γράφει ο Γιάννης Κουριαννίδης
Τα τελευταία πέντε «μνημονιακά» έτη, οι λαοί
όλων των χωρών που επλήγησαν από τον τοκογλυφικό επεκτατισμό της Γερμανίας,
ιδίως αυτών του ευρωπαϊκού νότου, έστρεφαν συχνά το βλέμμα τους προς την Ελλάδα
Η χώρα μας είχε γίνει το πειραματόζωο σε ένα πιλοτικό πείραμα ποδηγετήσεως των
αντιδράσεων και πνευματικού ευνουχισμού. Τα ευρωπαϊκά έθνη θεωρούσαν λογικό
στη γη όπου ο Πολιτισμός και η Ελευθερία γνώρισαν τον απόλυτο θρίαμβο τους, το
ιστορικό έθνος των Ελλήνων να αντιδράσει. Να γίνει και πάλι παράδειγμα προς
μίμηση και θαυμασμό.
Η αλήθεια είναι πως εδώ και πολλές δεκαετίες
οι 'Έλληνες ακολουθούν τα χνάρια των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης. Τόσο στον
πολιτικό όσο και στον κοινωνικό και στον οικονομικό τομέα, στην πατρίδα μας
δημιουργούνται κακέκτυπα εισαγόμενων προτύπων, ξένων προς την ελληνική αισθητική
και κοσμοαντίληψη.
Από την «μόδα των αγανακτισμένων» στα εκλογικά
αποτελέσματα
Τα τελευταία χρόνια, όμως, φαίνεται πως κάτι
δείχνει να αλλάζει. Εκτός του ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που ακόμη
υπερασπίζεται εν τη βιοτή των πολιτών της παραδοσιακές αξίες, ήθη και έθιμα
αλλά και ένα αξιακό σύστημα που δείχνει να αντέχει στην έξωθεν (και έσωθεν
ενίοτε βαρβαρότητα δείχνει παράλληλα να αντιδρά υγιώς σε όσα εξυφαίνονται σε
βάρος της κοινωνίας και του έθνους. Αφού πέρασε η μόδα των «αγανακτισμένων»
και αφού διαπιστώθηκε ότι η αγωνιστικότητα τους έφτανε μετά βίας μέχρι το τρίτο
- τέταρτο ψέκασμα των χημικών του καθεστώτος, οι Ελληνες αποφάσισαν να
αντιδράσουν, κατ' αρχήν με θεσμικές επιλογές.
Πρώτη αντέδρασε η πατριωτική δεξιά πτέρυγα ίου
πολιτικού σκηνικού, που αφού ξαπέστειλε τους πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, κατέληξε να
στείλει τη Χρυσή Αυγή τρεις φορές στο ελληνικό κοινοβούλιο και μία στην ευρωβουλή,
σφυρηλατώντας πλέον μία εκλογική βάση, που όσο πάει και ισχυροποιείται
ενεργώντας πια όλο και πιο αποφασιστικά και με ισχυρή συλλογική συνείδηση.
Στη συνέχεια ήρθε η ώρα της αριστεράς του
ΣΥ-ΡΙΖΑ. Έστειλε με τη σειρά της στον αγύριστο τα απομεινάρια της
Μεταπολίτευσης που είχαν το περίσσιο θράσος επί 3 χρόνια να ξεπουλήσουν ό,τι
εθνικό και κοινωνικό αποκούμπι είχε απομείνει και εγκολπώνοντας ένα ευρύ φάσμα
του εκλογικού σώματος, έφτασε σήμερα να κυβερνά τη χώρα! Έχοντας ένα
πολιτισμικό και επικοινωνιακό μαξιλάρι δεκαετιών, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε
για να εδραιώσει την ανοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών, ετοιμάζεται να
επιφέρει θεσμικές αλλαγές πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα, με μία ατζέντα
που ελάχιστα είναι γνωστή στην συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων της.
Από την άλλη, η πατριωτική δεξιά πληρώνει την
πολιτισμική και πνευματική πενία δεκαετιών χαμένων, που την αποξένωσαν σε
σημαντικό βαθμό από την παραγωγή ιδεών, στοιχείο απαραίτητο για την διατήρηση
μιας πολιτικής συλλογικότητας ως διαχρονικού ισχυρού παίκτη στο πολιτικό
σκηνικό. Δυστυχώς, η αβελτηρία και η ολιγωρία τόσων ειών δεν αναπληρώνεται τόσο
γρήγορα Οι πατριωτικές ιδέες θα έπρεπε να ήσαν ικανές να σφυρηλατήσουν στις
μέρες μας ένα ισχυρό κίνημα, που θα αγκάλιαζε ευρέως όλα τα στρώματα της
ελληνικής κοινωνίας και θα οδηγούσε την πατρίδα σε δρόμους αξιοπρέπειας και
μεγαλείου. Ας όψονται τα πρόσωπα που είχαν αναλάβει τις τύχες του και οι
επιλογές τους.
Θα λέγαμε λοιπόν, ότι και οι δύο πλευρές
έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, φτάνοντας στον στόχο που είχαν θέσει και που
και για τις δύο αποτελεί την κορύφωση του αγώνα τους, με τα μέχρι σήμερα
δεδομένα και δυνατότητες τους. Η μεν στην θεσμική καταξίωση με την αποδοχή της ως
ισχυρής πολιτικής οντότητας, σεβαστής πια από εχθρούς και φίλους, θέλοντας και
μη, η δε στην κυβέρνηση
Μόνον η ψήφος δεν αρκεί
Από δω και πέρα αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα
Διότι, αν οι συγκυρίες, τα λάθη και οι προδοσίες των αντιπάλων, κάποια
οικονομικά ή άλλα συμφέροντα κ.λπ., έγιναν αιτία να επιτευχθούν αυτοί δι
μερικοί στόχοι, το να πορευθούν πλέον αποτελεσματικά, επιφέροντας πολιτικές
αλλαγές και γκρεμίζοντας ολοκληρωτικά κάθε τι σάπιο και διεφθαρμένο, είναι κάτι
που εναπόκειται εφεξής κυρίως στις δικές τους επιλογές και πρακτικές.
Ο ελληνικός λαός έκανε το χρέος του. Αντέδρασε
θεσμικά, τέθηκε στην πρωτοπορία των υπολοίπων χειμαζόμενων ευρωπαϊκών λαών, που
αντιπαλεύουν με τα συμφέροντα του παγκόσμιου εξουσιασμού, και με την ψήφο του
έδωσε το δικαίωμα σε νέες δυνάμεις να πανηγυρίζουν και να έχουν την ευκαιρία να
κάνουν κάποια ωφέλιμα πράγματα για την πατρίδα και την κοινωνία
Αυτές οι δυνάμεις, πλέον, έχουν την ιερή υποχρέωση
να ξεπεράσουν τα εκλογικά αποτελέσματα και να αποζητήσουν και να επιτύχουν πολιτικά
αποτελέσματα Αν επαναπαυθούν στις δάφνες της πρόσκαιρης επιτυχίας τους, οι εξελίξεις
θα είναι ολέθριες, τόσο στα εθνικά όσο και στα κοινωνικά ζητήματα
Ο ελληνικός λαός δικαιούται να νοιώθει υπερήφανος
για ό,τι πέτυχε. Πρέπει να συνεχίσει όμως να πιέζει τους εκλεκτούς του προς την
επανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σε
διαφορετική περίπτωση, ό,τι έχτισε θα μείνει ημιτελές.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο του Γιάννη Κουριαννίδη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος Φεβρουαρίου 2015 που κυκλοφορεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π