«Επαναμετανάστευση» Μια νέα ριζοσπαστική εναλλακτική στον αφανισμό της Ευρώπης

Του Δομένικου Β.

Στις 21 Σεπτεμβρίου, κατά m διάρκεια μιας ανοιχτής συγκέντρωσης στο Παρίσι και παρουσία εκατοντάδων παρευρισκομένων,  ανακοινώθηκε η σύσταση του Mouvement pour la Remigration (Κίνημα για την Επαναμετανάστευση), υπό την αιγίδα του Γάλλου πολιτικού και ταυτοτικού στοχαστή  Laurent Ozon.  Πρόκειται για ένα τολμηρό και ριζοσπαστικό εγχείρημα που έθεσε άμεσα ως απώτατο στόχο του την αντιστροφή του, τεραστίων διαστάσεων και άνευ ιστορικού προηγουμένου, εξωευρωπαϊκού μεταναστευτικού ρεύματος στη Γαλλία αλλά και στις περισσότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης.

- Στην κεντρική του ομιλία ο L Ozon πα­ρουσίασε ευθύς εξ" αρχής το διακύβευμα της δημιουργίας του νεοσύστατου κινήματος του: "[...} το αν θα υπάρχουμε σαν αισθητή, ιστορική ουσία σαν ένας λαός κυρίαρχος στη γη του, ή αν θα έχουμε εξαφανιστεί ως το τέλος αυτού του αιώνα."

Δεν παρέλειψε φυσικά να κάνει έναν σύν­τομο απολογισμό της ανεπιτυχούς πάλης κατά της μετανάστευσης τις τελευταίες δε­καετίες: "Σαράντα χρόνια διενέξεων, σαράντα χρόνια χαμένων αγώνων, σαράντα χρόνια αποστερήσεων, σαράντα χρόνια σπαταλημέ­νων ζωών ...σαράντα χρόνια για σαράντα επι­πλέον εκατομμύρια εξω-ευρωπαίων μετα­ναστών στη δυτική Ευρώπη", παρουσιάζοντας όμως στη συνέχεια τα αναγκαία χαρακτηριστικά της δουλειάς που πρέ­πει να γίνει από εδώ και πέρα

"Ομως πιστεύω ότι υπάρχει κάτι που ενώνει όλους εμάς σήμερα, είναι η πεποίθηση ότι πέρα από την καταγγελία, πέρα από τις αγχωτικές διαπιστώσεις, πέρα απ' τη στιγμή της αφύπνισης, τη στιγμή αυτών που αφυπνίστη­καν και μπόρεσαν να δουν πριν από τους άλ­λους χωρίς να μπορέσουν να κάνουν κάτι, μάλλον έχει έρθει τώρα η στιγμή μιας πιο με­θοδικής, πιο αποτελεσματικής μορφής δράσης και δουλειάς, που μας δίνει την ελπίδα σ' εμάς και τους δικούς μας, να τα καταφέρουμε εκεί όπου όλοι αποτύχαμε αυτά τα τελευταία χρόνια."

Η ιδιαιτερότητα της Ευρώπης

Ξεχωριστή αίσθηση προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο ο ομιλητής περιέγραψε τη φύση, τον βαθύτερο και ουσιαστικό χαρακτήρα την ύπαρξης τόσο του γαλλικού λαού όσο και όλων των άλλων λαών και εθνών της  Ευρώ­πης και της σχέσης τους με την ιστορική εξέ­λιξη: "Είμαστε δεμένοι  με το λαό μας,  θέλουμε να υπερασπιστούμε το λαό μας και να του επι­τρέψουμε να αντιμετωπίσει αυτήν την ιστορία, διότι γνωρίζουμε ότι οι λαοί είναι παραγωγοί ιστορίας. Δεν είμαστε προϊόντων θεσμών μας, δεν είμαστε προϊόν θεσμών κατασκευασμένων κι αυτών με τη σειρά τους από κάποιες ελίτ, δεν είμαστε μια εύπλαστη  ζύμη που φτιάχτηκε από το γαλλικό Κράτος. Είμαστε ιστορικές, αι­σθητές ουσίες οι οποίες υπάρχουν και ζουν στην Ευρώπη εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια.  Συνεπώς,  αυτοί οι λαοί (της Ευρώπης) υπάρχουν, έχουν μια μορφή, δημιούργησαν ιστορία και ανέπτυξαν ιδιαίτερες μορφές, μια ίδια διάνοια με τα λάθη και τα πλατώματα τους ασφαλώς, αλλά και το δικό τους πνεύμα, τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο να βλέπουν τον κό­σμο, να τον δημιουργούν, να τον αισθάνονται, να τον διηγούνται"

