμένες ιδέες, αν δεν τις μεταλαμπαδεύσει στη μάζα, ε τότε ναι ̇ θα μείνουν στα συρτάρια!"
"Η βάση της θεωρίας είναι η πράξη" Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος. Period.
"Κακά τα ψέματα, δεν γαλουχείται ο λαός με εξορίες και κυνηγητά, απεναντίας με τέτοιες ενέργειες ηρωποιούνται οι προδότες, οι συνοδοιπόροι, οι επαναστάτες της γραβάτας και της λιμουζίνας"
Αν ήκουσας μεν και, μετά, πατήγαγες, θα γνώριζες πως τα περί διωγμών είναι αποκυήματα της προπαγάνδας των "νικητών", οι οποίοι, αρχαιόθεν, γράφουν την ιστορία.. Αν ο Παπαδόπουλος ήταν λίγο πιο ταχύς στο timing αποχωρισμού του από την εξουσία, σήμερα το Κλεινόν Άστυ θα ήταν γεμάτο αγάλματά του.
Α, και επί τη ευκαιρία, ο Μεταξάς κι ο Φράνκο δεν έκαναν διωγμούς;
"Ο Π. Γιαννόπουλος, ο οποίος επέλεξε ο ίδιος το θάνατό του, ως την ύστατη πράξη, η οποία επισφραγίζει όλες τις άλλες. Ο θάνατος του Επαναστάτη που με ενάργεια περιγράφεται στον «Ηρωικό τρόπο ζωής» του Ι. Συκουτρή."
Υπάρχει ένας ηρωικότερος θάνατος, λαμβάνοντας υπόψη την καρτερία και την ατσάλινη θέληση που απαιτεί. Να καθίσεις να σαπίσεις στο κάτεργο της Δημοκρατίας, λέγοντας στους εκάστοτε κολαούζους της "ελάτε και πάρτε τα α@#$%ια μου!".. Κι αν αμφιβάλλεις, δες το αντίκρισμα αυτής, της πραγματικά ηρωικής στάσης, στους νέους του σήμερα και τις συγκρίσεις που κάνουν.
Καλός κι Άγιος ο Π. Γιαννόπουλος, όπως κι ο Παλαμάς, ο Μαβίλης κι ο Βαλαωρίτης. Αλλά καθόλα ακίνδυνος για το σύστημα. Διδάσκεται κανονικότατα στις φιλοσοφικές σχολές, τόσο στα εισαγωγικά της Ν.Λογοτεχνίας, όσο και στα ειδικώτερα μαθήματα-σεμινάρια περί αισθητισμού κλπ. Γνωρίζω και διδακτορικές διατριβές που έχουν εκπονηθεί για το πρόσωπό του. Θυμάμαι και τη σκηνή με την αυτοκτονία του στο αλήστου μνήμης σήριαλ "Η Εκτέλεση" που 'χε δείξει παλιά ο Αντ1.
Για τους επαναστάτες της 21/4/67, δεν θα μπορούσες να πεις το ίδιο(ακίνδυνοι), Ποσειδωνία. Απαγορευμένη και καταδιωκτέα κάθε αναφορά στ' όνομα και το έργο τους. Τον δε φάκελο της Κύπρου, ελπίζουμε να καταφέρουν να τον ανοίξουν τα δισέγγονά μας, αν υπάρχει, που δεν το βλέπω, ως τότε Ελλάς.. Ποιοι είναι, λοιπόν, οι επικίνδυνοι για το σύστημα; Αυτοί που με τις πράξεις τους, οι οποίες δολίως αποκρύβονται, θα μπορούσαν να καταδείξουν, μέσω της αναπόφευκτης σύγκρισης, τη διαφορά ήθους και συναίσθησης του καθήκοντος. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, για ποιον λόγο πρέπει να τους θυμόμαστε και να κάνουμε εκδηλώσεις γι' αυτούς. Γιατί, απλά, κανένας άλλος δεν θα τους θυμάται. Και, τότε, πραγματικά, οι πράξεις τους, γιατί ήσαν πράξεις κι όχι απλές ιδέες, θα μείνουν για πάντα στο συρτάρι..
Πολύ σωστός, συμφωνώ στα περισσότερα. Στο μόνο που διαφωνώ είναι ότι βάζεις στην ίδια κατηγορία τον Γιαννόπουλο με Παλαμά και Μαβίλη. Ο Παλαμάς ήταν ένας πνευματικός πολεμιστής που σήκωσε στην πένα του ολόκληρο το ελληνικό έθνος και την Μεγάλη Ιδέα του ακόμα και μετά την κατάρρευση της και συνεχίζει να εμπνέει τους Έλληνες ακόμη και σήμερα. Ο δε Μαβίλης αν και λογοτέχνης ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του πολέμου όπου και πέθανε. Μπορεί αυτοί να μην έφεραν καμία επανάσταση αλλά έδωσαν το είναι τους για την Ελλάδα. Άλλωστε είναι και θέμα τάιμινγκ, κι ο Κολοκοτρώνης αν ζούσε 100 χρόνια νωρίτερα θα ήταν άλλος ένας κλεφταρματολός. Ο Γιαννόπουλος είχε αξιόλογο συγγραφικό έργο αλλά ποτέ δεν είχε μεγάλη επίδραση στον ελληνικό λαό ενώ είμαι και εντελώς αντίθετος με την ιδέα της αυτοκτονίας. Μόνο ηρωική δεν είναι και πιστεύω ότι δείχνει ότι είχε ξεφύγει και λίγο... Συμφωνώ πάντως ότι πραγματικά επικίνδυνοι ήταν ο Μεταξάς και η 21η Απριλίου αν και τελικά το σύστημα τους νίκησε...
