«Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ»

Ξεχωριστές εκδόσεις

Το κείμενο που θα διαβάσετε πιο κάτω με τίτλο «Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ» δεν είναι άρθρο αλλά ο επίλογος από το εξήντα(60) σελίδων βιβλίο του συναγωνιστή Γιάννη Παναγιωτακόπουλου «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» (μια αντιεξουσιαστική προσέγγιση του εθνικού μας αύριο)

Το βιβλίο έχει εκδοθεί τον Απρίλιο του 2014 από τις εκδόσεις «ΛΟΓΧΗ» και προσωπικά κατάφερα και το προμηθεύτηκα από τις εκδόσεις-βιβλιοπωλείο ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ. Το διάβασα μέσα σε μισή ώρα, εντυπωσιάστηκα από την γλαφυρότητα και την απλότητα της γραφής, ενθουσιάστηκα όμως και από την προσέγγιση και την ουσία του θέματος που επεξεργάζεται, Θα έλεγα ότι μέσα από τις εξήντα σελίδες του βιβλίου ο Γιάννης «ξεκλειδώνει» και ανοίγει τις πύλες ενός δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει ο Ελληνισμός για να γυρίσει στις ρίζες του και να ατενίσει τους ορίζοντές του..

Έχοντας κατά νουν, αυτές τις ημέρες των εορτών και των δώρων, ο Κοινός Παρονομαστής θα αρχίσει πιο συστηματικά την προβολή ανάλογων εκδόσεων προκειμένου να στραφούμε προς το βιβλίο που αποτελεί το καλύτερο δώρο, στηρίζοντας παράλληλα ανάλογες προσπάθειες συγγραφικής και εκδοτικής εργασίας που αν μη τι άλλο έχουν σαν σκοπό την προβολή ιδεών, πήρα την ευκαιρία και κάνουμε την αρχή με το βιβλίο του συν. Παναγιωτακόπουλου τον οποίο άλλωστε γνωρίζω από τα μαθητικά του χρόνια και τον εκτιμώ απεριόριστα για την ακατάβλητη αγωνιστικότητά του, την συνέπεια του και το εθνικιστικό του ήθος και τρόπο ζωής..

Το χαμηλό κόστος του βιβλίου μας δίνει την ευκαιρία να προμηθευτούμε όσα αντίτυπα αντέχει η καταρημαγμένη   πλέον τσέπη μας με ένα δώρο ουσίας και διαδίδοντας ιδέες αγώνος για το έθνος μας και τον ελληνισμό.

Για τον Κοινό Παρονομαστή

Σπύρος Αρ. Παπαδόπουλος.  

Αντί επιλόγου

«Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ»

Έναν αιώνα πριν η θεία πένα του Παλαμά, αποτύπωνε την άπατη παρακμή του Ελληνισμού,λες και άνοιξε ένα παρά­θυρο το 1908 και αντίκρισε την πόρνη Ρωμιοσύνη των αρχών του 21ου αιώνα...

το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Απατημένοι ψηφοφόροι φωνάζουν που τους έκλεψαν μια δανεική ευμάρεια μέσα από την τσέπη. Επαναστατούν από τον καναπέ, στέλνοντας αντιπροσώπους στην βουλή να κοπανήσουν αντί αυτών τους κλέφτες, έτοιμοι και όσο πο­τέ πρόθυμοι να αναγάγουν πάλι σε λαϊκό ήρωα, όποιον τους ταΐσει με μερικά δανεικά ευρώ επιπλέον. Δημοκόποι πολιτικάντηδες και λογοκόποι δημοσιογράφοι, ψυλλιασμένοι για τον βαθύ πόθο των ραγιάδων, συνθέτουν το νέο "εθνικό όραμα": Να εκδοθεί και πάλι η Ελλάδα στις Αγορές. Μαμμωνάδες βάρβαροι, οικονομολογούν και μαλώνουν στα παράθυρα των καναλιών, για το αν η Ρωμιοσύνη είναι ικανή ως πόρνη να εκδίδεται αυτοβούλως στις αγορές ή χρειάζεται λίγο καιρό ακόμα να βιάζεται από τους νταβατζίδες της μέχρι να προσαρμοστεί δημοσιονομικώς...

Δεν ξέρω πόσο διαφέρει το σήμερα από την παρακμή των αρχών του προηγούμενου αιώνα, που μαστιγώνει αλύπητα ο Παλαμάς. Όμως αυτή η πόρνη Ρωμιοσύνη του 1908, η τόσο όμοια με την σημερινή, δεν έφερε το τέλος της φυλής μας, όπως για δεκαετίες κινδυνολογούν όσοι μας ω­θούν να χτίζουμε πρόχειρα κάστρα αντίστασης, διότι "τώ­ρα πια δεν έχουμε χρόνο για σχεδιασμούς"...