Το  κράτος εχθρός του λαού

Τόνισε επίσης τη σημασία των συλλογικών,  εθνικών ή πολιτισμικών, δεσμών και της συμμετοχής του ατόμου σε ένα ευρύτερο, ορ­γανικό και δημιουργικό σύνολο σε αντίθεση με την ατομική κατάτμηση του φιλελευθερι­σμού και της καταναλωτικής κοινωνίας: "Γνω­ρίζουμε επίσης ότι οι συλλογικότητες είναι η προϋπόθεση των  πιο υψηλών συναισθημάτων των ανθρώπων. Όπου δεν υπάρχει πια λαός. δεν υπάρχει πια αλληλεγγύη δεν υπάρχει αυ­τοθυσία, δεν υπάρχει αφοσίωση, Μόνο απο­βλακωμένοι, καταθλιπτικοί εξατομικευμένοι, ιδιοτελείς, απομονωμένοι, δυστυχείς κατανα­λωτές, ελάχιστα δημιουργικοί σε συλλογικό επίπεδο". Ωστόσο η λαϊκή, η πολιτισμική συλλογικότητα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση πλέον, σύμφωνα με τον Laurent Ozon, να ταυτιστεί με τους σύγχρονους κρατικούς μη­χανισμούς, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε εχ­θρούς και καρκινώματα των λαών, με πρώτο και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το γαλ­λικό Κράτος: "[...] δεν βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να εξασφαλίσουμε την επιβίωση ολέθριων θεσμών που έχουν στραφεί εναν­τίον μας εδώ και ήδη πολλές δεκαετίες [...] Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι το γαλλικό κράτος δεν είναι ουδέτερο, τα ΜΜΕ δεν είναι ουδέτερα [...] αποτελούν μέρος του μηχανι­σμού κοινωνικού ελέγχου, αλλά και ούτε και το Κράτος είναι ουδέτερο, έχει γίνει ο ιμάντας μετάδοσης συμφερόντων που δεν είναι δικά μας, το γαλλικό Κράτος έχει γίνει η υπηρεσία αποικισμού της ίδιας του της χώρας, ενάντια στον ίδιο του το λαό."

Επαναπροώθηση η λύση

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η στρατηγική ανάλυση του σχεδίου του Κινήματος το οποίο προβλέπει επαναπροώθηση των αραβο-βερ-βερικών  μουσουλμανικών μεταναστευτικών πληθυσμών σας χώρες καταγωγής τους, προ­κειμένου να αγωνιστούν ενάντια στην επι­κείμενη εισβολή της βορείου Αφρικής από κύμματα μιας ανεξέλεκτης υποσαχάριας πλημμυρίδας, δεδομένου ότι μέχρι το 2050 ο πληθυσμός της "μαύρης" Αφρικής θα έχει ανέλθει σε 2 δις, με τον πληθυσμό μόνο της Νιγηρίας να ανέρχεται σε 450 εκατομύρια

Οι διεθνείς ανακατατάξεις και οι εσωτερικές διαρρύξεις των ανεπτυγμένων κοινωνιών θα οδηγήσουν σε αποτυχία το πολυπολιτισμικό μοντέλο που έχει δημιουργήσει, όπως χαρα­κτηριστικά αναφέρθηκε, "κοινωνίες-πυριτιδαποθήκες".