ΔιαγραφήΟ χώρος στελέχη δεν έβγαλε ποτέ, ούτε και κατάφερε να ξεφύγει ποτέ από το περιθωρίο. Δηλαδή ποιά είναι τα στελέχη που έβγαλε το '80 και τι συνεισφορά έχουν στην πολιτική σκέψη της Ελλάδας? Υπάρχει κανένας εθνικιστής διανοούμενος που να τον ξέρουν στην ελληνική κοινωνία εκτός των πλαισίων του "χώρου"? Πολλοί άνθρωποι βέβαια έδωσαν ηρωικούς αγώνες και είναι άξιοι σεβασμού αλλά χωρίς αντίκρισμα. Αλλεπάλληλες κινήσεις και κομμάτα με τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες πρακτικές και μηδενικό αποτέλεσμα. Αν πρέπει να γίνει κάτι, αυτό είναι ο "χώρος" να αντιληφθεί το μηδενικό εκτόπισμα του και να λειτουργήσει υποστηρικτικά και συμβουλευτικά σε φρέσκιες προσπάθειες, με πραγματικά φρέσκα πρόσωπα και φρέσκες ιδέες. Εκχέρσωση στον "χώρο" και νέα σπορά για να έρθει η αναγέννηση....Χριστός Ανέστη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεις λάθος Διομήδη. Το Κ4Α, ο ΕΣΕΣΙ,το ΕΝΕΚ, ο κύκλος των Τετραδίων Εθνικού Σοσιαλισμού και η Χρυσή Αυγή (στην πρώτη και μέχρι το μέσο της δεύτερης δεκαετίας της), έβγαλαν στελέχη! Ακόμη και η Εθνική Παράταξη και η ΕΠΕΝ, παρότι δεν ήταν εθνικιστικά κόμματα αλλά ακροδεξιά, είχανε βγάλει και αυτές στελέχη (επειδή υπήρχανε και καταρτισμένοι εθνικιστές στις τάξεις τους, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών θεωρήσεων αυτών των κομμάτων). Άτομα δηλαδή πολιτικοποιημένα, ιδεολογικοποιημένα αρκετοί εξ αυτών άτομα με γνώσεις πολιτικές και όχι μόνο. Άτομα που θα μπορύσανε να στελεχώσουνε πολιτικό φορέα και ταυτόχρονα να θεωρούνται (και να είναι) πολιτικά πρόσωπα. Άτομα με επιστημονικές γνώσεις και ταυτόχρονα ιδεολογικοποιημένοι και αγωνιστές. Άτομα που μπορούσανε να συμμετάσχουνε σε μία πολιτική αντιπαράθεση με επιχειρήματα και πολιτικές θέσεις συνδυάζοντάς τες με την ιδεολογική τους σκοπιά φυσικά. Αυτήν η ιστορία σταμάτησε στα μέσα της δεκαετίας του '90. Δε λέω πως όλοι όσοι είχανε ενταχθεί στους προαναφερθέντες φορείς είχε βγει στελέχη, όμως κάποιοι εξ αυτών που είχανε ενταχθεί στους παραπάνω φορείς, είχανε βγει στελέχη! Αυτήν η ιστορία, σταμάτησε κάπου στο μέσο της δεκαετίας του '90. Έκτοτε ο χώρος έπαψε να βγάζει στελέχη. Οι νέες γεννεές που έμπαιναν στους φορείς του χώρου αυτού, δεν έβγαιναν στελέχη, έβγαιναν απλώς "ιδεολογικοποιημένοι" οπαδοί των φορέων τους. Κάπου εκεί "έχασε τη μάχη των στελεχών" ο χώρος. Αποτέλεσμα...αυτά που βλέπουμε σήμερα. Και όταν λέω στελέχη, δε μιλώ για "διανοουμένους" (παρότι υπήρχανε και τέτοιοι, οι οποίοι όμως δεν προβαλόντουσαν απο τους "δημοκρατικούς φορείς" που έλεγχαν τα πάντα στην "ανάδειξη του πολιτισμού", για ευνόητους λόγους) εννοώ ιδεογικοποιημένα και πολιτικοποιημένα με σχετικές γνώσεις επι των πολιτικών ζητημάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδεικτικά θα σου αναφέρω ως παραδείγματα γνωστών στελεχών που έχει βγάλει ο χώρος , τον αμείνηστο Σταθόπουλο, τον Καραμπέτσο, τον αείμνηστο Λαζογιώργο-Ελληνικό (που ήταν και διανοούμενος), τον Καρδαρά, τον Παππά της ΧΑ το Ζαφειρόπουλο, το Μιχαλολιάκο, τον Κώνστα, τον Κουριαννίδη, τον (πολιτικά τυχοδιώκτη) Κιλτίδη και διάφορα άλλα τέτοια άτομα αναλόγου πολιτικού επιπέδου (που - τουλάχιστον κατα την άποψή μου - ήτανε/είναι πολιτικά στελέχη). Αυτήν η παραγωγή στελεχών έχει σταματήσει εδώ και χρόνια. Πλέον δε βγαίνουνε στελέχη, βγαίνουνε μόνο οπαδοί.
