άρθρο της Ειρήνης Δημοπούλου-Παππά
Είναι θέση μας σαφής και ευθεία: Ο Νίκος Ρωμανός δικαιούται
εκπαιδευτική άδεια. Καθήκον και αποστολή του σωφρονιστικού συστήματος είναι να
σωφρονίζει Ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει από την Παιδεία; Είναι δικαίωμα του
νεαρού άνδρα να σπουδάσει. Και η Δικαιοσύνη οφείλει να επιτρέψει στον νεαρό να
ακολουθήσει τον δρόμο της γνώσης και της μόρφωσης που με κόπο επέλεξε.
Δεν έχει σημασία εάν ο έγκλειστος νεαρός είναι τρομοκράτης
ή όχι. Εάν διέπραξε ληστεία η εάν αυτοπροσδιορίζεται ως «αντάρτης πόλης». Θα
κριθεί για τις πράξεις του Το φρόνημα δεν διώκεται. Ποιος άλλωστε αληθινός
εγκληματίας θα έφευγε ένοπλος από τον τόπο του εγκλήματος χωρίς να πυροβολήσει αλλά
και χωρίς να βλάψει τον αιχμάλωτό του;
Θα επικαλεστώ εδώ τον εισαγγελέα της έδρας κ. Γρήγορη Πεπόνη
ο οποίος στην αγόρευση του είχε τονίσει «Δεν θα γίνω μπαλωματής και γεφυροποιός
ώστε να θεραπεύσω τα κενά και τις πλημμέλειες της προδικασίας, αστυνομικής και
ανάκρισης.. Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους,
κατά δε την καταδίωξη ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό ούτε πυροβόλησαν
τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα
για να διαφύγουν »
Η Δικαιοσύνη δεν είναι εκδικητική και τιμωρητική. Εάν είναι,
δεν διαφέρει σε τίποτε από τον εγκληματία.
Αφήστε, επομένως, τον Ρωμανό να πάει σχολείο Πριν λίγους
μήνες παντρεύτηκε, στα 21 του Τώρα, παρά την κράτησή του ζητά να σπουδάσει
Ξέρετε πολλούς νέους που να ακολουθούν αυτόν τον δρόμο;
Στο παιχνίδι της Εξουσίας η Ελλάδα μετρά από το 2008
τέσσερεις νεκρούς. Τον Γρηγορόπουλο, τον Φύσσα, τον Φουντούλη και τον Καπελώνη.
Γρηγορόπουλος και Φύσσας εκτελέστηκαν υπό παντελώς αδιευκρίνιστες και παράδοξες
συνθήκες. Ένας από ψυχικά ασταθή προστάτη της έννομης τάξεως. Άλλος από
δολοφόνο που παρέμεινε απαθής στον τόπο του εγκλήματος αναμένοντας την
σύλληψή του. Οι δολοφόνοι των δύο τελευταίων παραμένουν άγνωστοι. Αλλά
παραδόξως την ώρα της δολοφονίας τους υπήρξε αστυνομικό κενό στην φύλαξη των
γραφείων της Χρυσής Αυγής. Ως εδώ, λοιπόν.
Η αποστροφή της επιστολής ενός εκ των συγκρατούμενων του
Ρωμανού ο οποίος απειλεί τον υπουργό Δικαιοσύνης «Είμαι πολύ πεινασμένος. Αν
δολοφονήσεις το Νίκο. το μόνο πράγμα που θα μπορέσει να με χορτάσει ξανά, είναι
το λαρύγγι σου» δείχνει το πού επιθυμεί η κυβέρνηση να οδηγήσει τα
πράγματα,
Ο Σαμαράς, έμπειρος στις δολοπλοκίες, στέλνει το μήνυμα
στην Αριστερά: Ρίχνοντας στα μαλακά τους πρώτους δύο των «Πυρήνων» (αφέθηκαν
ελεύθεροι) κρατά την απόφαση για τους υπόλοιπους 16 στο συρτάρι μέχρις ότου το
μακρύ χέρι του τρομοκαπιταλισμού, οι «γνωστοί- άγνωστοι», «πείσουν» τους
«νοικοκυραίους» ότι ψηφίζοντας Συριζα θα περιέλθει η χώρα σε καθεστώς
αναρχίας.
Θα «κόψουν» από τον Συριζα όσο πρέπει ώστε να κλείσει το
χάσμα και να πάει με ασφάλεια το σύστημα σε εκλογές;
Η εντολή και η επιθυμία της κυβέρνησης είναι σαφής Απαγορεύει
τις συναθροίσεις για να προστατευθεί η τελετή παράδοσης της Ελλάδος στους
Οθωμανούς. Επιτρέπει όμως τις συγκεντρώσεις από το απόγευμα του Σαββάτου, ώστε
οι «αλληλέγγυοι» να κάψουν την Αθήνα. Εάν η κατάσταση του Ρωμανού γίνει
κρίσιμη, ακόμη καλύτερα για αυτούς.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως τελευταία πράξη της θητείας του,
οφείλει να απαιτήσει την αποκατάσταση του κύρους ενός θεμελιώδους πυλώνα της
Δημοκρατίας: Οφείλει να αποκαταστήσει το κύρος και την ουσία της Δικαιοσύνης.
Σωφρονίζοντας και όχι επιβάλλοντας εκδίκηση
Η Δικαιοσύνη οφείλει να αρθεί στο ύψος της, προσπερνώντας
τις προκαταλήψεις και τις μηντιακές επιβολές Οφείλει να εφαρμόσει τον Νόμο,
δίνοντας εκπαιδευτική άδεια στον Ρωμανό. Και να επιβάλλει να προσέρχονται οι
εκλεγμένοι Βουλευτές του ελληνικού Λαού στις ψηφοφορίες της Βουλής, στον θεσμό
στον οποίο εξελέγησαν. Γιατί η Δημοκρατία και οι Θεσμοί είναι πολύ
σημαντικότεροι από το ΤΕΙ του Ρωμανού.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο της κ. Ειρήνης Δημοπούλου-Παππά δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ που κυκλοφορεί, φύλλο 75, Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014
Εξαιρετική η σκέψη της ερίτιμης Κυρίας Ειρήνης Δημοπούλου-Παππά! Επί τέλους, η συνιστώσα της ισορροπημένης λογικής, πέραν κομματικών και παραταξιακών παραισθήσεων, ας επικρατεί μιας κάθε άλλο παρά ιδανικής κοινωνικής εκρυθμίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://hellenicnationalsocialistfound.blogspot.gr/2014/12/blog-post_63.html
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
τ.6977764737