Ποιος είναι ο Laurent Ozon

Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος που φιλοδοξεί να συσπειρώσει προσωπικότητες, ενέργειες και θελήσεις σε μια πρωτότυπη δομή ώστε να φέρει ας πέρας ότι δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμε­ρα στη Γαλλία δεκαετίες πολιτικών αγώνων; Ο Laurent Ozon γεννημένος το 1967, υπήρξε πρώην στρατιωτικός πυροσβέστης, εκπαιδευτής των νεοσύλλεκτων της Ταξιαρχίας πυροσβεστών-σκαπανέων Παρισίων και επιχειρηματίας στον τομέα τεχνολογίας ηλεκτρονικής ασφάλειας, βιομετρίας και βιντεο-παρακολούθησης. Έχοντας παρα^λουθήσει ης εργασίες των κύ­κλων της Νέας Δεξιάς, δραστηριοποιούνταν ήδη πολιτικά από τα μέσα της δεκαετίας του 90' στον οικολογικό χώρο, μέσα από το περιοδικό 'Le Recours aux forets" (Καταφυγή στα δάση) αλλά και με πολλές δημόσιες παρεμβάσεις που στόχο είχαν τη δημιουργία μιας αυθεντική και ταυτοηκής οικολογικής τάσης ενώ μέσα από γραπτά του πονήματα, που εκδόθηκαν το ίδιο διάστημα, εξηγούσε την διάσταση μεταξύ οικολογίας και φιλελευθερισμού. Το 1999είχε συμ­μετάσχει στο ευρωπαϊκό συντονιστικό' Οχι στον πόλεμο" που αγωνιζόταν για τον τερματισμό των βομβαρδισμών κατά της Σερβίας και είχε οργανώσει την μεγάλη διαδήλωση της 16ης Νο­εμβρίου 1999 η οποία είχε συγκεντρώσει δεκάδες χιλιάδες κόσμου. 0 ίδιος ο Ozon είχε μεταβεί στη Σερβία ώστε να παραστεί σε μια συνέντευξη τύπου και σε εκδηλώσεις προώθησης της γαλλοσερβικής φιλίας.

 Παραμένοντας κοντά στα γαλλικά και ευρωπαϊκά ταυτοτικά κινήματα εν­τάχθηκε στο γαλλικό Εθνικό Μέτωπο τον Ιανουάριο του 2011 και τοποθετήθηκε με απόφαση της Μαρίν Λε-Πεν στο πολιτικό γραφείο όπου ήταν επιφορτισμένος με τα οικολογικά θέματα Τον Αύγουστο του ιδίου χρόνου θα αναγκαστεί σε πα­ραίτηση,  μετά από μια εύστοχη δήλωση του με την οποία χαρακτήριζε πράξεις, όπως αυτή του Νορβηγού Άντερς Μπρέιβικ, ως επακόλουθα των πολυπολιτισμικών κοι­νωνιών,  χωρίς φυσικά να τις επικροτεί ή να τις ενθαρρύ­νει θα ιδρύσει έπειτα το "τοπικιστικό κίνημα" και θα αφοσιωθεί, μέσω ποιοτικών, καλά οργανωμένων και κλειστών σεμιναρίων, στην διάδοση εναλλακτικών ιδεών για την υπεράσπιση και την ενότητα της Ευρώπης, την αναστροφή του μεταναστευτικού κύματος, τη δημιουργία οργανικών οικονομιών και την γεωπολιτική στρατηγική. Σης 21 Σεπτεμβρίου τερμάτισε τον λόγο του χαρακτηρίζον­τας τον αγώνα για την Επαναμετανάστευση (Remigration) ως το έργο της ζωής του και κάλεσε όσο το δυνατόν περισσότερους Γάλλους και Ευρωπαίους, κάθε πολιτικής προέλευσης, να συστρατευθούν σ' αυτόν, εξαγγέλλοντας νέες αγωνιστικές ενέργειες, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις για το αμέ­σως επόμενο διάστημα

-------------------------------------------------------------------------------------------- 

 Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην 24σέλιδη μηνιαία Εθνικιστική εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" Νοεμβρίου που κυκλοφορεί