Έτσι όπως ορίζεις τα στελέχη έχεις δίκιο, παλιότερα υπήρχαν άνθρωποι που μπορούσαν να σταθούν σε ένα διάλογο και να υπερασπιστούν την ιδεολογία τους. Τώρα βέβαια δεν συμφωνώ με όλους όσους ανέφερες, στελέχη που κατουράνε στις πόρτες τηλεοπτικών σταθμών μόνο σεβασμό δεν εμπνέουν σε φίλους κι εχθρούς. Εγώ όμως όταν λέω στελέχη εννοώ ανθρώπους που χαίρουν εκτιμήσεως κι εκτός του "χώρου" και του μικροσκοπικού τους κόμματος. Προσωπικότητες που μπορούν να επηρεάσουν ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας και να ξεφύγουν απο τα όρια αυτού του μίζερου "χώρου". Κι αν ως "χώρο" ορίσουμε τους εθνικιστικούς και ακροδεξιούς φορείς της μεταπολίτευσης τότε αυτοί επιτέλεσαν τον ρόλο τους καλό ή κακό. Η μεταπολίτευση σβήνει και μαζί της κάθε γέννημα της... Ο "χώρος" πρέπει να γίνει στάχτη για να έρθει η πραγματική αναγέννηση. Όχι άλλα αναμασήματα του παρελθόντος...
Διαγραφήθελεις να πεις οτι ο κασιδιαρης και ο ματθαιοπουλος ειναι οπαδοι?μονο η ΧΑ βγαζει στελεχη πλεον.οι υπολοιποι ουτε καν στην σκια της δεν υπαρχουν.και ολοι αυτοι που ανεφερες-εξαιρουμενων του Παππα και του Μιχαλολιακου-οσοι ειναι εν ζωη εχουν προδωσει πολλακις τον εθνικιστικο χωρο και σιγουρα δεν εχουν διαγει εναν τοσο ιδεολογικα συνεπη βιο
ΔιαγραφήΚαι πάλι κάνεις λάθος Διομίδη. Ο Καρδαράς ή ο Αρβανίτης της ΧΑ πχ, πληρούνε τα κριτήρια που θέτεις. Και δεν είναι οι μοναδικοί καταξιωμένοι επιστήμονες και επαγγελματίες που χαίρουν της αναφερόμενης σχετικής εκτιμήσεως. Και ο Δάκογλου εκδίδει μια τοπική εφημερίδα. Δεν είναι όλα τόσο "σκούρα", όσο τα περιγράφεις. Προβεβλημένοι ως "προσωπικότητες" απο την τηλεόραση και το σύστημα, όπως οι..."διανοούμενοι" της αριστεράς, μπορεί να μην είναι, αλλά άτομα με κοινωνικό κύρος και καταξίωση στις τοπικές τους κοινωνίες, είναι.
ΔιαγραφήΣΠ.Α.Π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσειδωνία το κείμενό σου είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που έρχεται από το μέλλον, από εκείνους δηλαδή τους ορίζοντες που αντλεί την ύπαρξή του, την δύναμή του, και την υπεροχή του ο Ελληνικός Εθνικισμός !
Κάθε σου λέξη και κάθε μήνυμα που εκπέμπουν οι σκέψεις σου σκορπίζουν μέσα στις νεανικές καρδιές το Απολλώνιο θείο φως!
Αυτός είναι ο Ελληνικός Εθνικισμός! Χρέος σου είναι αυτό το πνεύμα την αιώνιας Ελληνικής νιότης να το διαχέεις στους νέους της γενιάς σου, και όχι μόνο..
-καθάριο, λαμπερό, φεγγοβόλο ..
Οι κακομοιριασμένες αντιλήψεις, οι αγκυλώσεις, και η βαρυχειμωνιά που κατοικοεδρεύει στις ψυχές όσων αναμένουν τον νέο "μεσσία" να βγει κάποια νύχτα με το άρμα του από κάποιο "Γουδή" είναι το σκοτάδι που αποχωρεί ζηλόφθονα μπροστά στην Ανατολή..
"Πτωμομανείς, ξεκολλήστε από τα πτώματα.
Παύσατε την πτωματοφαγίαν .
Δια να υπάρξη Αήρ Αναπνεύσιμος προς Ζωήν
ΘΑΨΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ "
Περικλής Γιαννόπουλος