Αντιθέτως γέννησε γενιές εκδικήτρες που βάδισαν θριαμβευτικά, αφήνοντας στο πέρασμά τους ανεξίτηλη την στάμπα τους, στην ιστορία του νέου Ελληνισμού.

Γενιές που με Ξίφος άνοιξαν τους δρόμους προς την απελευθέρωση της Ηπείρου, την Μακεδονίας, της Θράκης, του Αιγαίου. Γενιές που πολέμησαν 10 ολόκληρα χρόνια για να πατήσουν στην Ανατολική όχθη του Σαγγάριου, ξαναζωντανεύοντας το όνειρο της Αυτοκρατορίας μας της Ρωμαίικης. Γενιές που στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και στα οχυρά του Ρούπελ νίκησαν τον άξονα που είχε κατακτήσει την Ευρώπη. Που με αμούστακα, άκαπνα σχολιαρόπαιδα, που ανέβαιναν πρόθυμα στην αγχόνη, συνέτριψαν την δύναμη μιας Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

ο συν. Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

Γενιές που με το Πνεύμα τους σφράγισαν τον νέο Ελληνικό Πολιτισμό. Που ανέθρεψαν Καρυωτάκηδες, Σικελιανούς, Καζατζάκηδες, Σικουτρήδες, Σεφέρηδες, Ελύτες και τόσους άλλους γίγαντες του λόγου. Μα και που από τα σπλάχνα τους φύτρωσε η μουσική ενός Βαμβακάρη, ενός Τσιισάνη, ενός Χατζηδάκη, ενός Θεοδωράκη, ενός Ξαρχάκου ή ενός Μαρκόπουλου...

Μπορεί η ιστορία να μην επαναλαμβάνεται, μα σίγουρα ομοιοπατεί. Κι αν τότε, φρόντισε το κυρίαρχο κράτος με ό­λο το ξενόφερτο σύστημά του, να πνίξει την ορμή του Ελληνισμού, σήμερα μπορούμε να μην το αφήσουμε να μας διχάσει, να ξεπουλήσει τους αγώνες μας, να προδώσει τα κεκτημένα μας, να πνίξει το Πνεύμα μας...

Μη φοβάστε... 0 Ελληνισμός δεν πεθαίνει. Δεν μπορεί τουλάχιστον να το κάνει τόσο σύντομα, όσο θέλουν να μας πείσουν οι κήρυκες του "δεν υπάρχει χρόνος"... Το κράτος μπορεί να πεθάνει και σε αυτό θα φροντίσουμε να το βοη­θήσουμε... Το Έθνος όμως δεν πεθαίνει τόσο εύκολα.

Τούτος ο αιώνας, όπως και οι δύο προηγούμενοι, θα γεννήσει μέσα από την πιο μαύρη παρακμή, τις γενιές που θα χιμήξουν και πάλι "κατά το φως ενός γλιτωμού"... Χρέος μας είναι να αρχίσουμε να θεμελιώνουμε τους πνευματικούς, κοινωνικούς και ιδεολογικούς πυλώνες πάνω στους οποίους θα πατήσουν αυτές οι γενιές...

Όλα από την αρχή... Πατώντας στις ρίζες μας και νοσταλγώντας το μέλλον...

Μελέτη, δουλειά και μεθοδικό χτίσιμο για να θεμελιώσου­με το όραμα του Ελληνισμού στον 21 ο αιώνα. Μακριά από το καταρρέον κράτος, το σχεδιαζόμενο υπερκράτος και κάθε κρατισμό. Μακριά από την κοινοβουλευτική ολιγαρ­χία και κάθε εξουσιαστικό συγκεντρωτισμό. Μακριά από ευκαιριακές ψηφοθηρίες, κραυγές απελπισίας, ιδεολογικές χίμαιρες και προχειρότητες...

Ο χρόνος δεν τελειώνει να μετράει. Μόλις άρχισε...

σημ.Κ.Π.

Το Περιοδικό "ΕΜΠΡΟΣ - Προς το μέλλον" υπήρξε από τα πρώτα εκδοτικά αγωνιστικά σκιρτήματα στον χώρο της μαθητιώσας νεολαίας, εκδότης ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος μαθητής τότε Λυκείου, έτος 1995 τεύχος 1ο Α' Περιόδου και 1996 τεύχος 1ο Β' Περιόδου (από το άρχείου του συν. Σπύρου Παπαδόπουλου)